- 16 Haziran 2018
- 151
- 140
- 18
- 31
- Konu Sahibi Justtlovee
-
- #1
Merhaba kk. Nerden başlasam nasıl anlatsam bilmiyorum.. Ben 21 yaşında üniversite ikinci sınıf öğrencisiyim. Yaşadığım şehire 11 saat uzaklıkta olan başka bi şehirde okuyorum. Herhangi bir tanıdık olma ihtimaline karşı isim veremiyorumm..
Buraya geldim ve biriyle tanıştım. Ben her ne kadar istemesemde kendisinin ve ailesinin zoruyla ciddi bi yola girdik. Başlarda ailesiyle birbirimizi o kadar çok seviyorduk ki..
Zamanla bizim tartışmalarımız başladı. Yedi ay gibi bi süreçte gezmediğim doktor kalmadı defalarca ilaç değiştirdim çünkü öfke kontrolu yaşıyordum. Erkek arkaşım ise benim tam tersime çok sessiz sakin fazla konuşmayan sosyalleşmekte problem yaşayan bi insan tamamiyle aile kontrolu altında.
Ben ondan önce her ne kadar sinirli biinsan olsamda onunla beraber bu sorunum büyüdü, büyüdü, büyüdü ve önümüzde bi dağ gibi kocaman bi engel oldu..
Bizim bu kavgalarımız neticesinde benim ailesiyle aram açıldı. Sana güvenmiyoruz gibi cümleler kullanmaya başladılar. Ve zaten anne ve babasının egemenliği altında olan oğullarını doldurmuş olacaklar ki aynı şekilde onun da ağzında ailesinin söylediği cümleler çıkmaya başladı.
Tüm bu olanlar içinde sanki yer değiştirdik. Ben çok hevesli olmaya onunsa bu ciddiyet için isteği azalmaya başladı. Ben hayatımdaki herkesi silerken, ona çevreden haberler gelmeye başladı. Sanki gümüş olan oğlumuz benimle birlikte altın oldu değerlendi etrafında insanlar artmaya başladı. Giyim tarzıyla konuşmasıyla sosyalliği ile büsbütün değişti ve herkesin gözdesi biri haline geldi.. Asıl sorunlar bu kısımda başladı. Ben, ona haber getirip götüren herkesle kendimce haklı olarak tartıştım ki bu bana göre ahlaksızlıktır.. Adım herkesle tartışan sinirli kız oldu. Birkaç defa aynı sorunu yaşadık. Sonrasında 1 hafta önce bana onların köyünden sürekli bizim peşimizde koşan, bana hergün x kişisini arama kendini ağırdan al onunla ömür geçmez diyen kişinin kuzenini erkek arkadaşıma yapmaya çalıştığını öğrendim. Kendime hakim olamadım. Kadını aradım ve dedim ki sen zaten geniş bir insansın eğer ara yapmaya çok meraklıysan kendi kocana yap zaten bunlara alışıksın affedersin dedim.. Kendiside beni arayıp küfretmeye başladı, çok kıymetli kaynanamda yanında olmasına rağmen gelinimiz hakkında düzgün konuş demedi.
Arefe günüm sözüm vardı ve biz çarşamba günü ayrıldık. Erkek arkadaşım bana beni bütün eşim dostumla düşman ettin kimsem kalmadı artık bitti dedi. Ve annesininde hergün bu kişilerin evinde olduğu çok mutlu olduklarını haberlerini alıyorum..
Ailem artık kesinlikle olmaz, bu şehirde de okul hayatın bitti diyor. Annem bana defalarca suç buldu. Saçma sapan insanlarla bizi karşı karşıya getirdin dedi.. İşin özü herşeyimi kaybettim. Aklımdan hep ölmek geçiyor. Tüm bunlar bitse diyorum. Ömür boyu onu unutamam zamanla geçeceğine inanmıyorum.. Artık sadece sinir hastası değilim. Aynı zamanda ağır depresyon geçiriyorum.. Ne yapacağım bilmiyorum.. Ne söylesem ne yapsam fayda etmiyor.. 2sene üniversite sınavına hazırlandım okulumu kaybettim. Ailemi, geleceğimi.. Her şeyimi.. Bu kaynanalar neden böyle? Neden herkes kendini düşünüyor? Bizim halimiz ne olacak..
Okumada veyahut anlamada problemi olan arkadaşlar için güncelliyorum. Sen ara yapmayı seversin bana kocanı yap demedim. İlişkisi olan birine başkasını yapmaya çok meraklıysan kendi kocanı yap dedim.
Güncelleme: Eski erkek arkadaşıma önceden görüşmüş olduğu bir kız mesaj atmış. Bayramını kutlamış ve ayrılıp ayrılmadığımızı sormuş. Oda ayrıldık senin görüştüğün biri varmış demiş. Biraz daha konuşmuşlar ve konuşma bitmiş. Daha sonra takiplesmisler. Daha ayrılalı 1 hafta oldu bunları duydukça midem bulanıyor. Bende kendisini arayıp bunun edepsizlik olduğunu kendinide benide rezil ettiğini en azından 1 ay beklemesi gerektiğini söyledim. Bağırdı çağırdı kapattı. Daha sonra kızı sildi. Ortak bir arkadaşımıza da asla olmaz artık demiş. Bence bunlardan sonra benim içinde asla olmaz. Hemen birileriyle takiplesmesi filan ıyy. Üstelik ciddi niyetle tanıştırıldığı eski kız.
