Sınandığım şeyler 😔

Ben burda veresiye vere vere kalmadı kalmadı görüyorum .

Hala cabaliyorsunuz. Yapmayın. Kendinizi sevin. Siz nerdesiniz 25 yıldır. Bedeniniz beni sev, beni unutma diyor.

Herşeyin merkezine "ben"i koyun.

Birde devamli Ankara oyun havaları dinleyin, kalkın göbek atın. Ben delirmekten bu şekilde kurtuldum.
 
Tabiki duygusal bir dönemden geçiyorum.. Fakat ailemin yeteri kadar ilgi alaka göstermemesi en zor anımda bu yaralıyor beni.. Mesela ben bu halimle yemek yapıyorum temizlik yapıyorum ayaklarım şiş ellerim acıyo
Siz veren taraf olmuşsunuz hep isteyin biraz da talep edin.
 
Çocuklarınız sizin istediğiniz gibi davranmak için küçük daha bence. 23 24 yaşında herhalde erkek çocuğunuz. Ne yapabilir ki size? Benim kardeşim 30 yaşında ve o da online oyun oynuyor her akşam, yaş ile alakası yok bunun , ilerde de oynayacağım diyor. Düşünüyorum, annem ona karışsa, sürekli oynamasına laf söylese, bir süre sonra onun da annemle arası soğur, anneme kızar. Kızınız muhtemelen daha küçük, o yaştaki çocuklar duygularını belli edemez, nasıl belli edeceğini bilemez yada. Hastalığınız da şükür ki kötüye gitmiyormuş, siz de sürekli şikayet edip, mağduru oynamak yerine , evde neşeli olun, kendinize bakın, zaman ayırın, herkes istediği gibi davransın evde. Sürekli ah vahlanmak hastalığınız için de tehlikeli bence.
Oğlum 22 kızım 17 yaşında.. Oyun oynadığı için tembelleşti oğlum.. Mesela öğrenci evinden geldi.. Valizdeki çamaşırları görseydiniz durumun vahametini anlardınız..Çamaşırları yıkadığım halde leş gibi kokuyordu.. Duşa zorla sokarım evde çok ter kokan biri ama tembellikten yıkanmaz..Çok dağınık herkes arkamı toplasın derdinde suyu bile kardeşinden ister. Yemek yerken yanında telefon izleyerek yemek yer.. Siz onunla konuşurken gözü telefondadır.. Ya Laptop başındadır yada elinde telefon.. Başka şekilde göremezsiniz evde.. Kız arkadaşı var onunla bile sık sık görüşmez hep laptopta.. Hatta kız arkadaşıda onunla online oyun oynuyor başka türlü göremiyor napsın.. Söylediğim zaman asla kabul etmiyor sen bana sataşıyorsun deyip gidiyor.. Babası düzelecek geçecek deyip polyannayı oynuyor..
 
Ben burda veresiye vere vere kalmadı kalmadı görüyorum .

Hala cabaliyorsunuz. Yapmayın. Kendinizi sevin. Siz nerdesiniz 25 yıldır. Bedeniniz beni sev, beni unutma diyor.

Herşeyin merkezine "ben"i koyun.

Birde devamli Ankara oyun havaları dinleyin, kalkın göbek atın. Ben delirmekten bu şekilde kurtuldum.
Ayy çok tatlısınız yaa 😁 Ankara havası oynamazmıyım hiç.. Şimdi burda yazınca tablom çok karamsar oldu ama iç dünyamdada canlı müzikler dinlemeyi seven arabada son ses müzik açan biri var ve bunu sürekli yaparım.. Sanırım çocuklarımın bu rahatlığı fazla geldi onları anlayamıyorum
 
