Bir taraf hep vurursa tepki gelmezse karsidan iyice azitiyor cunku..ezilen bir taraf oluyor..ama eger karsilik alirsa icabinda sonuclarindan cekiniyorBenim kızımda malesef birinci sınıfta cok dayak yerdi
Baktım olacak gibi degil vurana sende vur diyorum
Napalım baska türlü olmuyo cünkü
Sacını mı cekti sende cek anlasın diyorum can yanmanın ne demek oldugunu
Evet biliyorum yanlış ama şuan en azından eskisi kadar dayak yemiyor
Aynen canımBir taraf hep vurursa tepki gelmezse karsidan iyice azitiyor cunku..ezilen bir taraf oluyor..ama eger karsilik alirsa icabinda sonuclarindan cekiniyor
Bunu her anne yapmali bence. Zaten herkes sen baslatma vurmayi ama vurana geri vur derse.. kimse baslatmayacagi icin kimsenin vurmasina gerek kalmaz. Olay vurmayi siddeti adet edinmis cocuklardan basliyorAynen canım
Zaten iki kişiye karsılık verince digerleride artık vurma eyleminde bulunmuyo kızıma karsı,korkuyolar cünkü
İdrak oğlunun kendini savunması ,öylece dursa bile, nasıl hoşuma gitti anlatamam. E sen bu çocuğa motor becerileri çok gelişmemiş diyordun. Bu delikanlı oyuncağını bile almış ya. Maşallah oğluna.Açılın şiddet görmediği halde çatır çatır kendini savunan (ama sadece yetişkinlere karşı) çocuğun anası geldi. Benim dört yaş bebesi çocuklara vurmaz, zarar vermez. Biri oyuncağını alınca bana gelir alayım diye. Silah tabanca ne işe yarıyor bilmiyor zaten. Geçen oyuncak dükkanında tabancayı elime alıp bu ne oğlum diye sordum mikser dedi ajsjsjsj.
Gel gelelim sana tokat atana sen gül ver demiyorum, demeyeceğim. Geçen gün parkta oyuncağını alıp avaz avaz bağıran çocuktan ürküp yanıma geldi "oyuncak senin oyuncağın. Sana ait. Paylaşmak istemiyorsan alabilirsin" dedim. Epey direndi benim almamı söyledi. Sonra ben kıpırdamayınca gidip oyuncağına yapıştı, çocuğun gözünün içine bakarak öylece bekledi. Çocuk bağırıyor oğlum bırakmıyor. En sonunda çocuk ağlamaktan helak olunca anası geldi aldı çocuğu. Öylece izledim, artık biliyor kendine ait olanı zorbalara vermemesi gerektiğini ahsjsjjs. Vurdu mu? Hayır? Şiddetle mi çözdü? Hayır. Ama çözdü. Aynı anası ben de böyle psikoloji bozarak hakkımı savunurdum çocukken.
Daha önce de bu forumda anlattım, örnek teşkil etsin diye yine anlatayım. Ben benden üç yaş büyük çocuklarla aynı sınıftaydım. Erken başladım ve sınıf atladım. Yaşım 7 arkadaşlar da 10 yaşında. Haliyle minik kalıyorum yanlarında. Hani ailem döv dese bile dövemezdim zaten. Her sınıfın bir zorbası vardır, bizde de vardı. Sürekli beni köşeye sıkıştırır, tehdit ederdi. Bazen de zarar verirdi. Bir dayandım iki dayandım. Sonra dedim böyle olmaz. Bir gün yine beni sıkıştırdı köşeye. Ben de "hadi erkeksen vur vursana korkak" diye kışkırttım. Mideme bir yumruk attı. Allahın sümsüğü eli de pek hafif. Ben de numaradan yığıldım yere. Kolonya getirdiler yüzüme su vurdular. Ağlayan çocuklar vs. Cıks kılımı kıpırdatmadım. Öğretmen geldi durumu anlattılar ben hala yatıyorum. Çocuğa çat diye vurdu öğretmen. Orada biraz gülmüş olabilirim. Sonra müdür geldi aileler arandı. Ben hafiften ayılmaya başladım. Çocuk disipline gitti. Net hatırlamıyorum ama uzaklaştırma almıştı sanırım. Ben de eve dinlenmeye gönderildim. O günden sonra bir daha kimse bana zarar vermedi.
Yani şiddet göstermeden de kendini savunmayı öğreniyor insan. Kimseye vurma kimseye zarar verme değil, durduk yere kimseye şiddet gösterme kimsenin canını yakma. Ancak biri sana zarar veriyorsa engel ol. Elini tut, uzaklaş. Durmuyorsa mutlaka kendini koru diyorum ben. Şiddeti öğretmiyorum aklını kullan yolunu bul diyorum. Açık uçlu nasihatler bazı durumlarda keskin kurallardan daha çok işe yarıyor. Zekayı çalıştırıyor ahshjs. Doğrusu yanlışı tartışılır benim hayatımda işe yaradı.
