Arkadaşım bütün yazdıklarını okudum şu 10 sayfayıda dahil.
Sana nacizane tavsiye veren arkadaşlara bile çıkışmışsın ilk sayfalarda.
Bir an merak ettim bu tip söylemleri çıkışma gören sen, gerçekten eşine tepkini belli edebiliyormusun diye.
Yapman gereken şeyleri arkadaşlar belirtmiş ama sen hep eşin adına bahaneler bulmuşsun, bak işte seni böyle içten sindirmiş eşin.
Sana birşey söyleyim mi? Eğer ki eşin senin hislerini ve sizin kendi başınıza bir aile olma kavramınızı anlamıyor da hemen ipleri atıp gidecekse, bırakın gitsin.
Ama bunu yapamayacak, emin olun sadece sizi şu an yaptığı gibi sindiriyor.
Ben de tek çocuk olan biriyle evliyim. Şu yaşadıkların benim yaşadıklarımın yanında solda sıfır kalır, asla durumunu küçümsemiyorum tabi. Bende ekstra kayınpederde var, evlere şenlik.
Ama bizim ordaki tabirle kesemi sudan çıkarırım. Hatta bunun yüzünden burda kötü gelin bile oldum ama umrumda olmuş olsa zaten yapmam. Başkalarının söylemleriyle yaşamıyorum ben.
Başta çok af buyurun ama ben de çok salak yerine kondum. Ama şimdi elimden geldiğince koydurtmamaya çalışıyorum. Öyle diyorum çünkü laftan bile anlamayan insanlarla uğraşıyorum ben.
Başta eşimle evlendiğimizde -ayrı şehirlerde yaşıyorduk kayınvalidegille- kaynanamla ben ayrı eşim ayrı hergün görüşüyorduk, hatta günde 1 bile yetmediği zamanlar oluyordu, annemle öyle konuşmuyordum ben.
İstediği kadar bir kaynana gelinini kızım gibi görüyorum desin asla bir annenin kendi evladını sevdiği gibi sevemez, hele tek çocuk olunca HİÇ. Bildiğin kuma gidiyorsun kayınvalide üstüne.
Eşimle çoook kavga ettim ben. O da çok dedi sen annemleri sevmiyorsun onlar seni çok seviyor ne yapıyor bu insanlar sana diye. Dedim evet sevmiyorum, sevmek zorunda da değilim, böyle seviyorlarsa onlar da sevmesin, böyle çıkarcı ilişkilere benim aklım ermez ama bu kendimi kullandıracağım anlamına da gelmez dedim. Ayrıca benim gibi gelini ben alsam, tepemden aşşağı indirmem yaptıkları onca cahilliklerine ettikleri laflara sözlere rağmen hala evlerine gidip yüzlerine bakıyorum diyorum. -ha benim huzurumu bozmaya filan çalışmıyorlar ama bildiğin besleme muamelesi görüyorum, dangır dungur laflarda cabası-
İlk evlendiğimiz senelerde de tam annemlere gidiyoruz -onlar da ayrı şehirde- tam yolculuk öncesi çok büyük kavga ettik, o ayrı bir odaya çekildi ben ayrı odada salya sümük... Neyse otobüs saati geliyor çıkmam lazım ki yetişeyim. Kalktım, çıkardım valizleri çantaları hole -gelip gelmemesini inan düşünmedim, gelmezse giderim annemlere diye düşündüm direk- bi baktım çıktı odadan. Nereye gidiyorsun dedi, otobüse dedim, sen geliyormusun diye sormadım bile. Kaptım valizi çantaları, çarptım kapıyı çıktım. Hemen açtı kapıyı dur bekle nereye dedi. İyi dedim al montunu. Aldı geldi. Yolda o konuştu ben dinledim, sonra sakin sakin ben anlattım meramımı.
Artık anlıyor ne demek istediğimi, hala annecimi anneci ama artık benim onayımı almadan tek adım atmaz. Artık anlasın yani bizim bir aile olduğumuzu insaf 5,5 sene oldu değil mi ama....
Sen de kendini ifade etmediğin sürece böyle çok çileden çıkarsın, ayrıca herşey birikir birikir sonra ufacık yaptıkları bile gözünüze batar. Bu raddeye de gelmeyin bence.