Cehennemi yaşıyorum

boniva .!.:

Benim üzerimde bir hakkı emeği olmadığı için yazdığı bedduaları ciddiye bile almadım.Ama pabuç kadar dille hiç bir yere sığmaz ne koca evine ne de ana evine. Kocası bir salaklık yapıp dönmezse üç beş aya annem evinde sığdırmıyor diye konu açar

Genişletmek için tıkla...

lillyleon .!.:

Benim zaten canım yanıyor ne biçim bi rezilsin sen Allah belanı versin.

Genişletmek için tıkla...

lillyleon .!.:

E niye o zmn eşimi tutuyorsun?
Beni evden kovan o 5-6 ay annemin evinde kalmak zorunda bırakan o.
Kendiliğinden çıkıp kapıma gelmedi depremi fırsat bildi .
Gelmek isteyen adam önce gelirdi aradan aylar geçtikten sonra değil.

Genişletmek için tıkla...

lillyleon .!.:

Hanımlar merhaba gel gitlerle kafayı yiyeceğim lütfen bana bişeyler söyleyin. Evliliğimin tüm özetini yazacağım buraya umuyorum ki kafanızda bir fikir oluşur. Uzun olacak ama lütfen okuyun bana yol gösterin çok ihtiyacım var. 27 yaşındayım 2 senedir evliydim çocuğum yok dün anlaşmalı boşanma davamız görüldü ve boşanmamıza karar verildi. Evlilikten önce 4 senelik ilişkimiz vardı. Eşim sinirli bir insandır ama bana karşı olabildiğince naifti. Evlenmeme bir kaç ay kala bana karşı öfke nöbetlerini farkettim ama böyle bi insan değildi o dönemde yaşadığımız sıkıntı ve stresten kaynaklıdır diye düşündüm. Etrafımdaki herkes imrenirdi üzerine titriyor sana çok değer veriyor diye. Annem seni idare ederse o eder çok olgun diyordu bi tartışmamız olduğunda benim onun çok üzerine gittiğimi söylerdi. Çok severdi güvenirdi eşime.

Neyse evlendik ve bu adam bi canavara dönüştü. İlk aylarımızda çok kavgalarımız oldu birbirimize girdik anne babasını eve çağırırdı ben istemediğim halde. Ben sütten çıkma ak kaşık değilim bir huyum var sinirlenince tartışma esnasında ağzımı tutamıyorum hakaret ediyorum bu da karşı tarafı çıldırtıyor. Fakat çabuk pişman olan hatasının da çabuk farkına varan ve telafi etmesini bilen biriyimdir aynı zamanda. Fakat karşı tarafın öfkesinin dinmesi kininin geçmesi uzun zaman alıyordu. Günlerce küser, evi terkeder ailesine gider kalır, arayıp gel yüz yüze oturalım konuşalım böyle yapma diyen ben olurdum evliliğimin ilk aylarında. Anne babasını yanına alıp gelirdi ve onların yanında tartıştığımızda saygısız olan ben olurdum onların gözünde.
Geçtiğimiz hafta da bu güne kadar bana defalarca yaşattığı şeyi yaşattım ona. Eve boşanma dilekçesi bıraktım mesaj attım imzala diye. Yine tekrar deneyelim dedi hatalarımızdan ders alırsak düzelir dedi vs ben hangi yüzle böyle bişey söylüyorsun dedim yine beni suçladı şöyle yaptın böyle yaptın diye çıldırdım yine hakaretler ettim akabinde 1 saat içinde imzalayıp getirdi dilekçeyi elime verdi tek kelime etmedi. 3 gün sonra mesaj attı uzun bi mesaj. Tekrar deneyelim hatalarımızdan ders alırsak düzelir onca senemiz sevgimiz emeğimiz var birgün çok pişman oluruz bütün bunlar unutulur geçer vs. Ben ise cevap olarak ona mahkeme gününü bildirdim. Bi umut mahkeme gününe kadar bekledim artık son nokta hani çıkar kapıma gelir mi herşey istediğin gibi olsun der mi af diler mi diye ama yapmadı.

Şuan o kadar canım yanıyor ki ne yerdeyim ne gökte. Son bi kez konuşsa mıydım fikri içime dert oldu. Son zamanlarda az bi çabası oldu bende hep tersledim yüz vermedim muhattap olmadım biraz açık kapı bıraksa mıydım ya da acele mi karar verdim biraz daha beklese miydim bi veda etse miydim düşünceleri beni yiyip bitiriyor. Psikolojim allak bullak oldu dengesizlikleriyle. Ben ne yaşıyorum bilmiyorum bu neyin sızısı neyin acısı bilmiyorum aslında bizden bi cacık olmayacağına aklım da kalbim de o kadar kanaat getirmiş durumda ki. Biliyorum dışardan bakınca çok çirkin bi evlilik görünüyor ama diyorum ya kafam allak . Şuan bile hala çok geç değil bi şansımız daha olabilir son bi kez konuşsam mı düşünceleri içindeyim . Sanki konuşsam ne değişecek. Boşanma çok çabuk gerçekleşti herşey 1 hafta içinde oldu bitti belki bu beni sarstı. Lütfen bana bi yol gösterin beni kendime getirecek bişeyler söyleyin çok çok zor bi süreç Allah kimsenin başına vermesin. Çok mutsuzum .

