Anne babaların en büyük dileklerinden biride evlatlarının güzel bir yuva kurduklarını görmektir. Babanız hayattayken eşinizi görmüş tanımış,keza annenizde öyle. En iyisini yapmışsınız,anlattıklarınıza bakılırsa eşinizde iyi bir insan. Anne babanızın içi rahat etmiştir,yapayalnız kalmanızdansa.
Konuşulanlara ve konuşanlara gelince kimse kendine bakmaz,özeleştiri yapmaz ama çeneleride hiç kapanmaz. Bırakın elalemi,onlar konuşup kapılarını kapatıp evlerine girdiğinde herşey bitiyor onlar için. Siz kalıyorsunuz yaşadıklarınızla. Siz ne yaşarsanız yaşayın konuşacaklar. Çünkü ihtiyaçları var buna. Kendi dertlerinden sıyrılmak,kendi çözümsüzlüklerini unutmak onları görmezden gelmek,başkalarının hayatına odaklanmak kolay geliyor insanlara bir nevi terapi gibi. Bırakın konuşsunlar,duymayın. Biliyorum zor ama kulak arkası edin,görüşmeyin. Size hiçbir faydası yok,kırılmanızı sağlamaktan başka. Ne yaşadığınızı siz bilirsiniz. Şöyle düşünün anne babanız sizin mutlu huzurlu olmanızı istemezler miydi? Onlara sorma şansınız olsaydı bizim acımızla,tek başına yaşa bu evde derler miydi? Yoksa eşinizle derdinize kederinize ortak biriyle kurduğunuz hayatınız mı mutlu ederdi onları? Sizin evladınız olsaydı hangi hayatı dilerdiniz onun için? Evlensin nişanını kınasını içine sine sine yapsın ukde kalmasın içinde demez miydiniz? Anne babanızda aynılarını dilerdi sizin için.
Başınız sağolsun bu arada,mekanları cennet olsun inşallah anne babanızın