- 6 Ocak 2015
- 2.212
- 1.209
- 34
-
- Konu Sahibi ikincielci
- #1
Zor bir durum,Herkese merhaba, sağlıklı düşünemediğimi hissettiğim için fikir almak adına buraya yazıyorum. Elbette kimsenin lafıyla hareket etmek değil amacım sadece göremediğim düşünemediğim noktalarda yardımınıza ihtiyacım var.
Konu şöyle;
Biz 16 aylık evliyiz ve maalesef kasım ayında 9 aylık bebeğimizi karnımdayken kaybettik(sebebi çok uzun lütfen sormayın üzüyor beni bu konu)
Eşim çok aşırı dikkatli, titiz, misofonya(sese aşırı duyarlılık) hastası.. her işime her konuya karışıyor asla memnun olmuyor sürekli eleştiriyor. Aklımda kalanları sıralamak istiyorum unuttuklarım da vardır emin olun:
Dişimi nasıl fırçalayacağım,
Evi nasıl süpüreceğim,
Yemeği nasıl yapacağım,
Kendimi neyle yıkayacağım,
Tezgahı neyle sileceğim,
Dolaba eşyaları nasıl yerleştireceğim...
Bunlar yetmez gibi bir de fiziksel eleştirileri var sürekli. Neymiş kamburmuşum, göğüslerim sarkmış, selülitim varmış..
Bugün konu öyle bir yerden patladı ki artık dayanamadım ve boşan daha iyisini al o zaman dedim. Bir haftadır onun bu eleştirilerinden kurtulmak güzel olabilmek için. Hem kendime hem ona güzel görünmek için spor yapıyorum. Bugün dışarıda işleri vardı( ben analık izni kullanıyorum o da izinde ve bir süredir evde) geri geldiğinde yemeğe başladım gündür spor yaptığım için bir iş yapmadım zaten 4 saat dışarıda durdu alt tarafı. Bu evrede ben spor yaptım duş aldım çamaşır topladım astım ve dinlendim. Neymiş evi o yokken neden süpürmemişmişim, sorumluluklarımı bilmiyormuşum, zaten elimden bir iş gelmiyormuş herşeyi o düzeltiyormuş, yemeklerim güzel değilmiş. En sonunda yeter be dedim herşeyi sıraladım o da tamam olmuyorsa olmuyor boşanalım dedi ben içeride o başka yerde oturuyoruz. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz yorumunuz nedir?
İçimden “ben bebeğimi kaybettim kimse önemli değil ne yaparsa yapsın” hissi geçiyor sürekli mantığım çok çalışmıyor. Lütfen yardım
İnanın bir sürü şey çıkarıyor anlamıyorum hiç mi bakmadı evlenirken yoksa şimdi mi batmaya başladı bilmiyorum. İçim çok huzursuz kendisine söyledim aşağılanarak bir ömür geçiremem değersizleştiriyorsun sürekli beni dedim sana artık kendimi kanıtlamak istemiyorum diyorZor bir durum,
Sizi gazlamak icin soylemiyorum ama ben hayatimı bu sekilde devam ettiremezdim.
Sizin goguslerinize sarkik diyen adam biscolata erkeği mi? Ne kadar cirkin bu üslüp!
Ayrica 16 ay icinde mi kambur oldunuz? Evlenirken aklı neredeymiş?
Erkeklerdeki özgüveni egoyu tahmin edersiniz. Biraz yakışıklı olsun herkes ona hayran sanıyorlar benceVay demek kendisi kıvanç tatlıtuğ.
Seni beğenmediğine göre öyledir diye düşünüyorum ben??
Allah razı olsun canım. İnan bilmiyorum dönem dönem böyle abartılı şekilde herşeyime karışıyordu hatta çok eskilerden post bile açmıştım yeni evliliğimizde bu sebep yüzünden ama şimdi iyice şiddetlendi artık fiziksel olarak da söylüyor ve kırıldığımı kaç kez ifade ettim. Profesyonel destek alamadık sürekli başka şehirlere gidip duruyoruz aileler hep çağırıyor yalnız kalmayalım diye. Artık kendi şehrimize yeni gelebildik salı günü. Bugün de bu yaşandı işteCanım başın sağolsun,diğer konularını da takip etmiştim ,çok zor bir dönem geçiriyorsun .hatta eşinin seni alttan alta suçladığını da bir konunda yazmıştın .acaba o da psikolojik olarak böyle mi yansıtıyor size hislerini .profosyonekl yardım alıyor musunuz
Aynısını söyledim “kusura bakma bir ömür böyle çekemem sen de benden memnun değilsin bitsin bu iş en fazla sevdiğimden ayrıldım diye üzülürüm” dedimAblacım eşin çekilir dert değil sürekli konuşuyor. Ömür törpüsü resmen. Niye evlendin? Çoluk çocuk da yokken hazır kaç bence.
