• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sonunda basardi beni kendinden uzaklaştırmayı

Herkese iyi akşamlar.

Hemen konuya girmek istiyorum eşimle 4 senedir evliyiz severek evlendik 2 yaşında 1 kız çocuğum var aynı zamanda da 2 aylık hamileyim. eşimle çok sık kavga ediyoruz evlendigimizden beri.

kendisi evlenmeden önce ne istedigini bana dosdoğru anlattı nasıl biriyle evlenmek istediğini evleneceğim kişinin benim sözümden çıkmaması gerektiği son sözün her zaman erkek de olduğu vs

ben de kabul ettim (dominant bi karakter olmama rağmen) evlenmeden önce 3 senelik bi geçmişimiz var ben buna ne kadar söz versem de bu süre zarfında beni tanıdı ve ikimizde birbirimizi bilerek evlendik neticede.

Gel gelelim neden tartıştığımıza çocuk olmadan önce benim tartışma esnasında bağırarak karşılık vermem onu çok fazla rahatsız ediyo ve her tartışmamızda ben suçlu oluyorum ona göre onun şikayeti benim üslubum. her tartışmadan sonra onun gönlünü alan hep ben oldum kendisi çok kinci gönlünü almasam çok uzun süre benimle konuşmaz. hamileliğim süresi içinde beni çok üzdü bana daha narin davran diye rica etmeme rağmen yaşadığımız bi olay üzerine sesimi yukseltiyorum diye küsüp eve gelmediği gün oldu çocuk doğdu ondan sonrası zaten benim duygularımin dönüm noktası oldu

çocuk büyütme noktasında hiç bi konuda anlaşamadık çocuk bi ağlasın köpek, yerden yere çalıcam şerefsiz vs tarzı kelimeler kullanmaya başladı hala da devam ediyo bu laflarına ve bu söylemlerin beni çok fazla rahatsız ettiğini söylememe rağmen umrumda değil. (ama sabahına pişman olup kızıma sırnaşıyo)

10 gün önce gebe olduğumu öğrendim plansız olan bi gebelik ve ben hiç mutlu değilim baba olmayı bilmeyen bi insandan tekrar çocuk yapmak istemiyorum ama aldırmak gibi bi düşüncede aklımın ucundan geçmez. 10 gündür 3 -4 kez tartıştık yine dün gece yine bi olay yaşadık ben hormonların etkisiyle çok tahammülsüz ve sinirliyim ona bana anlayışlı ve beni idare etmesi konusunda rica da bulundum tamam dedi ama dün gece yine hemen tepki gösterdi aramızda tartışma yaşandı ve ayrı yataklarda yattık gün içinde msj attım ona kusura bakma hormonların etkisiyle tepkilerin fazla oluyo anla beni lütfen diye ama malesef bana inanmadı ve hamile olmasam ve çocuğumuz olmasa bevden bosanacagini söyledi.

Demem o ki ben artık bu adama karsi elle tutulur bişey hissetmiyorum cinsellik yaşamak istemiyorum gün içinde tlf görüşmemiz 2 dk yokluğunu hissetmiyorum en önemlisi çocuk büyütmek istemiyorum bu insanla beraber. Bu arada ikimizde devlet memurumuz. Ne yapicam bana fikir verin lütfen kendimi çok çaresiz hissediyorum
Siz en buyuk yanlisi daha en basinda yapmissiniz ne yazikki,esiniz size kriterlerini soylemis (her ne kadar bir koleyle es deger olsada)ve siz bastan kabul etmissiniz,istedigi gibi biri olmadiginiz halde sizi kafasindaki kaliba uydurmak istemis ve kabullenmissiniz..
Dominant oldugum halde kabul ettim diyorsunuz neden?
Taviz tavizi getirmis ve bulundugunuz nokta ortada..
Esinizin cocugunuza olan sinirli tavirlari ve sozleri gercekten cok cirkin!
Tahammul edilecek gibi degil!oncelikle.buna bir cozum getirmeniz gerek en acili bu durum bence..
Basindan beri boyleymiydi?
Degilse nasil bu hale geldi?
Saygi yok sevgi yok yuz goz olunmus bir evlilik,busekilde daha ne kadar katlanabilirsinizki?
 