Hepinize fikirleriniz düşünceleriniz için teşekkür ederim. Değecek bir insan olmadığından artık acımı hafifletmeyi zaman zaman başarabiliyorum. :)
Buraya geldim ve biriyle tanıştım. Ben her ne kadar istemesemde kendisinin ve ailesinin zoruyla ciddi bi yola girdik. Başlarda ailesiyle birbirimizi o kadar çok seviyorduk ki..
Zamanla bizim tartışmalarımız başladı. Yedi ay gibi bi süreçte gezmediğim doktor kalmadı defalarca ilaç değiştirdim çünkü öfke kontrolu yaşıyordum. Erkek arkaşım ise benim tam tersime çok sessiz sakin fazla konuşmayan sosyalleşmekte problem yaşayan bi insan tamamiyle aile kontrolu altında.
Ben ondan önce her ne kadar sinirli biinsan olsamda onunla beraber bu sorunum büyüdü, büyüdü, büyüdü ve önümüzde bi dağ gibi kocaman bi engel oldu..
Bizim bu kavgalarımız neticesinde benim ailesiyle aram açıldı. Sana güvenmiyoruz gibi cümleler kullanmaya başladılar. Ve zaten anne ve babasının egemenliği altında olan oğullarını doldurmuş olacaklar ki aynı şekilde onun da ağzında ailesinin söylediği cümleler çıkmaya başladı.
Tüm bu olanlar içinde sanki yer değiştirdik. Ben çok hevesli olmaya onunsa bu ciddiyet için isteği azalmaya başladı. Ben hayatımdaki herkesi silerken, ona çevreden haberler gelmeye başladı. Sanki gümüş olan oğlumuz benimle birlikte altın oldu değerlendi etrafında insanlar artmaya başladı. Giyim tarzıyla konuşmasıyla sosyalliği ile büsbütün değişti ve herkesin gözdesi biri haline geldi.. Asıl sorunlar bu kısımda başladı. Ben, ona haber getirip götüren herkesle kendimce haklı olarak tartıştım ki bu bana göre ahlaksızlıktır.. Adım herkesle tartışan sinirli kız oldu. Birkaç defa aynı sorunu yaşadık. Sonrasında 1 hafta önce bana onların köyünden sürekli bizim peşimizde koşan, bana hergün x kişisini arama kendini ağırdan al onunla ömür geçmez diyen kişinin kuzenini erkek arkadaşıma yapmaya çalıştığını öğrendim. Kendime hakim olamadım. Kadını aradım ve dedim ki sen zaten geniş bir insansın eğer ara yapmaya çok meraklıysan kendi kocana yap zaten bunlara alışıksın affedersin dedim.. Kendiside beni arayıp küfretmeye başladı, çok kıymetli kaynanamda yanında olmasına rağmen gelinimiz hakkında düzgün konuş demedi.
Arefe günüm sözüm vardı ve biz çarşamba günü ayrıldık. Erkek arkadaşım bana beni bütün eşim dostumla düşman ettin kimsem kalmadı artık bitti dedi. Ve annesininde hergün bu kişilerin evinde olduğu çok mutlu olduklarını haberlerini alıyorum..
Ailem artık kesinlikle olmaz, bu şehirde de okul hayatın bitti diyor. Annem bana defalarca suç buldu. Saçma sapan insanlarla bizi karşı karşıya getirdin dedi.. İşin özü herşeyimi kaybettim. Aklımdan hep ölmek geçiyor. Tüm bunlar bitse diyorum. Ömür boyu onu unutamam zamanla geçeceğine inanmıyorum.. Artık sadece sinir hastası değilim. Aynı zamanda ağır depresyon geçiriyorum.. Ne yapacağım bilmiyorum.. Ne söylesem ne yapsam fayda etmiyor.. 2sene üniversite sınavına hazırlandım okulumu kaybettim. Ailemi, geleceğimi.. Her şeyimi.. Bu kaynanalar neden böyle? Neden herkes kendini düşünüyor? Bizim halimiz ne olacak..
Okumada veyahut anlamada problemi olan arkadaşlar için güncelliyorum. Sen ara yapmayı seversin bana kocanı yap demedim. İlişkisi olan birine başkasını yapmaya çok meraklıysan kendi kocanı yap dedim.
Güncelleme: Eski erkek arkadaşıma önceden görüşmüş olduğu bir kız mesaj atmış. Bayramını kutlamış ve ayrılıp ayrılmadığımızı sormuş. Oda ayrıldık senin görüştüğün biri varmış demiş. Biraz daha konuşmuşlar ve konuşma bitmiş. Daha sonra takiplesmisler. Daha ayrılalı 1 hafta oldu bunları duydukça midem bulanıyor. Bende kendisini arayıp bunun edepsizlik olduğunu kendinide benide rezil ettiğini en azından 1 ay beklemesi gerektiğini söyledim. Bağırdı çağırdı kapattı. Daha sonra kızı sildi. Ortak bir arkadaşımıza da asla olmaz artık demiş. Bence bunlardan sonra benim içinde asla olmaz. Hemen birileriyle takiplesmesi filan ıyy. Üstelik ciddi niyetle tanıştırıldığı eski kız.
Hepinize fikirleriniz düşünceleriniz için teşekkür ederim. Değecek bir insan olmadığından artık acımı hafifletmeyi zaman zaman başarabiliyorum. :)
Son düzenleme: