kızlar selam, iyi akşamlar
son zamanlarda çok bunalmış hissediyorum kendimi. ve bu bunalmışlık beni bazı sorgulamalara itiyor
son birkaç senede çevremde gözlemlediğim bi durum var
böyle nerde memnuniyetsiz, ortam geren, sorun çıkarmaya çok meyilli (ve çıkaran) insan görsem bu insanların etrafında birileri
resmen pervane olmuş durumda
bakıyorum yani bu tarz insanlar hiç yalnız kalmıyor. daima arayanları soranları ilgilenenleri falan var
özellikle bi yaş grubu için konuşmuyorum, gözlemlerime genç, yaşlı, kadın erkek insanlar dahil
ama gerçekten çok iyi kalpli, iyi niyetli, düşünceli nahif , kalp kırmaktan kaçınan kişiler varsa
onlar da genelde yalnız kalıyorlar .
hayatımızda tutmamamız gereken insanlara nedense bi yapışma durumu var galiba
insanların onaylanma ihtiyacından mı kaynaklı bunlar bilmiyorum ama onaylanma ihtiyacı da çok ciddi bi konu
mesela sosyal medya en çok bu ihtiyaçtan besleniyor gibi gibi
en son bende patlama noktası olan 2 kişi oldu. bi tanesi 50li yaşlarında, evladının en zor zamanında bile yanında olmayan ,
yakın arkadaşlarından birinin cenazesine katılmayıp bi de üstüne cenaze sahibine "size kırgınım " falan diye haber göndermeye kalkan biri
diğeri de genç bi arkadaş, kadın ve inanılmaz toksik biri . daha fazla zarar görmemek için arkadaşlığımı bitirme noktasına geldim
ama görüyorum ki etrafından insan eksilmiyor, işi gücü yolunda gidiyor (itibarını zedeleyecek vukuları olmasına rağmen )
2-3 tane çok yakın olduğu insan var, özür dilerim ama onlara da köpek gibi davranmasına rağmen onlar ısrarla bu arkadaşa yapışıyor vs
mesela bu arkadaşa yaklaşma hatasına bende düştüm zamanında , sonra şeyi farkettim
işte özellikle iyi geçinmeye çalışıyorum, onun ağzından çıkan en ufak olumlu şey bile bi lütuf gibi geliyor
baktım ruh haline göre şekillenmeye başlıyorum, farkına vardım ve uzaklaştım
tüm iyi niyetime rağmen tavırları aşırı rahatsız edici olmaya başlamıştı, ufaktan uzadım ben de
ailemin içinde bile var ya , anneannem sert yapıdaki , sorun çıkarmaya meyilli teyzeme karşı her davranışına
ekstra dikkat ederken teyzemden çok daha nahif, iyi kalpli ve iyi niyetli annemi senelerce harcamaktan hiç çekinmemiş
ve hala da çekinmiyor
annem 10 iyilik yaptıysa 1 tanesini bile görmez anneannem. teyzem 1 tane iyilik yapsa sanki
amerikayı yeniden keşfetmiş gibi davranıyor. gibi gibi örnekler
dedim ya her yerde var böyle insanlar, aile, akraba, arkadaş, sosyal çevre vs
son zamanlarda çok düşünür oldum bu durumu . nedir yani toksik insanlar mı çekiyor milleti?
acaba bunlar memnun olmadıkça insanlar kendilerini kanıtlama ihtiyacı mı hissediyorlar ?
onların ilgisini almak daha mı cazip geliyor insanlara ?
biz de böyle mi olalım valla anlam veremiyorum
bunalmışlıkla bu konuyu açıp öyle bi içimi dökmek istedim. dert mi bu diyebilirsiniz ama belki bundan muzdarip başkaları da vardır
son zamanlarda çok bunalmış hissediyorum kendimi. ve bu bunalmışlık beni bazı sorgulamalara itiyor
son birkaç senede çevremde gözlemlediğim bi durum var
böyle nerde memnuniyetsiz, ortam geren, sorun çıkarmaya çok meyilli (ve çıkaran) insan görsem bu insanların etrafında birileri
resmen pervane olmuş durumda
bakıyorum yani bu tarz insanlar hiç yalnız kalmıyor. daima arayanları soranları ilgilenenleri falan var
özellikle bi yaş grubu için konuşmuyorum, gözlemlerime genç, yaşlı, kadın erkek insanlar dahil
ama gerçekten çok iyi kalpli, iyi niyetli, düşünceli nahif , kalp kırmaktan kaçınan kişiler varsa
onlar da genelde yalnız kalıyorlar .
hayatımızda tutmamamız gereken insanlara nedense bi yapışma durumu var galiba
insanların onaylanma ihtiyacından mı kaynaklı bunlar bilmiyorum ama onaylanma ihtiyacı da çok ciddi bi konu
mesela sosyal medya en çok bu ihtiyaçtan besleniyor gibi gibi
en son bende patlama noktası olan 2 kişi oldu. bi tanesi 50li yaşlarında, evladının en zor zamanında bile yanında olmayan ,
yakın arkadaşlarından birinin cenazesine katılmayıp bi de üstüne cenaze sahibine "size kırgınım " falan diye haber göndermeye kalkan biri
diğeri de genç bi arkadaş, kadın ve inanılmaz toksik biri . daha fazla zarar görmemek için arkadaşlığımı bitirme noktasına geldim
ama görüyorum ki etrafından insan eksilmiyor, işi gücü yolunda gidiyor (itibarını zedeleyecek vukuları olmasına rağmen )
2-3 tane çok yakın olduğu insan var, özür dilerim ama onlara da köpek gibi davranmasına rağmen onlar ısrarla bu arkadaşa yapışıyor vs
mesela bu arkadaşa yaklaşma hatasına bende düştüm zamanında , sonra şeyi farkettim
işte özellikle iyi geçinmeye çalışıyorum, onun ağzından çıkan en ufak olumlu şey bile bi lütuf gibi geliyor
baktım ruh haline göre şekillenmeye başlıyorum, farkına vardım ve uzaklaştım
tüm iyi niyetime rağmen tavırları aşırı rahatsız edici olmaya başlamıştı, ufaktan uzadım ben de
ailemin içinde bile var ya , anneannem sert yapıdaki , sorun çıkarmaya meyilli teyzeme karşı her davranışına
ekstra dikkat ederken teyzemden çok daha nahif, iyi kalpli ve iyi niyetli annemi senelerce harcamaktan hiç çekinmemiş
ve hala da çekinmiyor
annem 10 iyilik yaptıysa 1 tanesini bile görmez anneannem. teyzem 1 tane iyilik yapsa sanki
amerikayı yeniden keşfetmiş gibi davranıyor. gibi gibi örnekler
dedim ya her yerde var böyle insanlar, aile, akraba, arkadaş, sosyal çevre vs
son zamanlarda çok düşünür oldum bu durumu . nedir yani toksik insanlar mı çekiyor milleti?
acaba bunlar memnun olmadıkça insanlar kendilerini kanıtlama ihtiyacı mı hissediyorlar ?
onların ilgisini almak daha mı cazip geliyor insanlara ?
biz de böyle mi olalım valla anlam veremiyorum
bunalmışlıkla bu konuyu açıp öyle bi içimi dökmek istedim. dert mi bu diyebilirsiniz ama belki bundan muzdarip başkaları da vardır