- 10 Mayıs 2023
- 100
- 47
- 30
- Konu Sahibi Nazendecan
- #1
Merhaba kızlar,
Burada çoğu kişiyi şahsi olarak tanımasamda bana iyi gelen bir çok insanla tanıştım onların özelinde herkese teşekkür etmek istiyorum.
Bir derdim var konu başlığının altına yazmak istedim bu sefer. Çünkü 2 yıldır (evlendiğimden beri) beni üzen kıran bir çok şeyin dün eşim tarafından anlaşılması beni tarif edilemez bir mutluluğa kavuşturdu.
Yukarıda da bahsettiğim gibi yaklaşık iki yıldır evliyiz. Eşimi çok seviyorum zaten çok severek evlendik Allah nazarlardan korusun bir gün bile eksilmedi sevgimiz.
Tanışma düğün vs bu zamanlarda da ailesiyle aramız iyitdi yani en öyle olduğunu sanıyordum ama eşim yine çok şikayetçiydi ailesinden. Maalesef eşimin ailesi gün geçtikçe daha da garipleşti. Çok geniş bir ailesi yok anne baba bir de kardeş (diğer amca teyze hala filanda çok yok). Sadece birbirimizden başka kimsemiz olmamasına rağmen kayınbabam kayınvalidem bize karşı aşırı ilgisiz.
Evlerine gideriz ne bir hal hatır sorma ne bir yüzümüze bakma ne de bir sevgi ibaresi olur. Bize gelirler aynı şekilde. Ama mesela bir aile daveti olsa ve beraber gitsek kayınvalidem neşeli olur oradakilerle konuşacak konu bulur ama biz başbaşa kalınca susar. Ne bileyim benim annemin de gelinleri var annemin onlarla hiç sus pus oturduğunu görmedim.
Kayınbabam zaten bambaşka bir dünyada ben ağızından bir kere kızım oğlum dediğini duymadım. Allaha çok şükür durumumuz yerinde ama yine de yeni evliyken insanın ne kadar sorulup kollanmaya ihtiyacı olduğunu bilirsiniz. Kayınbabam bir kere eşimi arayıpta oğlum paran var mı halin vaktin yerinde mi diye sormadı.
Bütün bunlara karşın benim ailem bize karşı çok ilgili. Her gidişimizde eşimin en sevdiği yemekler yapılır babam eşimin gözünün içine bakarak konuşur, bayramda tatil planı yapılacaksa hemen eşimi arar siz de gelin diye ısrar eder. Konaklama yeme içme hep babama ait olur. Eşimde bu yüzden ailemle arasını çok sıkı tutar, abilerimle gezer tozar eğlenir.
Maalesef benim bunları karşı tarafla yaşama şansım hiç olmadı.. çok üzülüyordum söylenmek istemiyordum ama artık boş boş gelip gitmekten çok yorulmuştum çünkü hafta içi çalışıyorum bir yandan master yapıyorum ve geriye kalan zamanlarda gerçekten beni sevenlerle birlikte olmak istiyordum. Ama yine de neyse 4 atanın hakkı birbirine eşit deyip kayınvalidemi/babamı ayırmadım gelip gitmemezlik yapmadım.
Tabii bütün bu ilgisizlik sevgisizlik arasında ilk yıldan sonra çocuk çocuk diye kayınvalidem söylenmeye başladı. Başlarda istemiyorduk eşimle biraz birbirimize evimize beraber yaşamaya alışalım diye ama zaten pcos olduğu için korunmayalım Allah nasip ederse olur diyordum. Ben yine bu süreçte diyete spora başladım reglim düzene girdi ve bir kaç düzenli regl sonrası gebe kaldım. Çok sürmedi maalesef yine de çok yıprandık hastene sürecinde. Gebeliğimi kayınvalideme söylemek istemedi eşim çünkü ilgisiz alakasız olacaklarını biliyordu…
Neyse.. gel zaman git zaman oldu üstünden çok geçmeden ben çok şükür tekrar gebe kaldım bu sefer söyle lütfen dedim eşime. O da söyledi ama sanki yabancı birine durumu bildirmek gibiydi. Ne mutlu oldu ne de o kadar çok istemesine, her bir araya geldiğimizde söylemesine rağmen bana sevinçle konuştu. Sadece rahatsızlığın var mı canın bir şey çekerse söyle dedi o kadar. (Tabi saçma sapan şeyler de söyledi de onları çok önemsemediğim için buraya yazmıyorum)
Eşim biraz pişman oldu söylediğine ama ben de olsun hakkıdır söyle ne güzel hayır dualarını alırız dedim konuyu kapattım.
