tümör ve sonrası.. gözyaşları içinde yazılmıştır..

Duru · 30 Nisan 2012

Allah şifanı versin.
Seni ailene bağışlasın.
Önce sorgulamaktan vazgeçmelisin cnm..
İnsan beyni okadar kusursuz ki sen böyle düşündükçe bütün kötü düşünceleri üstüne çekiyorsun.
Şimdi senin benden bizden sağlıklı insanlardan ne farkın var?
Senin ameliyattan sağsalim çıkmana sevinmiş olucağını düşünüyordum ama böyle karamsar olmana çok üzüldüm..
Çünkü bizde beynimizde tümör taşımaya adayız bizde engelliliğe adayız!
Hangimizin garantisi var ki?
Yarin aynı şey bendede olabilir
Sen 5 sene sonra diyorsun hayatımı yoluna koyduktan sonra çıkarsa neolur diyorsun
Ozaman bizde düşünelim ya bende Allah korusun tümör varmıki yoksa ilerde çıkarmı ki
Ahlanıp vahlanmanın hiç manası yok.
Ben bu karamsarlığını duygusallığına veriyorum.
Ama inan kendine yaparsın böyle yaparak.
Ozaman senin dediğine göre ölmek gerekiyo.
Ne yani ilerde çıkıp çıkmıycağını bilmiyorsun diye intihar mı ediceksin.
Bu hayatın her alanında vardır.
Biz ölüme aday insanlarız her herşey olabilir herkesin başına herşey gelebilir.
Ozaman biz yaşamayalım böyle diye.
Bu dünyada sorunlar olmadan mutluluğun değeri bilinmez
Sen kendin demişsin 19 mayısda çok mutluymuşum ben diye.
Ee şimdi olamaman için sebep nedir ya
Bak lütfen ama lütfen toparlan neden bu kadar üstüne düştüm biliyormusun
Çünkü çoooook ama çok gereksiz bi karamsarlığa kapılmışsın hayatını zinddan ediyorsun.
Eşinle birliktesin yüreyebiliyorsun konuşabiliyorsun
İsyan etme cnm sakın.
Hayatta herşeyin bi sebebi vardır.
Ve her yaşanan zorluğun bi mükafatı.
Allah herkesi farklı şekilde imtihan eder.
Güçlükler zorlaştıkça ödüller büyür.
Kendine yazık etme lütfen.
Yarınımızı düşünürsek hangimiz yaşayabilir Allah aşkına?
Omu olucak yoksa ben hasta mı olucam ilerde böylemi olucak vs vs istedikten sonra tüm olumsuluklar kapında yatıyo ama önemli olan güzelliği görebilmen
Bırak 5 yıl sonrasını tüm olumsuzlukları.
bunu sana en içten duygularımla yazıyorum lütfen dikkate al.
Çünkü sen gerçekten cevheri yok etmek istiyorsun.
Ve ben yazını okuduğumdan sonra sonucunda öyle güzellikler gördümki..
Allah yardımcın olsun.

felucas · 30 Nisan 2012

Okurken göşyaşlarıma engel olamadım. Gerçekten tekrardan yaşayarak yazmışsın. Geçmiş olsun.. Rabbim sana şifa versin. Artık dediğin gibi ikinci bir hayatın başındasın. Yeniden doğmuş gibisin. Tertemiz bir sayfa aç kendine. Ve lütfen hep olumlu düşün. Pozitif düşüncenin okadar çok yararı var ki.. Bunu yapamıyorum diyorsan pozitif düşünce kurslarına katılabilirsin ( Kuantum gibi) POzitif düşünceyi bir yaşam felsefesi edin kendine. Olumlu düşün ki olumlu olsun. O illet aklına geldiğinde kov kafandan gitsin. Sana eşinle ve kedinle uzun mutlu sağlıklı bir hayat diliyorum :)

hayatgibi · 3 Nisan 2014

merhaba bu başlığı ben açmıştım,
şimdi kendimi yine umutsuz hissettiğim bir anım olduğu için açıp bakayım dedim ve sizin bana destek olmak için yazdıklarınızı okuyunca gözlerim doldu,
hatta ağladım.

ama arkadaşlar maalesef hayat yazdıklarımızdaki gibi "inanınca geçer, güçlü durunca geçer " olmuyor ya da bana olamadı.

ameliyattan beri düzelmeyen baş dönmesi ve denge problemim var.
şöyle ki:
belli bir hareket yaparken ya da aniden ayağa kalkınca değil,
devamlı 24 saat devam eden şiddetli baş dönmesi.
şiddetli sarhoşluk gibi.
kulak falandır zannedip onun da ilaçlarını kullandırdılar önce ama doktorların son kararları: ameliyata bağlı bir sorun bu.

biliyorsunuz sinir hücreleri yenilenip iyileşmiyor, felç olan insanların ömürleri boyunca öyle kalması gibi, benim de denge hücrelerim zarar görmüş sanırım.
bir de kemik alınmıştı omuriliğin başladığı yerden sanırım o da kafamı iyi tutamamama neden oluyor.
sürekli gözlerimin önünde uçuşan siyah noktalar vs de cabası.