Genişletmek için tıkla...

lillyleon .!.:

Hanımlar merhaba gel gitlerle kafayı yiyeceğim lütfen bana bişeyler söyleyin. Evliliğimin tüm özetini yazacağım buraya umuyorum ki kafanızda bir fikir oluşur. Uzun olacak ama lütfen okuyun bana yol gösterin çok ihtiyacım var. 27 yaşındayım 2 senedir evliydim çocuğum yok dün anlaşmalı boşanma davamız görüldü ve boşanmamıza karar verildi. Evlilikten önce 4 senelik ilişkimiz vardı. Eşim sinirli bir insandır ama bana karşı olabildiğince naifti. Evlenmeme bir kaç ay kala bana karşı öfke nöbetlerini farkettim ama böyle bi insan değildi o dönemde yaşadığımız sıkıntı ve stresten kaynaklıdır diye düşündüm. Etrafımdaki herkes imrenirdi üzerine titriyor sana çok değer veriyor diye. Annem seni idare ederse o eder çok olgun diyordu bi tartışmamız olduğunda benim onun çok üzerine gittiğimi söylerdi. Çok severdi güvenirdi eşime.

Neyse evlendik ve bu adam bi canavara dönüştü. İlk aylarımızda çok kavgalarımız oldu birbirimize girdik anne babasını eve çağırırdı ben istemediğim halde. Ben sütten çıkma ak kaşık değilim bir huyum var sinirlenince tartışma esnasında ağzımı tutamıyorum hakaret ediyorum bu da karşı tarafı çıldırtıyor. Fakat çabuk pişman olan hatasının da çabuk farkına varan ve telafi etmesini bilen biriyimdir aynı zamanda. Fakat karşı tarafın öfkesinin dinmesi kininin geçmesi uzun zaman alıyordu. Günlerce küser, evi terkeder ailesine gider kalır, arayıp gel yüz yüze oturalım konuşalım böyle yapma diyen ben olurdum evliliğimin ilk aylarında. Anne babasını yanına alıp gelirdi ve onların yanında tartıştığımızda saygısız olan ben olurdum onların gözünde.
Geçtiğimiz hafta da bu güne kadar bana defalarca yaşattığı şeyi yaşattım ona. Eve boşanma dilekçesi bıraktım mesaj attım imzala diye. Yine tekrar deneyelim dedi hatalarımızdan ders alırsak düzelir dedi vs ben hangi yüzle böyle bişey söylüyorsun dedim yine beni suçladı şöyle yaptın böyle yaptın diye çıldırdım yine hakaretler ettim akabinde 1 saat içinde imzalayıp getirdi dilekçeyi elime verdi tek kelime etmedi. 3 gün sonra mesaj attı uzun bi mesaj. Tekrar deneyelim hatalarımızdan ders alırsak düzelir onca senemiz sevgimiz emeğimiz var birgün çok pişman oluruz bütün bunlar unutulur geçer vs. Ben ise cevap olarak ona mahkeme gününü bildirdim. Bi umut mahkeme gününe kadar bekledim artık son nokta hani çıkar kapıma gelir mi herşey istediğin gibi olsun der mi af diler mi diye ama yapmadı.

Şuan o kadar canım yanıyor ki ne yerdeyim ne gökte. Son bi kez konuşsa mıydım fikri içime dert oldu. Son zamanlarda az bi çabası oldu bende hep tersledim yüz vermedim muhattap olmadım biraz açık kapı bıraksa mıydım ya da acele mi karar verdim biraz daha beklese miydim bi veda etse miydim düşünceleri beni yiyip bitiriyor. Psikolojim allak bullak oldu dengesizlikleriyle. Ben ne yaşıyorum bilmiyorum bu neyin sızısı neyin acısı bilmiyorum aslında bizden bi cacık olmayacağına aklım da kalbim de o kadar kanaat getirmiş durumda ki. Biliyorum dışardan bakınca çok çirkin bi evlilik görünüyor ama diyorum ya kafam allak . Şuan bile hala çok geç değil bi şansımız daha olabilir son bi kez konuşsam mı düşünceleri içindeyim . Sanki konuşsam ne değişecek. Boşanma çok çabuk gerçekleşti herşey 1 hafta içinde oldu bitti belki bu beni sarstı. Lütfen bana bi yol gösterin beni kendime getirecek bişeyler söyleyin çok çok zor bi süreç Allah kimsenin başına vermesin. Çok mutsuzum .

