Yeniden merhaba herkese. Aslında hem dün olan depremden dolayı çok üzgün hem de çok yorgunum çok detay veremeyeceğim belki ama yazmak istedim. Bugün eşimle önce yürüyüşe sonra alışverişe çıktık, kakao vs. alırken bir kek yapayım yarın anneni çaya alalım dedim. Sonra eve geldik, çamaşırları katlarken kayınvalidem geldi geçiyorken uğramış. Ben de “sizi yarın çaya davet etmek istiyordum iyi oldu “ dedim. Geliriz sizin geleceğiniz yok dedi imalı imalı, sineye çektim. Yazlıktan iki hafta önce geldi zaten kaldı ki ben hem ev hem işte çalışıyorum iflahım kesilmiş neyse dedim. Sonra işten güçten konu açıldı ben de uzun süredir evde çalıştığımı ama artık konsantre olmakta zorlandığımı bir süre tam gün işe gitmek istediğimi söyledim. Bana aynen şunu dedi “Tabii X’e (oğlu) yorgunluk olacak, iki kere git gel yapacak, iş çıkacak. “ Hiçbir şey diyemedim zaten kalktı gitti. Neden yanında huzursuz hissedip hoşlanmadığımı da anladım yeniden çünkü acaba bende mi problem diye düşünüyordum. Biliyorsunuz yazlık meselesinde hatalı bulmuştuz beni davet beklediğim için. Kadın iki hafta önce geldi, oğlunun evine gelmiyor diye üzülmesin brownie yapıyorum çok güzel oluyor çaya alayım dedim bugün ben.
Beni oğluna yakıştırmadığını ve pek de sevmediğini biliyorum zaten ama bu yaptığı artık ayıp geldi bana. Şu an oğlu işsiz ben çalışıyorum piyasaya göre iyi bir maaşım var, şirketim, imkanlarımız iyi ama servis yok, var da güzergahı bana ters. Ya otobüse binip risk alacağım ya da eşimle gidip gelicem. Ayrıca bütün yaz hasta olan teyze için zart zurt o araba çalıştı, bana gelince dokundu sanırım. Ben araç kullanabilsem böyle bir şey eşim talep etse sorun etmezdim. Ortada bir covid gerçeği var çünkü. Sonra Salı günü gene teyze için bir banka işi olacakmış, eşime dedi ki “Salı çalışacak mı?” E ben odadayım ???? Çalışıyorum dedim ben de, ona da bozuldu biraz.
Malesef yarın çaya gelecekler, kızını da takacak peşine yalnız gelemiyor asla çünkü. Yine iş konusu açılırsa susmak istemiyorum ama haddimi de aşmak istemem yüz yüze bakıcaz neticede. Patlayıp beni oğluna layık görmediğini biliyorum ama bu kadar belli etmesen nasıl olur demem an meselesi çünkü. Peki iş mevzusu açılırsa ne diyebilirim? Bir şey demek istiyorum çünkü hep aynı şeyi yapıyor hep bir kulp buluyor, gelinim çalışıyor oğluma muhtaç olmuyor demiyor.
Babam da böyledir ve benim en tahammül edemediğim şey takdir edilmemek, aksine yerilmek. Oğluna yakıştırmama sebebi 2. evliliğimi yapmış olmam ve eşimden 6 yaş büyük olmam ha bir de iri bir kadın olmam, onlara garip geliyor kendileri 1.55 çünkü ortalama. Oldu o zaman benim de ailem selvi gibi kızımızın yanına aynı boy oğlan olmadı desin, biz de 1.90 kaslı bir damat isterdik desin. Ya da oğlu her haltı yiyip kızlığına dokundurmayan exlerinden biriyle evlenseydi mesela. Ben eşimi seviyorum her haliyle de kabul ettim ama empatiden yoksun, diyalog kurmakta zorlanan, babasız yetiştiği için kadına nasıl davranması gerektiğini bilmeyen bir adam benim kocam. Tabii kuzguna yavrusu anka görünür ama hiç de oğlunu hak etmeyen bir kadın değilim ben. Hak etme mevzuna gelirsek orada dur derim yani.
Öfkeden uzattım kusura bakmayın, okuyanlara teşekkür ederim.
ben olsam sana bayilirdim, ne guzel guclu kuvvetli on parmaginda on marifetli gelinim var derdim. Oglu himbil mi sanki biraz? Ben burdan oyle hissettim de. 
bak bu benim annem yani,kv dese agzima geleni soylemek isterim o an ama annem soyleyince inan batmiyor 
Acaba sizde kendinizi kötü mü hissediyorsunuz eşinizden büyüksünüz, ikinci evliliğiniz diyede fazla alınganlık yapıyorsunuz. Hiç yapmayın siz kendinize bakın. En yakınlarımız bile olsa insanların dediklerine takılırsak ohoooo hiç derdimiz bitmez.
Sonuçta atsan atılmazzz satsan satılmazz