kullanılacak bir ilaç ya da yapılacak bir şey pek yok,
vücudun zamanla bu yeni duruma adapte olmasını sağlamalısın diyorlar.
hani kolu kopan insanın tekrar kolu yerine çıkmaz ama bir süre sonra diğer eliyle yazmayı ya da onu daha iyi kullanmayı filan öğrenir ya onun gibi.
denge egzersizlerim filan var çok işe yaramıyor.
geçen seneki testte %78 çıkmıştı düşme riskim öyle söyleyeyim (
ama koltuk değneksiz filan yürüyorum diye doktor şaşırdı.

zaten sadece yürürken değil otururken de devam eden berbat bir şey, bu bütün hayatını zehir ediyor insanın,
çok sevdiğim sinemaya bile gidemiyorum doğru dürüst çünkü karanlıkta artıyor.
oturduğum koltuk yattığım yatak hep sallanıyor gibi.
sanki teknedeyim ya da çok içki içmişim.
bu da algılamamı filan her şeyimi etkiliyor.
( ben çok az içki içerdim zaten başımın dönmesini eskiden de sevmediğim için, ameliyattan beri sadece 1 kez şarap içtim, artık hiç içmiyorum yılbaşı vs bile olsa )

ve yazdığım saatten anlaşıldığı gibi uykusuzluk devam.
(şu an saat 03:54)
işe dönemedim çünkü uzun süre bilgisayara bakamıyorum.
zaten otobüse vs binemiyorum.
arabada da kötü oluyorum kafama yastıklar falan koyup hafif uzanarak biniyorum mecbur olursam.

yani çok kısıtlı bir hayat yaşıyorum,
çok az şey yapabiliyorum yaptıklarım da hep bir camın ardından izler gibi ya da suyun altındaymışım gibi bir his veriyor.

hayat çok zor ve yorucu bir hal aldı.
yaşadığım her günün sonunda "bunlar hiç geçmeyecekse ben nasıl böyle yaşayacağım, bundan sonraki hayatımın ne anlamı var, tüm yaşamım gitti" gibi hissediyorum.
çünkü buradan sonra çok düzelme beklemiyorum.

işte belki de bu yüzden belki saçma diyeceğiniz bir isteğim var şu günlerde,
ki eşim dışında şu an ablam annem bile bilmiyor,
sadece sizinle paylaşıyorum:
çocuk sahibi olmak istiyorum!
sizce bencilce mi aptalca mı?
ya hamileliğim döneminde başım döner de hiç ayağa kalkamazsam?
ya çocuğu boynumdan dolayı taşıyamazsam?
ya doğduktan sonra şu halimle ona yeterli olamazsam?
ya da hastalığım tekrarlarsa ve onu çok küçük annesiz bırakırsam?

bunları düşüne düşüne yaşım 31'e geldi ki bu zaten hamilelik şansını azaltan bir şey.
bir de benim hastalıklarım var -tiroid filan da var, kontrol altında ama sonuçta ömür boyu o hastalık da var, ilerleyebilir, ameliyat gerektirebilir -

yani çok mu saçma olur çocuk sahibi olmaya çalışmam?
şu an daha tam deniyoruz bile sayılmayacağı için hiçbir yakınıma söylemedim,
ama 2 gündür acaba şu an hamile olma ihtimalim var mıdır diye bir düşünce düştü içime,
içimde öyle bir his var!
ve bunun hissi bile beni mutlu ediyor.
kasıklarım ağrıyor gibi sanki ama başka belirti de yok.
ama sadece duygusu bile güzel işte.

sizce benim çocuğum olur mu olursa bakabilir miyim durumum nasıl olur?

her türden görüşlerinize açığım çünkü çok zor durumdayım

Diademe · 3 Nisan 2014

Goz yaslari icinde yazilan yazini goz yaslari icnde okudum normalde ben hep okur gecerim burdaki konulari ama sen oyle seyler yazmissinki .....

Inan nediyecegimi bilemedim ama yazmak istedim eminim agrilarin bas donmelerin dayanilmazdir
Seninkiyle kiyaslayamamm ama gecen bikacgun boyunca tansiyon yuzunden basim dondu surekli gercekten zorbisey
Seninki devamli bide bununla kiyaslanamaz
Bebek istegini coktandir ugrasipta sahip olamayan belkide hic olamayacak biri olarak cok cok iyi anliyorum
Heralde cok guzel biseydir annelik

COcuk sahibi olmak istemen hic sacma degil bence

Ama inan bu sizin karariniz ailenle falan konus bence drlara sor
Bilemedim nedsem
Kendini hazir hissediyomusun bir bebegin bakimina bunlari dusun
Umarim hayatin yoluna girer
Senin icin dua edecglm
Rabbim hakkinda hayirlisini versin

gypsymia · 3 Nisan 2014

Bende gözyaşları içinde okudum Allah korusun seni o hastalıktan, bir daha göstermesin.. Sevdiklerinle ailenle sağlıkla huzurla uzun bi ömür diliyorum senin için. Bebek düşünmen hiç saçma değil. Önce doktorunun görüşünü almanı tavsiye ederim. Eğer doktoruna göre durumun engel değilse düşünme bile istiyorsan, eşinde istiyorsa.. Kimsenin ömür garantisi sağlık garantisi yok, anne olmak en doğal hakkın.

iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Yavrukusun annesi · 3 Nisan 2014

yazdıklarınızın hepsini okudum. Hayat plansız yaşanan ömür dilimi.
İnsan ana rahmine düştüğünde 40. gününde Allah bir melek vasıtasıyla o cenine ruhunu gönderirmiş.
Ruhla birlikte meleğe 4 şeyi yazması emredilirmiş.
1.Ölüm tarihi ve saati
2.Rızkı
3.cinsiyeti
4.Cennetlik mi cehennemlik mi olacağı

Aslında en önemli parçalar belli, biz sadece araları dolduruyoruz. Ne zaman öleceğim diye düşünmek yerine - ki sapasağlam adamlar hiç sebepsiz ölebiliyorlar.
Ameliyat olmadan önce anlattıklarınızı bi düşünün
Felç kalma ya da ölme ihtimallerinden bahsediyorsunuz. Bu durumda yürüyerek felçsiz yaşama şansınız yüzde 30 civarı oluyor.
Şükür ki Allah size evladınızla kocanızla ailenizle hala birlikte olma şansı vermiş, bunu düşünüp motive olmaya çalışın.
3 yıl - 5 yıl sonra yeniden oluşacak diye düşünerek vücudunuzu o psikolojiye esir etmeyin.

Çocuk konusuna gelince bi evladınız olduğu şuanda ameliyatın bıraktığı olumsuzluklar neticesinde sorumluluğunuza bebek bakımı da gireceği için zorlanırsınız diye düşünüyorum. Bi de bu işin hamilelik ve lohusa sendromu var
Daha da çıkmaza sürüklenebilirsiniz, ona yetmediğinizi düşünerek

beatifuL-BaBy · 3 Nisan 2014

hayatgibi .!.:
merhaba bu başlığı ben açmıştım,
şimdi kendimi yine umutsuz hissettiğim bir anım olduğu için açıp bakayım dedim ve sizin bana destek olmak için yazdıklarınızı okuyunca gözlerim doldu,
hatta ağladım.

ama arkadaşlar maalesef hayat yazdıklarımızdaki gibi "inanınca geçer, güçlü durunca geçer " olmuyor ya da bana olamadı.

ameliyattan beri düzelmeyen baş dönmesi ve denge problemim var.
şöyle ki:
belli bir hareket yaparken ya da aniden ayağa kalkınca değil,
devamlı 24 saat devam eden şiddetli baş dönmesi.
şiddetli sarhoşluk gibi.
kulak falandır zannedip onun da ilaçlarını kullandırdılar önce ama doktorların son kararları: ameliyata bağlı bir sorun bu.

biliyorsunuz sinir hücreleri yenilenip iyileşmiyor, felç olan insanların ömürleri boyunca öyle kalması gibi, benim de denge hücrelerim zarar görmüş sanırım.
bir de kemik alınmıştı omuriliğin başladığı yerden sanırım o da kafamı iyi tutamamama neden oluyor.
sürekli gözlerimin önünde uçuşan siyah noktalar vs de cabası.

kullanılacak bir ilaç ya da yapılacak bir şey pek yok,
vücudun zamanla bu yeni duruma adapte olmasını sağlamalısın diyorlar.
hani kolu kopan insanın tekrar kolu yerine çıkmaz ama bir süre sonra diğer eliyle yazmayı ya da onu daha iyi kullanmayı filan öğrenir ya onun gibi.
denge egzersizlerim filan var çok işe yaramıyor.
geçen seneki testte %78 çıkmıştı düşme riskim öyle söyleyeyim (
ama koltuk değneksiz filan yürüyorum diye doktor şaşırdı.

zaten sadece yürürken değil otururken de devam eden berbat bir şey, bu bütün hayatını zehir ediyor insanın,
çok sevdiğim sinemaya bile gidemiyorum doğru dürüst çünkü karanlıkta artıyor.
oturduğum koltuk yattığım yatak hep sallanıyor gibi.
sanki teknedeyim ya da çok içki içmişim.
bu da algılamamı filan her şeyimi etkiliyor.
( ben çok az içki içerdim zaten başımın dönmesini eskiden de sevmediğim için, ameliyattan beri sadece 1 kez şarap içtim, artık hiç içmiyorum yılbaşı vs bile olsa )

ve yazdığım saatten anlaşıldığı gibi uykusuzluk devam.
(şu an saat 03:54)
işe dönemedim çünkü uzun süre bilgisayara bakamıyorum.
zaten otobüse vs binemiyorum.
arabada da kötü oluyorum kafama yastıklar falan koyup hafif uzanarak biniyorum mecbur olursam.

yani çok kısıtlı bir hayat yaşıyorum,
çok az şey yapabiliyorum yaptıklarım da hep bir camın ardından izler gibi ya da suyun altındaymışım gibi bir his veriyor.

