- 28 Temmuz 2015
- 5.930
- 7.190
- 198
- Konu Sahibi melekyavrumm
-
- #21
Siz en buyuk yanlisi daha en basinda yapmissiniz ne yazikki,esiniz size kriterlerini soylemis (her ne kadar bir koleyle es deger olsada)ve siz bastan kabul etmissiniz,istedigi gibi biri olmadiginiz halde sizi kafasindaki kaliba uydurmak istemis ve kabullenmissiniz..Herkese iyi akşamlar.
Hemen konuya girmek istiyorum eşimle 4 senedir evliyiz severek evlendik 2 yaşında 1 kız çocuğum var aynı zamanda da 2 aylık hamileyim. eşimle çok sık kavga ediyoruz evlendigimizden beri.
kendisi evlenmeden önce ne istedigini bana dosdoğru anlattı nasıl biriyle evlenmek istediğini evleneceğim kişinin benim sözümden çıkmaması gerektiği son sözün her zaman erkek de olduğu vs
ben de kabul ettim (dominant bi karakter olmama rağmen) evlenmeden önce 3 senelik bi geçmişimiz var ben buna ne kadar söz versem de bu süre zarfında beni tanıdı ve ikimizde birbirimizi bilerek evlendik neticede.
Gel gelelim neden tartıştığımıza çocuk olmadan önce benim tartışma esnasında bağırarak karşılık vermem onu çok fazla rahatsız ediyo ve her tartışmamızda ben suçlu oluyorum ona göre onun şikayeti benim üslubum. her tartışmadan sonra onun gönlünü alan hep ben oldum kendisi çok kinci gönlünü almasam çok uzun süre benimle konuşmaz. hamileliğim süresi içinde beni çok üzdü bana daha narin davran diye rica etmeme rağmen yaşadığımız bi olay üzerine sesimi yukseltiyorum diye küsüp eve gelmediği gün oldu çocuk doğdu ondan sonrası zaten benim duygularımin dönüm noktası oldu
çocuk büyütme noktasında hiç bi konuda anlaşamadık çocuk bi ağlasın köpek, yerden yere çalıcam şerefsiz vs tarzı kelimeler kullanmaya başladı hala da devam ediyo bu laflarına ve bu söylemlerin beni çok fazla rahatsız ettiğini söylememe rağmen umrumda değil. (ama sabahına pişman olup kızıma sırnaşıyo)
10 gün önce gebe olduğumu öğrendim plansız olan bi gebelik ve ben hiç mutlu değilim baba olmayı bilmeyen bi insandan tekrar çocuk yapmak istemiyorum ama aldırmak gibi bi düşüncede aklımın ucundan geçmez. 10 gündür 3 -4 kez tartıştık yine dün gece yine bi olay yaşadık ben hormonların etkisiyle çok tahammülsüz ve sinirliyim ona bana anlayışlı ve beni idare etmesi konusunda rica da bulundum tamam dedi ama dün gece yine hemen tepki gösterdi aramızda tartışma yaşandı ve ayrı yataklarda yattık gün içinde msj attım ona kusura bakma hormonların etkisiyle tepkilerin fazla oluyo anla beni lütfen diye ama malesef bana inanmadı ve hamile olmasam ve çocuğumuz olmasa bevden bosanacagini söyledi.
Demem o ki ben artık bu adama karsi elle tutulur bişey hissetmiyorum cinsellik yaşamak istemiyorum gün içinde tlf görüşmemiz 2 dk yokluğunu hissetmiyorum en önemlisi çocuk büyütmek istemiyorum bu insanla beraber. Bu arada ikimizde devlet memurumuz. Ne yapicam bana fikir verin lütfen kendimi çok çaresiz hissediyorum
Bu sitede boşan gitsin demek ne kolay ya, hayretle okuyorum. Anlattığın evlilik benim evliliğime çok benziyor. Muhtemelen eşin benim eşim gibi ataerkil bir yapıda yetişmiş, sana da bunu en başında söylemiş ve sen de kabul etmişsin.
Bu sitede boşan gitsin demek ne kolay ya, hayretle okuyorum. Konuyu sadece kadın tarafından dinleyenler olarak yorumlayalım.
Anlattığın evlilik benim evliliğime çok benziyor. Muhtemelen eşin benim eşim gibi ataerkil bir yapıda yetişmiş, sana da bunu en başında söylemiş ve sen de kabul etmişsin. Üstelik sen de kendini tanıyorsun, dominant olduğunu kabul ediyorsun. Şimdi bunu bile bile niye söz verdin niye evlendin demeyeceğim çünkü yaşamadan bunun sorun olacağını göremiyoruz. Ben de dominant bir kadınım eşim de senin eşin gibi ataerkil, aile kültürümüz farklı. Bunu bile bile evlendim sonra da adamdan şikayet etmeye başladım. Evlenmeden önce aslında ip uçlarını görüyoruz ama nasıl olsa evlenince bi yoluna koyarız diye mi düşünüyoruz nedir gidip yine de evleniyoruz.
