Üniversite Mezunu Evli ve Çocuksuz Gönüllü Ev Hanımları

miyopi .!.:

Eski bir konu ama yinede yazmak istedim. Üniversite mezunuyum, evliyim, çalışıyorum ama acaba işi bırakıp evde otursam nasıl olur diye düşünüyorum. Ailemin memleketinde olsam, evim kendi evim olsa heralde bukadar çalışma meraklısı olmazdım. Üniversite okumuş olmam, çalışmak zorunda olduğumu göstermez. Sadece bilinçli olarak bana seçme hakkı tanır. Kocam zengin olsaydı, evimiz arabamız olsaydı belki yine çalışırdım ama çok sıkıntı olduunda alır başımı giderdim. Evimin kadını çocuklarımın anası olurdum.

Ve bende çalışıyorum ama evim çoğu ev hanımında daha temiz laflarına hiçbi şekilde inanmıyorum. Yapan varsa bravo valla. Akşam 6ya 7ye kadar çalışıyorum. Eve gidince pestilim çıkmış oluyor, bazen sadece yatıyorum. Bir haftasonum var o bile bazen yetişmiyor. Kaldıki daha çocuğum yok. Belkide ben yetiştiremiyorumdur onuda kabul ediyorum ama hem çalışıp hem anne olup hemde evim tertemiz olacak buarada kocama da kendime de yeterince vakit ayırabilecem. Yok böyle bişi. Ama temizliği ütüyü yemeği evde çalışan gündelikçilere yaptırıyorsam belki ozaman yetişir. Gerisinde kendimizi kandırırız. Mükemmel olmanın anlamı yok. Yaptığın seçime bağlı, sonuçta herkes evde oturmak istemeyebilir, ev hanımı olarak küçük düştüğünü düşünebilir. Ama bence okadar sene okuyup, çalışmayıp ev hanımı olan insan eşi için, çocukları için çok büyük fedakarlık yapıyor demektir. Ben bu seçimi yapan insanlara büyük saygı duyarım.

Ayrıca benim için çok geç oldu bunu anlamak, derlerdi güler geçerdim, bir kadın için illa çalışacaksa en iyi meslek öğretmenliktir. Her meslekten daha kutsal ve belkide daha zor ama en azından yarım gün evde olabiliyorsun ve Mutlak surette yaz tatilin 2 ay. Daha ötesi yok bence.

Çalışmayan ve yeni evli çocuksuz kadınlar, ev yaşamı nasıl geçiyor sıkılmıyormusunuz? Bende biara işten çıkmayı düşündüm, iş hayatı çokda bana göre değilmiş onu anladım ama zorlanırız birde sıkılırım diye bırakamadım. Şu aşamadan sonrada borç altına girdiğimizden bisüre düşünemicem işi bırakmayı maalesef

Genişletmek için tıkla...

Bir zamanlar kendim işsizdim, o yüzden nispeten bu sorunuza cevap verebilirim.

Sıkıntı ne kelime...Depresifleşiyorsunuz gitgide. Sonuçta iş hayatı demek sadece bir gelir elde etme değil aynı zamanda bir sosyal çevre demek. Bir amacınız oluyor çalışırken.

Evde olduğunuzda herşey rutinleşiyor. Herşey rölantide gidiyor. İnanılması güç ama ev işlerini bile daha fazla aksatıyorsunuz. "Sonra yaparım"ların sonu hiç gelmiyor...

Özellikle çalışan insanlar boşluğa düşüyor birşekilde.

Tabi ki dengeyi kurmak önemli; bir takım sosyal faaliyetlere katılınca elbette nispeten daha rahat geçer.

Ama ne bileyim;bana göre değildi. Depresif geçirdim o dönemlerimi. İnsan çalışırken daha bir zinde oluyor sanki.

GnotiSeavton .!.:

Bir zamanlar kendim işsizdim, o yüzden nispeten bu sorunuza cevap verebilirim.

Sıkıntı ne kelime...Depresifleşiyorsunuz gitgide. Sonuçta iş hayatı demek sadece bir gelir elde etme değil aynı zamanda bir sosyal çevre demek. Bir amacınız oluyor çalışırken.

Evde olduğunuzda herşey rutinleşiyor. Herşey rölantide gidiyor. İnanılması güç ama ev işlerini bile daha fazla aksatıyorsunuz. "Sonra yaparım"ların sonu hiç gelmiyor...

Özellikle çalışan insanlar boşluğa düşüyor birşekilde.

Tabi ki dengeyi kurmak önemli; bir takım sosyal faaliyetlere katılınca elbette nispeten daha rahat geçer.

Ama ne bileyim;bana göre değildi. Depresif geçirdim o dönemlerimi. İnsan çalışırken daha bir zinde oluyor sanki.

Genişletmek için tıkla...