Çok geçmiş olsun.
Hayatta hepimizin zor dönemleri oluyor, olacaktır da. Siz evden ayrılma işini biraz rafa kaldırın. Buradan "gidin , ayrılın, boşanın" demek kolay ama tek başa mücadele vermek maddi manevi zor.
Günümüzde kanserin çeşitli tedavileri oluyor, sizinde yaşınız ileri değil. İnşallah olumlu şekilde ilerlersiniz, karamsar olmayın. 😇🙏
Kızınız tam ergenlik çağında. Şuan onun davranışları sizi üzer elbet ama yaşamı boyunca böyle kalmayacaktır. Benimde 17-18 yaşlarındayken dünya umrumda değildi. Evde öyle yemek falan yapmazdım, üstelik annem çalışırdı da. Ancak yaş aldıkça değiştik, olgunlaştık. Anneme bin canım olsa binini veririm. Sizin de evladınız olgunlaştıkça değişecek, bunu bilin. Kayınvalide olaylarına falan girmeyin, boşverin gitsin geçmişi. Elinizden geldiğince evinizde yemeği yapar, idare edecek kadar temizliğinizi yaparsınız. Allah şifa versin 🙏
 
Çok geçmiş olsun. Allah şifa versin. Sizin bu saatten sonra çokta yapabileceğiniz bir şey yok açıkçası 25 yıl dile kolay. O süre zarfında en azından ilk çocuktan sonra boşansaydınız olabilirdi çünkü hep böyleymiş eşiniz. Ama şimdi artık kendinizi düşünün. Evlat için atsan atılmaz satsan satılmaz dedikleri tam olarak bu olsa gerek. Endişenizi anlıyorum. Ama oğlunuzun oyun bağımlısı olması ve kızınızın piercing takmasından daha sıkıntı olan şey merhametsiz büyümüş olmaları. Yaşları da küçük değil. Oda işte babasından kaynaklı. Sizi pek dinlememişler anladığım kadarıyla. Hiç arkadaşınız yok mu? Onlarla vakit geçirseniz kafanızı dağıtabileceğiniz bir çevre akrabanız varsa gidin. Ama hiç laf anlatmak için kendinizi yıpratmayın. Kalpte bitiyor iş. Vicdan, merhamet yok eşinizde. Ana kuzusu olabilir ama eşinde senin ailen. Sizinde bir anne olduğunuzu düşünemeyecek kapasitede biri olduğu için uğraşmayın dedim. Umarım hakkınızda en hayırlısı olur.
 