hayat çok zor ve yorucu bir hal aldı.
yaşadığım her günün sonunda "bunlar hiç geçmeyecekse ben nasıl böyle yaşayacağım, bundan sonraki hayatımın ne anlamı var, tüm yaşamım gitti" gibi hissediyorum.
çünkü buradan sonra çok düzelme beklemiyorum.

işte belki de bu yüzden belki saçma diyeceğiniz bir isteğim var şu günlerde,
ki eşim dışında şu an ablam annem bile bilmiyor,
sadece sizinle paylaşıyorum:
çocuk sahibi olmak istiyorum!
sizce bencilce mi aptalca mı?
ya hamileliğim döneminde başım döner de hiç ayağa kalkamazsam?
ya çocuğu boynumdan dolayı taşıyamazsam?
ya doğduktan sonra şu halimle ona yeterli olamazsam?
ya da hastalığım tekrarlarsa ve onu çok küçük annesiz bırakırsam?

bunları düşüne düşüne yaşım 31'e geldi ki bu zaten hamilelik şansını azaltan bir şey.
bir de benim hastalıklarım var -tiroid filan da var, kontrol altında ama sonuçta ömür boyu o hastalık da var, ilerleyebilir, ameliyat gerektirebilir -

yani çok mu saçma olur çocuk sahibi olmaya çalışmam?
şu an daha tam deniyoruz bile sayılmayacağı için hiçbir yakınıma söylemedim,
ama 2 gündür acaba şu an hamile olma ihtimalim var mıdır diye bir düşünce düştü içime,
içimde öyle bir his var!
ve bunun hissi bile beni mutlu ediyor.
kasıklarım ağrıyor gibi sanki ama başka belirti de yok.
ama sadece duygusu bile güzel işte.

sizce benim çocuğum olur mu olursa bakabilir miyim durumum nasıl olur?

her türden görüşlerinize açığım çünkü çok zor durumdayım

canımmmmm benım bende gozyasları içinde okudum yazzdıklarını coooook gecmıs olsun öncelikle insallah rabbim saglıklı ömür nasip eder sana ardındanda hayırlısıyla iyilesmeyi nasip eder hersey insanlar için bugun saglamım bak ogrene ne olucagımı ALLAH bılır hersey imtihan sınav dusmez kalkmaz bir ALLAH (cc) moralını yuksek tut uzulme lütfen kendını ne kadar ıyı hıssedersen senın ıcın ıyııııııı ....
bende dun gece Allah korusun bana bırsey olsa evladımmm cok kucuk esım basının caresıne bakar illakiiiii bakıcak Ama evladımmm ben onu kıme emanet ederim o bensız nasıl yasar dıe ewhamlanıp duruyordum hersey insanlar için illakiii ....

anne olmak ahhhhh anne olmak o dunyanın en guzel duygusu rabbım herkeze nasip etsin sende anne olmalısın inan o hamılelık surecı ayrı bır tatlııı hergununde ayrı bır mutluluk var .4.5.aylarda canlanıor karnına tekme atıor hıssedıorsun bırden elınle gobegını sevıoun bebegımmmmmm benım dıeee dogumdan sonra ilk kucagına aldıgında kokusunu ıcıne cektıgınde cennetın kokusu sankıııı mıs gıbı tarıf edılemez o koku huzurrr O AN İŞTE BEN ANNE OLDUM diosun mınıcık eller yumuk yumuk acılmıyan gozler Rabbımmmm ınsallah sana Hayırlı Evlat Nasıp Eder Insallahhhh

nebahat_1990 · 3 Nisan 2014

Her okuyan gibi bende gözyaşları içinde okudum yazınızı, rabbim acil şifa versin, sizi sevdiklerinize bağışlasın.

CuteMom · 3 Nisan 2014

Çok etkilendim
peki evde normal hayatınıza devam edebiliyormusunuz ? Yani işiniz gücünüz filan gayet normal ilerliyormu market pazar gibi?
cocuk düşüncesi belki biraz daha bekleyebilir, neden meditasyon yapmayı denemiyorsunuz?

ATTRAENTE · 3 Nisan 2014

Geçmiş olsun arkadaşım, Allah bir daha göstermesin
Sen kendini umutsuz hissediyorsun ama ben seni çok güçlü gördüm
Bulunduğun durumda çocuk konusunda önce doktorunla görüşmen gerek bence
Ama isteğinde haklısın ve hiç de bencil değilsin
Sağlığına kötü bir etkisi olmayacaksa neden anne olmayasın
Çok uzun ve metanetli bir savaş vermişsin
Ben anneliğinde üstesinden gelebileceğine inanıyorum
Allah yardımcın olsun, gönlünce olsun her şey

eylul166 · 3 Nisan 2014

Canım ,annelik evet çok kutsal ,evet çok güzel ,bunu istemende de çok doğal ama şu durumda büyük sorumluluk senin için,hiç durmayan baş dönmeleri yaşaman senin bebeğine bakmana engel ,çokta kolay deği bebek bakımı ,öyle yataığına koyunca uyuyacak bişey değil ,herşeyi düşünmen gerekir ,etrafında bebek sahibi olanlar varsa takip et ,incele ,danış ,gün içinde neler yapıyorlar ,nasıl geçiyor günleri.bunları gözün kesiyorsa eğer düşün ,yoksa senin çokta kolay olmayan yaşam standartlarını daha da zorlaştırır.

