Bu siteye giripte yazdıklarınız okuyunca acım biraz da olsa hafifliyor, yalnız değilim diyorum arkadaşlarım var onlarda meleklerini kaybettiler aynı acıları çekiyorlar diyorum. Öyle büyük bir acı ki bu o kadar iyi anlıyorum ki sizi ben de doktora gidince kötü oluyorum, hamile görmeye dayanamıyorum sürekli bebeklere bakıyorum hatta bebek arabasında bir çocuk görsem eğilip bakıyorum özellikle sanki canımı yakmak istercesine bazen allahım neden ben diyorum ben kötü bir insanmıydım da başıma geldim ceza mı çekiyorum diyorum bazen ise bu herkesin başına gelebilir diyorum, öyle karmaşığım ki. kızım 3 ay yoğun bakımda kaldı başına gittiğimde ağlamayacaksın kızının yanında ağlamayacaksın ona hissettirmeyeceksin diye giderdim ama onu gördüğüm anda öyle her tarafı cihaza bağlı serumlar içinde nası tutarım gözyaşlarımı başlıyorum ağlamaya hemen yanından ayrılıyordum kızım ağladığımı hissetmesin diye sonra toparlanıp tekrar yanına gidiyordum. ben ona,u ne hayallerle beklemiştim üzerine bi giysi bile değmedi kızımın 3 ay boyunca yattı o küvezde gözlerini bile göremedim, çok üzülüyorum minik kızıma ellerini tuttum teyzeleri öptüm sonra altını bile değiştirdim minin papatyamın hemşire ablasıyla öyle heyecanlanmıştım ki göbüşünü öpüyordum yüzlerini öpüyorum yavrum benim hep ilaç kokusu vardı ben ona bırak ilaç vermeyi vücuduna ıslak mendil bile değdirmeyecektim ama gel görki ben onu nelerden sakınırken kızım neler yaşadı, vardır bunda da bir hayır diyorum ama yine de dayanamıyorum
merhaba arkadaşlar...
Ben de minik prenseslerimi maalesef ki 7 aydır gittiğim doktorumun ilgisizliği yüzünden 14 gün arayla kaybettim..Çok canım yanıyor..İlk gebeliğimdi ve çok çok üzgünüm...Aşağıda doktoruma hitaben yazdığım yazıyı paylaştım..
Sizlerle yazışmak belki de biraz olsun teselli olur...
Ve söz sırası bende
.
Canımızın nasıl yandığını tahmin bile edemezsiniz
İkinci bebeğimizi de kendi ellerimizle toprağa verdik..Göğüslerimden sütler akıyor ve onlar bile bebeklerimi istiyor.. Bense sadece ağlayabiliyorum..
Biz size güvenmiştik
Öyle güvenmiştik ki,bize aylardır bu doktorla yetinmeyin kendinize bir başka doktor daha bulun diyenlere bile karşı durmuş,bizim doktorumuz bizi yarı yolda bırakmaz demiştik..Ama bıraktınız!! .
Sizi aradığım o 29 Ekim gecesinde tüm diğer kadın doğum doktorlarının da hemfikir olduğu gibi asla içmemem gereken o ilacı (Buscopan) bana içmemi söylemeseydiniz ve bekletmeyip hemen bir sağlık kuruluşuna yönlendirseydiniz ben evde ,tuvalette!!! Doğum yapmak zorunda kalmayacaktım.Hastaneye vaktinde gidebilseydim sezaryen olabilecek ve en azından bir ,belki de iki kuzumu birden kurtarabilecektim.(tüm çocuk doktorları da bu konuda hemfikir) Oysa siz, sizi panikle arayan ve doğum başladı,acildeki doktorlara ne söylemeliyim?diyen yanımdaki arkadaşıma Duygu her şeyi biliyor,o anlatır,ben zaten Ege Acile gelemem! diyebilecek kadar umursamayabiliyormuşsunuz hastanızı..Öyle ya biz meleklerimle mücadele ederken siz 29 Ekim havai fişeklerini izliyordunuz!!Hipokrat yemininiz hastadan hastaya değişebiliyormuş demek ki?Oysa biz de sizin ücretinizi aksatmadan tıkır tıkır ödüyorduk ya,neyse!!
Evet ,ben riskli bir gebelik geçiriyordum.Ama,ne ben,ne de bebeklerim böylesi acılı,bir tek uyuşturucu iğne bile vurulamadan kesilip dikilerek acilde sedye üzerinde bir doğumu hak etmiyorduk..Çocuk doktorumuzun söylediğine göre Bebeklerimin en az bir,belki de iki tanesi;doğumhane koşullarında,sezaryenle doğabilselermiş yaşarlarmış biliyor musunuz?Konuştuğum doktorların tamamı kendi doktorunuz nasıl sizi hemen bir sağlık kuruluşuna yönlendirmez ,diye sordular...
Ve son sözüm
Sizi asla affetmeyeceğiz..Kendinizi savunmaya kalkacak ve bu yazıyı hemen sileceksiniz biliyorum
AMA VİCDANINIZDAN KAÇAMAZSINIZ
Acıdan sızlayan göğüslerim,anne kokusu hissedememiş,koklayamadığım iki günahsız meleğimin vebali üzerinizde
Allah sabirlar versin canlarim
Bitmez tukenmez bir aci bu
Ama peygamberimiz bile evlat acisi cekmis
O da mi kotuydu
Alakasi yok kendinizi suclamayin
Bir an once toparlanmaya bakin
Ben ilk iki ay nerdeyse ac gezdim sigara ictim utanarak yaziyorum hatta alkol bile aldim unutmak icin
Bilerek kendime zarar verdim ölmeyi istedim belkide
Bir sefer belkide gulmedim
Utandim gulmekten
Geceleri hep bebegimin cigligini duydum
Uyuyamadim ilac almadan
Sonra viral bir enfeksiyon gecirdim bagisikligim dusmus
3 hafta wc ye bile gitmek inanilmaz agriliydi
Mahvoldum mahvoldum acidan sizidan
Dr lar sebep uzuntu dedi sadece
Nasil dayaniyorsun bu yaralarin acisina dediler
Vucudum uzuntuyu deride yaralar cikararak atmaya calisti
O yuzden lutfen meleklerimiz annelerinin uzulmesini istemez
Aglayin sizlayin en iyi sey aglamak belkide
Buraya yazin kusun acinizi
Psikiyatriste gidin gerekiyorsa
Baska seylerle ugrasin
Calisin temizlik yapin yemek yapin
Beyninizi dagitin
Nacizane tavsiyem bunlar size