- 4 Mayıs 2017
- 1.274
- 4.232
- 63
- Konu Sahibi seymaozkan
-
- #81
Neden insanlara bu kadar takiliyoruz ki.hayatimizi onlar vermiyorlar.konussunlar duymayiverin
Başınız sağolsun, Allah rahmet etsin ikisine de..
Psikolojik destek aldınız mı merak ettim? Almadıysanız almanız iyi olabilir. Eşiniz destekse iyiyse ileriye bakın, sizin de evlatlarınız olacak inşallah onları düşünün, iyi olmalısınız...
Çok ağır şeyler yaşamışsın ama şunu söyleyeyim ;senin yaptıklarında hiçbir tuhaflık Yok, insanlar konuşur her zaman... benim sana tavsiyem eski komşuların , tanıdıklarınla kimseyle kötü olma, sen herkesi görünce tatlı davran Güleryüz'lü davran ve sabret, 1-2 yıl sonra herkes bir bakmışsın sana hayran kalmış... çünkü büyüdüğün çevreye düşman olmak ileride hep psikolojini bozar, kimseye kötü olma, birde tecrübeli biri olarak eş herşey değildir emin ol, eşin için çevreni silme, hayat politikan polyannacılık olsunNerden başlayacağımı bilmiyorum ama o kadar doldum ki cümlelerimi sağlıklı kuramayabilirim. 24 yasindayim. Çok güzel bi hayatim vardi. Bana çok düşkün ailem;annem ve babam. Babamın annemle 2. Evliligi. Ilk eşi kanserden vefat etmis ve ilk evliliginden bi abim ve ablam var.
Babam geçen sene aniden rahatsızlandi. Beyninde bi damara pihti attı ve felc oldu. Benim o sıralar ciddi giden bi iliskim vardi. Erkek arkadaşımla evlenme niyetiyle başlamıştık konuşmaya. Benimle tanışmak ve konusmak icin baya cabalamisti ve bende onu sevdim. Babamin hastaliginda bana en cok destek olan da oydu. Her aksam hastaneye geldi. Yemek yemediğimde bana yemek getirdi onun omzunda kantinde agladim. Babam bazen çok kotulesti cok zor zamanlar geçirdik.
Ablam ve abim evli. O yuzden annemle babam bana ben onlara cok düşkündüm. Annem ekstra caba harcadı babama o kadar guzel bakti ki. Abim yurtdisinda yasiyor ama maddi manevi cok destek oldu bize. Ablam her gun geldi babama bakmak icin. Ben uni son siniftaydim. Okuldan geri kalan zamanda elimden gelen herseyi yaptim. Okulu birakmayi bile dusundum babama bakabilmek icin.
Erkek arkadasimin ailesi ailemle tanismayi en azindan gecmis olsuna gelmeyi cok istedi. Aslinda bi isim koymak istediler ama cekindiler durumumuzdan. Babam hastayken evin buyugu abim oldugu icin ona sorduk. Okulun bitmeden olmaz hem babam bu haldeyken bunlari düşünme dedi. Babam felci baya yendi. Yürümeye konusmaya basladi. Tam okul bitiyor derken bi pihti daha attı ve baya ilerledi hastalik. Konusma ve hareket tamamen kesildi.
Cok zor gunlerdi o kadar icim yandi ki. Ailemle cok zor seyler yasadik. Erkek arkadasimin ailesi tanismak istedi okul bittigi icin. Abimden onay gelince de annelerimizi tanistirdik. Yasadigimiz mahalle cok eski herkes tanidik oldugu icin annem cok cekindi. Babasi hastayken kiz veriyo derler diye. Biz dışarda annelerle yemek yedik. Belki sizde ayni seyi diyeceksiniz; ben babamin tekrar iyi olmasini cok umut ettim cok dua ettim cok cabaladim. Ama bi yandan da en sevdigim insani babam saglikliyken tanisin beni ondan istesinler istedim. Abim bile olsa babam gibi olamaz kimse ve babamin yeri cok ayridir bende.
Babam baya kotulesti. Aile olarak konustuk ve babam kotu de olsa en azindan o varken bi soz keselim diye karar verdik. Evde sade bi isteme oldu. Kimseyi de cagirmadik. Ablamin kayinpederi zorla davet ettirdi kendini ve beni ondan istediler. Babam hasta da olsa konusamasa da hayatımın en zor seyiydi ve bu yuzden ablamla cok tartistim. Iyi niyetli de olsalar en azından abimden istemelerini tercih ederdim ama olmadi.
Söz kestik bi kac gun sonra babam vefat etti. Nisanlim her zamanki gibi yanimdaydi. Cok yakin arkadaşlarım vardi ama nedense hayatimin bu doneminde hepsi kendi kabuguna cekilmisti kimse gelip nasilsin demedi. Herkes kendi havasindaydi ben en buyuk destegi nişanlımdan gördüm.
