• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Kişisel mi dusunmeliyim genel mi?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Soruyu aşkınız için çocuğunuzun ikametinden vazgeçer misiniz diye sorsaydınız tepki almazdınız hatta yüzde 90 desteklenirdiniz de. Ama insanlar çeşit çeşit çocuk da babasının yanına gidecek kırk kat yabancının yanına değil. He ben evladımı yüz tane adama değişmem o ayrı. Büyük konuşmaktan da Allah’a sığınırım. Çoğu kadın evladı için ne eziyetlere katlanıyor. Bize ne arkadaşınızın ne yaptığından? Bu dedikodu oluyor. Genel sorun aynı soruyu bakın ne cevap alacaksınız.
 
Hiç bilmiyorum. Adamin belki evlenmeye hiç niyeti yok o yüzden böyle bir madde ile bağlamış kizcagizi. Detayından bilgim yok.
Benim takıldığım nokta şu; yıllar önce yapılmış bir anlaşma o günün şartları, psikolojisi ile ve bir taraf evlenirse o çocuğu göremeyecek şeklinde. Oysa üzerinden çok zaman geçti, şimdi yeniden başvuru yapsa madde değişir cocukda büyüdü kendi bile hakime söyler. Arkadaşım bu seçenek yerine çocuğunu bu şartlarda gormemeyi seçiyor. Bu detay benim kişisel hayat bakışıma ters geliyor. O nedenle açtım konuyu.
Her anlaşma geçerli olmuyor. Mahkeme böyle saçmalıklarla uğraşmaz bence. Kaldı ki birbirlerinin hayatlarına müdehale etme gibi bir hak asla olamaz ve bunu anlaşmaya da yansıtamaz. Bir çocuğu anneden ciddi bir suç işlemediği sürece kimse ayıramaz. Velayet ayrı bir durum babaya verilse bile annesi görebilir. Kanun ne der ona bakacaksınız. Bir çocuk yeri geliyor hapiste ki annesiyle birlikte büyüyor. Öyle mahkemeyi, kanunları düşünmeden yapılan anlaşmalarla yürümez bu işler. Bize değil de avukata danışsaydınız keşke.
 
Kesinlikle bana da zamanında saçma geldi ama karismadim. Zaten bu süreçler sıkıntılı bir de ondan canı sikilmasin diye düşündüm. Ama yıllar geçti duygular değişti. Çocuk büyüdü vs. Yeniden bu konular gorusulebilir ve öncelik çocuğa verilebilir. Anne çocuğu ile görüşme kısmını halledip sonra kendine yeni bir hayat kurmalı. Halihazırda zaten sevdiği adam yanında. Sadece resmi olarak evli değil.
Niye hayatımızı erteliyoruz ? Neden sadece anne ?
 
İyi geceler hanımlar, gece gece aklıma geldi benim bir arkadaşım var boşanmış. Bir tane evladı var ve çocuk anlaşmalı olarak iki ebeveynde kalıyor. Buraya kadar sorun yok. Arkadasimın uzun süredir bir erkek arkadaşı var ve ciddi düşünüyorlar. Ancak, evlenirse çocuğunu göremeyecek buna rağmen hayatına birini alması ve evliliği düşünmesi normal mi?
(Boşanma protokol vb çok anlamıyorum ama eski eşi ile anlaşmışlar kim evlenirse çocuk diğer ebeveny ile olacak. Yabancı birisi ile buyumeyecek çocuk)
Ben bu durumu önce yadırgadım, sonra yalnızlık zor yeniden sevmek sevilmek herkesin hakkı diye düşündüm ancak bir anne olarak aklım almıyor çocuğumu görememe, aynı evde kalamama fikrini. Arkadaşımın bile bile bu seçimi yapması canımı sıktı . İnsan çocuğundan vazgeçer mi? Böyle düşünüyorum sonra da dönüp kendime sanane sen annesinden daha mı iyi bileceksin diye kendime kızıyorum. Siz olsanız nasıl bir duyguya kapilirdiniz?
Başkalarının hayatını yargılama derdim 🫵🏻
 
Kusura bakmayın da bu sizin bir derdiniz değil hatta arkadaşınızın da değil ki kadın gayet normal bir şekilde kararını vermiş hayatına devam ediyor. Sizin derdiniz başkalarının normal hayatlarının gayet yolunda devam ediyor olması bence
 
