Herkes çocuğuyla kavga edebilir, evden de kovabilir. Ama 2 sene boyunca aramamazlık etmez. Hele ki çocuğunun özel durumları varsa ve hassassa bu şekilde davranmaz. Bence kimseye karşı bir sorumluluğunuz yok. Affedebilirsiniz belki teyzenizi. Bu sizi hafifletir ama bakmak zorunda değilsiniz bu durumda. Gider görüşürsünüz sadece.
İnsan çocuk yaşta kendine bakan herkesi çok iyi sanıyor. Büyüdükçe anlıyor kendine yapılanları. İlkokul öğretmenim emekli olup gidiyor diye sınıfta hüngür hüngür ağladığımı biliyorum. Halbuki çok kötü bir kadınmış, öğrenci ayrımı yapan, öğrencileri döven, üzerimde travmatik etkiler yaratan bir insanmış. Büyüyünce anladım.
Sizinki de o durum sanırım. Tamam size bakmış ama size annelik yapamamış. Yazdıklarınızdan onu anlıyorum. Size kötü yorum yapanlar kendileriyle empati yapıyorlar. Ben olsam ben de kardeşimin çocuğuna bakamazdım çok zor diye düşünüyorlar. Sanırım. Halbuki pek çok insan planlamadan da çocuk sahibi olup onu da sevip kolluyor. Kimse biz bu çocuğu planlamadık maddi durumumuz yetmiyor demiyor. Olanla idare edip geçinmeye çalışıyorlar. Teyzeniz de bu şekilde düşünseydi zaten sorun çıkmazdı hiç bir zaman.
İnşallah hayat boyu hep mutlu olur ve hep iyi insanlarla karşılaşırsınız.