ben makine mühendisliği okuyorum fakat bir türlü başarı sağlayamıyorum, olmuyor, sözde ne olursa olsun yanımdaydı, bir kere ayrılmıştık, barışmak istediğinde söylemiştim, ben bitiremiyorum, emin misin benimle olmak istediğine diye, ben eminim ben okuturum annemin üzerine yemin ederim, seni gelin olarak çıkarmadan gitmicemler, üzerinden bir iki yıl geçti böyle diyen insan bana artık her şey hayırlısı falan demeye başladı, bu arada ben sözüne inandım be tüm ailem hayatımda öyle biri olduğunu biliyor, onunda biliyor. Ha ailelerimiz zaten bizden öncede birbirini tanıyor, neyse öyle işte ben mühendis olamayınca beni yanına yakıştıramadı, verdiği sözler falan uçtu gitti, çok merak ediyorum gerçekten erkekler için karşısındaki uzun ilişkilerinin mesleki olarak başarı sağlayamaması bu denli mi önemli? tam tersi olsaydı ben ondan vazgeçmezdim. Şimdi kpss çalışıyorum iki yıllık bir şey yazdım onu okuyorum ama hiç bir şeye isteğim kalmadı, hiç bir zaman hayatıma insanları ünvanına bakarak almadım bunu doğru da bulmuyorum, ayrılırken de bir şey söyleyemedim, hatta hiç bir şey söylemedim. Yarın bir gün ünvanı yüksek biriyle evlilik haberini duyduğumda,( duyarım da çünkü ailelerimiz dediğim gibi yakın), ne kadar kaldırabilirim, her şeyi bilen ailemin yüzüne nasıl şimdi ve o zaman bakarım bilmiyorum. Ben de istemezdim okuu başaramamak ama zaten seçmeme müsaade etmemişlerdi, ben 7 yıl elimden geleni yapsam da başaramadım, iki yıllık bir bölüm okuyorum, kafamı toplayıp 2026da atanmak en büyük dileğim, hala aklım almıyor, söz vermek, ah almak bir kenara sırf mesleğim ve eğitim durumum bana olan tüm sevgisinin önüne geçebilirmiş ki zamanında demiştim eğer böyle bi şeyden rahatsızsan barışmayalım diye, çok büyük ah ettim, içimi de bir buraya dökebildim