Şimdi boşanmazsanız çok değil 2-3 sene sonra çocuklar size ve birbirlerine köpek, şerefsiz diye bağıracak.

Evlatlarınızı korumak istiyorsanız ayrılmanız en doğrusu.
 
Bu sitede boşan gitsin demek ne kolay ya, hayretle okuyorum. Anlattığın evlilik benim evliliğime çok benziyor. Muhtemelen eşin benim eşim gibi ataerkil bir yapıda yetişmiş, sana da bunu en başında söylemiş ve sen de kabul etmişsin.


Bu sitede boşan gitsin demek ne kolay ya, hayretle okuyorum. Konuyu sadece kadın tarafından dinleyenler olarak yorumlayalım.

Anlattığın evlilik benim evliliğime çok benziyor. Muhtemelen eşin benim eşim gibi ataerkil bir yapıda yetişmiş, sana da bunu en başında söylemiş ve sen de kabul etmişsin. Üstelik sen de kendini tanıyorsun, dominant olduğunu kabul ediyorsun. Şimdi bunu bile bile niye söz verdin niye evlendin demeyeceğim çünkü yaşamadan bunun sorun olacağını göremiyoruz. Ben de dominant bir kadınım eşim de senin eşin gibi ataerkil, aile kültürümüz farklı. Bunu bile bile evlendim sonra da adamdan şikayet etmeye başladım. Evlenmeden önce aslında ip uçlarını görüyoruz ama nasıl olsa evlenince bi yoluna koyarız diye mi düşünüyoruz nedir gidip yine de evleniyoruz.

Ben şuan eşimden ayrılıyorum ama o da ben de geriye dönüp baktığımızda sorun diye kavga ettiğimiz şeylerin afedersiniz ne kadar b.ktan şeyler olduğunu, aslında güç savaşından başka bir şey olmadığını görüyoruz. Görüyoruz ama iş işten geçti. Sizin anlattıklarınıza bakınca da aynısını gördüm.

Oturup düşünmelisin bence, dominant olmak, dediğini yaptırmak mı önemli huzurlu mutlu olmak mı? Bir ipte iki cambaz oynamaz, erkek enerjisinin kökünde bu var, övülmek istiyorlar, taktir edilmek istiyorlar yani erkekler gazla çalışıyorlar, dominantlıkla değil ama gaz vererek yaptıramayacağınız şey yok bir erkeğe, ben ne yazık ki geç idrak ettim. Sevgim bitti, boşanmayı da göze alıyorum diyorsan bilemem, benim hala içim sızlıyor, öyle kolay değil boşanmak. Ama egonu nefsini bir kenra bırakıp oturup düşün bence, gerçekten duygun bitti mi yoksa öfkeyle kendini mi dolduruyorsun? Mutlu olmak mı istiyorsun dominant olmak mı?


Farkındaysanız burda en çok tepki adamın çocuğa yaptığı muameleden dolayi. O bölümü tekrar okuyun.onun dominantlikla alakasi olmadığını sizde biliyorsunuz. Ego savaşları bir kenara yarın bir gün o çocuk babasının söylediğini anlamaya başlayacak.. Oda mi altdan alsın o zaman? Erkekler söyle böyle diye genelleme de yapmak yalnis.
 
İnşallah çalışıyorsunuzdur ve şak diye boşanabilecek durumunuz vardır. Yoksa size değil de kızınıza çok acırım. Ömrü boyunca kendisine köpek yere çalarım diyen bir babanın travmasını taşıyacak ve büyüdüğünde bu travmayı aşamazsa sürekli tekrarlayıp babası gibi sefil heriflere aşık olduğunu sanacak. Annenin kaderi kızının böyle çeyizi oluyor işte.
Bir de söylemeden geçemeyeceğim; saygısız şiddete meyilli bir adamdan hamilesiniz ve aldırmayı asla düşünmem diyerek kürtajın akla bile getirilmeyecek kadar kötü birşey olduğunu İma ediyorsunuz bilerek ya da bilmeyerek. Amerikalı kadınlar şu ara kürtaj hakkı işin teyakkuzda ve sloganlarından birisi “yüzbinlerce başarılı kadının ardında pişman olmadığı bir kürtaj vardır”

Mesajı ilk yarısı için beğendim. Kürtaj bir hak da olsa eğer anne çocuğa bakabilecek durumdaysa ve fiziksel, mental sağlığını etkilemiyorsa iyisi kötüsünü tartışmaya gerek yok. Son yazdığınız cümle maalesef ki Amerika’nın bir kesiminin yavaş yavaş gittiği yönü gösteriyor, buralara taşımaya gerek yok.

