Merhaba kızlar. Uzun zamandır okuyucu olarak takip ediyorum bu seferde kayıt olup ben derdimi açayım istedim. Kimseyle paylaşamadığım ve içimi kemiren bir konu var. Şimdi şöyle ki ben 25 yaşındayım sevgilim de aynı şekilde. 2 yıllık çok güzel bir ilişkimiz var. Sevgilim gayet anlayışlı, oturaklı, düzgün, merhametli çok tatlı biri. Onu çok seviyorum çok şükür ki o da beni öyle. Sağ olsun ilgisiz, alakasız bırakmaz. Bana karşı çok kibar ve ince düşünceli aynı zamanda. O zaman sorun ne diyeceksiniz çok uzatmadan konuya gireyim. Ben öğretmenim bu sene mezun oldum ve atanmak için ders çalışmaya başladım sınava hazırlanıyorum. Sevgilim lise mezunu. Liseden sonra direkt işe girmiş. Bir araba markasının servisinde tamirci olarak çalışıyor. İlk tanıştığımızda ve ilişkinin başında bunu hiç problem etmemiştim ama şu sıralar kafama çok takıyorum. Tamam henüz benim bir işim yokken onun işine laf etmem doğru değil biliyorum ama bazen düşünmeden edemiyorum bu devirde üniversite okumayan mı kaldı diye. Aslında tüm mesele üniversite okumamış olması da değil. Sonuçta lise ya da diğer kademelerden mezun olup kendini çok iyi yetiştiren insanlarda var. Ama kendisi işinden memnun değil. Özel sektör az çok bilirsiniz maaşı tam gününde yatmıyor hep gecikmeli yatıyor. Sadece pazar günü tatili var ve sabahtan akşama kadar çalışıyor. Buna rağmen güzel rakamlarda kazanmıyor. 17 bin kadar bir maaşı var. Çevremde arkadaşlarımın sevgilileri ya kendileri gibi öğretmen ya da polis, asker, memur. Bunu bilerek ilişkiye başladım ama bazen hata mı ettim diye düşünüyorum. Çünkü ben atandığım zaman yüksek ihtimalle doğuya gideceğim ilk etapta ve onun sabit bir işi var. Arkadaşlarım hep öğretmenlerin tatili çok oluyor. Senin sevgilinin doğru düzgün tatili bile yok ne yapacaksın ya da sen şehir şehir gezerken sevgilin senin peşinde mi gezecek evlendiğinizde gibi şeyler söylüyorlar. Senin maaşın ondan daha yüksek ilerde sen etmesen de erkek bunu sorun edecek aranızda bununla ilgili sorunlar olacak tarzı şeyler söylüyorlar. Kendin gibi devlet memuru bul falan. Annemde aynı şeyi söylüyor işi düzgün değil vs. Herkes asker, polis falan bekliyor benden ne saçma. Bir de son olarak geçen gün telefonda konuşurken benim ders çalışmamdan konu açıldı işte o da derslere bilgilere çok uzak kaldım unuttum her şeyi dedi. Bende esprisine dur bakalım ne kadar unutmuşsun dedim dalgasına sorular soruyorum çarpım tablosu falan gülelim diye. Hiç birini bilemiyor unutmuşum aşkım diyor. En son bari alfabemizde kaç harf var onu söyle dedim 26 mıydı diyor. E yuh artık dedim aşkım bunu bilmemek bana ne kaybettirir ki diyor. Onunla akademik olarak hiçbir paylaşımımız olmuyor. Bu konuda çok zayıf. Her şey atanmak ya da ders değil ki insan kültür için bir şeyler bilmez mi? İlerde evlensek çocuklarımız olsa onlara ödevlerinde yardımcı olamayacağı fikri geldi aklıma. Bu da beni üzdü. Konuştuğunuzda gayet güzel muhabbet edebilen konuşması, yazması cümleleri düzgün bir insan kitap okumayı falan çok seviyor orda sıkıntı yok ama dediğim gibi tarihten, ilimden, bilimden bir haber. Bende bir Einstein değilim tabi ki ama bana bu anlamda hiçbir şey katamayacak biri. Bunlar dışında ilişkimizde hiçbir problem yok ve seviyorum da. Ama sevmenin yeterli olmadığını biraz ilerisinde olabilecekleri de düşünmek istedim. Fikirlerinize ihtiyacım var sizce bunlar bir problem teşkil ediyor mu? Uzun oldu özür dilerim. Şimdiden teşekkür ederim cevaplarınız için.
MissCherryBlossom siz benim gibi resim çizemiyosanız bence gözlerinizi yuvalarınızdan çıkarıp atın kuzum. Empati oluşur umarım belki bi nebze:)
. O yaslarda başladı resme. Ana sınıfında artik harfler yavaş yavaş ögretiliyorken baktım benim oğlum unutuyor hemen ya da ögrenemiyor ama o kadar uğraşıyorum ki ağlıyorum sinirimden. Hocasıyla gittim konuştum hocam benim oğlum disleksi olabilir mi diye 