mihrumah · 3 Nisan 2014

hayatgibi .!.:
merhaba bu başlığı ben açmıştım,
şimdi kendimi yine umutsuz hissettiğim bir anım olduğu için açıp bakayım dedim ve sizin bana destek olmak için yazdıklarınızı okuyunca gözlerim doldu,
hatta ağladım.

ama arkadaşlar maalesef hayat yazdıklarımızdaki gibi "inanınca geçer, güçlü durunca geçer " olmuyor ya da bana olamadı.

ameliyattan beri düzelmeyen baş dönmesi ve denge problemim var.
şöyle ki:
belli bir hareket yaparken ya da aniden ayağa kalkınca değil,
devamlı 24 saat devam eden şiddetli baş dönmesi.
şiddetli sarhoşluk gibi.
kulak falandır zannedip onun da ilaçlarını kullandırdılar önce ama doktorların son kararları: ameliyata bağlı bir sorun bu.

biliyorsunuz sinir hücreleri yenilenip iyileşmiyor, felç olan insanların ömürleri boyunca öyle kalması gibi, benim de denge hücrelerim zarar görmüş sanırım.
bir de kemik alınmıştı omuriliğin başladığı yerden sanırım o da kafamı iyi tutamamama neden oluyor.
sürekli gözlerimin önünde uçuşan siyah noktalar vs de cabası.

kullanılacak bir ilaç ya da yapılacak bir şey pek yok,
vücudun zamanla bu yeni duruma adapte olmasını sağlamalısın diyorlar.
hani kolu kopan insanın tekrar kolu yerine çıkmaz ama bir süre sonra diğer eliyle yazmayı ya da onu daha iyi kullanmayı filan öğrenir ya onun gibi.
denge egzersizlerim filan var çok işe yaramıyor.
geçen seneki testte %78 çıkmıştı düşme riskim öyle söyleyeyim (
ama koltuk değneksiz filan yürüyorum diye doktor şaşırdı.

zaten sadece yürürken değil otururken de devam eden berbat bir şey, bu bütün hayatını zehir ediyor insanın,
çok sevdiğim sinemaya bile gidemiyorum doğru dürüst çünkü karanlıkta artıyor.
oturduğum koltuk yattığım yatak hep sallanıyor gibi.
sanki teknedeyim ya da çok içki içmişim.
bu da algılamamı filan her şeyimi etkiliyor.
( ben çok az içki içerdim zaten başımın dönmesini eskiden de sevmediğim için, ameliyattan beri sadece 1 kez şarap içtim, artık hiç içmiyorum yılbaşı vs bile olsa )

ve yazdığım saatten anlaşıldığı gibi uykusuzluk devam.
(şu an saat 03:54)
işe dönemedim çünkü uzun süre bilgisayara bakamıyorum.
zaten otobüse vs binemiyorum.
arabada da kötü oluyorum kafama yastıklar falan koyup hafif uzanarak biniyorum mecbur olursam.

yani çok kısıtlı bir hayat yaşıyorum,
çok az şey yapabiliyorum yaptıklarım da hep bir camın ardından izler gibi ya da suyun altındaymışım gibi bir his veriyor.

hayat çok zor ve yorucu bir hal aldı.
yaşadığım her günün sonunda "bunlar hiç geçmeyecekse ben nasıl böyle yaşayacağım, bundan sonraki hayatımın ne anlamı var, tüm yaşamım gitti" gibi hissediyorum.
çünkü buradan sonra çok düzelme beklemiyorum.

işte belki de bu yüzden belki saçma diyeceğiniz bir isteğim var şu günlerde,
ki eşim dışında şu an ablam annem bile bilmiyor,
sadece sizinle paylaşıyorum:
çocuk sahibi olmak istiyorum!
sizce bencilce mi aptalca mı?
ya hamileliğim döneminde başım döner de hiç ayağa kalkamazsam?
ya çocuğu boynumdan dolayı taşıyamazsam?
ya doğduktan sonra şu halimle ona yeterli olamazsam?
ya da hastalığım tekrarlarsa ve onu çok küçük annesiz bırakırsam?

bunları düşüne düşüne yaşım 31'e geldi ki bu zaten hamilelik şansını azaltan bir şey.
bir de benim hastalıklarım var -tiroid filan da var, kontrol altında ama sonuçta ömür boyu o hastalık da var, ilerleyebilir, ameliyat gerektirebilir -

yani çok mu saçma olur çocuk sahibi olmaya çalışmam?
şu an daha tam deniyoruz bile sayılmayacağı için hiçbir yakınıma söylemedim,
ama 2 gündür acaba şu an hamile olma ihtimalim var mıdır diye bir düşünce düştü içime,
içimde öyle bir his var!
ve bunun hissi bile beni mutlu ediyor.
kasıklarım ağrıyor gibi sanki ama başka belirti de yok.
ama sadece duygusu bile güzel işte.