Babam hastayken nisanlandigim için herkes dedikodumuzu yapti tabi. Adam hasta bunlar ne derdinde diye mahalle konuştu. Bu halde düğün mü yapacaklar falan filan. Babami il disi hastanelere sevk ettiklerinde beni erkek arkadasim goturmustu. Herkesi aramistim beni arabayla götürsün diye kimse duymamisti telefonu. Ben hastaneye gelme dememe rağmen erkek arkadaşım beni hic yalniz birakmadi. Bana yemek getirdi bes dakika seni goriyim gidicem dedi. Bana o kadar moral verdi ki. Bende bari gorusuyoruz adi konsun elalem babasi hasta cocukla konusuyo demesin diye nisanlanalim istedim.
Babamdan bi ay sonra annem kalp krizi geçirip vefat etti. Ben oylece kalakaldim. Beni kinayan herkes "iyiki sozlenmissin bak yoksa ortada kalirdin " diye teselli veriyodu. Nisanlimin ailesi beni zor.durumda birakmamak icin hemen nikah yapariz evinizi tutariz seni yalniz birakmayiz dediler. Iki ay içinde ev tuttuk ve nikah kiydik. Disarda nisan yapmak dis cekim abiye nisanlik o kadar hevesimdeydi ki hiçbirini yapamadim. Bende icimde ukte kalmasin diye kima gecesi yaptim. Tabi akraba konu komsu herkes kinadi. Telefonla aradılar sen nasil kina gecesi yaparsın diye. Kina aksami benimle oynayan komsular ertesi gun beni yerin dibine soktular. Calistigim icin cok hafif makyaj yaptim. Makyaj dedigim gozume goz kalemi çektim sadece. Minyon tipliyim makyaj yapmayinca beni okulda ogrenci saniyolardi. Tabi elalem yine konustu annesi babasi öldü gözüne kalem çekmiş diye.
Simdi evliyim. Annemin evine gidemiyorum. Annemin babamin yokluguna dayanamıyorum. Ama elalem yine konusuyo "evi kapattiniz ayip ettiniz. Sana bu evde oturmak yakisirdi kirada oturacagina otur evinde ". Ne zaman eve gitsem zaten bi komsuya rastlayip dedikodumu işitiyorum. Hep beni igneleyen kinayan sözler.
Cok uzun oldu ama anlatacak daha o kadar çok sey varki. O kadar zor zamanlar gecirdim ki doldum tastim. Belki bende hataliyimdir ama o kadar kirildim ki hickimsenin yüzünü bile görmek istemiyorum. Sadece icimi döktüm buraya ama inşallah beni anlayan bi insan vardir
Ne biçim insanlarla komşuymuşsunuz.. inanın çok sinirlendim.. o acıya saygı gösterir insan. Siz ağızlarının payını verseydiniz keşke teriyesiz hadsizlerin.. böylelerini kafaya takmaya söylediğini önemsemeye değmez.Kimse bu kiz ne yaşıyor demedi. Ben annemin babamin acısını yaşarken "sakin nisanlini eve alma sen cahilsin" dediler. Tebareke okunurken millet beni kenar cekip bunlari soyledi.
Simdi bayramda kimseyi aramak gelmiyor icimden. Annem babam gitmiş bayram olmuyor bizde. Ama herkes neden eve gelmiyosun. Ev çürüyecek. Neden aramiyosun diyip duruyor. Eş dost akraba konu komsu hepsi arkamdan atip tuttu. Siz olsaniz görüşür müydünüz?
Gerçekten de artık kimsenin telefonunu açmak gelmiyor içimden. Yolda görünce görmezden geliyorum. Kimseyle konuşmak istemiyorum. Sadece annemle babami istiyorum. Yine eskisi gibi herşeyi onlara anlatmak
Nerden başlayacağımı bilmiyorum ama o kadar doldum ki cümlelerimi sağlıklı kuramayabilirim. 24 yasindayim. Çok güzel bi hayatim vardi. Bana çok düşkün ailem;annem ve babam. Babamın annemle 2. Evliligi. Ilk eşi kanserden vefat etmis ve ilk evliliginden bi abim ve ablam var.
Babam geçen sene aniden rahatsızlandi. Beyninde bi damara pihti attı ve felc oldu. Benim o sıralar ciddi giden bi iliskim vardi. Erkek arkadaşımla evlenme niyetiyle başlamıştık konuşmaya. Benimle tanışmak ve konusmak icin baya cabalamisti ve bende onu sevdim. Babamin hastaliginda bana en cok destek olan da oydu. Her aksam hastaneye geldi. Yemek yemediğimde bana yemek getirdi onun omzunda kantinde agladim. Babam bazen çok kotulesti cok zor zamanlar geçirdik.
Ablam ve abim evli. O yuzden annemle babam bana ben onlara cok düşkündüm. Annem ekstra caba harcadı babama o kadar guzel bakti ki. Abim yurtdisinda yasiyor ama maddi manevi cok destek oldu bize. Ablam her gun geldi babama bakmak icin. Ben uni son siniftaydim. Okuldan geri kalan zamanda elimden gelen herseyi yaptim. Okulu birakmayi bile dusundum babama bakabilmek icin.