Ya velevki gercekten kambur oldunuz, yine de söylenmez. Terbiyesizlik!İnanın bir sürü şey çıkarıyor anlamıyorum hiç mi bakmadı evlenirken yoksa şimdi mi batmaya başladı bilmiyorum. İçim çok huzursuz kendisine söyledim aşağılanarak bir ömür geçiremem değersizleştiriyorsun sürekli beni dedim sana artık kendimi kanıtlamak istemiyorum diyor
Herkese herşeye karışıyor. Annesine yemeği nasıl yaptın diye soruyor neden öyle yaptın diyor anneme bunu niye böyle yaptın diyor. Kendisini aşırı mükemmel sandığı için herkesi eleştirip duruyor ama ben artık katlanamıyorum. Hani bir hata görürsün söylersin ama söylemek var söylemek var. Üstelik karşıdaki insan çaba gösteriyorsa artık o hatadan bahsetmezsin ama kocam sağolsun susmak bilmiyor.Evlenmeden once boyle miydi?
Her turlu iliskide kavga olur fakat onemli olan saygi ve sevgiyi korumak kavgadan sonra sevgi ve saygi bitmiyorsa sorun yoktur.
Boyle kisiler kendine yapilmayinca anlamiyor sizde onu elestirin veya karisin aslinda cocukca ama bazilari boyle anliyor.
Bir de ayrilmayacaginizdan emin ondan mi boyle davraniyor oyle de olabilir.
Evet bunu da söyledim ben elimden geleni yapıyorım ama köleymişim gibi sürekli aşağılayamazsın ben senin karınım dedimÇüş diyesim geldi eşine. Çocuk yokken hemen sıyrıl bu insan müsveddesinden. Kimsenin kölesi değilsin
Ay canımmmmm önceki konundan biliorm seni.Zaten canın burnunda.Bebegini kaybettin.Bu eşinin düşüncesiz tavrıda neyin nesi?Ikinizde depresyondasinz kuzum.Bence bir psikologa gidinHerkese merhaba, sağlıklı düşünemediğimi hissettiğim için fikir almak adına buraya yazıyorum. Elbette kimsenin lafıyla hareket etmek değil amacım sadece göremediğim düşünemediğim noktalarda yardımınıza ihtiyacım var.
Konu şöyle;
Biz 16 aylık evliyiz ve maalesef kasım ayında 9 aylık bebeğimizi karnımdayken kaybettik(sebebi çok uzun lütfen sormayın üzüyor beni bu konu)
Eşim çok aşırı dikkatli, titiz, misofonya(sese aşırı duyarlılık) hastası.. her işime her konuya karışıyor asla memnun olmuyor sürekli eleştiriyor. Aklımda kalanları sıralamak istiyorum unuttuklarım da vardır emin olun:
Dişimi nasıl fırçalayacağım,
Evi nasıl süpüreceğim,
Yemeği nasıl yapacağım,
Kendimi neyle yıkayacağım,
Tezgahı neyle sileceğim,
Dolaba eşyaları nasıl yerleştireceğim...
Bunlar yetmez gibi bir de fiziksel eleştirileri var sürekli. Neymiş kamburmuşum, göğüslerim sarkmış, selülitim varmış..
Bugün konu öyle bir yerden patladı ki artık dayanamadım ve boşan daha iyisini al o zaman dedim. Bir haftadır onun bu eleştirilerinden kurtulmak güzel olabilmek için. Hem kendime hem ona güzel görünmek için spor yapıyorum. Bugün dışarıda işleri vardı( ben analık izni kullanıyorum o da izinde ve bir süredir evde) geri geldiğinde yemeğe başladım gündür spor yaptığım için bir iş yapmadım zaten 4 saat dışarıda durdu alt tarafı. Bu evrede ben spor yaptım duş aldım çamaşır topladım astım ve dinlendim. Neymiş evi o yokken neden süpürmemişmişim, sorumluluklarımı bilmiyormuşum, zaten elimden bir iş gelmiyormuş herşeyi o düzeltiyormuş, yemeklerim güzel değilmiş. En sonunda yeter be dedim herşeyi sıraladım o da tamam olmuyorsa olmuyor boşanalım dedi ben içeride o başka yerde oturuyoruz. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz yorumunuz nedir?
İçimden “ben bebeğimi kaybettim kimse önemli değil ne yaparsa yapsın” hissi geçiyor sürekli mantığım çok çalışmıyor. Lütfen yardım