Kızlar size bir kitabı yarıdan anlatacağım.. En baştan anlatmak konuyu uzatır.. Sadece şunu bilin babamın evinde yaşadığım eziyetlerden dolayı kocama sığındım.. Meğer azrailimmiş kocam nereden bilebilirdim..
25 yıllık evliyim 2 tane çocuğumuz var 1 kız 1 oğlan.. Eşim ailesine aşırı düşkün onların yaptıkları hataları asla görmeyen onlara hiç kusur bulmayan bir adam..En temel sorunumuz bu eşim ailesinin kuklası.. 25 yıl boyunca yaşadığım hiçbir haksızlıkta yanımda durmadı sessiz kaldı.. Yıllarca psikolojik şiddete maruz kaldım.. Eşim ve ailesi merhamet yoksunu insanlar..Yaşadığım her olayı burda anlatamıyorum o kadar çok şey varki.. Güncel sorunlarım geçmişi bastıracak hale geldi.. Oğlum okuyor üniversite son sınıf ve online oyun bağımlısı.. Ama ne eşim nede oğlum durumun ciddiyetinin farkında değiller.. Ben söyledikçe kötü hep ben oldum..Doğru söyleyen dokuz köyden kovulurmuş sanırım bu cümle hayatımın özeti..Eşim herşey düzelecek diyerek yıllarca tüm sorunlarımızı hep perdeledi..Güçsüz karakteri onu adım atamaz hale getirdi pasif kaldı herşeye.. Ailesine karşıda çocuklarımızın yanlışlarına karşıda.. Mesela 1 kere bile çocuklarını uyarmamıştır yanlışları konusunda çünkü kendine güvensiz biri.. Tüm bu sorunlar hayatımızın merkezindeyken kanser olduğumu öğrendim... Zaten olaylar ondan sonra patlak verdi.. Eşim nasıl konuşması gerektiğini bilmeyen biri hastalığımdan sonra pot üstüne pot kırmaya başladı.. Kemoterapi alıyorum henüz Tedavim bitmedi.. Fakat evimiz cehenneme dönmüş durumda... Eşim ne dediğini bilmez şekilde konuşup sürekli sen beni yanlış anlıyorsun diyo. Oğlum oyun bağımlılığına devam ediyor.. Kızımla ikimiz evden gidelim kendimize bir hayat kuralım diye hayal ederken kızım şimdi ikilemde emin değil.. Bana verdiği tüm sözleri unutup geriye çekildi beni bu halimle yapayalnız bıraktı.. Eşim anlayış fakiri zayıf karakter çocuk gibi davranışları 50 yaşında bir çocuk .. Sanki gripmişim gibi davranılıyorum.. Oğlum ben 45 yaşında bile oynayacağım bu oyunu diyor bana düşünün kemoterapi alırken duyuyorum bunları.. Kızımsa ilk kemoterapi aldığımda gidip piercing taktırıyo ve ben eve gelince görüyorum haberim yok..Ben kimim annemiyim neyim bilmiyorum... Sadece şundan çok çok eminim iki evladımda tıpkı babaları gibi soğuk ruhsuz duygusuz merhametsiz.. Şu an evde hiç konuşmuyoruz çocuklarımla.. Eşimin yaptıkları artık acıtmıyorda çocuklarımın kanserken annelerini kaale bile almamaları öldürüyor beni.. Apart bakıyorum tek başıma kalabileceğim ama çalışmadığım için kimse apart vermiyor.. Tedavim bitmedi napacağımı bilmiyorum.. Evde odama kilitliyorum kendimi buraya sığınıyorum.. Annem yok babam var ama yok kimsem yok.. Sağlıklı düşünemez hale geldim.. Sığınma evini bile aradım ama kanser olduğum için hijyen sağlayamayız sana apart tut dediler.. Kaldım öle çaresiz.. Kızlar akıl akıldan üstündür.. Lütfen bir yol çare gösterin.. Ne yapmalıyım ben 😔
Off offf, içim yandı okurken , şuan evlat sahibi olmak için çabalarken okudum konunuzu resmen canım yandı, Allah evlâdın da hayırlısını versin , size dua edebilirim başka da bişey diyemiyorum, devlete sığınmaktan başka hiçbirşey öneremiyorum, mor çatı falan deneyin diycem ama onlarda da şiddet vs yoksa yardımcı olurlar mi bilmem 😕
 
Ben burda veresiye vere vere kalmadı kalmadı görüyorum .

Hala cabaliyorsunuz. Yapmayın. Kendinizi sevin. Siz nerdesiniz 25 yıldır. Bedeniniz beni sev, beni unutma diyor.

Herşeyin merkezine "ben"i koyun.

Birde devamli Ankara oyun havaları dinleyin, kalkın göbek atın. Ben delirmekten bu şekilde kurtuldum.
Kanser hastası kadına evde kalk Ankara havası mı oyna dediniz 🤣🤣🤣 fena fikir değil aslında 😆
 
Her merhametli ye merhametsiz insan düşüyor kesinlikle.
Bende merhametli yım annem merhametsiz malesef.
Temizliginize dikkat edip umursamayin duygusal düşünmeyin
İyileşmeye sağlığınıza odaklanın.
Evde kalmanız en mantıklısı görünüyor para ve temizlik da evde kalmanızı destekliyor
 