Erkek arkadasimin ailesi ailemle tanismayi en azindan gecmis olsuna gelmeyi cok istedi. Aslinda bi isim koymak istediler ama cekindiler durumumuzdan. Babam hastayken evin buyugu abim oldugu icin ona sorduk. Okulun bitmeden olmaz hem babam bu haldeyken bunlari düşünme dedi. Babam felci baya yendi. Yürümeye konusmaya basladi. Tam okul bitiyor derken bi pihti daha attı ve baya ilerledi hastalik. Konusma ve hareket tamamen kesildi.
Cok zor gunlerdi o kadar icim yandi ki. Ailemle cok zor seyler yasadik. Erkek arkadasimin ailesi tanismak istedi okul bittigi icin. Abimden onay gelince de annelerimizi tanistirdik. Yasadigimiz mahalle cok eski herkes tanidik oldugu icin annem cok cekindi. Babasi hastayken kiz veriyo derler diye. Biz dışarda annelerle yemek yedik. Belki sizde ayni seyi diyeceksiniz; ben babamin tekrar iyi olmasini cok umut ettim cok dua ettim cok cabaladim. Ama bi yandan da en sevdigim insani babam saglikliyken tanisin beni ondan istesinler istedim. Abim bile olsa babam gibi olamaz kimse ve babamin yeri cok ayridir bende.
Babam baya kotulesti. Aile olarak konustuk ve babam kotu de olsa en azindan o varken bi soz keselim diye karar verdik. Evde sade bi isteme oldu. Kimseyi de cagirmadik. Ablamin kayinpederi zorla davet ettirdi kendini ve beni ondan istediler. Babam hasta da olsa konusamasa da hayatımın en zor seyiydi ve bu yuzden ablamla cok tartistim. Iyi niyetli de olsalar en azından abimden istemelerini tercih ederdim ama olmadi.
Söz kestik bi kac gun sonra babam vefat etti. Nisanlim her zamanki gibi yanimdaydi. Cok yakin arkadaşlarım vardi ama nedense hayatimin bu doneminde hepsi kendi kabuguna cekilmisti kimse gelip nasilsin demedi. Herkes kendi havasindaydi ben en buyuk destegi nişanlımdan gördüm.
Babam hastayken nisanlandigim için herkes dedikodumuzu yapti tabi. Adam hasta bunlar ne derdinde diye mahalle konuştu. Bu halde düğün mü yapacaklar falan filan. Babami il disi hastanelere sevk ettiklerinde beni erkek arkadasim goturmustu. Herkesi aramistim beni arabayla götürsün diye kimse duymamisti telefonu. Ben hastaneye gelme dememe rağmen erkek arkadaşım beni hic yalniz birakmadi. Bana yemek getirdi bes dakika seni goriyim gidicem dedi. Bana o kadar moral verdi ki. Bende bari gorusuyoruz adi konsun elalem babasi hasta cocukla konusuyo demesin diye nisanlanalim istedim.
Babamdan bi ay sonra annem kalp krizi geçirip vefat etti. Ben oylece kalakaldim. Beni kinayan herkes "iyiki sozlenmissin bak yoksa ortada kalirdin " diye teselli veriyodu. Nisanlimin ailesi beni zor.durumda birakmamak icin hemen nikah yapariz evinizi tutariz seni yalniz birakmayiz dediler. Iki ay içinde ev tuttuk ve nikah kiydik. Disarda nisan yapmak dis cekim abiye nisanlik o kadar hevesimdeydi ki hiçbirini yapamadim. Bende icimde ukte kalmasin diye kima gecesi yaptim. Tabi akraba konu komsu herkes kinadi. Telefonla aradılar sen nasil kina gecesi yaparsın diye. Kina aksami benimle oynayan komsular ertesi gun beni yerin dibine soktular. Calistigim icin cok hafif makyaj yaptim. Makyaj dedigim gozume goz kalemi çektim sadece. Minyon tipliyim makyaj yapmayinca beni okulda ogrenci saniyolardi. Tabi elalem yine konustu annesi babasi öldü gözüne kalem çekmiş diye.
Simdi evliyim. Annemin evine gidemiyorum. Annemin babamin yokluguna dayanamıyorum. Ama elalem yine konusuyo "evi kapattiniz ayip ettiniz. Sana bu evde oturmak yakisirdi kirada oturacagina otur evinde ". Ne zaman eve gitsem zaten bi komsuya rastlayip dedikodumu işitiyorum. Hep beni igneleyen kinayan sözler.
Cok uzun oldu ama anlatacak daha o kadar çok sey varki. O kadar zor zamanlar gecirdim ki doldum tastim. Belki bende hataliyimdir ama o kadar kirildim ki hickimsenin yüzünü bile görmek istemiyorum. Sadece icimi döktüm buraya ama inşallah beni anlayan bi insan vardir
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?