mrb arkadaşlar..bu da dert midir bilmem ama herkesin kendisine göre sıkıntısı var işte..benim sizinle paylaşma isteğimin sebebi fikirlerinize önem vermem.şöyle başlayalım..22 yaşındayım evliyim senelerdir görüştüğüm ve çok sevdiğim insanla evlendim sağolsunlar aileside çok iyi evlenirken eşim henüz iş sahibi değildi ailesinin durumu iyi oldugu için sorun etmediler meslegini eline alana kadar yardımcı oluruz diye anlaşıldı ailelerimize göre nişanı uzun tutmakta hoş gözükmeyince evlendik..mutluyduk eksiğimiz yoktu ama ben mi çok alınganım yoksa insanlar mı salak sanıyor anlamıyorum laf sokulmaya başlandı kv olsun görümce olsun bunlar oluyordu yani özellikle eşim yokken özellikle bana deniyordu örn : artık evlendi az ders çalışsın şu sınavları geçsinde mesleğini alsın eline çocugunada mı biz bakıcaz, yok efendim burası abd mi hortumla para mı yollıcaz oraya gibi gibi...ayrıca çalışan görümcenin çocuklarına bakma işi de yeni evli BANA kalıyordu arada sırada..eşimde istemiyordu ama ellerine bakınca insan ağzını açamıyo biz kavga ediyorduk hemde nasıl kavgalar!!!!
herneyse Rabbime çok yalvardım muhtaç eyleme diye bi kapı açtı sözleşmeli olarak başka bi şehre görev çıktı 3 saat arası var memleketle..neyse şükrettim zor bi yer oldu köy,ıssız,soğuk ama şükrettim şükrettim dedim sessiz sakin yer kimseler yok en azından sözleşme bitene kadar önümüzdeki bütün sınavları verir kadrolu oluruz..huzurum vardı..
gelelim dert dediğime;arkadaşlar eşim çok rahat yaa dayanamıyorum ders mers hak getire ve görev bitiyo 2 ay kaldı tıpış tıpış oraya geri dönüp ellerine mi bakıcam.yine o laflarımı çekicem istemiyorum dönmek inanın evim orda eşyam o güzelim sıfır ev sıfır eşyalar çeyizim falan fasa fiso geliyo bırakıp geldim ikinci el eşyayla oturuom burda mal ile huzur olmuyo genç yaşta öğrendim bunu.tamam benmde çalışmam gerek en azından ben elime alayım diyorum ama onun rahatlıgı ve dışarılara çıkması boş işlerle uğraşması beni sıkıyo düşüncelerre boğuyo ve kafa kalmıyo bende çalışamıyorum sinirden.bugün tartıştık kız kardeşimde benimleydi oda eniştesiyle aynı fikirde diyorlarki herşey olacagına varır.sen acayip takıyosun huzur bozuyosun dediler. ben her işi yaparım mesleğim olmazsa diyo ama ben istemiyorum o zaman ben buraya niye geldim bunları niye çektim sen memursun ve gidip ne olacaksın başka!!çocuk istiyo ne çocuğu yaa onada mı baban bakıcak evet bakar ama gördük bize baktıkları zamanı... verdiklerini burnumdan getirdiler lafları ile
(herşeyi ben duyuyorum zaten o takmıyo..ona demiyolar çogunlukla zaten..deselerde eline veriolar parayı istediğini alıyolar yaa yapmayın diyorum siz böyle yaptıkça bu sorumluluk almaz size güvenir diyorum yok arkadaş yine veriyolar yine veriyolar...bunu sebebinide ben şöyle değerlendiriyorum onlardan kopuk hiç bişey yaşamamızı istemiyolar ve para ile çocuklarını kendilerine borçlu hissettiriyorlar oda bana en ufak bişeyde 'ama canım onların eline bakıyoz sabret' diyip geçiyo..(örneğin eşimin birikmiş parası vardı yeni evlendik balayına gidelim dedik yer ayırttık demedikleri kalmadı.suratlar 5 karış inanın bu en basiti)neden alamıyo sorumluluk ne yapayım ben ne akıl verin nolur
çok uzun oldu ama hala ne diyorum anlatamadım değilmi..ben garip mi düşünüyorum herşey normalmi???
herneyse Rabbime çok yalvardım muhtaç eyleme diye bi kapı açtı sözleşmeli olarak başka bi şehre görev çıktı 3 saat arası var memleketle..neyse şükrettim zor bi yer oldu köy,ıssız,soğuk ama şükrettim şükrettim dedim sessiz sakin yer kimseler yok en azından sözleşme bitene kadar önümüzdeki bütün sınavları verir kadrolu oluruz..huzurum vardı..
gelelim dert dediğime;arkadaşlar eşim çok rahat yaa dayanamıyorum ders mers hak getire ve görev bitiyo 2 ay kaldı tıpış tıpış oraya geri dönüp ellerine mi bakıcam.yine o laflarımı çekicem istemiyorum dönmek inanın evim orda eşyam o güzelim sıfır ev sıfır eşyalar çeyizim falan fasa fiso geliyo bırakıp geldim ikinci el eşyayla oturuom burda mal ile huzur olmuyo genç yaşta öğrendim bunu.tamam benmde çalışmam gerek en azından ben elime alayım diyorum ama onun rahatlıgı ve dışarılara çıkması boş işlerle uğraşması beni sıkıyo düşüncelerre boğuyo ve kafa kalmıyo bende çalışamıyorum sinirden.bugün tartıştık kız kardeşimde benimleydi oda eniştesiyle aynı fikirde diyorlarki herşey olacagına varır.sen acayip takıyosun huzur bozuyosun dediler. ben her işi yaparım mesleğim olmazsa diyo ama ben istemiyorum o zaman ben buraya niye geldim bunları niye çektim sen memursun ve gidip ne olacaksın başka!!çocuk istiyo ne çocuğu yaa onada mı baban bakıcak evet bakar ama gördük bize baktıkları zamanı... verdiklerini burnumdan getirdiler lafları ile
(herşeyi ben duyuyorum zaten o takmıyo..ona demiyolar çogunlukla zaten..deselerde eline veriolar parayı istediğini alıyolar yaa yapmayın diyorum siz böyle yaptıkça bu sorumluluk almaz size güvenir diyorum yok arkadaş yine veriyolar yine veriyolar...bunu sebebinide ben şöyle değerlendiriyorum onlardan kopuk hiç bişey yaşamamızı istemiyolar ve para ile çocuklarını kendilerine borçlu hissettiriyorlar oda bana en ufak bişeyde 'ama canım onların eline bakıyoz sabret' diyip geçiyo..(örneğin eşimin birikmiş parası vardı yeni evlendik balayına gidelim dedik yer ayırttık demedikleri kalmadı.suratlar 5 karış inanın bu en basiti)neden alamıyo sorumluluk ne yapayım ben ne akıl verin nolurçok uzun oldu ama hala ne diyorum anlatamadım değilmi..ben garip mi düşünüyorum herşey normalmi???
Son düzenleyen: Moderatör:
