bu sefer diğer konularımdan farklı birşey paylaşmak istiyorum sizinle. bazı konuları gördükçe yine maalesef hatırladım.
bi kaç ay önce annemle oturmuş eskilerden konuşuyorduk, benim çocukluğum falandı konu. sonra annem bana birden öyle birşey söyledi ki şok oldum. ben küçükken (muhtemelen 1,5 - 2 yaşındayken) annem çalışmak zorundaymış, bana da bir komşu bakıyormuş. komşunun kocası gündüz evdeymiş gece çalışıyormuş, bir tane de oğulları varmış. annem bana dedi ki, ben çalışıyordum, sana bizim komşu bakıyordu, ama abin istemiyordu, o kadından alıp alıp seni eve getiriyordu dedi. bi gün annem benim altımı açarken ben acıyo diye ağlamışım. annem üstü kapalı anlatıyo, sonra nasıl aklına taciz geldi bilmiyorum. benim ananem eskiden annemler teyzemler ne zaman dışardan gelse hep altlarını kontrol edemiş, bişey oldumu diye. bir gün annanem benim altımı açtığı zaman anneme demiş, bu kız değil diye. ben evlendiğimde ertesi gün annem beni arayıp sormuştu kan geldi mi diye, garibime gitmişti. ben o yüzden sormuştum dedi. bunu abin, annanen, teyzen ve baban biliyor dedi. aynaya bakamayacak hale geldim, şok oldum birden. sonra ben geçen gün dayanamadım teyzeme sordum gerçekten böyle birşey var mı diye. hayır yok öyle birşey, annen hep korkardı sana birşey olacak, seni kaçıracaklar diye, kendi söylediğine kendi inandı dedi. benim annem depresyon hastası. ama öyle hayal görmüyo kriz gelmediği sürece. gayet aklı başında, işinde gücünde bir kadın. bu konuyu bir kere de ağlayarak kuzenime anlattım, baktım hiç tepki vermiyo. sende mi biliyordun dedim. evet biliyordum, hatta senin bacağında sigara yanığı falan vardı dedi. ben kaçarak evlendim. abim 'kardeşime böyle böyle biirşey yaptılar, kaçtı gitti, şimdi anlaşılınca öldürürler onu' demiş.
şimdi benim kafam çok karışık. annaanem teyzemlerin altını her kontrol ettiğinde neden onlara birşey demedi de, bana dedi kız değil diye? neden herkes biliyorda ben şimdi duyuyorum? doğru mudur değil midir kafayı yiyorum? şimdi çocukluğuma dönüp hatırlamaya çalışıyorum, ben daha 7-8 yaşındayken hatta belki daha da küçükken tacizin ne olduğunu biliyordum, nerden biliorum bu duyguyu bilmiyorum ama, farkındaydım taciz diye birşey olduğunun? mesela erkekler dedeler amcalar babalar dizlerine oturtup severler ya, ben küçüklüğümden beri rahatsız olurum, babamla aynı yatakta yatmam. geçen gün babam geldi bana sarıldı öptü, ben hemen bi tedirgin oldum bana saldırırsa diye. bu annemin anlattıklarından sonra olmadı ama, kendimi bildim bileli bu duygu var bende.
acaba diyorum annemin söyledikleri doğru da, benim yaşadığım da bilinçaltıyla mı alakalı? kafam çok karışık. evliliğim bile düzgün geçmedi birazda bu yüzden. afedersiniz tecavüze uğruyo gibi hissediyordum, ağlıyordum sebepsiz yere....
offf siz olsanız ne düşünürşünüz bu anlatılardan=(
bi kaç ay önce annemle oturmuş eskilerden konuşuyorduk, benim çocukluğum falandı konu. sonra annem bana birden öyle birşey söyledi ki şok oldum. ben küçükken (muhtemelen 1,5 - 2 yaşındayken) annem çalışmak zorundaymış, bana da bir komşu bakıyormuş. komşunun kocası gündüz evdeymiş gece çalışıyormuş, bir tane de oğulları varmış. annem bana dedi ki, ben çalışıyordum, sana bizim komşu bakıyordu, ama abin istemiyordu, o kadından alıp alıp seni eve getiriyordu dedi. bi gün annem benim altımı açarken ben acıyo diye ağlamışım. annem üstü kapalı anlatıyo, sonra nasıl aklına taciz geldi bilmiyorum. benim ananem eskiden annemler teyzemler ne zaman dışardan gelse hep altlarını kontrol edemiş, bişey oldumu diye. bir gün annanem benim altımı açtığı zaman anneme demiş, bu kız değil diye. ben evlendiğimde ertesi gün annem beni arayıp sormuştu kan geldi mi diye, garibime gitmişti. ben o yüzden sormuştum dedi. bunu abin, annanen, teyzen ve baban biliyor dedi. aynaya bakamayacak hale geldim, şok oldum birden. sonra ben geçen gün dayanamadım teyzeme sordum gerçekten böyle birşey var mı diye. hayır yok öyle birşey, annen hep korkardı sana birşey olacak, seni kaçıracaklar diye, kendi söylediğine kendi inandı dedi. benim annem depresyon hastası. ama öyle hayal görmüyo kriz gelmediği sürece. gayet aklı başında, işinde gücünde bir kadın. bu konuyu bir kere de ağlayarak kuzenime anlattım, baktım hiç tepki vermiyo. sende mi biliyordun dedim. evet biliyordum, hatta senin bacağında sigara yanığı falan vardı dedi. ben kaçarak evlendim. abim 'kardeşime böyle böyle biirşey yaptılar, kaçtı gitti, şimdi anlaşılınca öldürürler onu' demiş.
şimdi benim kafam çok karışık. annaanem teyzemlerin altını her kontrol ettiğinde neden onlara birşey demedi de, bana dedi kız değil diye? neden herkes biliyorda ben şimdi duyuyorum? doğru mudur değil midir kafayı yiyorum? şimdi çocukluğuma dönüp hatırlamaya çalışıyorum, ben daha 7-8 yaşındayken hatta belki daha da küçükken tacizin ne olduğunu biliyordum, nerden biliorum bu duyguyu bilmiyorum ama, farkındaydım taciz diye birşey olduğunun? mesela erkekler dedeler amcalar babalar dizlerine oturtup severler ya, ben küçüklüğümden beri rahatsız olurum, babamla aynı yatakta yatmam. geçen gün babam geldi bana sarıldı öptü, ben hemen bi tedirgin oldum bana saldırırsa diye. bu annemin anlattıklarından sonra olmadı ama, kendimi bildim bileli bu duygu var bende.
acaba diyorum annemin söyledikleri doğru da, benim yaşadığım da bilinçaltıyla mı alakalı? kafam çok karışık. evliliğim bile düzgün geçmedi birazda bu yüzden. afedersiniz tecavüze uğruyo gibi hissediyordum, ağlıyordum sebepsiz yere....
offf siz olsanız ne düşünürşünüz bu anlatılardan=(