Evet tam da böyle hissediyorum! 36 yaşındayım bir senedir inanılmaz bir atalet duygusu, özensizlik, bakımsızlık, kilo alma, diyete girip 3. gün "aman ya 40'a geldim zayıflasam ne olacak gençliğim geçti" diye bozmak! Ne ararsanız var. Gerçekten çöktüm kiloya bağlı gıdım çıktı uzun ve tarçın saçlarımı bakamadığım gerekçesiyle bob kestirip kahve yaptım. Biliyorum ki çirkinleştim. Üstüne iş kurmamızla kapanmasının bir olmasının verdiği stres de eklendi ruhen de iyi değilim. İş arıyorum Halka İlişkiler okudum son altı sene çok uluslu bir yapı firmasında Müşteri Temsilcisiydim. Ama yaş yüzünden iş bulamayacağıma inanıyorum. Aralıkdan beri başvuruyorum arayan yok!
Gerçekten insanların son kullanma tarihi var mıdır ? Eşime de haksızlık ediyorum biliyorum kendisi ne olursa olsun "tamam oldu bitti hallolur herşey güzel olur" kafasında daima mücadele eden bir insan. Ve o ben sana bakınca 2012 deki kadını görüyorum dese de kendimden hiç memnun değilim.
Çok mu yaşlıyım sizce ?
Herşey bitti mi ? Gerçekten zihnen ve bedenen çöktüm silkelenmezsem sonumu hiç iyi görmüyorum çünkü normalde çok bakımlı, şık giyinen ve havalı bir kadındım bu halimle mutsuzum.
Bugün kepekli tostla başladım, yeşil çay, tavuklı salata ve çiğ bademle devam ettim. Çorba yaptım. Ama biliyorum üç gün sürecek.
ben zaten gece aktifim gündüz uyuyorum 
genelde işlerimi gece yapıyorum 
sonraki 1 yılda tam 40 kilo verdim emzirirken diyetisyenle sonra dukanla. yani sizlerdeki fazlalık benimkinin yanında pire yavrusu kadardır 
40 kilo fazlam varken annemin ablasi gibi görünüyordum zaten o halimi kiyaslamam bile 
