Buraya ne yazarsanız yazın ne derseniz diyin hepsini hak ettim. Aptalın, salağın tekiyim. Öyle olmasa yıllarca bu durumda olmazdım. 8 yıllık birlikteliğim vardı. Ayrıl barış şeklindeydi. Bitti dediğimiz an bir şekilde barıştık. Çok seviyordum. Beni çok kırsa da affettim. Cünkü her şekilde kendini bana affettirmeyi basardı. Ben de sevdiğim için affettim. Gecen yaz nisan yapalım dedik, babası is icin şehir dışına çıktığı icin olmadı. Tabi bir sürü sebep de vardı. Kavga edip ayrıldık. Ben bu kavgadan sonra ona yazdığımda beni sevmediğini istemediğini söyledi. Hatta buraya beni umursamadığını da yazmıştım. Sonra bir şekilde yine ulaştı bana. Anlattı derdini Şubat tatilinde gelecez dedi. Öyle mutlu olmustum ki… Affetmekle salaklık ettim biliyorum. Sonra ben şubata kadar yüzük istiyorum dedim. Kendisi de çalışıyor 8 yılda bir yüzük istemek hakkım diye düşündüm. Hatta evlilik teklifi istedim. Tamam yapacam dedi. Aradan 1 ay geçti ikimiz de farklı ildeyiz diye buluşalım demişti. Ben de tamam ama yüzük takacaksın değil mi dedim. Hayır bir sonraki hafta takayım dedi. Biz asla ve asla haftada bir buluşan insanlar olmadık. Bunu bildiğim için o zaman 2 hafta sonra buluşuruz dedim. Kavgayı burdan çıkardı. Defol git istemiyorum seni, yüzük icin buluşacaksın gibi şeyler söyledi. Ayrıldık 2 haftadır da ayrıydık. Beni engelledi instagramdan. Dün yazdım ona. Sitemli şekilde. Bana yeni kız arkadaşıyla olan fotoğrafı attı. Hic düşünmeden hic vicdanı sızlamadan. Ben yüzük icin kavga çıkarmışım, arkadaşlarla olan fotoğraflarımı kafede olan görüşmelerimizi paylaşmışım, o da kendisiyle tanışmak isteyen kızla tanışmış. Çok seviyormuş, dünya varmış, beni sevmiyormuş. Bir haftada mı sevdin dedim evet bir haftada dedi. Öyle olmadığı belli. Neden yaptın bunu bana deyince konuşmalarımızı attı bana. Bak sen bana bunları yaptın dedi. Halbuki artık emin bir adım atalım istedim.
Hakkımı sana helal etmiyorum deyip yazmadım bir daha da. Zaten yazmazdım da bilseydim.
Ayrılmışsınız neden üzülüyorsunuz diyeceksiniz. Ama beni kendine inandırdı kandırdı. Tekrar barısacağımızı düşündüm ki hep öyle oldu. Beni çok sevdiğini söyledi. Bunu görmek beni öyle bir yıktı ki..
Ölüyorum sanıyorum. En büyük darbeyi sona saklıyormuş. Ne numaramı silmiş bu süre zarfında ne de takibi bırakmış. Attığım tüm storileri hikayeleri arşivlemis attı bana. Bak sen bunları yaptın ben de baskasıyla çıktım yoluna bak diye
İnsanlar neden bu kadar kötü? Ben bunları hak etmedim ki… Baktım biz konuştuktan sonra engelimi açmış. Bir de sen bundan sonra göreceksin yazmıs bana. Nasıl kaldıracağım bunu. En büyük korkum buydu hep. Ettiğini bulacak mı? Yoksa bana bu yıkımı yaşatıp mutlu mu olacak ?
nasıl atlatacağım bilmiyorum 
keske beni gerçekten sevebilecek biri çıksa da öyle bir şey olsa
