Hayır canım, özellikle ilk zamanlardaki en ufak bir sıkıntı yaratmadı bizde. Sonradan olanları da genelde ben daha çabuk farkedip uyarıyordum. Örneğin bir tanesi bir arkadaşının bir kaç yaş küçük kız kardeşiydi. Ben farkettim kızın farklı duyguları olduğunu, ilk söylediğimde "Yok canım, olamaz bence, o beni abisi gibi görür." diye konduramamıştı. Gördük tabi sonra o abi gibi görmeyi
Ya da o sinsi dediğim kız hem mezun olduğu okuldan hem de aynı mahalleden arkadaşıydı, annesini de tanıyordu. Her gün farklı bir bahaneyle evlerine gelmeye çalışıyordu örneğin. "İnanma, bahane ediyor." diyordum mesela... Sevgilimin yanlışını görseydim tavrım farklı olurdu ama onda bir eksik ve/veya yanlış olmadığı için olayları büyütmedim. Şimdi düşününce komik geliyor zaten.
Hem bu durum ikinizin de başına gelebilir. Olabiliyor böyle şeyler... Senin için ayıp olan bir şeyi karşı taraf "Aşkta herşey mübah" diye makul göstermeye çalışabiliyor.