bir anne icin gercekten uzucu bir durum. Biz ayrildigimizda cocuklarim 4 ve 8 yaslarindaydi babalari her ikinci hafta sonu almasina ragmen uzun sure onun yokluguna alisamadilar. Babalariyla aralarina hic bir zaman mesafe koymadim ne zaman isterse ozaman gordu, saat gun hic onemli deyildi benim icin yeterki cocuklarim mutlu olsun dedim.
Buna ragrem bir anne olarak cok zor gunler yasadim, cocuklarimin sessiz cigliklarini hep ben duyyum gecelerimiz gunduz gunduzlerimiz gece oldu. Sadece benim yanimda bana sarilarak agladilar.
( bir babanin yeri neresidir anne soylermisin bize)
Bunun gibi nice sozler feryatlar. cocuklarim uzulmesin diye babalarini hic kotulemedim aksine aralarinda kopru olmaya calistim. Belirli araliklarla uc ayri piskologa bile getirdim. Demem oki bu hayatin yukunu biz yanliz anneler cekiyor.
Cocuklarim buyudu hersey yoluna girdi biri ergenlikde otekide girmek uzere.tamam biz olduk dedigim anda baska sorunlar baska feryetlar don basa.yukumuz agir cunki biz ANNE‘yiz
cobandan kral kraldan coban olmaz. Cocuklarimizin yasi kac olursa olsun herseyi oldugu gibi anllatmak lazim benim en buyuk yanlisin anlatmamak oldu