Ben şuan eşimden ayrılıyorum ama o da ben de geriye dönüp baktığımızda sorun diye kavga ettiğimiz şeylerin afedersiniz ne kadar b.ktan şeyler olduğunu, aslında güç savaşından başka bir şey olmadığını görüyoruz. Görüyoruz ama iş işten geçti. Sizin anlattıklarınıza bakınca da aynısını gördüm.
Oturup düşünmelisin bence, dominant olmak, dediğini yaptırmak mı önemli huzurlu mutlu olmak mı? Bir ipte iki cambaz oynamaz, erkek enerjisinin kökünde bu var, övülmek istiyorlar, taktir edilmek istiyorlar yani erkekler gazla çalışıyorlar, dominantlıkla değil ama gaz vererek yaptıramayacağınız şey yok bir erkeğe, ben ne yazık ki geç idrak ettim. Sevgim bitti, boşanmayı da göze alıyorum diyorsan bilemem, benim hala içim sızlıyor, öyle kolay değil boşanmak. Ama egonu nefsini bir kenra bırakıp oturup düşün bence, gerçekten duygun bitti mi yoksa öfkeyle kendini mi dolduruyorsun? Mutlu olmak mı istiyorsun dominant olmak mı?
İnşallah çalışıyorsunuzdur ve şak diye boşanabilecek durumunuz vardır. Yoksa size değil de kızınıza çok acırım. Ömrü boyunca kendisine köpek yere çalarım diyen bir babanın travmasını taşıyacak ve büyüdüğünde bu travmayı aşamazsa sürekli tekrarlayıp babası gibi sefil heriflere aşık olduğunu sanacak. Annenin kaderi kızının böyle çeyizi oluyor işte.
Bir de söylemeden geçemeyeceğim; saygısız şiddete meyilli bir adamdan hamilesiniz ve aldırmayı asla düşünmem diyerek kürtajın akla bile getirilmeyecek kadar kötü birşey olduğunu İma ediyorsunuz bilerek ya da bilmeyerek. Amerikalı kadınlar şu ara kürtaj hakkı işin teyakkuzda ve sloganlarından birisi “yüzbinlerce başarılı kadının ardında pişman olmadığı bir kürtaj vardır”
Ben bebek katili değilim ama kapıyı çekip çıkın, asla bu adamı baba yapmayın.Herkese iyi akşamlar.
Hemen konuya girmek istiyorum eşimle 4 senedir evliyiz severek evlendik 2 yaşında 1 kız çocuğum var aynı zamanda da 2 aylık hamileyim. eşimle çok sık kavga ediyoruz evlendigimizden beri.
kendisi evlenmeden önce ne istedigini bana dosdoğru anlattı nasıl biriyle evlenmek istediğini evleneceğim kişinin benim sözümden çıkmaması gerektiği son sözün her zaman erkek de olduğu vs
ben de kabul ettim (dominant bi karakter olmama rağmen) evlenmeden önce 3 senelik bi geçmişimiz var ben buna ne kadar söz versem de bu süre zarfında beni tanıdı ve ikimizde birbirimizi bilerek evlendik neticede.
Gel gelelim neden tartıştığımıza çocuk olmadan önce benim tartışma esnasında bağırarak karşılık vermem onu çok fazla rahatsız ediyo ve her tartışmamızda ben suçlu oluyorum ona göre onun şikayeti benim üslubum. her tartışmadan sonra onun gönlünü alan hep ben oldum kendisi çok kinci gönlünü almasam çok uzun süre benimle konuşmaz. hamileliğim süresi içinde beni çok üzdü bana daha narin davran diye rica etmeme rağmen yaşadığımız bi olay üzerine sesimi yukseltiyorum diye küsüp eve gelmediği gün oldu çocuk doğdu ondan sonrası zaten benim duygularımin dönüm noktası oldu
çocuk büyütme noktasında hiç bi konuda anlaşamadık çocuk bi ağlasın köpek, yerden yere çalıcam şerefsiz vs tarzı kelimeler kullanmaya başladı hala da devam ediyo bu laflarına ve bu söylemlerin beni çok fazla rahatsız ettiğini söylememe rağmen umrumda değil. (ama sabahına pişman olup kızıma sırnaşıyo)
10 gün önce gebe olduğumu öğrendim plansız olan bi gebelik ve ben hiç mutlu değilim baba olmayı bilmeyen bi insandan tekrar çocuk yapmak istemiyorum ama aldırmak gibi bi düşüncede aklımın ucundan geçmez. 10 gündür 3 -4 kez tartıştık yine dün gece yine bi olay yaşadık ben hormonların etkisiyle çok tahammülsüz ve sinirliyim ona bana anlayışlı ve beni idare etmesi konusunda rica da bulundum tamam dedi ama dün gece yine hemen tepki gösterdi aramızda tartışma yaşandı ve ayrı yataklarda yattık gün içinde msj attım ona kusura bakma hormonların etkisiyle tepkilerin fazla oluyo anla beni lütfen diye ama malesef bana inanmadı ve hamile olmasam ve çocuğumuz olmasa bevden bosanacagini söyledi.