Genişletmek için tıkla...

lillyleon .!.:

Hanımlar merhaba gel gitlerle kafayı yiyeceğim lütfen bana bişeyler söyleyin. Evliliğimin tüm özetini yazacağım buraya umuyorum ki kafanızda bir fikir oluşur. Uzun olacak ama lütfen okuyun bana yol gösterin çok ihtiyacım var. 27 yaşındayım 2 senedir evliydim çocuğum yok dün anlaşmalı boşanma davamız görüldü ve boşanmamıza karar verildi. Evlilikten önce 4 senelik ilişkimiz vardı. Eşim sinirli bir insandır ama bana karşı olabildiğince naifti. Evlenmeme bir kaç ay kala bana karşı öfke nöbetlerini farkettim ama böyle bi insan değildi o dönemde yaşadığımız sıkıntı ve stresten kaynaklıdır diye düşündüm. Etrafımdaki herkes imrenirdi üzerine titriyor sana çok değer veriyor diye. Annem seni idare ederse o eder çok olgun diyordu bi tartışmamız olduğunda benim onun çok üzerine gittiğimi söylerdi. Çok severdi güvenirdi eşime.

Neyse evlendik ve bu adam bi canavara dönüştü. İlk aylarımızda çok kavgalarımız oldu birbirimize girdik anne babasını eve çağırırdı ben istemediğim halde. Ben sütten çıkma ak kaşık değilim bir huyum var sinirlenince tartışma esnasında ağzımı tutamıyorum hakaret ediyorum bu da karşı tarafı çıldırtıyor. Fakat çabuk pişman olan hatasının da çabuk farkına varan ve telafi etmesini bilen biriyimdir aynı zamanda. Fakat karşı tarafın öfkesinin dinmesi kininin geçmesi uzun zaman alıyordu. Günlerce küser, evi terkeder ailesine gider kalır, arayıp gel yüz yüze oturalım konuşalım böyle yapma diyen ben olurdum evliliğimin ilk aylarında. Anne babasını yanına alıp gelirdi ve onların yanında tartıştığımızda saygısız olan ben olurdum onların gözünde.
Geçtiğimiz hafta da bu güne kadar bana defalarca yaşattığı şeyi yaşattım ona. Eve boşanma dilekçesi bıraktım mesaj attım imzala diye. Yine tekrar deneyelim dedi hatalarımızdan ders alırsak düzelir dedi vs ben hangi yüzle böyle bişey söylüyorsun dedim yine beni suçladı şöyle yaptın böyle yaptın diye çıldırdım yine hakaretler ettim akabinde 1 saat içinde imzalayıp getirdi dilekçeyi elime verdi tek kelime etmedi. 3 gün sonra mesaj attı uzun bi mesaj. Tekrar deneyelim hatalarımızdan ders alırsak düzelir onca senemiz sevgimiz emeğimiz var birgün çok pişman oluruz bütün bunlar unutulur geçer vs. Ben ise cevap olarak ona mahkeme gününü bildirdim. Bi umut mahkeme gününe kadar bekledim artık son nokta hani çıkar kapıma gelir mi herşey istediğin gibi olsun der mi af diler mi diye ama yapmadı.

Şuan o kadar canım yanıyor ki ne yerdeyim ne gökte. Son bi kez konuşsa mıydım fikri içime dert oldu. Son zamanlarda az bi çabası oldu bende hep tersledim yüz vermedim muhattap olmadım biraz açık kapı bıraksa mıydım ya da acele mi karar verdim biraz daha beklese miydim bi veda etse miydim düşünceleri beni yiyip bitiriyor. Psikolojim allak bullak oldu dengesizlikleriyle. Ben ne yaşıyorum bilmiyorum bu neyin sızısı neyin acısı bilmiyorum aslında bizden bi cacık olmayacağına aklım da kalbim de o kadar kanaat getirmiş durumda ki. Biliyorum dışardan bakınca çok çirkin bi evlilik görünüyor ama diyorum ya kafam allak . Şuan bile hala çok geç değil bi şansımız daha olabilir son bi kez konuşsam mı düşünceleri içindeyim . Sanki konuşsam ne değişecek. Boşanma çok çabuk gerçekleşti herşey 1 hafta içinde oldu bitti belki bu beni sarstı. Lütfen bana bi yol gösterin beni kendime getirecek bişeyler söyleyin çok çok zor bi süreç Allah kimsenin başına vermesin. Çok mutsuzum .

Genişletmek için tıkla...