sizce benim çocuğum olur mu olursa bakabilir miyim durumum nasıl olur?

her türden görüşlerinize açığım çünkü çok zor durumdayım

Bir arkadaşım hamileyken beyinde tümör çıkmıştı. O sırada ameliyat oldu.Şimdi ikisi de iyiler.Hatta çocuk 7 yaşında.Tek sorunu bi astımı var işte. Neyse, umutsuz olma sen.Ama senin yerinde olsam önce bir vücudumu toparlamaya çalışırdım.Allah yardımcın olsun.

zoramaguzel · 3 Nisan 2014

Nasipse olur sen bi denemeye başla..eşinde istiyorsa neden olmasın. .yakınında ailen varsa ilk zaman yardimci olurlar. .moralin daha iyi olur onun için güçlü olursun belkide. .tabii bide doktorun la görüşüp sorsan bi doğumun bi riski olurmu boynun için. .

choccywhoccydoodah · 3 Nisan 2014

Çok geçmiş olsun. İnşallah bir daha yaşamazsınız bu acıları , dilerim kimse yaşamaz.
Zor günler geçirmişsiniz, geçiriyorsunuz ama size düşen hatta her insanın yapması gereken, her an herşey olabilirmiş gibi yaşamak, nefes aldığımız her anın kıymetini bilmek. Kimsenin uzun yıllar sağlıkla yaşayacağının garantisi yok maalesef. Bunu bilip buna göre yaşamalı herkez.

zeytinagaci · 3 Nisan 2014

hayatgibi .!.:
merhaba bu başlığı ben açmıştım,
şimdi kendimi yine umutsuz hissettiğim bir anım olduğu için açıp bakayım dedim ve sizin bana destek olmak için yazdıklarınızı okuyunca gözlerim doldu,
hatta ağladım.

ama arkadaşlar maalesef hayat yazdıklarımızdaki gibi "inanınca geçer, güçlü durunca geçer " olmuyor ya da bana olamadı.

ameliyattan beri düzelmeyen baş dönmesi ve denge problemim var.
şöyle ki:
belli bir hareket yaparken ya da aniden ayağa kalkınca değil,
devamlı 24 saat devam eden şiddetli baş dönmesi.
şiddetli sarhoşluk gibi.
kulak falandır zannedip onun da ilaçlarını kullandırdılar önce ama doktorların son kararları: ameliyata bağlı bir sorun bu.

biliyorsunuz sinir hücreleri yenilenip iyileşmiyor, felç olan insanların ömürleri boyunca öyle kalması gibi, benim de denge hücrelerim zarar görmüş sanırım.
bir de kemik alınmıştı omuriliğin başladığı yerden sanırım o da kafamı iyi tutamamama neden oluyor.
sürekli gözlerimin önünde uçuşan siyah noktalar vs de cabası.

kullanılacak bir ilaç ya da yapılacak bir şey pek yok,
vücudun zamanla bu yeni duruma adapte olmasını sağlamalısın diyorlar.
hani kolu kopan insanın tekrar kolu yerine çıkmaz ama bir süre sonra diğer eliyle yazmayı ya da onu daha iyi kullanmayı filan öğrenir ya onun gibi.
denge egzersizlerim filan var çok işe yaramıyor.
geçen seneki testte %78 çıkmıştı düşme riskim öyle söyleyeyim (
ama koltuk değneksiz filan yürüyorum diye doktor şaşırdı.

zaten sadece yürürken değil otururken de devam eden berbat bir şey, bu bütün hayatını zehir ediyor insanın,
çok sevdiğim sinemaya bile gidemiyorum doğru dürüst çünkü karanlıkta artıyor.
oturduğum koltuk yattığım yatak hep sallanıyor gibi.
sanki teknedeyim ya da çok içki içmişim.
bu da algılamamı filan her şeyimi etkiliyor.
( ben çok az içki içerdim zaten başımın dönmesini eskiden de sevmediğim için, ameliyattan beri sadece 1 kez şarap içtim, artık hiç içmiyorum yılbaşı vs bile olsa )

ve yazdığım saatten anlaşıldığı gibi uykusuzluk devam.
(şu an saat 03:54)
işe dönemedim çünkü uzun süre bilgisayara bakamıyorum.
zaten otobüse vs binemiyorum.
arabada da kötü oluyorum kafama yastıklar falan koyup hafif uzanarak biniyorum mecbur olursam.

yani çok kısıtlı bir hayat yaşıyorum,
çok az şey yapabiliyorum yaptıklarım da hep bir camın ardından izler gibi ya da suyun altındaymışım gibi bir his veriyor.

hayat çok zor ve yorucu bir hal aldı.
yaşadığım her günün sonunda "bunlar hiç geçmeyecekse ben nasıl böyle yaşayacağım, bundan sonraki hayatımın ne anlamı var, tüm yaşamım gitti" gibi hissediyorum.
çünkü buradan sonra çok düzelme beklemiyorum.

