Merhaba kızlar
2yıllık evliyim 1yaşında bebeğim var. Eşimi severek evlendim eşimde beni çok sever şükür onunla bir sıkıntım yok ama hayattan bezdim
Etrafımdaki hanımlara bakıyorum 2çocuklu o kadar geziyor günler yapıyorlar evlerine gittiğimde çeşit çeşit ikramlar evleri tertemiz nevresimlerine kadar ütülüyorlarmış ben kendi kıyafetlerimi ütülemeye üşenirken millet nevresimlerini ütülüyor her zaman bakımlılar yahu hiç mi kaşı bıyığı çıkmaz hatunların cıtı pıtılar çok süslüler giyimleri güzel... Kimseyi özenmiyorum içimden evde poğaçalar börekler yapmak gelmiyor evi temizlemek istemiyorum çamaşır yıkamaktan nefret ediyorum bütün gun uykum var
Ben çocukla ne evimi temiz tutabiliyorum nede çeşit çeşit yemek yapıyorum nede kendime bakabiliyorum her gün uyandığımda offf diye kalkıyorum uymayı sevmeyen bebeğim var çünkü asla uyutmaz bütün gece memede durur offflayarak gün başlıyor kahvaltı hazırlıyorum bulaşıkları toplamaya meccalim yok oğlum öğle uykusuna yattığı gibi bende yatıyorum bütün gün tepemde bebeğim hep ağlıyor mızmız akşam yemeği yapayım diye mutfağa giriyorum yapışıyor bacaklarıma anne diye başlıyor ağlamaya oyuncak koyuyorum önüne veya eline yiyecek veriyorum oyalansın diye yok asla bırakmıyor beni kucağıma gelmek istiyor millet ağlama sesini duyuyor soruyor neden ağlıyor diye çünkü bir görseniz kendinden geçiyor ağlarken iyi kötü yemekleri yapıyorum
Sabahları eşim evde oluyor çocuk uyanınca alıyor geçiyorlar salona ben yataktan kalkmak istemiyorum mesela bugün 3de kahvaltı yaptık depresyona mı girdim ben tükenmişlik sendromu mu yaşıyorum evde hiç bişi yapasım yok hep uykum var inanın bebeğim olmasa yemkte yapmam
Anne olmaya hazır değilmişim sanki 3çocuklu hatunlar görüyorum hem çalışıyor hem geziyor çocukta bakıyor yemekte yapıyor bakımlılarda hayret ediyorum onlara
Böyle hayat mı olur çok sıkıcı bekarken gezip tozan özgür biriydim ev oturmalarını asla gtmezdim evlenince mecbur gidiliyor çok sıkılıyorum millet şen şakrak bende tık yok sarmıyor beni evime gelende azdır kimseyi istemiyorum zaten evi b.k götryo
Kısacası insanda sevmiyorum çok darbe yedim bu yaşıma kadar arkadaş edinmek istemiyorum dostum diyebilicem kimsem yok....
Bana birşey tavsiye edin lütfen napsam ben böyle ömür geçmez 1yılda 10yaş yaşlandım sanki
2yıllık evliyim 1yaşında bebeğim var. Eşimi severek evlendim eşimde beni çok sever şükür onunla bir sıkıntım yok ama hayattan bezdim
Etrafımdaki hanımlara bakıyorum 2çocuklu o kadar geziyor günler yapıyorlar evlerine gittiğimde çeşit çeşit ikramlar evleri tertemiz nevresimlerine kadar ütülüyorlarmış ben kendi kıyafetlerimi ütülemeye üşenirken millet nevresimlerini ütülüyor her zaman bakımlılar yahu hiç mi kaşı bıyığı çıkmaz hatunların cıtı pıtılar çok süslüler giyimleri güzel... Kimseyi özenmiyorum içimden evde poğaçalar börekler yapmak gelmiyor evi temizlemek istemiyorum çamaşır yıkamaktan nefret ediyorum bütün gun uykum var
Ben çocukla ne evimi temiz tutabiliyorum nede çeşit çeşit yemek yapıyorum nede kendime bakabiliyorum her gün uyandığımda offf diye kalkıyorum uymayı sevmeyen bebeğim var çünkü asla uyutmaz bütün gece memede durur offflayarak gün başlıyor kahvaltı hazırlıyorum bulaşıkları toplamaya meccalim yok oğlum öğle uykusuna yattığı gibi bende yatıyorum bütün gün tepemde bebeğim hep ağlıyor mızmız akşam yemeği yapayım diye mutfağa giriyorum yapışıyor bacaklarıma anne diye başlıyor ağlamaya oyuncak koyuyorum önüne veya eline yiyecek veriyorum oyalansın diye yok asla bırakmıyor beni kucağıma gelmek istiyor millet ağlama sesini duyuyor soruyor neden ağlıyor diye çünkü bir görseniz kendinden geçiyor ağlarken iyi kötü yemekleri yapıyorum
Sabahları eşim evde oluyor çocuk uyanınca alıyor geçiyorlar salona ben yataktan kalkmak istemiyorum mesela bugün 3de kahvaltı yaptık depresyona mı girdim ben tükenmişlik sendromu mu yaşıyorum evde hiç bişi yapasım yok hep uykum var inanın bebeğim olmasa yemkte yapmam
Anne olmaya hazır değilmişim sanki 3çocuklu hatunlar görüyorum hem çalışıyor hem geziyor çocukta bakıyor yemekte yapıyor bakımlılarda hayret ediyorum onlara
Böyle hayat mı olur çok sıkıcı bekarken gezip tozan özgür biriydim ev oturmalarını asla gtmezdim evlenince mecbur gidiliyor çok sıkılıyorum millet şen şakrak bende tık yok sarmıyor beni evime gelende azdır kimseyi istemiyorum zaten evi b.k götryo
Kısacası insanda sevmiyorum çok darbe yedim bu yaşıma kadar arkadaş edinmek istemiyorum dostum diyebilicem kimsem yok....
Bana birşey tavsiye edin lütfen napsam ben böyle ömür geçmez 1yılda 10yaş yaşlandım sanki