• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

şoktayım.. sanırım 3 aylık kızımla bosanmanın esıgındeyım.

babacan kardesim ne dicemi bilemiyorum fakat bu nasil bir vicdan ki 3 haftalik bebegi alip firlatmak bu cocuk bukadarken bunu yapa bilen insan bu bebek büyünce daha neler yapar ALLAH bilir simdiden tetbirinizi alin, bence uzaklasin onun gözünü korkutun!!! ne bu ya simdi siz buna musade verirseniz bu adam herzaman aynisini yapicaktir size
kendince düsüne bilir bu kadin nedeolsa sesini cikarmiyor kimseye birsey anlatmiyor
bence hic beklemeden harekete gecin bir müddet ayri kalin niyetinizde olmasa bile bosanmak istiyorum deyin gözü korksun eger onun icin degeriniz varsa degismeye calisir ona sartlar kosun
sunu bunu senden bekliorum bunlar degismez ise bir beraberlik mümkün olmaz deyin
insaALLAH islah olur akli basina gelir RABBIM hakkinizda hayirlisini versin ins.
 
babacan arkadaşım valla şuan bende okudum içim ezildi sankii bende 4 ay önce doğum yaptım ve lağusalığım ilk zamanları çok duygusaldım doğum nedenıyle yaşadığın şeyı yaşasam alt üst olurdum herhalde çok üzüldüm bende diğer arkadaşlar gibi desteğe en çok ihtiyaç duyduğn anda bubun yaşanması ALLAH yardımcın olsunnn sana dua edicem :(
 
çok riskli bir hamilelik geçirdim.Allahıma çok şükür bebeğim sağlıkla dünyaya geldi.şu an 3 haftalık canparem.ailemden farklı bir şehirde yaşıyorum.annem geçici bir süreyle bizimle kalacak. evde her işi yapıyor bana destek oluyor. ama eşimden umduğum ilgiyi ne bana ne de çocuğuma göremiyorum.anneme güveniyor eve geç ve alkollü geliyor.göstermelik ilgi gösteriyor.tatil gününü bile bizimle değil arkadaşlarıyla geçiriyor.işinin stresli olmasından dolayı anlayışlı davrandım ama bugün dayanamadım.bana 2 saat sonra geleceğini söyleyip de 8 saattir arkadaşlarıyla takılan eşime sanırım telefonda sert çıkışmışımki eve gelip kucağımda çocuk varken bana saldırdı.ne biçim konuşuyormuşum.bana lanet okudu ve defalarca vurdu.kendimden geçtim bebeğimi yatağa fırlattı.tanıyamıyorum onu.ben acı hissedemez olmuşum.suratıma tokatları yerken bebeğime dokunma diye ağladığımı hatırlıyorum.annem evde yoktu.ona farkettirmemek için mahvoldum.burnumdaki kanı mı sileyim ağlayan bebeğimi mi emzireyim bilemedim.en korktuğumda sütümün kesilmesi oldu.annem çok evhamlı ve korrumacı.bu olayı anlatırsam boşanmayı göze almam gerek.yavrum çok küçük.ama benim içimde herşey bitti.nasıl tamir olur bilemiyorum.kendimi değil de bebeğimi düşünüyorum.Allaha dua ediyorum bana yardım et diye.hayatımın en kötü gününü yaşadım.ben anneyim.ben yokum yavrum var artık.üniversite mezunu kültürlü yüksek hayat satandartlı insanlarız.utanıyorum bunları anlatmaya.ama bittim....


Canım merhaba

Ben de 25 günlük anneyim, minicik bir kızım var ve lohusalık nedir çok iyi biliyorum. Rüyamda kötü birşey görsem ertesi gün sürekli ağlamaklı geziyorum, o denli hassas oluyor insan.

Sana burdan ahkam kesmek istemiyorum ama 2 olay anlatıcam; 1. si birebir kayınvalidemin hayatını biraz anlatayım sen de dilediğin kararı ver; kayınvalidem yıllarca( yaklaşık 20- 25 sene) sarhoş bir kocanın dayaklarını çekmiş, sırf 3 çocuğu olduğu için. Yıllarca fiziksel ve de psikolojik şiddet görmüş. Bu şiddet ortamında büyümenin kendisi ve çocukları üzerindeki etkisini dışardan bakan birisi hemen farkedebilir. Neticede kadın yıllarca katlanmış ama bir gece yarısı kocası öldüresiye dövüp kapı dışarı etmiş onu. Yine kovulan kendisi olmuş. Tüm bunlara rağmen yine eşiyle barışmak istemiş!!!!ama o istememiş ve boşanmışlar!!Kadın şu anda bir başkasyla evli ve hayatımın en güzel zamanları şümdi diyor. Keşke gençliğim boşa gitmeseymiş diyor.