işte belki de bu yüzden belki saçma diyeceğiniz bir isteğim var şu günlerde,
ki eşim dışında şu an ablam annem bile bilmiyor,
sadece sizinle paylaşıyorum:
çocuk sahibi olmak istiyorum!
sizce bencilce mi aptalca mı?
ya hamileliğim döneminde başım döner de hiç ayağa kalkamazsam?
ya çocuğu boynumdan dolayı taşıyamazsam?
ya doğduktan sonra şu halimle ona yeterli olamazsam?
ya da hastalığım tekrarlarsa ve onu çok küçük annesiz bırakırsam?

bunları düşüne düşüne yaşım 31'e geldi ki bu zaten hamilelik şansını azaltan bir şey.
bir de benim hastalıklarım var -tiroid filan da var, kontrol altında ama sonuçta ömür boyu o hastalık da var, ilerleyebilir, ameliyat gerektirebilir -

yani çok mu saçma olur çocuk sahibi olmaya çalışmam?
şu an daha tam deniyoruz bile sayılmayacağı için hiçbir yakınıma söylemedim,
ama 2 gündür acaba şu an hamile olma ihtimalim var mıdır diye bir düşünce düştü içime,
içimde öyle bir his var!
ve bunun hissi bile beni mutlu ediyor.
kasıklarım ağrıyor gibi sanki ama başka belirti de yok.
ama sadece duygusu bile güzel işte.

sizce benim çocuğum olur mu olursa bakabilir miyim durumum nasıl olur?

her türden görüşlerinize açığım çünkü çok zor durumdayım

hepimizin ölme olasılığı aynı.
bu yüzden çocuk sahibi olurum da sonra çocuğum yalnız kalır diye düşünme lütfen.
bu hastalıktan kurtuldunuz artık
evet hayat eskisi kadar kolay değil ama bir bebeği eşinizin desteği ile çok güzel yetiştirirsiniz diye düşünüyorum.

cankiz77 · 3 Nisan 2014

Okurken gozyaslarimi dindiremedim.utanmasam isyerinde hickira hickira ahliyacak moddayim.Allahim kimseye gostermesin

CitlembiK · 3 Nisan 2014

Allah'ım bir daha yaşatmasın,
Çocuk konusunu öncelikle doktorunuzla görüşün, eğer o müsaade ederse size bir zararı olmayacaksa o zaman karar verin.
Eğer yakınınızda düzenli olarak size yardımcı olacak birileri varsa anne, kayınvalide gibi yada maddi durumunuz el veriyorsa yardımcı tutmak gibi bir durum varsa hiç düşünmeyin. Ölüm herkes için, aynı yaştayız ve 2 yaşında kızım var herhangi bir rahatsızlığım olmamasına rağmen aynı şeyleri düşünüyorum.
Ya bana bir şey olursa, ya kızım annesiz kalırsa, gece onu kim uyutacak beni hatırlayacak mı diye paranoyalara giriyorum.
İnşallah şartlarınız el verir de hayırlısıyla sağlıklı bir evlat sahibi olursunuz.

pinkpin · 3 Nisan 2014

Arkadaşım buradaki herkes gibi hikayeni okurken ağlamaktan hatta hıçkırıklara boğulmaktan kendimi alamadım.
Öncelikle Allah'ım yardımcın olsun Şafi sıfatıyla acil şifalar versin inşaAllah.

İnancını bilmiyorum ancak benim sana tavsiyem bol bol ibadet ve dua etme olacak.

Bir gün tv de kanser hastalığıyla ilgili bir program izlerken gelen beyefendinin anlattığı bir hikayeyi aktarmak istiyorum.

Beyefendi şimdi hatırlamadığım bir vakfın başkanıydı ve kendisin gibi yine kariyerli bir bey arkadaşının başına gelen kanser illetinden bahsediyordu ancak anlattığı hikaye diğerlerinkinden çok başkaydı bahsettiği arkadaşı kanseri bir günde yenmişti nasıl mı?

Bu bey kanser olduğunu öğrendiği gün sabaha kadar ağlayarak fiziksel olarak bitene kadar namaz kılmış ve dua etmiş Allah'ım ne olur günahlarımı affet bu illeti al benden diye ve ertesi gün hiç uyku uyumadan gittiği ikinci kontrolünde kanserden eser kalmadığını görüp doktorların hepsi şaşkınlığa uğramışlar tam ayrıntıları hatırlamıyorum ama durum genel itibariyle buydu.

Ne kadar doğrudur bilemem ama beni çok etkilemişti.

Ben her şeyin Allah'tan geldiğine inanıyorum o yüzden sana tek tavsiyem bol bol dua etmen olacak hem bu seni rahatlatır da.

Çocuk sahibi olma isteğine gelince yerinde olsam bunu denerdim sanırım hamilelik vücudu yeniler bakarsın baş dönmelerine de iyi gelir ama doktoruna danışırsan o sana riskli olup olmadığını söyleyecektir.