Kızlar size bir kitabı yarıdan anlatacağım.. En baştan anlatmak konuyu uzatır.. Sadece şunu bilin babamın evinde yaşadığım eziyetlerden dolayı kocama sığındım.. Meğer azrailimmiş kocam nereden bilebilirdim..
25 yıllık evliyim 2 tane çocuğumuz var 1 kız 1 oğlan.. Eşim ailesine aşırı düşkün onların yaptıkları hataları asla görmeyen onlara hiç kusur bulmayan bir adam..En temel sorunumuz bu eşim ailesinin kuklası.. 25 yıl boyunca yaşadığım hiçbir haksızlıkta yanımda durmadı sessiz kaldı.. Yıllarca psikolojik şiddete maruz kaldım.. Eşim ve ailesi merhamet yoksunu insanlar..Yaşadığım her olayı burda anlatamıyorum o kadar çok şey varki.. Güncel sorunlarım geçmişi bastıracak hale geldi.. Oğlum okuyor üniversite son sınıf ve online oyun bağımlısı.. Ama ne eşim nede oğlum durumun ciddiyetinin farkında değiller.. Ben söyledikçe kötü hep ben oldum..Doğru söyleyen dokuz köyden kovulurmuş sanırım bu cümle hayatımın özeti..Eşim herşey düzelecek diyerek yıllarca tüm sorunlarımızı hep perdeledi..Güçsüz karakteri onu adım atamaz hale getirdi pasif kaldı herşeye.. Ailesine karşıda çocuklarımızın yanlışlarına karşıda.. Mesela 1 kere bile çocuklarını uyarmamıştır yanlışları konusunda çünkü kendine güvensiz biri.. Tüm bu sorunlar hayatımızın merkezindeyken kanser olduğumu öğrendim... Zaten olaylar ondan sonra patlak verdi.. Eşim nasıl konuşması gerektiğini bilmeyen biri hastalığımdan sonra pot üstüne pot kırmaya başladı.. Kemoterapi alıyorum henüz Tedavim bitmedi.. Fakat evimiz cehenneme dönmüş durumda... Eşim ne dediğini bilmez şekilde konuşup sürekli sen beni yanlış anlıyorsun diyo. Oğlum oyun bağımlılığına devam ediyor.. Kızımla ikimiz evden gidelim kendimize bir hayat kuralım diye hayal ederken kızım şimdi ikilemde emin değil.. Bana verdiği tüm sözleri unutup geriye çekildi beni bu halimle yapayalnız bıraktı.. Eşim anlayış fakiri zayıf karakter çocuk gibi davranışları 50 yaşında bir çocuk .. Sanki gripmişim gibi davranılıyorum.. Oğlum ben 45 yaşında bile oynayacağım bu oyunu diyor bana düşünün kemoterapi alırken duyuyorum bunları.. Kızımsa ilk kemoterapi aldığımda gidip piercing taktırıyo ve ben eve gelince görüyorum haberim yok..Ben kimim annemiyim neyim bilmiyorum... Sadece şundan çok çok eminim iki evladımda tıpkı babaları gibi soğuk ruhsuz duygusuz merhametsiz.. Şu an evde hiç konuşmuyoruz çocuklarımla.. Eşimin yaptıkları artık acıtmıyorda çocuklarımın kanserken annelerini kaale bile almamaları öldürüyor beni.. Apart bakıyorum tek başıma kalabileceğim ama çalışmadığım için kimse apart vermiyor.. Tedavim bitmedi napacağımı bilmiyorum.. Evde odama kilitliyorum kendimi buraya sığınıyorum.. Annem yok babam var ama yok kimsem yok.. Sağlıklı düşünemez hale geldim.. Sığınma evini bile aradım ama kanser olduğum için hijyen sağlayamayız sana apart tut dediler.. Kaldım öle çaresiz.. Kızlar akıl akıldan üstündür.. Lütfen bir yol çare gösterin.. Ne yapmalıyım ben 😔
umarım hastalığınız bir an önce tedavi edilir, kanser oldugunuzu öğrendiginzde sadece siz üzülmediniz, herkesin stres ile baş etme yöntemi çok farklı. neden eşinizin ve çocuklarınızın sevgisini göremiyorsunuz, bakış açınızı değiştirip tarafsız olarak bakın olaylara . size tavsiyem cehemdende olsa evinizde sevdiklerinizle kalın. çocugunuzun oyun oynaması üniversite kazanmasına engel olmamış , kızınızın takısı belkide acısının sembolü . onlar size sevgilerin göstermiyor olabilir ama siz gösterin siz öğretin onlara.
 
