Ergenliğimin ilk yaşlarında çok yakınımın tacizine uğradım. Uğruyordum. Beş altı yedi yıl devam etti.
İdôl bildiğim, başkalarının yaptığı yanlışı o yapsa 'nedeni vardır, doğrusunu yapar o' bilinciyle yetiştiğim baba ebeveyni.
Etkilenmemişim gibi hissediyorum. Bilmiyorum. Belki farkında değilim etkisinin.
Gizli ve pisce yakınlaşması oluyordu,
anlamamak için insanin ya beyninin yıkanmış olması gerekirdi veya embesil. İkisiydim de.
Evlendikten sonra sonra düşündüğüm
sorguladığım zaman babam beni senelerce taciz etmiş, nefsini tatmin etmiş diyebildim.
Kabullenememekti konduramamaktı belki de. Bilmiyorum.
Kabullendim ve başka sebeplerle de birlikte tiksiniyorum ondan. Ama sevmek istiyorum..isterdim.
Fikrimden merhametli hisler, özlemiş duygular geçiyor
habire bastırıyorum.
Yaşı ilerlemiş beyefendiler ile aynı ortamda bulunduğumda
konuşmak istiyorum onlarla. Muhabbet etmek istiyorum. Beni dinlesin, fikrimi önemsesin, soru sorsun, sorayım konuşalım istiyorum.
İlgi arıyorum gözlerinde.