Ben 13. Hafta ikiz bebeklere hamileyim. 29 yaşındayım. 10. Haftaya kadar tekil sandığımız bebekler ikiz olduğunu öğrendik. Bu duruma hala alışamadım. İnanın bebek isteyen biriydim. 2.5 yıldır evliyiz ama eşimle uzun süredir beraberdik sevgililik dönemimiz uzun sürmüştü okullar yüzünden. Oyüzden evlenincede aile baskıları vs artık çocuk yapalım dedik. Ama ilk hamile olduğumu öğrendiğimde ne sevindim ne üzüldüm. İçimi endişe korku kapladı. Sonra ne olacak cinsiyeti vs derken eşim işten çıkarıldı. Sonra istemedim okadar bekledim . Sıkıntı çekmemek içindedim şimdide işten çıktın aldıralım dedim. Eşim istemedi . Hoş o istesede ben yapamazdım zaten. Biz bunlarla uğraşırken bir de ikiz olduklarono öğrendik. Bu aefer çok üzüldüm. Bir tane olsaydı keşke demeye başladım. Ben nasıl bakıcam nasıl yeticem aileme uzağım. Onlarda bana uzak eşim daha iş bulamado. İlk bebeğim her şeyin tadına varim derken koştur koştur telaşla bir ona bir öbürüne yetişmek zorunda kalacağım. Ev kreşe dönecek sosyal hayatım kısıtlanacak sabrım bitecek nasıl yaparım herkes ikizlerle iki yılı unut yok tek büyütmek imkansız diyor. Kendimi teselli etmeye çalışıyorum sonuçta bunu Allah verdi ben istemedim böylesi hayırmış hakkımda diyorum. Ama gün içinde içimde hep mutsuzluk var ve karamsarlıktan haytımın alt üst olacağı düşüncesinden çıkamıyorum. Tek çocuğum olsa tek başıma onla her yere giderdim ben bile büyütürdüm diyorum. Ama şimdi çok korkuyorum elim kolum bağlı gibi ikiz bebek anneleri benim gibi hissettiniz mi ? Bu hisler geçer mi? Ekonomik olarak çok korkmak gerek mi? Yetişebilir miyim? Sizle dertleşmek istiyorum.