Kanser hastasına gripmiş gibi davranılan bir ortamda içselleştirmiş olabilirmiyim bilemedim.. Mesela eşim annesi gripken daha fazla ilgi gösteriyordu.. Hatayı çok kendimdede aradım.. Tek bulduğum cevap beklentilerimi düşürmek sanırım.. Çünkü ben eşime ve özellikle de çocuklarıma çok değer verdiğim ve çok sevdiğim için aynı değeri görmemek şok etkisi yaşattı bana belkide
beklenti insanı en çok üzen yaralayan şey, beklemeyin üzülmeyin. yemek yapmazsanız bir pizza yerler acından ölmezler
 
Çok çok geçmiş olsun tez zamanda sağlığınıza kavuşun inşallah 🙏🏻
Siz artık kocayı çocuğu bırakıp kendinize odaklanın. Üzgünüm ama çocuklarınız yetişkin, sizin oyun oynama piercing takma vs dememiz sadece aramızı daha çok açar
Bi de yanlış anlamayın ama, siz yıllarca ananızdan babanızdan eşinizden görmediğiniz ilgi sevgi ve merhameti çocuklardan bekliyorsunuz yapmayın, çocuklara “ben sizin için 25 yıl bu adamı çektim siz de şimdi bana ilgi gösterin, bedel ödeyin” deme hakkınız yok. Siz kendi iyileşmenize odaklanın, hala takdir beklentisiyle ellerim ayaklarım ağrıyarak temizlik yemek yapıyorum diyorsunuz. Allah korusun size birşey olsa herkes karnını doyurur merak etmeyin. Lütfen artık evladınız dahil kimseden birşey beklemeden kendi iyileşmenize odaklanın 🌺
 
Kanser hastasına gripmiş gibi davranılan bir ortamda içselleştirmiş olabilirmiyim bilemedim.. Mesela eşim annesi gripken daha fazla ilgi gösteriyordu.. Hatayı çok kendimdede aradım.. Tek bulduğum cevap beklentilerimi düşürmek sanırım.. Çünkü ben eşime ve özellikle de çocuklarıma çok değer verdiğim ve çok sevdiğim için aynı değeri görmemek şok etkisi yaşattı bana belkide
çok çok geçmiş olsun Allah acil şifalar versin
en önce sağlığınıza iyi olmaya bakın
sonrasını sonra düşünürsünüz

kızınız kaç yaşında? onunla ayrı hayat kurmak isterken onun üzerine düşen görevler neydi
korkmuştur hiç bir sorumluluk da almadıysa bu yaşına kadar
 
çok çok geçmiş olsun Allah acil şifalar versin
en önce sağlığınıza iyi olmaya bakın
sonrasını sonra düşünürsünüz

kızınız kaç yaşında? onunla ayrı hayat kurmak isterken onun üzerine düşen görevler neydi
korkmuştur hiç bir sorumluluk da almadıysa bu yaşına kadar
17 yasinda kucucuk kizmis, konu sahibi kucuk cocuklardab fazla beklentiye giriyor bence maalesef
 
Acil şifa diliyorum.

Biz çocuklar annelerimizi hep güçlü görürüz. Hastalığı yok sayarak kendilerini mi iyileştirmeye çalışıyorlar ne bileyim, milyon çeşit insan var.

Şu da bir gerçek ki, eşinizin tavırları burada çok önemli. Onun davranışlarının çocuklara yansıdığını düşünüyorum. Yani önemli bir şey olsa babam böyle davranmazdı diye mi düşünüyorlar? Bir sürü neden aklıma geliyor.

Sizin temizlik ve yemek için çırpınmanıza çok üzüldüm. Civarınızda olsaydım mutlaka elimi size uzatırdım. Son olarak; Ailenizi karşınıza alıp, üçüyle bir toplantı yapmayı ve bize aktardığınız bu duyguları onlarla paylaşmayı düşündünüz mü?
 