Güzel, sağlıklı ve uzun bir ömür dilerim

hayatgibi · 3 Nisan 2014

öncelikle cevap yazan herkese çok çok çok teşekkürler.
hepiniz harikasınız hepiniz.
ağlayanlar, dualarını eksik etmeyenler!
bunu hak etmek için hiçbir şey yapmamışken üstelik,
yüce gönüllüğünüzü sunuyorsunuz.
ben de ancak okurken ağlayabiliyorum

bazı konulara açıklık getireyim,
son kadın doğum rutin muayenem iyiydi.
beyin ameliyatımı yapan doktorla da son kontrolüm bir kaç ay önceydi,
aralığa kadar da gitmem gerekmiyor normalde.
o yüzden özellikle hamilelikle ilgili bir muayeneden geçmedim ama o zamanki MR vs'ye bakarak hamile kalabilirsin hatta kal bir daha ki MR'da çocuğun doğmuş olsun demişti :)
bana moral olurmuş bir de o çocukları çok seviyor.

sadece çok kilo almamam lazımmış ve normal doğum yapamazmışım.
ki bu da bir korku sebebi çünkü tekrar narkoz alıp bayıltılmayı vücudum kaldırmazsa masada kalırsam da çocuğumun yüzünü bir kez daha göremezsem gibi korkularım da var.
bir de işte çok başım dönerse hiç yaşayamaz hale gelirsem?
çünkü bilen bilir başın dönünce yatsan bile geçmiyor,
9 ay yatar atlatırsın gibi bir durum değil.
tuvalet banyo bile çok zorlaşıyor, tek kalamıyorsun.
şu an da bunları zor yapıyorum ama çok şükür yardımsız yapabiliyorum.
dinlene dinlene de olsa evimin işini (süpürme hariç her şey) yemeğimi filan kendim yapıyorum.
dışarıda ve arabada daha sorunlu ama ittire kaktıra hayata karışmaya çalışıyorum.
şimdi ya onu kaybedersem diyorum?
evet daha hamile olmadan bu korkuları geliştirdim :))

hamile kalmış olabileceğimle ilgili küçük bir risk oluştu sadece, ayrıntıya girmek istemiyorum :))
çok ufak bir ihtimal ama 2 gündür kendi kendime hamileymişim gibi hissetmeye başladım ve bu fikir dahi beni,
benim kadar mutsuz bir insanı mutlu etti.
adet zamanını nasıl bekleyeceğimi şaşırdım.

şimdi bu çok bilinçsiz ve az ihtimali bir ay oldu ama madem ihtimali bile beni sevindiriyor,
şu an değilsem bile bir daha ki ay bu işe adam gibi kafa yorarak,
işte ne bileyim ovulasyonu filan doğru düzgün takip etmek ateş ölçmek vs gibi şeylere dikkat ederek doğru dürüst denesem mi,
yoksa hamile kalmadıysam " oh hadi bu hasta halinde hamile kalmadığına şükret de korunmana bak " mı desem? kendime.

çok hastalanır mıyım bakabilir miyim büyüdüğünü bilmem görebilir miyim?
annem yakın oturuyor ama o şu an ablamın çocuğuna bakıyor.
ara sıra gelse de sürekli yardım edemez.
kayınvalidem var ama o da bir çocuğa tek başına 24 saat bakamaz.
ha ama ilk 3 ay teyzem gelip kalır bende onu biliyorum bana hiç kıyamaz çünkü :))
tabi emzirmesi vs anne her zaman en çok dahil olması gereken kişi ama,
ben çok yorgunsam ara sıra da olsa altını değiştirecek banyosunu yaptırıp uyutacak filan birileri var yani.
ama annenin yerini kim ne tutabilir?

benim için nolur dua edin şu an hamile olayım,
bir dahaki ay cesaretimi kaybederim gibi hissediyorum :)

bir de içimdeki bu mutluluk boşa çıkmamış olsun?

:26:

AilemiSeviyorum · 4 Nisan 2014

Merhabalar,
öncelikle cok gecmis olsun Allahim sifa versin, insaallah bir daha hicbir sorunla karsilasmazsiniz bu hastalikla ilgili.
Hersey insanlar icin neden diye sorgulamayin ALLAH a sükredin,ölümü yada felc olmayi beklerken sapasaglam cikmissiniz ameliyattan cok sükür.
Bakin simdi ne güzel hayellriniz de var hamile olmayi planliyorsunuz.Sabredin sükredin derim nacizane.
Hepimizin sükredecek birseyimiz var hayatta.

tümör ve sonrası.. gözyaşları içinde yazılmıştır..

Popüler Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Duanın gucune tutundum. bekliyorum yaarabbim

Popüler Üye

Olgunlasmayi uman ham meyva

Aktif Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Dünya vazgeçenleri değil,azmedenleri hatırlar

ACTA EST FABULA

Guru

Popüler Üye

Popüler Üye

Nirvana

Popüler Üye

GöRKeM'iM...

Bir kalbe girmek nasip, kalmak marifet...

Arkana bakma, oraya doğru gitmiyorsun.

Aktif Üye

Aktif Üye

Benzer Konular