Merhaba arkadaşlar. Çok uzun tutmamak adına direkt konuya girmek istiyorum. Tıp son sınıf öğrencisiyim. Hep kendimi diş hekimliğine daha uygun gördüm. Gerek ailemin isteği, gerekse maddi kaygılarla, biraz da kendimi tam bilmeden ne istediğimden emin olmadan mesleğin de iç yüzündeki sıkıntıları bilmeden böyle bir tercih yaptım. Ilk üç sene tıp fakültesinin en temelini alıyorsun. Bu süreçte sevmediğimi fark edemedim. Dönem 4 ken de covid çıktı okulun çoğunu uzaktan okudum. Son senemde (son senede aktif olarak hastanede personel gibi çalışılır) ben bu mesleği yapamayacağımı fark ettim. Ben nobetlere dayanamıyorum. Baştan alışamadım için böyle olduğu sandım. Herkes nasıl tutuyorsa tutarsın sen de unus dedim. Ama yapamıyorum. Vicdanen kendimi çok sorumlu hissediyorum. Birine zarar vermekten çok korkuyorum. Doktorların konslarda azarlamalarından, hastaların memnuniyetsizliklerinden, hemşirelerin sürekli iş yapmamak için kan istediğimde bana afra tafra yapmalarından bıktım. Herkes yurtdışına gitmek için usmle çalışırken ailemi bırakamayacağım için tusla uğraşmak zorunda kalmak çok canımı sıkıyor. Hasta görmeyeceğim bölümlere puanımın yetmesi çok zor. Aileme bu bıkkınlığımdan bahsedemiyorum babam ben etkiledim seni diye çok üzülüyor. Benim için çok emek verdiler, çok masraf yaptılar. Ben bunu hak ettiğimi düşünmüyorum.
Diyorum ki temel bilim için otur tus çalış tercih yapma okuyan kardeşim var. Onun hakkına girmekten korkuyorum. Babama çarpı iki katı kadar yük olacağım. Okulu bırak gibi gerçeklikten uzak tavsiyelere değil beni gerçekten ayakta tutacak tavsiyelere ihtiyacım var. Ben bu okulu burslarla okudum. Bir sürü insan sırf doktor olacağım için bana burs verdi. Ben şuan bırakırsam onların da bana harcadığı parayı ziyan etmiş olacağım. Çok uzattım ama genel olarak düşünürlerim bunlar. Kendi geleceğime dair hiç ümidim yok. Yaptığım işin riskleri gözümü çok korkutuyor. Bazen keşke tıbbi sekreter olsaydım diyorum. Hem maddi olarak pek bir farkı yok hem de kafam rahat eve giderdim diyorum. Rezil bir ruh hali içindeyim. Dün akşam 6 da 36 saatlik nöbetten çıktım. Pazar tekrar 36 saatlik nöbete gideceğimi düşündükçe içim sıkılıyor. Genel olarak böyle işte. Sabredip bu kadar okuduğunuz için teşekkür ederim.
)
Otrera sen sanırım Türkiye'de çalışıyorsun. Ben de merak ettim açıkcası bazı tıp öğrencilerine de faydalı olsun hem buraya dezavantajlarını ya da avantajlarını yazabilir misiniz?
Unus ben de doktorum. Lisedeyken tek hayalim doktor olmaktı, tercih döneminde 30 tercih hakkının hepsine tıp yazmıştım, kazanamazsam tekrar hazırlanmayi düşündüm çünkü kendimi başka meslekte hayal edemiyordum. Bu kadar severek isteyerek tıpa gitmeme rağmen 3.sinif ve sonrasında ben de çok defa bırakmayı düşündüm. 