Oğlum 22 kızım 17 yaşında.. Oyun oynadığı için tembelleşti oğlum.. Mesela öğrenci evinden geldi.. Valizdeki çamaşırları görseydiniz durumun vahametini anlardınız..Çamaşırları yıkadığım halde leş gibi kokuyordu.. Duşa zorla sokarım evde çok ter kokan biri ama tembellikten yıkanmaz..Çok dağınık herkes arkamı toplasın derdinde suyu bile kardeşinden ister. Yemek yerken yanında telefon izleyerek yemek yer.. Siz onunla konuşurken gözü telefondadır.. Ya Laptop başındadır yada elinde telefon.. Başka şekilde göremezsiniz evde.. Kız arkadaşı var onunla bile sık sık görüşmez hep laptopta.. Hatta kız arkadaşıda onunla online oyun oynuyor başka türlü göremiyor napsın.. Söylediğim zaman asla kabul etmiyor sen bana sataşıyorsun deyip gidiyor.. Babası düzelecek geçecek deyip polyannayı oynuyor..
Pislik kendi pisliği,asosyellik kendi asosyelliği. Evde ter kokan biri evet hoş değil ama oğlun bu kadar dert etmiyor,sen hasta halinle neden kafana takıyorsun ki bunları? Tembelse tembel boşver. Ne yaparsa kendine yapar. Bu kadar da kafaya takacak bir şey göremedim ben açıkcası oğlunla ilgili. Arkasını toplamayı bırak,bak bakalım nasıl düzeliyor.

Kızımda bana söz verdi ama şimdi unuttu demişsin de kız daha 17 yaşında. Bu yaştaki bir kızdan ne bekleyebilirsin ki? Kendini düşünmelisin önce. Gamsız ol,boşver.
 
Kızlar size bir kitabı yarıdan anlatacağım.. En baştan anlatmak konuyu uzatır.. Sadece şunu bilin babamın evinde yaşadığım eziyetlerden dolayı kocama sığındım.. Meğer azrailimmiş kocam nereden bilebilirdim..
25 yıllık evliyim 2 tane çocuğumuz var 1 kız 1 oğlan.. Eşim ailesine aşırı düşkün onların yaptıkları hataları asla görmeyen onlara hiç kusur bulmayan bir adam..En temel sorunumuz bu eşim ailesinin kuklası.. 25 yıl boyunca yaşadığım hiçbir haksızlıkta yanımda durmadı sessiz kaldı.. Yıllarca psikolojik şiddete maruz kaldım.. Eşim ve ailesi merhamet yoksunu insanlar..Yaşadığım her olayı burda anlatamıyorum o kadar çok şey varki.. Güncel sorunlarım geçmişi bastıracak hale geldi.. Oğlum okuyor üniversite son sınıf ve online oyun bağımlısı.. Ama ne eşim nede oğlum durumun ciddiyetinin farkında değiller.. Ben söyledikçe kötü hep ben oldum..Doğru söyleyen dokuz köyden kovulurmuş sanırım bu cümle hayatımın özeti..Eşim herşey düzelecek diyerek yıllarca tüm sorunlarımızı hep perdeledi..Güçsüz karakteri onu adım atamaz hale getirdi pasif kaldı herşeye.. Ailesine karşıda çocuklarımızın yanlışlarına karşıda.. Mesela 1 kere bile çocuklarını uyarmamıştır yanlışları konusunda çünkü kendine güvensiz biri.. Tüm bu sorunlar hayatımızın merkezindeyken kanser olduğumu öğrendim... Zaten olaylar ondan sonra patlak verdi.. Eşim nasıl konuşması gerektiğini bilmeyen biri hastalığımdan sonra pot üstüne pot kırmaya başladı.. Kemoterapi alıyorum henüz Tedavim bitmedi.. Fakat evimiz cehenneme dönmüş durumda... Eşim ne dediğini bilmez şekilde konuşup sürekli sen beni yanlış anlıyorsun diyo. Oğlum oyun bağımlılığına devam ediyor.. Kızımla ikimiz evden gidelim kendimize bir hayat kuralım diye hayal ederken kızım şimdi ikilemde emin değil.. Bana verdiği tüm sözleri unutup geriye çekildi beni bu halimle yapayalnız bıraktı.. Eşim anlayış fakiri zayıf karakter çocuk gibi davranışları 50 yaşında bir çocuk .. Sanki gripmişim gibi davranılıyorum.. Oğlum ben 45 yaşında bile oynayacağım bu oyunu diyor bana düşünün kemoterapi alırken duyuyorum bunları.. Kızımsa ilk kemoterapi aldığımda gidip piercing taktırıyo ve ben eve gelince görüyorum haberim yok..Ben kimim annemiyim neyim bilmiyorum... Sadece şundan çok çok eminim iki evladımda tıpkı babaları gibi soğuk ruhsuz duygusuz merhametsiz.. Şu an evde hiç konuşmuyoruz çocuklarımla.. Eşimin yaptıkları artık acıtmıyorda çocuklarımın kanserken annelerini kaale bile almamaları öldürüyor beni.. Apart bakıyorum tek başıma kalabileceğim ama çalışmadığım için kimse apart vermiyor.. Tedavim bitmedi napacağımı bilmiyorum.. Evde odama kilitliyorum kendimi buraya sığınıyorum.. Annem yok babam var ama yok kimsem yok.. Sağlıklı düşünemez hale geldim.. Sığınma evini bile aradım ama kanser olduğum için hijyen sağlayamayız sana apart tut dediler.. Kaldım öle çaresiz.. Kızlar akıl akıldan üstündür.. Lütfen bir yol çare gösterin.. Ne yapmalıyım ben 😔
Çok geçmiş olsun. Ama çocuklarınıza karşı çok beklenti sahibisiniz. Onlar sizin kurtarıcınız değil
 
