Bu şiddet olayına kadar mutlu bir evliliğim var sanıyorum. Hatta karsımdaki öyle iyi manipüle ediyordu ki beni kendimi bile suçluyordum. Şiddetini gördükten sonra onu tanımış oldum ama hamilelik için çok geç kalmış oldum. Kendini çok iyi sakladı. Bir klinikte olabiliyormuş ama yıkılmış haldeyim.şu an evli olduğunuz için aldırmak isteseniz bile eşinizin de onayı gerekli olacak. Babasız çocuk büyütmek evet zor ve eski eşiniz bile olsa onunla bir bağınız olacak. size aldırın ya da aldırmayın diyemem tamamen kendiniz karar verecek ve bu kararın sorumluluğunu alacaksınız. Ama anlamadığım madem böyle bir adam neden korunmadınız ?
Doğum sonrası annem destek olabilir ama o da sağlık durumu çok iyi olmadığı için bakıcı tutmam gerekir. Annemle birlikte evde kalabilir bir de nafaka talebim olabilir çocuk dünyaya gelirse. Ne yapmalıyım bir çıkmazdayım. Aldırmak acımasızca geliyor. Bir daha anne olamam yumurta rezervim çok az. Doğurursam sağlıksız bir baba var…Yaşınız 37. Bir daha biriyle tanışıp anne olana kadar olanki süreçte doğurganlığınız devam eder mi bilmiyorum Allahın takdiri tabii ama yaş gerçeği de var. Eğer anne olmayı gerçekten çok istiyor ve bir daha anne olamayabileceğiniz düşüncesi size dünyanın sonu gibi geliyorsa doğurun tabii ki. Böyle bir babaya sahip olacağı düşüncesi çok kötü ama hiçbir bebek tabii ki babası kötü diye doğmamayı hak etmez. En azından çalışıyorsunuz mesleğiniz var kendi kendinize bakabilecek durumdasınız böyle bir durumda ben doğururdum yaş ve çalışma faktörünü göz önüne alınca. Size doğum sonrası yardımcı olacak birileri var mı aileniz nasıl
Elbette çok çok zor bir karar öncelikle size sadece kendi düşüncelerimden bahsedeceğim elbette ki son karar sizin olacak. Sizi tanımıyorum neler yaşadığınızı asla bilmiyorum ama anlattıklarınızdan dolayı az çok tahmin edebiliyorum hem fiziksel hem psikolojik şiddete maruz kalmışsınız çok üzüldüm. Eşiniz size uygun olmayabilir ama o çocuk sizin. Onu 9 ay karnında taşıyacak, ağrısını çekecek daha sonra onu acılar içinde doğuracak ve uykusuz geceler yorgun günler daha birçok şekilde siz büyüteceksiniz ama o sizin hayata tutunmanız için bir dayanak olacak. Aldırın diyemem bunun günahına giremem ama tabiki eğer aklınızda aldırma gibi bir düşünce varsa lütfen bunun vebalini de düşünün aklınızın bir köşesinde mutlaka olsun akıl ve kalp terazinizde tartın. En azından çalışıyormuşsunuz kendi ayakları üzerinde duran bir hanımefendisiniz bu çok güzel kimsenin eline muhtaç olmayacaksınız en azından bu süreçte. Anne olmak dünyanın en güzel duygusu bir düşünün onu içinizde hissettiğiniz andan itibaren içinizi kaplayan duyguyu daha sonra kalp atışını duyunca hissedeceğiniz duyguyu düşünün içinizde hareket ederken sizin de içinizin kıpır kıpır olacagını düşünün. Evet babasız büyütmek sizi yoracak ona hem anne hem baba olacaksınız psikolojik desteği çok küçük yaşlarda bebeğinize sağlamaya başlayacaksınız ama ben inanıyorum siz ona hem anne sevgisi hem baba şefkati verebilirsiniz. Eşinizi hiç mi tanıyamadınız diyemiyorum çünkü insanlar değişir. Ama belki de siz bu saatten sonra bir başka adamla evlenmek istemeyeceksiniz belki isteseniz bile çocugunuz olmayacak yanlış anlamayın ama yaştan dolayı yumurtalıklarda azalma ve işlevsizlik oluyor gün geçtikçe. Belki şuan değil ama ileride yaşlandıgınızda yanınızda kimse olmadıgında keşke diyeceksiniz veya Allah korusun herhangi bir hastalıkta kapınızda kimse durmayınca keşke diyeceksiniz. Emin olun sadece anne olmak o duyguyu yaşamak evlat sahibi olmak için bile evlenip boşanan binlerce kadın var. Size yoldaş olacak bir bebişe bence yok demeyin :) Yine de son karar sizin dediğim gbi ben sizin nelerle mücadele ettiğinizi bilmiyorum sadece tahmin yürüterek sizi anlamaya çalışıyorum ve kendi düşüncelerimi belirtiyorum. Umarım en doğru kararı kalbinizin sesini dinleyerek siz vereceksinizMerhaba
Bu foruma üye olma amacım hamile kalma süreçleri ile ilgili bilgi sahibi olmaktı. İstanbul da yaşıyorum 37 yaşındayım. Bir buçuk senedir evliyim. Eşimin ailesi ile ilgili çok çatışmalarımız olmuştu. Eşim iyi niyetli görünen bir insandı. Belki bazı şeylerini ben görmek istemedim. Hatta bazen kabahati kendimde aradım. Ben de üzerine mi gitti diye çok sorguladım. İki gebelik kaybı yaşadım ve doktorlar kromozomal olduğunu söyledi. Başlarda itmesiyle oluşan (kendisine göre bir şiddet değil) en son olayda ileri seviyeye ulaştı. Ve filmi kopardı. Tekme tokat ile ağır şekilde yaraladı. Ve evliliği bitirme kararı aldım. Anne olmayı çok istiyordum. Ama zamanla bu hevesim bile biter hale gelmişti çünkü hayattan zevk almıyor , kendimi suçluyor, onu sevdiğimi sanıyordum. İtmeyle başlayan şiddetinin ağır kavgaya dönüşmesi beni korkuttu ve arastırdığımda sosyopat olduğunu anladım. Hemen boşanma sürecini başlattım. Fakat ne öğreneyim! Hamileyim… çalışıyorum. Mesleğim var. Çocuğu dünya ya getirmeli miyim ya da bu gebeliğe son mu vermeliyim bilmiyorum.tek başıma büyütmeli miyim yoksa onunla hiç bir bağım kalmamalı mı? Bir daha evlenip anne olamayacağım belki ama bu çocuğu dünya ya getirsem babasız büyütmek daha mı zor olur? Her gün başka karar ile uyanıyorum. 10haftaya kadar bekleyeceğim. Şuan 3 haftalık. Ne önerirsiniz? Bu adamı hiç mi tanımadın diye kızmayın tanımamışım maalesef inandım bebeği bile söylemedim.
Bencede... Sabredin, bekleyin belki bu süreçte daha farklı kararlar da vereceksinizDaha önce iki düşüğüm oldu. 10.haftaya kadar bekleyip belki kendi düşecek göreyim günahına girmeyeyim diyorum. Ömür boyu içimde kalmasından korkuyorum…
Rica ederim. Ne zaman isterseniz buradan veya özelden yazabilirsiniz her konuda yalnız değilsiniz ve çok güçlüsünüzBu yazdıklarınıza hıçkırarak ağladımhassasiyetiniz ve anlayısınız için teşekkür ederim