İyi geceler hanımlar, gece gece aklıma geldi benim bir arkadaşım var boşanmış. Bir tane evladı var ve çocuk anlaşmalı olarak iki ebeveynde kalıyor. Buraya kadar sorun yok. Arkadasimın uzun süredir bir erkek arkadaşı var ve ciddi düşünüyorlar. Ancak, evlenirse çocuğunu göremeyecek buna rağmen hayatına birini alması ve evliliği düşünmesi normal mi?
(Boşanma protokol vb çok anlamıyorum ama eski eşi ile anlaşmışlar kim evlenirse çocuk diğer ebeveny ile olacak. Yabancı birisi ile buyumeyecek çocuk)
Ben bu durumu önce yadırgadım, sonra yalnızlık zor yeniden sevmek sevilmek herkesin hakkı diye düşündüm ancak bir anne olarak aklım almıyor çocuğumu görememe, aynı evde kalamama fikrini. Arkadaşımın bile bile bu seçimi yapması canımı sıktı . İnsan çocuğundan vazgeçer mi? Böyle düşünüyorum sonra da dönüp kendime sanane sen annesinden daha mı iyi bileceksin diye kendime kızıyorum. Siz olsanız nasıl bir duyguya kapilirdiniz?
Benim böyle bir arkadaşım var biz de bu duruma çok üzülmüştük arkadaşımın yüzüne de söyledik nasıl olacak böyle diye. O da idare edeceğini düşündü. Biz de bir zaman sonra üstelemedik ama ne olacağı belliydi yani.

Sonuç olarak adamla evlendi ve çocuklar artık kendisinde kalmıyordu. Bir süre sonra sorunlar çıkmaya başladı yani ana yüreği illa çocuğunu yanında istiyor hele ki yaşları küçükse. Belki büyük olsa hani lise çağında falan olsalar çok sorun çıkmayabilir. Velhasıl sonuç olarak arkadaşım diğer adamla da boşandı. Herkesin kendi hayatı ve kararları sonuçta. Siz uyarırsınız gerisi kendi bileceği iş. Büyük konuşmayayım ama çocuk büyük bir sorumluluk. Hayatın asla eskisi gibi olmayacağını bilerek bilinçli şekilde yapmak lazım. Çocuksuz bekar bir insan gibi hareket etmek imkansız hale geliyor yaşları küçükse. Neyse işte bu konuyu arkadaşınıza çok söylerseniz de size tepki geliştirebilir o yüzden olan olacak zaten, düşünceyi dile getirip kenara çekilmek ve çok takılmamak en iyisi.
 
Bir de konu başlığınızı anlayamadım.
Kişisel mi genel mi düşünmeliyim ne demek. Kişisel olarak kadın size ne yaptıki konuyu kişiselleştireceksiniz? Konu sizlik değil


Bence adamın sevgilisi konu sahibi. Çocuk başına kalacak diye korkuyor olabilir. Yoksa arkadaşımın hayatından bana ne.
 
İyi geceler hanımlar, gece gece aklıma geldi benim bir arkadaşım var boşanmış. Bir tane evladı var ve çocuk anlaşmalı olarak iki ebeveynde kalıyor. Buraya kadar sorun yok. Arkadasimın uzun süredir bir erkek arkadaşı var ve ciddi düşünüyorlar. Ancak, evlenirse çocuğunu göremeyecek buna rağmen hayatına birini alması ve evliliği düşünmesi normal mi?
(Boşanma protokol vb çok anlamıyorum ama eski eşi ile anlaşmışlar kim evlenirse çocuk diğer ebeveny ile olacak. Yabancı birisi ile buyumeyecek çocuk)
Ben bu durumu önce yadırgadım, sonra yalnızlık zor yeniden sevmek sevilmek herkesin hakkı diye düşündüm ancak bir anne olarak aklım almıyor çocuğumu görememe, aynı evde kalamama fikrini. Arkadaşımın bile bile bu seçimi yapması canımı sıktı . İnsan çocuğundan vazgeçer mi? Böyle düşünüyorum sonra da dönüp kendime sanane sen annesinden daha mı iyi bileceksin diye kendime kızıyorum. Siz olsanız nasıl bir duyguya kapilirdiniz?
Tam olarak "sanane, sen annesinden daha mı iyi bileceksin" dediğiniz şekilde doğrusu budur.
Böyle bir durum için herhangi bir duyguya falan da kapılmam. Aklınıza gelmiş olabilir, o anlık düşünün geçin. Umarım hepsi için hayırlısı olur.
 
Herkesin tekamül yolu farklı olduğu için siz kendi yolunuzda gelişmek adına neler yapabilirsiniz ona kafa yorabilirsiniz. İnsanız tabi ki duygularımız var ancak o duygunun içinden geçmek yerine içinde kalmak dert edinmek hatta konu açıp herkesle paylaşmak, yapmamanız gereken bir davranış mesela.

