Selam görüşemedik bayadir. Konunun görünce hemen yazayım dedim.
Daha önce inanılmaz verici, fedakar ve herkesin sorununu çözen biriydim. İnsanlar yardım için ararlar, görüşmek isterler ama konu ben olduğumda pek yüzeysel kalirlardi. Yani benim bir sorunum olsun anlatirdim iki dakika dinleyip kendi sorunlarına gecerlerdi. Yine kalabalık bir cevreydi ama altı boş bir kitle. Öz arkadaş olan beş altı kisiyi tenzih ediyorum. Aile desen aynı.
Son altı aydır yavaş yavaş bencillestim. Yani ilginç bir şekilde bıktım insanlardan. Kırmaktan korkan ben şimdi takır takır sayiyorum. Bunu yapmaya başlayınca hemen çevrem azaldı önce. Sonra o gidenler teker teker geri geldiler. Sonra yenileri eklendi. Şimdi dikkat ediyorum çok dikkat ederek konuşup ilgileniyorlar. Yani özne ben oldum. Hatta daha ileri gideyim zamanında asılan yüz bulamayıp hemen pes eden, en ufak ters lafimda giden erkekler bile sildiklerim halde tekrar yazmaya tekrar eklemeye basladilar. Üç beş kişi değil baya kişi ki bahsettiğim uzun yıllar içinde olan şeyler. Ortak arkadaşlar ne konuşuyor ne oluyor bilmiyorum ama çok acı bu . insanları artık umursamiyorum ve umursanmaya basladim. Benimki intikam falan değil sanırım öğrenilmiş caresizlik bir de eskisi gibi insan ihtiyacım kalmadı. Kendime yetmeyi ogrendim. Ama hayatımda son altı ayda duyduğum özrü hiç duymadım kimseden. Eski beni özlüyorum. Sevdiklerime karşı hala kibar ve vericiyim ama kalanı içimdeki değer verme duygusunu öldürdü.
Mesela bir arkadaşım vardı ben de hastanede refakatciyim hasta ağır. Acil konuşmak istedi. Konu da sevgilisi. Ayrılmışlar kaç sene olmuş o çocuk hikayesine bakmış. Onu anlatacak. Ben müsait değilim ama deyip ezilip buzuldum o biraz trip attı. Ben de tuttum yedi kat aşağı indim konuşmak için. Bana çünkü habire sordu müsait ol diye neyse 20 dk sonra arıyorum dedi. İndim aramadı ben aradım meşgule attı. Gene aradım gene attı. Durumu biliyor bu arada. Orda bekledim yirmi dakika aradım açmadı zaten. Sonra beş saat sonra mesaj x ile karsilastik da bize geldik acamadim. X samimi olmadığı bir kız. Yani mesaj bile atamamis kızla geyik yaparken. Kız gidince yazıyor özür falan yok. O arkadaşa da en son bir bağırdım aylar sonra buna benzer bir şey için. Sesimden ev titredi. Şimdi isyerinde bile toplantıda bile yazıyor arıyor. Ama benim için kızın tek bir anlamı kalmadi. Konuşmuyorum bile. Geçenlerde bir arkadaşı araya sokmuş çok uzgunmus özlemiş falan bana ne dedim.
evet, görüşemedik ama şu an konuma yazmana çok sevindim :)
sohbetini, fikirlerini, kendini ifade ediş tarzını seviyorum
galiba kendi içinde insanları gözden çıkarttığında enerjisel bişey mi oluyor nedir hissediyorlar mı
ya da o an sahiden çok net ve sahici bir tavır sergilediğin için ciddiye mi alıyorlar nedir
sonuçta ben içimizdeki enerjinin insanlara geçtiğini de düşünen biriyim
o ilk mesajımda toksik diye bahsettiğim kadın arkadaşla geçenlerde buluştuk
konuşurken ben ona rahatsız olduğum bi konudan bahsettim onunla ilgili
bana cevap olarak, madem rahatsız oluyordun sen de duruş sergileseydin, bunu yapmaya devam edersen görüşmeyelim deseydin falan dedi
yani aslında bayağı böyle rest çekmemi falan beklemiş
halbuki o durum onu hayatımdan çıkaracak, artık görüşmeyelim diyecek kadar koca çaplı bi durum değildi benim için
ama insanlar rest mi duymak istiyorlar, sert tavırlar mı görmek istiyorlar bunu çözemiyorum
bence olması gereken, bi sorun varsa çözülebiliyorsa çözülmeli. çözülmüyorsa o zaman hayatından silersin
" böyle yapacaksan ben yokum!!" gibi büyük cümleler olmamalı bence beklenen
çünkü ben bundan hoşlanmıyorum .
öyle olunca bu defa ben dedim diye o davranıştan vazgeçti anlamına geliyor benim için
şöyle düşünüyorum bu defa da,
neden değer verdiğim bi insana sert konuşmak, tavır almak zorundayım mesela ? insan gibi anlaşmak, çözmek varken
kendine çeki düzen vermek için sert yapmak mı gerekli ? diye düşünüyorum
neden ben rahatsız olduğum bişeyi dile getireceğim zaman karşı tarafı kaybetmeyi de göze almak zorundayım ?
doğru düzgün çözülmüyor mu bu işler kavgasız gürültüsüz :)
insan gibi bi davranışı hak etmek için evi barkı inleterek bağırmak mı gerekiyor mesela karşımızdakine ?
bu insanlar bu dilden mi anlıyor ? burdan bakınca öyle görünüyor.
buna inanılmaz sinir oluyorum işte