- 20 Şubat 2016
- 1.042
- 1.059
-
- Konu Sahibi Maariftakvimi
- #81
ÇOK teşekkür ederim paylaşımınız için bence arkadaşımda paylaşım yapan birçok kişinin aslinda sadece göstermek istediği kısmi kesip yapıştırıcının farkinda ki bazen konuşuyoruz bildigim insanlardan örnek veriyorumŞimdi bu konu çoğu kişinin derdi.
Günümüzde hedonist kültür gelişti. Yani hayatta hep mutluluk ; zevk ve tatmin olmalı; doyum olmalı diyenler var. Fakat hayat öyle değil. Bence olmamalı da. Hayat bir akıştır. Bazen dalgalı bazen sakindir. Her insan hiçbir zaman her gün mutlu olamaz. Bazen mutlu olur, bazen huzurlu, bazen karamsar, bazen hüzünlü.. Duygu durum hep değişir. Stabil değildir. Bunu kabul edin..
Ikıncı olarak sosyal medya bir illüzyondur. Orada insan kendini olduğu gibi değil olmak istediği gibi resmeder. Burada bile kullananlar itiraf etmiş. Mutsuz olunduğunda bile mutlu resimler atılmış. Benim 9 yıldır sosyal medya hesaplarım yok. Hepsini kapattım çünkü bu illüzyona nadir de olsa illüzyon olduğunu bilmeme rağmen kapıldığımı fark ettim. Ve bu bazen ister istemez modumu aşağı çekiyordu.
Insanlar eskiden beri kıyaslama yapar. Ve birbirine üstünlük kurmaya çalışır. Zaten sosyal medyanın son yıllarda patlamasının nedeni bu. Çoğunluk birbirine üstünlük sağlama peşinde. Bundan ciddi haz duyuyorlar. O gelen beğeniler, o yorumlar hoşlarına gidiyor. O yüzden 10 sene önce gittiği 1 haftalık yurt dışı tatilini bile hala tbt yapanlar var.
Bir de bazı insanlar mutsuzsa savunma mekanizması yöntemi olan inkar durumunu seçiyorlar. O yuzden mutsuzken bile; esiyle ayrılma noktasında iken bile mutluluk pozları paylaşıyorlar. Sosyal medya onların ütopyası.
Orası kurguladıkları yer. Çoğunun böyle. Azınlık yüzde 10 bunun dışında. Onları da fark edersiniz.
Yani kısaca sosyal medyayi bir ütopya alanı düşünüp öyle bakın. Veya modunuzu düşürüyorsa hiç bakmayın kapatın. Tamamen size kalmış. Ama sizi kötü etkilemesine izin vermeyin.
Arkadaş durumunuza gelirsem; siz kendiniz dışında kimseyi ama kimseyi değiştiremezsiniz. Arkadaşınız mutsuzluğunu kullanarak duygu sömürüsü ile beslenen biri. Değişmez. Yapacağınız şey araya mesafe koymak. Size yaptığı duygu sömürüsü. Ve sizi de dibe çekiyor. Bu durumda benmerkezciligi seçip kendinizi çekmeniz lazım. Az görüşün. Baktınız size kendini acındırma yapıyor konuyu değiştirin. Olmadi araya mesafe koyun. Köklü değişimler insanların kendi iradeleri ile başlar. Arkadaşınız kendisi değişmek istemedikçe değiştiremezsiniz.
Ayrıca ölüm konusunu kabul etmek için çalışmalı.
Kimsenin en az 80 yaşına kadar yaşama hakkı yok. Ölüm bir kabullenme konusudur. Yas süreci vardır. Ama çoktan kabullenme aşamasına geçmeliydi. Bununla ilgili hastanede bir psikiyatriye gidebilir.
Bu arada kısa bir not ekleyip yazımı sonlandiracagim.
Yalnız yaşayan biriyseniz ben olsam bir evcil hayvan alırım. Mesela kedi. Eğer tüy alerjiniz yoksa size yoldaş olur. Yalnızlığınızı hafifletir. Stresinizi alır. Barınaklarda bir sürü yavru kedi var. Birini sahiplenebilirsiniz.
Sevdiğim bir laf vardır. Pema Chödrön lafıdır.
" You are the sky. Everything else it is just the weather."
"Sen gökyüzüsün. Geriye kalan her şey sadece hava durumu."
Not: Baya uzun yazmışım.. okuyanların gözlerine sağlık..
Sanırım yalnızlıktan kendine zarar verirse diye korkuyorum cunku gecenlerde Allah neden canimi almiyor ben yasamak istemiyorum gibi seyler soyluyordu buna sebeonolma korkusuda olabilur bendekiKonunuzu hatırladım arkadaşınızla aranıza mesafe koymanız saglıklı olacaktır. Mesafe eminim cok iyi gelecektir. Mesajlarını açmayın, aramalarına dönmeyin.