Öncelikle eşinizle evliliğiniz çocuklarınızı alakadar etmez. Benim annem de sürekli senin için katlandım diyor hehe diyorum. İnanın kötü bir evlilik çocukları daha da etkiliyor. Kızınız çok küçük muhtemelen durumu kavramıyordur. Ondan fazla beklenti içinde olmayın. Yarım gün de olsa bir yardımcı tutun düzenli olarak gelsin. Moralinizi yüksek tutmaya çalışın iyi haberlerinizi bekliyoruz. Beklentiler sadece üzüyor malesef
 
Bütün yorumları okudum tek tek alıntı olmasın diye toplu cevap vermek istedim..Hepiniz çok tatlı insanlarsınız kimseyi eleştiremem çok haklısınız.. 17 yaşındaki kızımın tutamadığı söz yüzünden hayal kırıklığı yaşamam tabiki normal değil.. Fakat bu hastalık öyle bir duygu durumunuzu bozuyorki çok ağlamayan ben ağlak biri oldum mesela.. Tabiki kızım doğruyu yanlışı sentezleyecek olgunlukla değil bunu biliyorum.. Fakat kendinden emin çıktığımız yolda daha kapıda elimi bırakması zaten zorlu sürecimi dahada zorlaştırdı olay bu aslında.. Piercing yaptırmasına takılmıyorum sadece seçtiği zaman uygun değildi.. Bir söz vardır kimse aynı yerden canı yanmadığı müddetçe sizi anlamaz diye.. Neyse...
Oğlum ise büyüdükçe başına buyruk sabit fikirli özellikle pis çok pis bir çocuk oldu.. Oyun bağımlılığı onu çok tembel birine evirdi.. Odası kirli olsun demişsiniz şimdi bu olmuyo işte bildiğiniz odası leş kokuyo yatak dağınık masada sürekli açık heryer kablo Laptop.. Gece yarılarına kadar oyun oynuyor ve kulağında kulaklık olduğu için çok bağırıyor oynarken seside gür bir çocuk.. Trilyon kere uyarmama rağmen hep aynı şeyleri söylüyor farketmedim kusura bakma diyo ama hep aynı düşünsenize gece uyuyorsunuz yan odanızda gece saat 4 konuşan biri ve uykudan uyanıyorsunuz sesten..Yıllardır aynı hiç değişmedi istediğin kadar uyar 1 saat sonra yine konuşur..Eşim pasif olduğu için uyarsada çok uzun sürmüyor... Oyuna vakit bulan boğazına çok düşkün olan işi düştüğünde gece 4 te beni arayan oğlum kanserli kitle alınacağı zaman ameliyatımda aramadı bile anne iyimisin ne durumdasın diye.. Bu kadar merak edilmeyi haketmeyen bir anne hiç olmadım.. Ama yinede bunu bile beklememem gerekiyormuş onu anladım .. Ne acı değilmi..Bir zamanlar sabaha kadar uykusuz başını beklediğiniz evlatlar sizin ihtiyacınız olduğunda sırtını döner hale gelmiş.Bu hayat hassas kalpler ince düşünceli insanlar için gerçekten cehennemmiş..
 
X