Gerçekten artık iş arkadaşımın dertlerini dinlemekten sıkıldım psikolojim artık kaldırmıyor.. Çok bunaldım…

Hayattankopan .!.:

Özel eğitim sınıfında illa sohbet oluyor ama bu kadar çok konuşacak vakti nasıl buluyor arada kalkıp öğrencilerle falan ilgileniyor gibi yapın hocam birkaç kere böyle olsa anlar belki
Son çare müdüre söyleyeceksiniz o arada sınıfa gelip bakıyor gibi yapacak belki ozaman kendine çeki düzen verir

Genişletmek için tıkla...

MarniRose .!.:

Aslında laf arasında sık sık iyi hissetmediğimi söylüyorum direk dinlemek istemiyorum diyemedim hiçbir zaman ama direk dediğiniz gibi söylemeyi çok denedim yapamadım.
Daha çok hareketlerimle belli etmeye çalıştım yani bir gün gerçekten tam 5 dakika boyunca karşımdaki duvara baktım asla yüzüne bakmadım ama hala konuşmaya devam ediyor ve konuşması bitene kadar da susmuyor kafamı defalarca masaya koyup başım ağrıyormuş gibi yapıp yüzüne bakmadım normal şartlarda bir insanın dinlenmek istemediğini bu şekilde anlaması lazım yani en azından ben olsam bunu anlayıp susardım ama o sadece anlatma odaklı olduğu için yüzüne bakıp bakmamın hiçbir önemi yok dediğim gibi arkadaş saf birisi de olduğunu asla düşünmüyorum kalabalık içinde sürekli prim yapıp kendini övmesinden laf sokmaya gelince beni küçük düşürmesinden alık biri olduğunu sanmıyorum gayet zeki biri..

Genişletmek için tıkla...

MarniRose .!.:

Gerçekten artık bu konudan çok sıkıldım üç yıldır ve ne yapacağımı artık bilmiyorum her yolu denedim artık o kadar bunaldım ki kendimi buraya atmakta buldum. Arkadaşımla özel eğitim sınıfında çalışıyoruz üç yıldır beraber partneriz bir çok kişi onunla partner olmak istememesine rağmen işe ihtiyacım olduğu için girdim ilk zamanlar konuşkan ama iyi niyetli olduğunu düşünerek nezaket adı altında defalarca sabırla dinledim. Beraber dördüncü yılımızı dolduracağız iyi kötü ailemden daha çok onunla vakit geçiriyorum ama artık gerçekten çok sıkıldım sürekli aynı şeylerden bahsetmesi sürekli ailesinden kendisinden kendini övmesi herhangi bir şey söylemek istediğimde de konuyu sonra dönüp dolaşıp kendine çevirmesi ve ağzıma tıkaması bunu diğer iş arkadaşlarımla paylaştığında da herkes zaten ondan bu konuda kaçıyor kimse onunla partnerlik yapmak istemiyor ve dört yıldır bana yüklendiler bu konuda ama benim artık psikolojik olarak bunu çekecek tahammülüm kalmadı . Üstelik geçen sene babamı kaybettim babam yoğun bakımdayken bile iyi hissetmediğimi gerçekten artık bir şeyler dinlemek istemediğimi söylediğimde bile daha önemli bir konu var deyip kendi ailesinden kendi sıkıntılarından bahsedip benim ne sürekli dert yarıştırdı. Bunlara rağmen yine de neyse yine de iyi insan diye diye bir çok kez sustum ama artık gerçekten dayanamıyorum onu dinlemek istemediğimi sıkıldığımı aslında çok belli ediyorum sınıf içerisinde yüzüne bakmıyorum duvara bakıyorum telefonla ilgileniyorum başım ağrıyor diyorum iyi hissetmiyorum diyorum ama bunların hiçbiri onun umrunda değil sadece anlatma odaklı. defalarca dinleyeyim belki susar diyorum dinledikçe daha da çok bu sefer susmuyor dinlemesem bu sefer kendini anlatana kadar zorla dürtüp baktırıyor artık gerçekten o kadar çok sıkıldım ki öğretmenler arasında toplu bir şey konuştuğumuzda bile lafı ağzıma tıkıyor sürekli ön planda olmaya çalışıyor artık anladığım kadarıyla diğer öğretmenler bile bu durumdan rahatsız bakışlarından ama en çok bu duruma maalesef ki ben maruz kalıyorum üstelik ondan çok daha zor şeyler yaşamış olmama rağmen bir kere bile kimse sormadığı sürece babamın durumundan bahsetmedim babam ölüm döşeğinde iken bile onun dertleriyle uğraştım o bunu bile bile hâlâ kendini anlatacağım diye uğraştı artık şimdi en ufak şeyi bile bana batıyor işe de ihtiyacım olduğu için değiştiremiyorum herkes kendi partnerini kurmuş durumda. Artık en son çare olarak okulu bile değiştirmek istiyorum yani artık o kadar bunaldım ama sonra diyorum ki neden onun için işimden olayım kaç yıllık buradayım yani o kadar artık beynimin her düşüncesi acıyor ki beni öyle bir psikolojik baskıya soktu ki artık gerçekten onun dertlerinden çok sıkıldım kırmak istemediğim için de birebir bunu söylemedim ama hep hareketlerimle iletişime kapalı olduğumu dinlemek istemediğimi belli etmeme rağmen bile asla önemsemiyor gerçekten artık çok bunaldım kızlar ne yapmalıyım eve gidince bile onun sesi beynimin içinde… o kadar mutsuzum ki babasını yeni kaybetmiş ve depresyonda olan birisine gerçekten artık bu kadarı fazla keşke biraz insan olup bunu anlasa. Başkalarının yanında küçük düşürüp laf sokmaya gelince gayet her şeyi anlıyor yani öyle saf bir kız da değil ama gerçekten artık ne yapacağımı bilmiyorum bir şey desen ben suçlu olacağım ben alıngan olacağım öyle de çok güzel her şeyi kendisini çok iyi göstermeyi başarıyor ki….

Genişletmek için tıkla...

Pamuk_sekeri .!.:

Benim de vardı aynennn anlattığınız gibi bir arkadaşım vardı, gece gündüz kalabalık yalnız yolda çarşıda hiç farketmez arar hiç susmazdı müsait değilsin kapatayım şu telefonuda demezdi. En sonunda eşiyle kötü bi olay yaşadılar açtı açtı ağladı anlattı benim psikolojim bi bozuldu sürekli ağlama krizleri anksiyete birgün bende yaşarmıyım diye yerli yersiz kuruntular hoop kendimi psikologda buldum. Psikolog ne dedi biliyor musunuz arkadaşınız bütün negatif enerjisini senin başından aşağı boşaltmış ve seni de depresif ruh haline sürüklemiş dedi hiç unutmuyorum. Daha sonra ben bunun telefonlarını açmamaya başladım evine de gitmedim artık baya bi bozuluyodu ama bi anlam veremiyodu. Yani demem o ki evimde hiç bir sorunum yokken başka biri yüzünden psikolojim bozuldu anksiyete sahibi oldum. Şimdi hiç görüşmüyorum 6-7 yıl oldu gördüğümde selam o kadar. Uzak durun derim sen üzülecdğine o üzülsün

Genişletmek için tıkla...

MarniRose .!.:

O kadar haklısınız ki önceki senelerde dışarıda da plan yapıyorduk artık dışarıda plan yapmayı bıraktım. Hep bahane üretiyorum kaçıyorum ama maalesef ki yine de aynı sınıfta olduğumuz için her gün suratını ailemden daha çok görüyorum bu bile artık beni yoruyor. Tabii ki geçen senelerde daha çok sık görüşmeme rağmen dışarıda şimdi sadece iş içerisinde olmama rağmen yine de tahammül seviyem o kadar azaldı ki elimden gelse gerçekten gerçekten kovulmasını bile isteyeceğim yani bir ara o dereceye geldim sonra kendimce vicdan azabı çektim ya da başka bir okul bulabilsem garantim olsa ki ikinci dönem için bu zor hemen bırakıp gideceğim gerçekten insanın psikolojisi o derecede bozuluyor kafam sanki cam kırıklarıyla dolu o her konuştukça batıyor artık yeri geliyor bir günaydın demesini bile istemiyorum o kadar beni rahatsız ediyor… aynı sınıfta çalışmasak şimdiden çoktan mesafemi koymuştum zaten dışarıda da görüşmeyi bıraktım ama ister istemez aynı sınıfın içerisinde ne kadar surat yapabilirim bilemiyorum zaman zaman iletişimi kapalı olduğumu beden dilimle aslında belli ettiğimi düşünüyorum normal olan bir insan bunu anlar. Göz temasından uzun süre kaçınıyorum o anda aklım başka bir yerde ya da başka bir işle uğraşıyorum buna rağmen devam ediyor yani dediğiniz gibi bütün negatif enerjisini bana boşaltıp rahatlıyor üstüne o kadar saçma sapan şeyleri dert edinip sanki dünyanın en travmatik insanıymış gibi insanın dertlerini yarıştırıyor ya bu beni daha da çok sinir ediyor yani dediğim gibi babamın ölümünde bile buradaki bir arkadaşın dediği gibi rol çaldı daha önemli bir şey oldu gibisinden gerçekten artık o kadar sogudum ki benim bir arkadaşımın babası ölüm döşeğinde olacak ben kardeşimin dertlerini anlatacağım saçma sapan gerçekten o kadar bencil ki bu tarz insanlar insanları zehirliyor

Genişletmek için tıkla...