Bu duygu sizi çok iyi bir anne de yapmıyor. Siz bu yolu seçmezsiniz ama o kişi seçer. Ayrıca o çocuk hayat planında bu olayı bilerek geldi merak etmeyin. Ama bu çok derin bir konu. Daha yargılamanın ne kadar zararlı olduğunu bilmeden, bu konulara kesinlikle girilmez zaten.
 
Anlaşma başlı başına bir saçmalık ya da siz yanlış anladınız tamamen görememesi gibi bir durum söz konusu değildir bence. Hadi anlaşma böyle diyelim baba evlenseydi çocuğu o göremeseydi bu nasıl baba diyecek miydiniz bu kadar dert edecek miydiniz? Annelik fedakarlıktır demek bana bir evlat olarak çok bencilce geliyor keşke annem benim için fedakarlık yapmasaydı da bazı şeyler içinde ukte kalmasaydı mesela. Başka bir dert bulun bence kendinize ve başkalarının anneliğini de sorgulamayın o insanın da devam eden bir hayatı var.
Diyecektim evet. Burada kadın veya erkek ile ilgili özel bir tutumum yok. Niye bu kadar taraflı düşünüyorsunuz ben de bunu anlayamıyorum.
 
Herkesin tekamül yolu farklı olduğu için siz kendi yolunuzda gelişmek adına neler yapabilirsiniz ona kafa yorabilirsiniz. İnsanız tabi ki duygularımız var ancak o duygunun içinden geçmek yerine içinde kalmak dert edinmek hatta konu açıp herkesle paylaşmak, yapmamanız gereken bir davranış mesela.

Bu duygu sizi çok iyi bir anne de yapmıyor. Siz bu yolu seçmezsiniz ama o kişi seçer. Ayrıca o çocuk hayat planında bu olayı bilerek geldi merak etmeyin. Ama bu çok derin bir konu. Daha yargılamanın ne kadar zararlı olduğunu bilmeden, bu konulara kesinlikle girilmez zaten.
Öyle mi hiç bildiğim şeyler değil aydınlanma yaşadım şu an da
 
Gerçekten sanane? Kınadığını yaşamadan ölmezmiş insan bence kınama sana bır arkadaş abla kardeş olarak söylüyorum. Yalnızlık çok güzel ama vellı bı yerden sonra insan o kadar bunalıyor ki anlatamam. Çocugu var diye de hayatı olmasın mı? Bır yoluna koyarlar evladından tabıkk vazgeçmez.
Kinadigimi kim söyledi? Karşı tarafa herhangi bir olumsuz tutumum yok, bu sadece benim kendi içimde sorduğum bir soru. O kadar farklı yerlere cekildi ki ne anneligim kaldı ne kinamam ne insanlığım. İki satır yazı ile o kadar büyük yargılar oluştu ki sizin gibi bir çok kadında ben de şaştım kaldım.
 
Çok mu seviyorsun dedikoduyu? Hiç arkadaşlık yapılacak biri değilsin bence. Burada konu açacak kadar kendine dert etmişsin başkasının hayatını.
Arkadaş olup olmamakta kararsızım o yüzden açtım konuyu kısmı bahane.
Bayılıyorum! Hele hele kadınların dedikodusunu yapmaktan müthiş keyif alıyorum !
Bahanelerle geldim gerçeklerle yuzlesemiyorum. Hey Allahım ya😒
 
Soruyu aşkınız için çocuğunuzun ikametinden vazgeçer misiniz diye sorsaydınız tepki almazdınız hatta yüzde 90 desteklenirdiniz de. Ama insanlar çeşit çeşit çocuk da babasının yanına gidecek kırk kat yabancının yanına değil. He ben evladımı yüz tane adama değişmem o ayrı. Büyük konuşmaktan da Allah’a sığınırım. Çoğu kadın evladı için ne eziyetlere katlanıyor. Bize ne arkadaşınızın ne yaptığından? Bu dedikodu oluyor. Genel sorun aynı soruyu bakın ne cevap alacaksınız.
Öyle sormak hiç aklıma gelmedi. Düşünemedim.
Dedikodu için değil kendi içimde ikilemde kaldığım bir soruyu paylasmakti niyetim çok farklı yerlere gitti.
Bana dünya ile hakaret edip kadın haklarını savundu bir çok üye. Dünyanın en dedikoducu, en kötü, en ahlak bekçisi insanı ve daha neler neler muamelesi gördüm iki satır yazımla. Bu nasıl iş anlamadım.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back