Aynı iliski modeli bende vardı, eşimi babası hep ezmiş, annesi de herkesin işine koşturmuş, görümcem eşimden küçük olmasına rağmen onu eşime abla gibi yapmışlar, sürekli görümcemden onay almak zorunda hissederdi eşim, tatile bile gitsek söylemesek görümcem arar hesap sorardı eşime, inan ki aynısı, ben tum gemileri yaktım, görümcem bosanacağımızı duyunca koşa koşa bize geldi güya bize nasihat edecek ben de açtım ağzımı yumdum gözümü, bir güzel içimi boşalttım, herseyimize müdahale ettiklerini ve onlar yüzünden evliliği bitirdiğimi söyledim ve tabi inkar etmeler , kendilerini savunmalar, biz iyi niyetten yaptık hep demeler , açıkça istemiyorum dedim , eşim de el pençe sürekli yalvarma halindeydi çok korkmuştu ama ben cinnet geçiriyordum resmen, içimde korku olmadığını gördüler ve hepsi geri adım attı, şimdi bile bazen eşime akıl verecek olsalar korkup geri adım atıyorlar, beni sevmeseler de iyi geçinmeye çalışıyorlar, eşim benden taraf olunca çaresiz kaldılar, bizi kurtaran eşimin bana olan sevgisiydi, bunun dışında aile yapısı aynı seninki gibiydi, bir erkekte kaybetme korkusu yoksa ne yapsan boş, ben ciddi ciddi boşanacaktım asla blöf yapmadım, beni ilk sene delirtmişlerdi hepsi bir olup, sustukça tepeme çıkmıştı hepsi, eşim de ailesi ile aynı hareket edince çıldırdım, biz kadınların en büyük hatası boşanmaktan korkmak ve sürekli alttan almaya çalışmak, biterse bitsin modunda olacaksın, deli deliyi görünce çomağını saklarmış, ben delirince hepsi deliğine girdi çıkamadılar , hala benim yanımda konuşurken aşırı temkinliler, eskiden beni tehtit edercesine konuşanlar şimdi cümlelerini seçerek dikkatli konuşuyorlar, inanın herşey biz kadınların elinde...