Abim sağ olsun tüm savunma sporlarını göstererek öğretti. Şimdi herkes sizi tebrik edecek (bende dahil). Ama hayatın gerçekleri var ve herkes sizin kadar hassas ve doğru yetiştirmiyor.
İlkokulda bir çocuk vardı. Her Allahın günü o çocuğu iter kakarlardı. O da hep oturup sırasına ağlardı. Ben de dayanamazdım onu dövenlere saldırırdımAklıma nedense o geldi.
İdrak oğlunun kendini savunması ,öylece dursa bile, nasıl hoşuma gitti anlatamam. E sen bu çocuğa motor becerileri çok gelişmemiş diyordun. Bu delikanlı oyuncağını bile almış ya. Maşallah oğluna.
Hakkını her şekilde aramayı bilmesi lazım. Biliyorsun hayat silik ve ezik olanı asla affetmiyor. Çok sevindimmmm !
Bence o ince motor gelişimini nasılsa yapan var diye yapmıyor:) sen bir aç bırak bakalım . Koy önüne tabağı , kaşığı nasıl yiyor. Biraz zorlamak mı lazım acaba ? Sen fazlaca(haklı olarak) üzerine titriyorsun. Belki de ondan yapmıyordur. İşine geldiği gibi davranıyor çünkü haylaz :)) tabi ben anne değilim hani sen benden çok daha iyi bilirsin evladını. Ama yeğenim de aynen böyleydi. Ağzını açar beklerdi. Bir gün kimse yokken (annem ve annesi) baş başa kaldık. Makarna istedi yaptım. Ağzını açmış bekliyor. Yediremem kusura bakma dedim. Serdim sofra bezini . Epey bi ağladı falan sonra çatalı tutmak zorunda kaldı. Artık kendi başına yiyorYok yahu ince motor becerileri gelişmedi ki tamamen onun isteksizliği ile alakalı. Kalem tutma kaşık tutma vs. İşine gelmiyor yapmak. Aceleden yapamıyor ya da. Kaba motor becerileri gayet gelişmiş durumda :)
Yaşıtlarına karşı fazlaca sevecen. Asla zarar vermiyor ama büyüklere karşı çatır çatır konuşuyor. Özgüvensiz olmasını istemiyorum yöntemim doğrudur demiyorum ama inisiyatifimi bu yönde kullanıyorum ben :)
Bence o ince motor gelişimini nasılsa yapan var diye yapmıyor:) sen bir aç bırak bakalım . Koy önüne tabağı , kaşığı nasıl yiyor. Biraz zorlamak mı lazım acaba ? Sen fazlaca(haklı olarak) üzerine titriyorsun. Belki de ondan yapmıyordur. İşine geldiği gibi davranıyor çünkü haylaz :)) tabi ben anne değilim hani sen benden çok daha iyi bilirsin evladını. Ama yeğenim de aynen böyleydi. Ağzını açar beklerdi. Bir gün kimse yokken (annem ve annesi) baş başa kaldık. Makarna istedi yaptım. Ağzını açmış bekliyor. Yediremem kusura bakma dedim. Serdim sofra bezini . Epey bi ağladı falan sonra çatalı tutmak zorunda kaldı. Artık kendi başına yiyorherkes çok şaşırdı hatta nasıl kendi yedi diye.
Ben senin yöntemini realist buldum. Şiddet kötü bir şey ama başkaları ona vururken o yere düşüp ağlasın mı ?
Döksün , saçsın:) benim çocuğum olursa ben evden halıyı falan kaldırırım sanırım. Yeter ki kendine yetebilsin diye. Onu bunu bilemem ama çok tatlı bir anasın onu diyebilirimKabul ediyorum yemek konusunda azıcık üzerine titremiş olabilirim :) isteyince gayet yiyor döke saça da olsa. Asıl problem ani ve hızlı hareket edip ortalığı mahvetmesi ya da hemen sıkılıp bırakması.
Dur bakalım az kendimi toparlayayım, yanlış yaptığım ve farkında olduğum birçok şey var düzeltmem gereken. Oğlumla ilgili. Zarar veren değil ama gelişimini etkileyen. Anayım ben ana halinden sıyrılmak gerek azıcık.
Döksün , saçsın:) benim çocuğum olursa ben evden halıyı falan kaldırırım sanırım. Yeter ki kendine yetebilsin diye. Onu bunu bilemem ama çok tatlı bir anasın onu diyebilirim
Sadece senin oğlan biraz iteklenmeyi seviyor. Ben bunu anladım tüm konularından.
Ayrıca kendini toparladın sen bir şeyin yok. Gayet iyisin maşallah. Yorumlarını okuyorum hiç öyle bezgin bekir değilsin :) Rabbim kuvvet versin inşallah. Güçlü kadın...