2. si de bizzat benim yaşadıklarım. Eşimle birbirimize çok fena aşık olarak ama hiç anlaşamayarak evlendik. o bahsettiğim şiddet ortamının ve ezik bir anne örneğinin kafasında yer ettiği bir insan olarak eşimle çok fazla problem yaşadık. Hamile olduğumu bilmiyorken eşimle öyle bir kavga etmiştik ki bu bebek nasıl düşmedi hala hayret ediyorum. Kavga dediysem boks müsabakaso gibi bişey, eşim ayağını incittiği için 2 gün rapor aldı işe gidemedi:)) ha bu arada ben minyon tipli 1.63 boyunda 51 kiloydum:)) hamileliğin ilk zamanlarının hormon bombardımanından olsa gerek:)) neticede 2 miz de saldırgan olduğumuz için ben kendimi de suçladım ve barıştık.

Sonra hamileliğimin 3. ya da 4. ayındaydı sanırım; eşim yine bir garip hallerde, kavga ettik. Çektim konuştum; ben senin gibi bir çocuk yetiştirmek istemiyorum dedim. Adam gibi eş ve baba olacaksan devam edelim, yoksa yollarımızı ayıralım dedim ve kesinlikle kararlıydım. Eşim yine pişmanlıklar vs ile gönlümü aldı.

Son olarak artık 8 aylık hamileydim ve yine saçma sapan bir sebepten çok büyük kavga çıktı. benim için bardağı taşıran son damlaydı ve ben eşimin bütün ailesiyle konuştum, onu evde istemediğimi söyledim. Olayı aileme açmaya karar verdim ama eşimin ağabeyi, kız kardeşi, annesi vs araya girdi, son kez affettim!!!

Eşimin düzelmeyeceğini biliyorum ama elimden geldiği kadar kızımı babasız büyütmek istemiyorum. Yine de en ufak bir olayda en azından eşimde pişmanlık görmezsem olayı orada bitiririm!!!

Güzelim bu hayat senin! Ve tek bir hayatın var! Karşındaki kişi seni kaybedeceğini hissetmezse seni daha çok ama çok ezer!!!Ailenle kesinlikle olayı paylaş. Allah bir sokak köpeğini bile sahipsiz bırakmasın! Sen Allaha sığın ve ailenle durumu konuş bence!!


Rabbim o minik meleğini de seni de korusun, eşini de ıslah etsin inşallah...
 
Zederdi,15 sayfayı bi günde bitirebildim:)seni bizim topikten tanıyorum az çok.şok içinde okudum tüm yazıları ve eşinin yazışmalarını....çook kızdım eşine ve onunla konuşan o ...kadınlara.ama seni de tebrik etmeden edemedim.iyi sabretmişsin.ben de aralık annesiyim.düşününce o küçük masum yavrunun yıkık bir yuvada(aileni anlatmışsın ya)yaşaması da zor.sabret bi süre.umarım bu bi ders olmuştur ve aklı başına gelmiştir.
babacan asıl şoku sende yaşadım.ne diyeyim,lohusa kadına bunu yapan insan mıdır ?o bebeği düşünüyorum da alıp fırlatmış,içim cız etti.Allah gerekeni ypar.ve herkes layığını bulur...
 
Babacan ile zerdende ;
Durumlarınız birbirinden çok farklı....
Zerdende en doğrusunu yapmışsın zamanla da hepsi geçecek arada aklına gelecek ama unutacaksın... Allahın insanoğluna verdiği en güzel özellik unutmak. Yoksa yaşayamazdık...

Babacan bence eşin baba olmaya hazır değilmiş bunalıma girmiş... Aklını yitirmiş... Ben olsaydım senin yerinde 3 haftalık bebeğimi fırlatan ve burnumu kanatan adamın bir yerlerine mutlaka zarar veriridim... bunları yaşadıktan sonra ayrılamıyorsam bebeğimi her sevmek istediğinde onun kucağından Korkuyla alırım onada bunu belli ededim ki içi acısın... Ben fenayım ne eziyetler ederdim pişman olurdu...
Aslında ayrılmak öyle kolay değil sonuçta çoğumz aşık olarak evleniyoruz... Sevdiğimiz adamlarını gözümüzde öyle yükseltiyoruz ki en ufak bir hayal kırıklığı bizi param parça ediyor... Affetmeyi unutmayı mutlu olmayı sevilmeyi istiyoruz... Affediyoruz da zaman onlarıda geçiyor arada bir hatırlıyoruz içimiz cızzz ediyor...
 
aman allahım babacan hayretler içinde kaldım nasıl o minicik savunmasız kuzuyu fırlatır. bu nasıl bir vicdansızlık. kesinlikle o esnada ben de onun canını bir şekilde yakardım. ezdirme kendini lütfen. ama çek karşına konuş gözü korksun. güçleri kadınlara yetiyor ya. vallaha öyle birşey başıma gelse elim boş durmaz sanırım.
 
Back