ama iste cozmen lazim. bende de benzer bir motif vardi hatta KKya konu acmistim. buldugum basindan sonuna tummm erkekler gercek sevgililerden tatil asklarina, takilmacalara istisnasiz hepsi asla tartismayan, sevgisini göstermekten çekinmeyen, tatli dilli, nahif, uyumlu, merdivende yagmurda kucaklarda taşıyan adamlardı ama hepsi tüm planlari bana bırakırlardi. onca sene onca erkekten bir tane konser bileti almadim mesela hepsinde tüm aktiviteleri ben ayarlardim, ya da "burasi guzel diyorlar" diye kaydetmemisler hepsinde ben kaydeder götürürdüm onlar seve seve eslik ederlerdi. Sonra da zaten iliski beni yorardi ayrilirdim. yasim 30 olunca bir anda dank etti, hayatimdaki insan öncekilerin ayni diye. sanki erkek fabrikasi var aynilari gelip duruyor
sonra Kkda konu falan actim, bildigin bu konuya yoğunlastim, psikolog videolari izledim kitaplar okudum vs vs derken sorunun tamamen benden kaynaklandigini anladim. bir sonraki iliskimde en basindan farkli davrandım ve hayatimin askini buldum. simdi onun haritasi pinlerle dolu, beni götürecek tiyatrolar, baleler, kafeler bulup duruyor.
eger ben kendime cekiduzen vermesem eminim ki bu çocukla da bir sene falan çıkıp herseyi planlamaktan sıkılıp ayrılırım