Ama öyle olduğu,zaman da,karar merciinin kendileri olduğunu zannetmeye başlıyorlar.Ben başta kayınvalıdemle altlı üstlü otururken,anneme gideceğimde ona uğrar,aileme gideceğim anne,hazırlanıp çıkarım,hoşçakal derdim.O da güler yüzle uğurlardı.Bir gün aynı şeyleri söyleyip çıkacağımda,içeride görümcemin,akşamdan söyledide mi,gidiyormuş,kime sormuş dediğini duydum.Kv odadan çıktığında,kızına hak vermiş olmalı ki,suratı sirke satıyordu.
Ve o son oldu.Bir dahakilerde çıktım gittim,surat asmadan ama bir şey de söylemeden.
Neymiş,saygı çerçevesinde çizgileri biz çekecekmişiz,ona uyacaklarmış...