Bence hicbir korkunuz olmasın. Allah biraz canını almaya baksın acı çeksin o zaman görür acı nasıl biseymis. İnsan oturdugu yerden acı çekemez bile. Bence bir çeksin aklı basına gelir. Sonra bir daha ağzından cıkarabiliyor mu o lafları. Bariz kendimden biliyorum bi ara böyle söyleniyordum allah belamı verdi 10-11 ay nefessiz kaldım dersimi aldım. Bence bırakın kendi haline ajitasyon yapıyor.Sanırım yalnızlıktan kendine zarar verirse diye korkuyorum cunku gecenlerde Allah neden canimi almiyor ben yasamak istemiyorum gibi seyler soyluyordu buna sebeonolma korkusuda olabilur bendeki
Yazdim daha oncedeNeden psikolojik yardım almıyor?
fenomenlerin mutluluğu mutsuzluğundan daha önemli.
Belli ki aşamıyor. Yardım almaya ikna edin
Kesinlikle ne yazık ki insanlar çok Farklı gösteriyorlar kendilerini artık sosyal medyada sürekli paylaşım yapan mutluluk naraları atan insanlara inanmaz oldum gördüğüm öğrendiğim kadarıyla çok paylaşım yapan şöyle iyiyim böyle mükemmeliz gibi şeyler paylaşan herkes aslında çok ama çok mutsuz maske takmayı seviyorlar.Mesajınızı okuyunca varboyletipler sayfasında paylasilan bir video aklima geldi.
Kari koca birbirine sarilmis aman cok mutluyuz diye gülücükler saçıyor alt yazida da gerçek duygularini anlattığı seyler yazmis izlerken komik ama yaşarken o kadar.komik.degildir.illa ki
Artık instagram bu tip fenomenler için bir gelir kapısı, evlenler ilişki uzmanıymış gibi, çocuk doğuranlar çocuk gelişimi uzmanıymış gibi davranıyorlar, hatta aralarında yabancı yazarların kitaplarından alıntılar yaparak kitap bile yazıp, takipçileri çoğalınca seminer vermeye bile başlıyorlar. Gelir kapıları bu olunca da evlerini ailelerini sürekli paylaşıp paraya para demiyorlar. Seminer seminer gezip çocuklarıyla doğru düzgün vakit geçirmeyenler, nasıl iyi anne olunurun dersini veriyor, sonuç olarak tamamen çıkar ililkisi, hiç dert etmeyin, öyle bir dünya yok
Ne konuda ki sosyal mom vakası. Ben bi ara takip ediyordum uzun zamandır sayfası yokkaç kişi böyle düşünüyor merak ediyorum. Çok yerinde bir tespit
sosyal mom vakasını hatırlıyorsunuzdur...
Hem de her ayrıntısınıkaç kişi böyle düşünüyor merak ediyorum. Çok yerinde bir tespit
sosyal mom vakasını hatırlıyorsunuzdur...
Sahte psikolog diye yazınca çıkar, sayfası da duruyor ama kendi adıyla. Beni engellemişti çünkü sadece onun foyasını ortaya çıkaran bir sayfayı takip ediyordum. Ne yorum, ne beğeni, hiç bir şey yapmadığım halde engellemiş. Düşünün, binlerce takipçisi olan bir sayfaya girip, takip edenleri tek tek engellemek, nasıl bir işsizlikNe konuda ki sosyal mom vakası. Ben bi ara takip ediyordum uzun zamandır sayfası yok
Sahte psikolog diye yazınca çıkar, sayfası da duruyor ama kendi adıyla. Beni engellemişti çünkü sadece onun foyasını ortaya çıkaran bir sayfayı takip ediyordum. Ne yorum, ne beğeni, hiç bir şey yapmadığım halde engellemiş. Düşünün, binlerce takipçisi olan bir sayfaya girip, takip edenleri tek tek engellemek, nasıl bir işsizlik
Mutsuz ve kötü kalpli biriymiş. Arkada olarak seçeceğim biri olmazdı. Onlara özenmesinin sebebi mutsuz ya da eşini kaybetmiş olması değil, kıskanç olması.Ben sosyal medyada paylaşım yapmam ama onunda mutlu keyifli paylaşımları vardi öncesinde bak dışardan bakılınca sen bile keyifli mutlu görünüyorsun öyle yansıtıldığı bi degil diyorum
Tamam onlar öyle ama hayatlarını bildigim insanlar var gayet rahatlari yerlerinde gayet keyifliler diyor
Aslında acik acik konusmak istiyorum hatalarını söylemek istiyorum kendini düşüncelerini kontrol etsin çeki düzen versi diye ama herseyi cok farkli algılıyor