Konu sahibi, alacağınız tek yorum çocuğunuz odaklı olacak. Kimse size üzülmez şu durumda. Çocuklarınızı iyi yetiştirebilmek için karaktersiz bir babadan uzak kalmanız gerekebilir şu durumda. Maddi durum nedir? Çalışıyor musunuz? Aileniz arkanızda mı?
 
2 yaşındaki bebeğe it muamelesi yapan merhamet yoksunu adama ikinci çocuğu göstermezdim bile ilk çocuğumunda sağlıklı büyümesi için uzaklaşırdım sanırım.tayin istemeyi düşünmez misiniz?
 
Herkese iyi akşamlar.

Hemen konuya girmek istiyorum eşimle 4 senedir evliyiz severek evlendik 2 yaşında 1 kız çocuğum var aynı zamanda da 2 aylık hamileyim. eşimle çok sık kavga ediyoruz evlendigimizden beri.

kendisi evlenmeden önce ne istedigini bana dosdoğru anlattı nasıl biriyle evlenmek istediğini evleneceğim kişinin benim sözümden çıkmaması gerektiği son sözün her zaman erkek de olduğu vs

ben de kabul ettim (dominant bi karakter olmama rağmen) evlenmeden önce 3 senelik bi geçmişimiz var ben buna ne kadar söz versem de bu süre zarfında beni tanıdı ve ikimizde birbirimizi bilerek evlendik neticede.

Gel gelelim neden tartıştığımıza çocuk olmadan önce benim tartışma esnasında bağırarak karşılık vermem onu çok fazla rahatsız ediyo ve her tartışmamızda ben suçlu oluyorum ona göre onun şikayeti benim üslubum. her tartışmadan sonra onun gönlünü alan hep ben oldum kendisi çok kinci gönlünü almasam çok uzun süre benimle konuşmaz. hamileliğim süresi içinde beni çok üzdü bana daha narin davran diye rica etmeme rağmen yaşadığımız bi olay üzerine sesimi yukseltiyorum diye küsüp eve gelmediği gün oldu çocuk doğdu ondan sonrası zaten benim duygularımin dönüm noktası oldu

çocuk büyütme noktasında hiç bi konuda anlaşamadık çocuk bi ağlasın köpek, yerden yere çalıcam şerefsiz vs tarzı kelimeler kullanmaya başladı hala da devam ediyo bu laflarına ve bu söylemlerin beni çok fazla rahatsız ettiğini söylememe rağmen umrumda değil. (ama sabahına pişman olup kızıma sırnaşıyo)

10 gün önce gebe olduğumu öğrendim plansız olan bi gebelik ve ben hiç mutlu değilim baba olmayı bilmeyen bi insandan tekrar çocuk yapmak istemiyorum ama aldırmak gibi bi düşüncede aklımın ucundan geçmez. 10 gündür 3 -4 kez tartıştık yine dün gece yine bi olay yaşadık ben hormonların etkisiyle çok tahammülsüz ve sinirliyim ona bana anlayışlı ve beni idare etmesi konusunda rica da bulundum tamam dedi ama dün gece yine hemen tepki gösterdi aramızda tartışma yaşandı ve ayrı yataklarda yattık gün içinde msj attım ona kusura bakma hormonların etkisiyle tepkilerin fazla oluyo anla beni lütfen diye ama malesef bana inanmadı ve hamile olmasam ve çocuğumuz olmasa bevden bosanacagini söyledi.

Demem o ki ben artık bu adama karsi elle tutulur bişey hissetmiyorum cinsellik yaşamak istemiyorum gün içinde tlf görüşmemiz 2 dk yokluğunu hissetmiyorum en önemlisi çocuk büyütmek istemiyorum bu insanla beraber. Bu arada ikimizde devlet memurumuz. Ne yapicam bana fikir verin lütfen kendimi çok çaresiz hissediyorum
Ben bebek katili değilim ama kapıyı çekip çıkın, asla bu adamı baba yapmayın.
 
Mesajı ilk yarısı için beğendim. Kürtaj bir hak da olsa eğer anne çocuğa bakabilecek durumdaysa ve fiziksel, mental sağlığını etkilemiyorsa iyisi kötüsünü tartışmaya gerek yok. Son yazdığınız cümle maalesef ki Amerika’nın bir kesiminin yavaş yavaş gittiği yönü gösteriyor, buralara taşımaya gerek yok.

Konu sahibi, alacağınız tek yorum çocuğunuz odaklı olacak. Kimse size üzülmez şu durumda. Çocuklarınızı iyi yetiştirebilmek için karaktersiz bir babadan uzak kalmanız gerekebilir şu durumda. Maddi durum nedir? Çalışıyor musunuz? Aileniz arkanızda mı?
Bu anne olan evladı nedeniyle, mental olarak zaten etkilenmiş. Yoksa bunları neden yazsın.
 
Bu anne olan evladı nedeniyle, mental olarak zaten etkilenmiş. Yoksa bunları neden yazsın.

Ne demek istediğinizi anlıyorum ama dediğim gibi hayatını etkileyecek derecedeyse yine kendi kararıdır. Burda kürtaj ol ya da olma yorumları oldukça gereksiz. Kendisi zaten düşünmediğini söylemiş. Acı durum kızını nasıl bu hayattan kurtaracağını bilmiyor olması, insanlar da buna yönelik yorum yapacaktır.
 
İnsanın kendine ettiğini edemez kişiye hiç bir fani demiş ya mevlana o geliyor aklıma hep buralarda. Böyle bir adam ve yanlışlıkla oldu çocuk hikayesi, çok iyi korununca olmuyor o çocuk işte 5 yıldır deli gibi korunuyorum mesela. Kızıyorum çünkü o çocuk da bu laflarla büyüyecek kendi anne babasi acımıyorsa ,bi zevle yapiveriyorsa bize ne işte. Çocuk doğunca boşan bari bi ömür çekilmez bu adam o arada üçüncü de oluverir bi de.
 
Ne demek istediğinizi anlıyorum ama dediğim gibi hayatını etkileyecek derecedeyse yine kendi kararıdır. Burda kürtaj ol ya da olma yorumları oldukça gereksiz. Kendisi zaten düşünmediğini söylemiş. Acı durum kızını nasıl bu hayattan kurtaracağını bilmiyor olması, insanlar da buna yönelik yorum yapacaktır.
Gayet aklı başında yorumlar var. Konu sahibi kaderine küsüp, razı olabilirdi ama fikir arıyor. Hepsi için en doğru kararı verecektir eminim.
 
Siz en buyuk yanlisi daha en basinda yapmissiniz ne yazikki,esiniz size kriterlerini soylemis (her ne kadar bir koleyle es deger olsada)ve siz bastan kabul etmissiniz,istedigi gibi biri olmadiginiz halde sizi kafasindaki kaliba uydurmak istemis ve kabullenmissiniz..
Dominant oldugum halde kabul ettim diyorsunuz neden?
Taviz tavizi getirmis ve bulundugunuz nokta ortada..
Esinizin cocugunuza olan sinirli tavirlari ve sozleri gercekten cok cirkin!
Tahammul edilecek gibi degil!oncelikle.buna bir cozum getirmeniz gerek en acili bu durum bence..
Basindan beri boyleymiydi?
Degilse nasil bu hale geldi?
Saygi yok sevgi yok yuz goz olunmus bir evlilik,busekilde daha ne kadar katlanabilirsinizki?

Aslında ortada taviz de yok çünkü tartışma anında bağırıyorum diyor. Biz kadınlar evlenmek söz konusu olunca geliyorum diyen sorunları görmezden geliyoruz değişir mi sanıyoruz nedir bilmiyorum ama burda alttan alan bir kadın da yok. Tamam adam terbiyesiz ve kendini kral sanıyor ama kendini de bilen ve ben böyleyim diyen bir adam ve kendini tanıyan dominantım diyen kadın da bunu kabul ederek evleniyor. Aynısını yaşıyorum. Ve şimdi ben de düşünüyorum, agresif tavırlarımı kontrol edebilsem acaba evliliğim yürür adam da sakinleşir mi yoksa artık olmaz deyip bitirmeli miyim diye
 
Oturup düşünmelisin bence, dominant olmak, dediğini yaptırmak mı önemli huzurlu mutlu olmak mı? Bir ipte iki cambaz oynamaz, erkek enerjisinin kökünde bu var, övülmek istiyorlar, taktir edilmek istiyorlar yani erkekler gazla çalışıyorlar, dominantlıkla değil ama gaz vererek yaptıramayacağınız şey yok bir erkeğe, ben ne yazık ki geç idrak ettim. Sevgim bitti, boşanmayı da göze alıyorum diyorsan bilemem, benim hala içim sızlıyor, öyle kolay değil boşanmak. Ama egonu nefsini bir kenra bırakıp oturup düşün bence, gerçekten duygun bitti mi yoksa öfkeyle kendini mi dolduruyorsun? Mutlu olmak mı istiyorsun dominant olmak mı?

Kendi karakterinden taviz vererek yaşayan insan mutlu olmaz,mutlu rolü yapar.Siz çekingen bir insandan ömrü boyunca konuşkan ve girişken olmasını ister misiniz ? Peki karakteri güçlü durmak olan birine ''geride dur,kırılgan ol'' demekten ne farkı var bunun ? Aşk bir gün biter,ilk duygular hiçbir zaman ömür boyu sürmez,geriye bakıp ''keşke kendimden bu kadar fedakarlık etmeseymişim'' demek boşanmaktan daha kötü bir şey bence,çünkü giden zamanı geri getiremiyorsunuz.
 
Her şey bir tarafa,küçücük bir çocuğa söylenen o çirkin sözler asla kabul edilemez.
Böyle bir ebeveynlik tarzı da olamaz.
Yazık o yavruya.
Size 'boşanın' diyemem ama devam edecekseniz uzman birinden aile terapisi almalısınız.
 
Aslında ortada taviz de yok çünkü tartışma anında bağırıyorum diyor. Biz kadınlar evlenmek söz konusu olunca geliyorum diyen sorunları görmezden geliyoruz değişir mi sanıyoruz nedir bilmiyorum ama burda alttan alan bir kadın da yok. Tamam adam terbiyesiz ve kendini kral sanıyor ama kendini de bilen ve ben böyleyim diyen bir adam ve kendini tanıyan dominantım diyen kadın da bunu kabul ederek evleniyor. Aynısını yaşıyorum. Ve şimdi ben de düşünüyorum, agresif tavırlarımı kontrol edebilsem acaba evliliğim yürür adam da sakinleşir mi yoksa artık olmaz deyip bitirmeli miyim diye
Taviz var neden biliyormusunuz?
Dominant oldugu halde ve tartismalarda bagirip cagirdigi halde,sonrasinda alttan alan yanina giden taraf yine konu sahibiydi yanlis hatirlamiyorsam,yanlisim varsa duzeltin lutfen..
Simdi buda karakterinden taviz vermek olmuyormu?
(Konu sahibine)
Bakin ben demiyorumki tartismada karsi taraf bagiricinca siz 10 kati bagirin ve guc savasina girin, olmadiginiz kaliba girmeyin diyorum elinizdeki "adam bu"ben buyum isine gelirse diyor o karaktersizliginden taviz veriyormu?o zaman siz de vermeyeceksiniz!

Sizin durumunuzu da bilmiyorum ayrica yorum yapmam dogru olmaz,allah yardimciniz olsun..
 
Çocuk ağlayınca şerefsiz,köpek diyormuş ya gerçekten de melekmiş yavrunuz... :KK42:
 
Kendimi geçtim , 2 yaşındaki bebeğime laf ettirmem. Şimdi size garip gelebilir ama seni boşardım çocuk olmasaydı diyen adama 2. Bebeği doğurmam asla. Aldırır , gider o adamı da boşardım.
 
Back