Ben 37yaşımda olsaydım birdaha anne olma şansım çok düşük ya da hiç olamayacağı için aldırmazdım kendim bakar büyütürdüm çünki anne olmak istemişimdir hep.Sizi bilemem tabi kendi kararınız kimse aldır düşür diyemez zaten.Merhaba
Bu foruma üye olma amacım hamile kalma süreçleri ile ilgili bilgi sahibi olmaktı. İstanbul da yaşıyorum 37 yaşındayım. Bir buçuk senedir evliyim. Eşimin ailesi ile ilgili çok çatışmalarımız olmuştu. Eşim iyi niyetli görünen bir insandı. Belki bazı şeylerini ben görmek istemedim. Hatta bazen kabahati kendimde aradım. Ben de üzerine mi gitti diye çok sorguladım. İki gebelik kaybı yaşadım ve doktorlar kromozomal olduğunu söyledi. Başlarda itmesiyle oluşan (kendisine göre bir şiddet değil) en son olayda ileri seviyeye ulaştı. Ve filmi kopardı. Tekme tokat ile ağır şekilde yaraladı. Ve evliliği bitirme kararı aldım. Anne olmayı çok istiyordum. Ama zamanla bu hevesim bile biter hale gelmişti çünkü hayattan zevk almıyor , kendimi suçluyor, onu sevdiğimi sanıyordum. İtmeyle başlayan şiddetinin ağır kavgaya dönüşmesi beni korkuttu ve arastırdığımda sosyopat olduğunu anladım. Hemen boşanma sürecini başlattım. Fakat ne öğreneyim! Hamileyim… çalışıyorum. Mesleğim var. Çocuğu dünya ya getirmeli miyim ya da bu gebeliğe son mu vermeliyim bilmiyorum.tek başıma büyütmeli miyim yoksa onunla hiç bir bağım kalmamalı mı? Bir daha evlenip anne olamayacağım belki ama bu çocuğu dünya ya getirsem babasız büyütmek daha mı zor olur? Her gün başka karar ile uyanıyorum. 10haftaya kadar bekleyeceğim. Şuan 3 haftalık. Ne önerirsiniz? Bu adamı hiç mi tanımadın diye kızmayın tanımamışım maalesef inandım bebeği bile söylemedim.
Cocuk buyudugu ortam ile sekillenir ve ona gore yapisi karakteri olusur davranislari olusur siz ona sevgi dolu saygi cercevesinde bir ortal sunarsaniz emin olun babanin dvranislarini almazDüşünceleriniz için çok teşekkür ederim. Ben bu yaşıma kadar kendi hayatımın mücadelesini verdim. Maddi manevi pek destek olmadan çalıştım ayakta durdum çok şükür. Dönem dönem düşüşler yaşamış olsam bile her daim güçlü yaşamaya gayret ettim. Bu evlilik kararını alırken katlımdaki insan iyi bir baba olur diyerek girdim yola maalesef her sey mi yalan olur her şeyi yalan çıktı. Sosyopat olduğuna eminim. Çünkü tüm kişilik özelliklerini taşıyor. En büyük endişem şu. Bu çocuğu ben büyütürüm fakat baba ya psikolojik olarak ihtiyacı olacak. Bir eksiklik duyacak belki. Bu eksiklik kısmından ziyade babası onu da manipüle edecek yalanlar söyleyecek belki şiddete başvuracak. Yasal olarak tüm hakları arayarak korurum ama bu adama benzeyen bir çocuk olursa pişman olur muyum korkusu yaşıyorum. Keşke bu evliliği yapmasaydım dediğim gibi keşke bu çocuğu yapmasaydım der miyim endişesi yaşıyorum. Anne olmayacağımı düşündüğümde hayat enerjim bitiyor amacım kalmıyor ama bana şunu der mi diyorum. “Madem böyle bir adamdı sen mutsuzdun beni neden yaptın?”
16 beta değeri çok düşük 2 günde bir yükseliyor mu diye kan verin kimyasala çevirebilir de yükselebilir de daha önceki düsüklerinizden dolayı kontrollü devam edin bence. O yüzden aldırma aldırmama dusuncesinden cok bebegin saglıgını takip edin doğması gerekiyorsa zaten sağlıkla doğacaktır gecmis olsunYorumunuz için teşekkür ederim. Tartışma sonrası kan testi verdim Beta hah 16 çıktı. Uygulamaya göre 3hafta 4 gün hamileymişim. Cumartesi adet günüm. Doktor bayramdan sonra kan ver 5.haftayı doldurup gel bakalım dedi
Ben 37yaşımda olsaydım birdaha anne olma şansım çok düşük ya da hiç olamayacağı için aldırmazdım kendim bakar büyütürdüm çünki anne olmak istemişimdir hep.Sizi bilemem tabi kendi kararınız kimse aldır düşür diyemez zaten.
Babası pislik bile olsa çocuk benimde çocuğum her çocuk babasından yana şanslı olamıyor maalesef.Hakkınızda hayırlısı olsun.
Yalnız çocuk büyütmek belki de dünyanın en zor işlerinden biri, ayaklarınızın üzerinde duruyorsunuz evet ne güzel ama parayla bile kapanmayacak yaralar, dolmayacak boşluklar var. Belki çirkef eşiniz nafaka bile ödemeyi reddedecek, belki başınıza bela olacak, yani bu hikaye nerden tutsanız elinizde kalır. Allah yardımcınız olsun.Merhaba
Bu foruma üye olma amacım hamile kalma süreçleri ile ilgili bilgi sahibi olmaktı. İstanbul da yaşıyorum 37 yaşındayım. Bir buçuk senedir evliyim. Eşimin ailesi ile ilgili çok çatışmalarımız olmuştu. Eşim iyi niyetli görünen bir insandı. Belki bazı şeylerini ben görmek istemedim. Hatta bazen kabahati kendimde aradım. Ben de üzerine mi gitti diye çok sorguladım. İki gebelik kaybı yaşadım ve doktorlar kromozomal olduğunu söyledi. Başlarda itmesiyle oluşan (kendisine göre bir şiddet değil) en son olayda ileri seviyeye ulaştı. Ve filmi kopardı. Tekme tokat ile ağır şekilde yaraladı. Ve evliliği bitirme kararı aldım. Anne olmayı çok istiyordum. Ama zamanla bu hevesim bile biter hale gelmişti çünkü hayattan zevk almıyor , kendimi suçluyor, onu sevdiğimi sanıyordum. İtmeyle başlayan şiddetinin ağır kavgaya dönüşmesi beni korkuttu ve arastırdığımda sosyopat olduğunu anladım. Hemen boşanma sürecini başlattım. Fakat ne öğreneyim! Hamileyim… çalışıyorum. Mesleğim var. Çocuğu dünya ya getirmeli miyim ya da bu gebeliğe son mu vermeliyim bilmiyorum.tek başıma büyütmeli miyim yoksa onunla hiç bir bağım kalmamalı mı? Bir daha evlenip anne olamayacağım belki ama bu çocuğu dünya ya getirsem babasız büyütmek daha mı zor olur? Her gün başka karar ile uyanıyorum. 10haftaya kadar bekleyeceğim. Şuan 3 haftalık. Ne önerirsiniz? Bu adamı hiç mi tanımadın diye kızmayın tanımamışım maalesef inandım bebeği bile söylemedim.