Artık olayların çözüldüğü ve iki yıllık çilemin bittiği güne geliyorum.
Dün, eşimin ailesi bize gelecekti benim babam da geçen günlerde dünürleri özledik bir araya gelsekte görüşsek dediği için ben de annemi babamı davet ettim. Sağ olsunlar kayınbaba/anneden en az 15 yaş büyük olmalarına rağmen ayaklarına kadar geldiler. Erkekler bir konuşuyordu kadınlar bir yerde. Tabii buna konuşma denirse. Benim annem bir soru soruyor kayınvalidem tek kelime cevap verip susuyor başka yere bakıyor. Babam konu açıyor muhabbet için kayınbabam tek cümle söyleyip susuyor. Bir saat boyunca böyle oldu.. Allah razı olsun annemden babamdan en ufak bir yüz asma olmadı neşeli oldular ama en son artık hem yaşları gereği hem de sıkıldıkları için babam müsade istedi.
Eşim resmen kıpkırmızı oldu çok çok çok üzüldü o an ağlamamak için kendini zor tuttu.. gözgöze gelmemeye çalıştık. Daha sonra yine oturduk ne bir ses ne bir soluk kayınbabam telefonuna bakıyor tabi bu arada biz yine saygıda kusur etmiyoruz gittik meyve getirdik. Meyve yerken de eline sağlık demek kesenize bereket demek yok. En son artık eşim karpuzu beğendiniz mi diye komik bir cümle söyledi hı hı güzel elinize sağlık dedi kayınvalidem. Sonra kalktılar. Onlar gittikten sonra çok ağladık çok üzüldük. Bebeğimizin haberinden sonra evimize gelip ‘hayırlı olsun’u çok gördüler bize..
Keşke böyle bir şey yaşanmasaydı eşim üzülmeseydi ama anladı beni bütün yaşadıklarımı. ne kadar yalnız ve çaresiz olduğumu anladı maalesef ailesi adına özür diledi benden…
Çok uzun oldu kızlar belki okursunuz belki okumazsınız ama yine de burada yazmak istedim.
Her ne kadar koca koca insanlar olsakta
Bir evlat olarak, para puldan çok şefkate ilgiye sevgiye ihtiyaç duyuyor insan…
Burada çoğu kişiyi şahsi olarak tanımasamda bana iyi gelen bir çok insanla tanıştım onların özelinde herkese teşekkür etmek istiyorum.
Bir derdim var konu başlığının altına yazmak istedim bu sefer. Çünkü 2 yıldır (evlendiğimden beri) beni üzen kıran bir çok şeyin dün eşim tarafından anlaşılması beni tarif edilemez bir mutluluğa kavuşturdu.
Yukarıda da bahsettiğim gibi yaklaşık iki yıldır evliyiz. Eşimi çok seviyorum zaten çok severek evlendik Allah nazarlardan korusun bir gün bile eksilmedi sevgimiz.
Tanışma düğün vs bu zamanlarda da ailesiyle aramız iyitdi yani en öyle olduğunu sanıyordum ama eşim yine çok şikayetçiydi ailesinden. Maalesef eşimin ailesi gün geçtikçe daha da garipleşti. Çok geniş bir ailesi yok anne baba bir de kardeş (diğer amca teyze hala filanda çok yok). Sadece birbirimizden başka kimsemiz olmamasına rağmen kayınbabam kayınvalidem bize karşı aşırı ilgisiz.
Evlerine gideriz ne bir hal hatır sorma ne bir yüzümüze bakma ne de bir sevgi ibaresi olur. Bize gelirler aynı şekilde. Ama mesela bir aile daveti olsa ve beraber gitsek kayınvalidem neşeli olur oradakilerle konuşacak konu bulur ama biz başbaşa kalınca susar. Ne bileyim benim annemin de gelinleri var annemin onlarla hiç sus pus oturduğunu görmedim.
Kayınbabam zaten bambaşka bir dünyada ben ağızından bir kere kızım oğlum dediğini duymadım. Allaha çok şükür durumumuz yerinde ama yine de yeni evliyken insanın ne kadar sorulup kollanmaya ihtiyacı olduğunu bilirsiniz. Kayınbabam bir kere eşimi arayıpta oğlum paran var mı halin vaktin yerinde mi diye sormadı.
Bütün bunlara karşın benim ailem bize karşı çok ilgili. Her gidişimizde eşimin en sevdiği yemekler yapılır babam eşimin gözünün içine bakarak konuşur, bayramda tatil planı yapılacaksa hemen eşimi arar siz de gelin diye ısrar eder. Konaklama yeme içme hep babama ait olur. Eşimde bu yüzden ailemle arasını çok sıkı tutar, abilerimle gezer tozar eğlenir.
Maalesef benim bunları karşı tarafla yaşama şansım hiç olmadı.. çok üzülüyordum söylenmek istemiyordum ama artık boş boş gelip gitmekten çok yorulmuştum çünkü hafta içi çalışıyorum bir yandan master yapıyorum ve geriye kalan zamanlarda gerçekten beni sevenlerle birlikte olmak istiyordum. Ama yine de neyse 4 atanın hakkı birbirine eşit deyip kayınvalidemi/babamı ayırmadım gelip gitmemezlik yapmadım.
Tabii bütün bu ilgisizlik sevgisizlik arasında ilk yıldan sonra çocuk çocuk diye kayınvalidem söylenmeye başladı. Başlarda istemiyorduk eşimle biraz birbirimize evimize beraber yaşamaya alışalım diye ama zaten pcos olduğu için korunmayalım Allah nasip ederse olur diyordum. Ben yine bu süreçte diyete spora başladım reglim düzene girdi ve bir kaç düzenli regl sonrası gebe kaldım. Çok sürmedi maalesef yine de çok yıprandık hastene sürecinde. Gebeliğimi kayınvalideme söylemek istemedi eşim çünkü ilgisiz alakasız olacaklarını biliyordu…
Neyse.. gel zaman git zaman oldu üstünden çok geçmeden ben çok şükür tekrar gebe kaldım bu sefer söyle lütfen dedim eşime. O da söyledi ama sanki yabancı birine durumu bildirmek gibiydi. Ne mutlu oldu ne de o kadar çok istemesine, her bir araya geldiğimizde söylemesine rağmen bana sevinçle konuştu. Sadece rahatsızlığın var mı canın bir şey çekerse söyle dedi o kadar. (Tabi saçma sapan şeyler de söyledi de onları çok önemsemediğim için buraya yazmıyorum)
Eşim biraz pişman oldu söylediğine ama ben de olsun hakkıdır söyle ne güzel hayır dualarını alırız dedim konuyu kapattım.
Artık olayların çözüldüğü ve iki yıllık çilemin bittiği güne geliyorum.
Dün, eşimin ailesi bize gelecekti benim babam da geçen günlerde dünürleri özledik bir araya gelsekte görüşsek dediği için ben de annemi babamı davet ettim. Sağ olsunlar kayınbaba/anneden en az 15 yaş büyük olmalarına rağmen ayaklarına kadar geldiler. Erkekler bir konuşuyordu kadınlar bir yerde. Tabii buna konuşma denirse. Benim annem bir soru soruyor kayınvalidem tek kelime cevap verip susuyor başka yere bakıyor. Babam konu açıyor muhabbet için kayınbabam tek cümle söyleyip susuyor. Bir saat boyunca böyle oldu.. Allah razı olsun annemden babamdan en ufak bir yüz asma olmadı neşeli oldular ama en son artık hem yaşları gereği hem de sıkıldıkları için babam müsade istedi.
Eşim resmen kıpkırmızı oldu çok çok çok üzüldü o an ağlamamak için kendini zor tuttu.. gözgöze gelmemeye çalıştık. Daha sonra yine oturduk ne bir ses ne bir soluk kayınbabam telefonuna bakıyor tabi bu arada biz yine saygıda kusur etmiyoruz gittik meyve getirdik. Meyve yerken de eline sağlık demek kesenize bereket demek yok. En son artık eşim karpuzu beğendiniz mi diye komik bir cümle söyledi hı hı güzel elinize sağlık dedi kayınvalidem. Sonra kalktılar. Onlar gittikten sonra çok ağladık çok üzüldük. Bebeğimizin haberinden sonra evimize gelip ‘hayırlı olsun’u çok gördüler bize..
Keşke böyle bir şey yaşanmasaydı eşim üzülmeseydi ama anladı beni bütün yaşadıklarımı. ne kadar yalnız ve çaresiz olduğumu anladı maalesef ailesi adına özür diledi benden…
Çok uzun oldu kızlar belki okursunuz belki okumazsınız ama yine de burada yazmak istedim.
Her ne kadar koca koca insanlar olsakta
Bir evlat olarak, para puldan çok şefkate ilgiye sevgiye ihtiyaç duyuyor insan…