Eşini kaybettikten aylar sonra teselli etmek icin bak en azindan sevmek sevilmek duygusunu hissettin evliliği yaşadın seni seven bi eşin vardi bak ben duygusal olrak sevmek sevilmek duygusunu yatmadım bile dedim oda insallah sende aynisini yaşarsın (eşini kaybetmek manasinda) ,dedi
Bende kendimi bu durumda goruyorum rahatsizlik duyuyorum her gittigim tatili paylasmak zorunda degilim mesela ama paylasmak istiyorum paylasim yapmadan mutlu olmak gerek neden illa birileri gorsun siz nasil yendiniz yenebildiniz mi ne kadar kapattiniz bunu bayadir dusunuyorum amq bazen de hic mi guzel anilari paylasmicam diyorum bazen de paylasmadigimda ne kaybederim diyorum sonu yok onu paylastim bu sefer baska bisey paylascam paylascak sey bitmiyo bundan gercekten kurtulmak istiyorum az paylasiyim desem ucu bi yerden kqciyo uzun zaman bekleyemiyorum beklesem zaten hic paylasmam sizde durum nedir simdiO fotoğraflar zaten aşırı mutsuzken tam o an çekilmiyor. Önceden çekmiş olduğum,beğendiğim bir fotoğrafı paylaşıyordum. Mesela en yakın arkadaşımla tartıştım aslında çok üzgünüm, aşırı mutsuzum ama o güzel bulduğum mutlu olduğum fotoğrafımı paylaşıyordum mesela. Bir nevi de sosyal medya bağımlılığıydı. Arka planda aslında hiç de görüldüğü gibi mutlu bir hayatım yok. Geziyorum yiyorum fakat mutlu değilim. Oraya bakınca mutlu zannediyorlar mesela. Haliyle ağlayarak fotoğraf atmıyorum. Bende bu durumu sağlıksız bulduğum için kapattım hepsini zaten. Ama çevremde böyle insan o kadar çok ki. Siz modunuzda değilken paylaşım yapmayabilirsiniz ama herkes siz değil. İnsanlar farklı farklı haliyle.
Sosyal medyada herkes rol yapıyor.Kimse göründüğü gibi mutlu değil.İnternet kullanımını azaltsin.Hanımlar öncelikle hepinize huzurlu geceler dilerim
Bu arada iki gune bir buraya konu actigimin farkindayim ama hoşgörün lütfen. Zaten genel olarak kimseyle paylaşamayacaktınız konuları burada fikir almak adına açıyoruz.
Yine bir konu ile geldim cok özel olmasada.
Geçenlerde açtığım bir konu vardi gören olduysa bilirler bir arkadaşım 3 yıl kadar önce eşini kaybetti zaten karamsar mutsuz bir yapısı vardi iyice karamsarlaştı ben ona destek olmaya çalıştıkça benide kendi karamsar yapısına farkinda olmadan çekiyor çünkü yaşantılarımız bir cok sıkıntımız benzer olunca yakın arkadaşta olunca arkadasim genel olarak biz ne zaman güleceğiz bizim ne zaman yüzümüz gülecek herkese kadar var bize yok Allah bizi unuttu şeklinde hep bir veryansın isyan halinde.
Eski konumu gormeyenler için soyleyeyim sahiden durumunun zor ve kötü bi durum oldugunu biliyorum hepte destek olmaya konuşmaya çalıştım ama günden güne dahada karamsarlasiyor ve zaten bi dolu sıkıntım varken hayata pozitif bakmaya çalışırken bende karamsarlasmaya başlıyorum.
Bugun yine instagramda fenomen bi annenin fotoğrafını yollamış onlar ne sevap işlediler biz ne günahlar işledik dedi
Mesela başka bi fenomen yazar var bilenler bilir eşini kaybetmiş kendide o cabuk toparlandı tabi toparlanacak cok güzel bi hayati var çocukları var arkadaş çevresi var neden toparlamasın ki diyor
Ona gore gerçekten herkesin hayatı cok güzel bi bizim boyle fens artik o öyle yansıyınca acaba herkes yansıtıldığı gibi cok güzel hayatlar yaşıyorsa ben mi farkinda degilim diye düşünmeye basladim
Ben ona elimizdekilerle mutlu olmamız gerektiğini şükretmeyi telkinledikce o ben kendimden aşağılara bakmaktan biktim diyor artik afalladım o mu haklı ben mi polyannacilik oynuyorum inanın bilemedim