hanımlar hepinize merhaba. fazla uzatmadan konuya girmek istiyorum ... 27 yaşındayım 2 yıl önce boşandım . çocuğum yok . aile şirketimizde çalışıyorum . maddi olarak gerçekten çok iyi bi durumdayım . ama boşandıktan sonra aile evine geri dönme olayı beni fazlasıyla ama fazlasıyla yordu . yakınlarda farklı bi şehire yerleşip kendi başıma bi hayat kurmak istiyorum . bunun hayali bile mutlu olmama yetiyor. zaten daha önce 5 yıl üniversitede öğrenci evimde kalmıştım ordan da tecrübem var. bilmiyorum belki böyle yazınca size şımarıklık gibi geliyor olabilir ama beni sadece boşanıp aile evine dönenler anlayabilir. bulaşıkcılık yapar yine para kazanırım asla gocunmuyorum . ailemle başka problemlerimde var . zaten aslında evliliiğimide o evden kaçmak için yapmıştım bir nevi. ailemle kalmaya devam edersem ya ruh gibi biri olacağım ya da en yakın zamanda yeniden b-k gibi bi evlilik yapıcam ailemden kaçmak için. özet geçersek boşanmış kadın olarak farklı şehirde sıfırdan hayat kurmak çok zor mu ? zor olsa bile koşarak giderim orası ayrı ama yine de bunu tecrübelenmiş ablalarımdan kardeşlerimden fikir almak istiyorum . bu hayatta benim en büyük imtihanımın annem ve babam olduğunu düşünüyorum..
Edit: sanırım hızlı hızlı yazacağım diye eksik yazmışım. Şunları eklemek istiyorum. Çok ağır şekilde psikolik şiddet görüyorum son zamanlarda fizikselde eklendi. Aldatmalar ,, mesajlar ,,, telefon konuşmaları sürekli evin içinde bunlara şahit oluyorum. Odamda tek başıma oturmam yasak. Odamın kapısını bile örtmem yasak. Gece duşa girmem yasak. En basit bujiteriden küçük süslü bi yüzük alıp taktığımda bile azar işitiyorum ağır laflar duyuyorum “o yüzük ne öyle ben dulum aranıyorum dermiş gibi “ vs vs. Aile evinde olduğum sürece maddi sıkıntım yok zaten kira fatura vs ödemiyorum. Asgari ücret alıyorum. Şuan başka yerde bile çalışsam prim+yemek+yol üçünden biri bile olsa daha çok kazanırım diye düşünüyorum. Yükseklerde gözüm yok. Sadece ben bu kapıdan çıktığımda direkt mahkeme kararıyla evlatlıktan reddedilirim bunu biliyorum. Babam ağır psikolojik hasta ve benim tahammülüm kalmadı 3 kardeşiz. Tek ben boşandığım için ve beni geri kabul ettiği için hayatımı yönetebileceğini düşünüyor. Kendime pahalı bi çanta aldım. Buna bile dedi ki -kime ne yaptın da karşılığında sana bunu aldı - hepimiz ne anlamda dediğini anladık bence ki yaşantımıza göre o aldığım çanta uygun fiyatlı bile kalıyor. Canı sıkıldıkça bana “ aradın ağladın acıdım kabul ettim seni gerekirse bu evde yaşadığın için faturalarıda ödeyeceksin” gibi gibi şeyler konuşuyor. Ben zaten tahammülüm kalmadığı için boşandm. Yaklasık iki yıldırda ayrı eve ayrı şehire gitmeyi düşünüyorum sadece sizden tecrübelerinizi duymayı bekliyorum