Aslında yaşadığınız yere ve işten önce çevrenizin olup olmadığına bağlı. Ailemin oturduğu şehirde olsaydım sıkılırmıyım diye düşünmezdim muhtemelen. Çünkü günümü dolduracak bişiler bulurdum en azından gidip gelecek akrabalarım olurdu. ama farklı bir şehire gittiğim için, herşeyden önce sıkılırmıyım korkusu alıyor beni. Çocuk da olmadığı için, hepten bomboş hissederim gibi geliyor. Ama şuandada kendimi çalışmaktan sebep yorgun hissediyorum. Sabah kalkıp işe gelmek işkence oluyor. Gelince okadar sorun yok ama sabah kalkmak çok zor.

Ama zaten şuan işi bırakmayı düşünemeyecek durumdayım. Allaha şükür bir işim var diyorum. Ama keşke işe muhtaç olmasaydım.

Ne kadar çok ama kullandım dimi

ben de sizdenim
üni mezuyum,çocukluyum ama,gönüllü ev hanımıyım.kızlar duygularıma tercüman olmuş.ben de 4 yıl boyunca çalıştım.bekarken de evliyken de.bir kere çalışmak=sosyalleşmek asla değil,tam tersi.iş-ev iş-ev ömrün bitiyor yahu.şimdi istediğimle görüşüyorum istemediğimle görüşmüyorum öyle pislik iş arkadaşlarıyla "sosyalleşmek"zorunda kalmıyorum.kurslara gidiyorum,yüzünü unuttuğum akrabalarımla tanışıyorum en önemlisi oğluma doya doya bakıyorum.tüm günüm onunla geçiyor anne sevgisine doyuyor çocuk.

tek canımı sıkan "niye çalışmıyorsun"vs..tarzı sorular.yav herkes mi sorar yani.hayır bilen yine soruyor.bıkıp usanmadan anlatıyorum o şekil hiç bir şeye yetişilemeyeceğini.bugün de salağın birisi laf soktu yok çocuğunu üniye yollarsa da işe girmezse eğer yazık olurmuş paraya bakınız şekil a diyor bir de.kusura bakmasınlar kendimi onlara beğendirecem diye hırpalanıp hiç bir şey anlamadan bu dünyadan göçüp gidemem.

elektraya .!.:

ben de sizdenim
üni mezuyum,çocukluyum ama,gönüllü ev hanımıyım.kızlar duygularıma tercüman olmuş.ben de 4 yıl boyunca çalıştım.bekarken de evliyken de.bir kere çalışmak=sosyalleşmek asla değil,tam tersi.iş-ev iş-ev ömrün bitiyor yahu.şimdi istediğimle görüşüyorum istemediğimle görüşmüyorum öyle pislik iş arkadaşlarıyla "sosyalleşmek"zorunda kalmıyorum.kurslara gidiyorum,yüzünü unuttuğum akrabalarımla tanışıyorum en önemlisi oğluma doya doya bakıyorum.tüm günüm onunla geçiyor anne sevgisine doyuyor çocuk.

tek canımı sıkan "niye çalışmıyorsun"vs..tarzı sorular.yav herkes mi sorar yani.hayır bilen yine soruyor.bıkıp usanmadan anlatıyorum o şekil hiç bir şeye yetişilemeyeceğini.bugün de salağın birisi laf soktu yok çocuğunu üniye yollarsa da işe girmezse eğer yazık olurmuş paraya bakınız şekil a diyor bir de.kusura bakmasınlar kendimi onlara beğendirecem diye hırpalanıp hiç bir şey anlamadan bu dünyadan göçüp gidemem.

Genişletmek için tıkla...

Bencede en iyisini yapmışsınız. Kimseyide takmayın bence, paraya ihtiyacım yok çalışmıyorum. başka açıklanması gereken bir durum yok bence. Birde eskiden yani annelerimiz zamanında çalışan bayan olmak zormuş şimdi ise çalışmayan bayan olmak zor. Ne var sanki çalışmayacaksam, kime ne. Elalem bu her işe karışmak zorunda olduunu hissedenler var. Herkonuda sadece senin çalışmaman değil yani.

Üniversiteyi bitirirsin sevgilin varmı, varsa ne zaman evlenceksiniz; Nişanlanırsın hadi düğün nezaman, çok bekletmeyin, arayı uzatmayın; arayı uzatmazsın bu acele ne, yoksa başka bişimi var, hamilemi acaba; Evlendikten sonra hemen çocuk yaparsın, hemen yapmasaydınız biraz tadını çıkarsaydınız evliliğin; Evliliğin tadını çıkarmak istersin çocuk yapmazsın, ee yaşın geçiyor nezaman çocuk yapcaksınız, aa yoksa olmuyormu.... Uzar gider. Atalarımız boşuna söylememiş Elalemin ağzı torba değilki büzesin

Boşverin yani, benim seçimim, yargılamak kimseye düşmez deyin.