Açılın şiddet görmediği halde çatır çatır kendini savunan (ama sadece yetişkinlere karşı) çocuğun anası geldi. Benim dört yaş bebesi çocuklara vurmaz, zarar vermez. Biri oyuncağını alınca bana gelir alayım diye. Silah tabanca ne işe yarıyor bilmiyor zaten. Geçen oyuncak dükkanında tabancayı elime alıp bu ne oğlum diye sordum mikser dedi ajsjsjsj.
Gel gelelim sana tokat atana sen gül ver demiyorum, demeyeceğim. Geçen gün parkta oyuncağını alıp avaz avaz bağıran çocuktan ürküp yanıma geldi "oyuncak senin oyuncağın. Sana ait. Paylaşmak istemiyorsan alabilirsin" dedim. Epey direndi benim almamı söyledi. Sonra ben kıpırdamayınca gidip oyuncağına yapıştı, çocuğun gözünün içine bakarak öylece bekledi. Çocuk bağırıyor oğlum bırakmıyor. En sonunda çocuk ağlamaktan helak olunca anası geldi aldı çocuğu. Öylece izledim, artık biliyor kendine ait olanı zorbalara vermemesi gerektiğini ahsjsjjs. Vurdu mu? Hayır? Şiddetle mi çözdü? Hayır. Ama çözdü. Aynı anası ben de böyle psikoloji bozarak hakkımı savunurdum çocukken.
Daha önce de bu forumda anlattım, örnek teşkil etsin diye yine anlatayım. Ben benden üç yaş büyük çocuklarla aynı sınıftaydım. Erken başladım ve sınıf atladım. Yaşım 7 arkadaşlar da 10 yaşında. Haliyle minik kalıyorum yanlarında. Hani ailem döv dese bile dövemezdim zaten. Her sınıfın bir zorbası vardır, bizde de vardı. Sürekli beni köşeye sıkıştırır, tehdit ederdi. Bazen de zarar verirdi. Bir dayandım iki dayandım. Sonra dedim böyle olmaz. Bir gün yine beni sıkıştırdı köşeye. Ben de "hadi erkeksen vur vursana korkak" diye kışkırttım. Mideme bir yumruk attı. Allahın sümsüğü eli de pek hafif. Ben de numaradan yığıldım yere. Kolonya getirdiler yüzüme su vurdular. Ağlayan çocuklar vs. Cıks kılımı kıpırdatmadım. Öğretmen geldi durumu anlattılar ben hala yatıyorum. Çocuğa çat diye vurdu öğretmen. Orada biraz gülmüş olabilirim. Sonra müdür geldi aileler arandı. Ben hafiften ayılmaya başladım. Çocuk disipline gitti. Net hatırlamıyorum ama uzaklaştırma almıştı sanırım. Ben de eve dinlenmeye gönderildim. O günden sonra bir daha kimse bana zarar vermedi.
Yani şiddet göstermeden de kendini savunmayı öğreniyor insan. Kimseye vurma kimseye zarar verme değil, durduk yere kimseye şiddet gösterme kimsenin canını yakma. Ancak biri sana zarar veriyorsa engel ol. Elini tut, uzaklaş. Durmuyorsa mutlaka kendini koru diyorum ben. Şiddeti öğretmiyorum aklını kullan yolunu bul diyorum. Açık uçlu nasihatler bazı durumlarda keskin kurallardan daha çok işe yarıyor. Zekayı çalıştırıyor ahshjs. Doğrusu yanlışı tartışılır benim hayatımda işe yaradı.
ay aynı hikaye bende de var.
1 yaş erken başlayıp, sınıf atladım bende.
6. sınıftayım, zaten küçüğüm, bir de insan irisi çocuk. ama az sus geri bas, di mi?
neyse biz bayaga kavgaya giriştik, sonra beni itti, tahtanın o tebeşir koyulan kenara başımı vurdum.
ta da! kanbaşımın agrısından kalkamadım, elimde de kanı gördüler herkes üç buçuk atıyor.
neyse öğretmenler geldi. biz de ailelere gitmedi mesele. çünkü o insan irisinin içinden kedi çıktı. kafası yarılan ben, teselli eden ben
o çocuk ve eşi geçen hafta iftara geldi bize
kendisi ile 25 yılı devirdik.
çeyrek asır.
defalarca başımı beladan kurtardı
ama elemanda hala değişiklik yok.
o zaman bana gücü yetiyor diye benle uğraşıyordu, şimdi çocuklarımla
sistematik olarak hep aynı çocuk şiddete/zorbalığa maruz kalıyorsa neden o çocuğun seçildiği de önemli.
Ne güzel ya hala görüşüyor olmanız. Ben o insan irisiyle görüşmedim okul bitince. Görüşüp bir dövsem iyi olurdu ama benim boy da kısa kaldı. İrileşemedim.
Ben çocukken de "ezik" diye tabir edilen ve lakap takılan çocuklar vardı, çok üzücü ama hala var. Hiçbir çocuk bu muameleye maruz kalmamalı.