Demem o ki ben artık bu adama karsi elle tutulur bişey hissetmiyorum cinsellik yaşamak istemiyorum gün içinde tlf görüşmemiz 2 dk yokluğunu hissetmiyorum en önemlisi çocuk büyütmek istemiyorum bu insanla beraber. Bu arada ikimizde devlet memurumuz. Ne yapicam bana fikir verin lütfen kendimi çok çaresiz hissediyorum
Bu anne olan evladı nedeniyle, mental olarak zaten etkilenmiş. Yoksa bunları neden yazsın.Mesajı ilk yarısı için beğendim. Kürtaj bir hak da olsa eğer anne çocuğa bakabilecek durumdaysa ve fiziksel, mental sağlığını etkilemiyorsa iyisi kötüsünü tartışmaya gerek yok. Son yazdığınız cümle maalesef ki Amerika’nın bir kesiminin yavaş yavaş gittiği yönü gösteriyor, buralara taşımaya gerek yok.
Konu sahibi, alacağınız tek yorum çocuğunuz odaklı olacak. Kimse size üzülmez şu durumda. Çocuklarınızı iyi yetiştirebilmek için karaktersiz bir babadan uzak kalmanız gerekebilir şu durumda. Maddi durum nedir? Çalışıyor musunuz? Aileniz arkanızda mı?
Bu anne olan evladı nedeniyle, mental olarak zaten etkilenmiş. Yoksa bunları neden yazsın.
Gayet aklı başında yorumlar var. Konu sahibi kaderine küsüp, razı olabilirdi ama fikir arıyor. Hepsi için en doğru kararı verecektir eminim.Ne demek istediğinizi anlıyorum ama dediğim gibi hayatını etkileyecek derecedeyse yine kendi kararıdır. Burda kürtaj ol ya da olma yorumları oldukça gereksiz. Kendisi zaten düşünmediğini söylemiş. Acı durum kızını nasıl bu hayattan kurtaracağını bilmiyor olması, insanlar da buna yönelik yorum yapacaktır.
Siz en buyuk yanlisi daha en basinda yapmissiniz ne yazikki,esiniz size kriterlerini soylemis (her ne kadar bir koleyle es deger olsada)ve siz bastan kabul etmissiniz,istedigi gibi biri olmadiginiz halde sizi kafasindaki kaliba uydurmak istemis ve kabullenmissiniz..
Dominant oldugum halde kabul ettim diyorsunuz neden?
Taviz tavizi getirmis ve bulundugunuz nokta ortada..
Esinizin cocugunuza olan sinirli tavirlari ve sozleri gercekten cok cirkin!
Tahammul edilecek gibi degil!oncelikle.buna bir cozum getirmeniz gerek en acili bu durum bence..
Basindan beri boyleymiydi?
Degilse nasil bu hale geldi?
Saygi yok sevgi yok yuz goz olunmus bir evlilik,busekilde daha ne kadar katlanabilirsinizki?
Oturup düşünmelisin bence, dominant olmak, dediğini yaptırmak mı önemli huzurlu mutlu olmak mı? Bir ipte iki cambaz oynamaz, erkek enerjisinin kökünde bu var, övülmek istiyorlar, taktir edilmek istiyorlar yani erkekler gazla çalışıyorlar, dominantlıkla değil ama gaz vererek yaptıramayacağınız şey yok bir erkeğe, ben ne yazık ki geç idrak ettim. Sevgim bitti, boşanmayı da göze alıyorum diyorsan bilemem, benim hala içim sızlıyor, öyle kolay değil boşanmak. Ama egonu nefsini bir kenra bırakıp oturup düşün bence, gerçekten duygun bitti mi yoksa öfkeyle kendini mi dolduruyorsun? Mutlu olmak mı istiyorsun dominant olmak mı?
kesin değişir bi çocuğu daha mahvediyor bu düşünce cidden çocuk oldu değişeyim diyen erkek var mı hiç yaNeyse belki 2nci çocuk değiştirir inş canım
Taviz var neden biliyormusunuz?Aslında ortada taviz de yok çünkü tartışma anında bağırıyorum diyor. Biz kadınlar evlenmek söz konusu olunca geliyorum diyen sorunları görmezden geliyoruz değişir mi sanıyoruz nedir bilmiyorum ama burda alttan alan bir kadın da yok. Tamam adam terbiyesiz ve kendini kral sanıyor ama kendini de bilen ve ben böyleyim diyen bir adam ve kendini tanıyan dominantım diyen kadın da bunu kabul ederek evleniyor. Aynısını yaşıyorum. Ve şimdi ben de düşünüyorum, agresif tavırlarımı kontrol edebilsem acaba evliliğim yürür adam da sakinleşir mi yoksa artık olmaz deyip bitirmeli miyim diye
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?