demek ki mahalle baskısından sıkılan bir ben değilmişim. hakikaten annelerimiz zamanında çalışan bayan şimdi ise ev hanımı olmak çok zor. bazı insanların başkalrının hayatına ve seçimlerine karşı rahatça yorum yapabilmesini anlayamıyorum. 1 sene oldu evleneli ve ben bu mahalle baskısı yüzünden evliliğimin en güzel günlerini kendimi eleştirerek ve ezik hissederek geçirdim. herönüne gelen büyüğü küçüğü neden çalışmıyorsun, eee canın sıkılmıyor mu boş boş, nasıl vakit geçiriryorsun artık evde sorularını soruyordu. bu sorular yüzünden çok sevdiğim memleketime gitmekten çekiniyordum. hep bu mahalle baskıları oldu hayatımı yönlendiren ve yönlendiğim şeyden pişmanlık yaşamama sebep olan

hele ki ayni uniyi bitirdiğiniz arkadaşlarınız çok çok afedersiniz 'kıçı kırık' yerlerde çalışıp da size 'amaan boşverr en iyisi senin gibi ev hanımlığı lenacım' diyerek aklı sıra size nispet yapıp eziklemeye çalıştığında delirmemek işten bile değildir!!!!

Oh be! benim topiğim burası!!

Selamlar tüm üni mezunu, evli, çocuksuz ve toplum baskısıyla karsı karsıya kalan kader arkadaslarıma....

Tüm yazılarınızı okudum.Hepside neredeyse beni anlatmış.Ben fazla uzun yazmıcam çok karmaşığım yazdıklarım da bu yuzden anlaşılmayabılır.Kafam gercekten gitmiş durumda.Konu biraz eski kalmış ama okuyanlar mutlaka olacaktır.

Bende 2 yıllık üni mezunu 25 yaşında 3 senelik evli henüz çocugu olmayanlardanım. 3 senedir dogru duzgun bir iş bulamadım genelde 3-5 aylık işlerdi. Hatta en son işimden 2 hafta önce çıkartıldım.Güzel ve kalıcı bir iş bulamama sebeplerimin başında emir almak istememem, burnu havada, arkadan iş çeviren insanlara katlanamayışım, yalakalık, dedikodu v.s. bunlara katlanamayışımdan iş yerlerinde sabit kalamadım.Kesinlikle benim sebeplerimin başında bunlar geliyodu.Diyeceksiniz ki çok mu çalışmak ıstıyosun kesinlikle hayır derdim bu soruya fakat sizlerinde dediği gibi toplum baskısı kaynana-kayınpeder-gorumce-kendı annem-babam hatta eşimin baskıları(ÇALIŞ ÇALIŞ BASKILARI) bi türlü karşılanmayan ihtiyaçlarım beni iş bulmaya mecbur durumda bırakıyo.Fakat mesleğimden de zerre haz alamadıgım ıcın bu işe de gonullu olmadım hıc bı zaman annem sagolsun onun zoruyla grafık bolumunu bıtırdım.Aslında radyo-tv okumak ıstıyodum bu dusunceme de karısıldıgı ıcın okuyamadım.Şimdi oyle bir garip durumdayım ki size anlatamam 2 hafta oldu esımın tarafından kımseye gıtmedım daha ısten cıkarıldıgımdan berı artık kımseye yuzum yok calısmıyorum demeye cunku bana ınanmıyacaklarını dusunuyorum bunun aslında calısmaya gonlu yok buda kımseyle gecınemıyo yoksa iş mi yok o kadar okumus etmıs bu lafları ınanın duymamak ıcın su an onları arayıp soramıyorum bıle ısten cıktıgımı daha bılmıyorlar kendı aılem dısında Bi yandan ev - iş bir arada çok zorlanıyodum yolum uzundu çıkarılmama cokta uzulmedım benı tek uzen ınsanların ÇALIŞIYO MUSUN??? soruları inanın ki.Bugun butun gun fılm ızledım fılmlere sardım ınternette birşeyler arastırmak ıyı gelıyo evımde oturup cayımı ıcmek ozgur olmak guneşi evimde görmek balkonda oturmak yemegımı yapmak bana cok ıyı gelıyo.Ama bunu ınsanlara anlatamıyorum.Akıllarınca benım hayatımı çiziyolar çalışmıyorsan çocuk yap boşa mı okudun evde temızlık hastasımı olucaksın.....En çokta kendı annemin çalış baskıları yordu bitirdi artık beni.Bu yuzden kendı aıleme bıle gıtmek oturmak ıstemıyorum cunku 3 lafın 2 si iş mevzusuna çıkıyo kendımı çok kotu hıssedıyorum hemde çookkk.Çocuk konusuna gelınce 7 aydır olmuyo deniyoruz.Kısmetim kapandı heralde dıyorum ne tarafa elimi atsam kuruyo Allah yardımcımız olsun benım gıbı baskı gorenlerın ve benim.

Ama Allahtan ümit kesilmez yarın ne olucagı belli olmaz belki bir iş kapısı belki bir evlat kokusu .....

Kızlar aynı dertler bendede var ama sağlık sorunum nedeniyle çalışmayı bıraktım ama gelde anlat insanlara anlamazlarki birsürü şey sorarlar anlatırsın yine başa o Yüzden boşverdim bende bizde evde çalışıyoruz kendimize daha çok vakit ayırıyoruz ve ailemize boşverin be yaaa