• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sevgilim geçmişimi takıntılı biçimde kıskanıyor

Şimdi ayrılmak için acele etme mutlu son sandığın ama aslında gerçek mutsuzluğa merhaba temalı düğününde göbek at evlen, sonra kucağında çocukla boşanırsın. Ah ah…
 
Ayrıldığında büyük bir boşluğa mı düşüyorsun? Ciddi anlamda intiharı mı düşünüyorsun? Düşünme konu sahibi nasılsa bu hastayla evlendiğinde 3. 5 seneye böyle buhranlı bir anında seni canından eder zaten. Hani onsuz yapamıyormuşsun ya, seni hayata bağlayan oymuş ya, hayattan koparan da o olur...
 
Özgecim 18 yaşında tanıştığın bi çocuktan bahsediyorsun. Eski ilişkilerim dediklerin sen de çocukken yaşanan ilişkiler. 23 yaşındasın yani hayatının baharında yolun basındasın.

Öncelikle senin psikolojin iyi değil. İyi bi doktordan yardım almalısın. Detay vermene bile gerek yok erkek arkadaşının düzelmesi/normalleşmesi mümkün değil çünkü hasta. Bu modellerin yetişkin evli çocuklu narsistlerinin delirttiği kadınların hikayeleriyle dolu bdv bölümü. Bazı insanlar sorun sever kaos sever. Senin erkek arkadaşın o modelden.

Hayata onunla bağlanıyorum cümlen yaşınla alakalı emin ol 1 sene sonra bile güleceğin büyüklükte cümleler bunlar. Senin için gerçekten çok üzüldüm ve tüm kalbimle sana rica ediyorum. Kendine gel
 
Offf cidden çok kötü 😔 buna retroaktif kıskançlık deniyor ve malesef çözümü veya tedavisi yok canım çünkü tamamen kişinin zihin işlevleri tarafından gelen birşey . Şunu bil ki dozu artarak devam edecek . İslemedigin bir ilişki suçundan veya suç olmayan birşeyden sürekli partnerin tarafindan cezalandirilacagini bil . Ayrılman en doğrusu .
 
Merhaba. Kendimi kötü hissediyorum ve bir yardım alabilme umuduyla yazıyorum. 23 yaşındayım öncelikle. 5 yıldır konuştuğum biri var. 2 yıldır da aramızda ciddi bir şeyler dönüyor, hatta evlenmeyi falan düşünüyoruz. Sorun şu ki, çocuk aşırı kıskanç biri. Kendisinden önce yaşadığım ilişkileri kıskanıyor, takıntı yapıyor ve hayatı hem kendisine hem de bana zehir ediyor. Sanki ortada bir aldatma durumu varmış gibi üzerime geliyor, beni suçluyor. Bu durum 2 yıldır (öğrendiği andan itibaren) belirli aralıklarla devam ediyor. Çok kez ayrılmayı denedik ama bir türlü yapamadık. Yine bir şekilde birbirimize döndük. Hiçbir şekilde yapamadık ikimiz de. Çünkü çok fazla alıştık. Özellikle ben kendimi hiç geçmeyen bir depresyonda gibi hissediyorum. Beni ayakta tutan tek şey o. Ondan ayrıldığımda, büyük bir boşluğa düşüyorum. Hatta ciddi olarak intiharı düşünüyorum. Zira yaşama dair hiçbir hevesim kalmıyor tek başıma. Çeşitli şekillerde tedavi görmeyi denedim, fakat hiçbir işe yaramadı. Yani beni bir nebze olsun hayata bağlayan sadece o. Fakat bu hali beni çok üzüyor. Kıskançlığı gerçekten hastalık derecesine gelmiş durumda. Ek olarak giydiklerime, nereye gittiğime, kimlerle konuştuğuma falan da çok fazla karışıyor. İyi hissetmesi için buna izin veriyorum, fakat hiçbir işe yaramıyor. Onun bu rahatsızlığını aşmasını, iyi olmasını istiyorum. Gerekirse tedavi görmesini istiyorum ama tedaviye de hiçbir şekilde sıcak bakmıyor. Şu an yine ayrılma aşamasında gibiyiz. Ve ben tekrar olası bir ayrılık durumunda hiç iyi olmayacağımı biliyorum. Sonumu iyi göremiyorum. Ya akıl hastanesi, ya da mezar gibi geliyor. Çok fazla bağlandım ve onsuz kalmayı düşünemiyorum. Buraya kadar okuyan varsa teşekkür ederim. Sizce ne yapmalıyım, ayrılmak dışında?
Bunun bir adım sonrası "O garson sana niye öyle baktı?" diye suratınızın ortasına bi tane yapıştırmak olacak, bu lafımı hiç unutmayın. Böyle hastalık derecesinde kıskançlıkların ilerleyen safhaları "paranoya" çünkü. Olmayan şeyleri varmış gibi size yükleyecek ve şiddet gösterecek.

İkincisi de, bir insanı hayatınızdan çıkınca hastalanacak kadar merkezleştirmeyin hayatınızda.
Hayatınızın amacı bir erkek değil, hayatınızın merkezinde bir erkek değil SİZ olmalısınız. Adam ruh hastası, siz de kendisini iyi hissetsin diye kendinizden vazgeçmişsiniz. Her saçmalığına izin vermişsiniz. Şu an kendisini sizin "sahibiniz" gibi görüyor, herşeye hakkı var sanıyor. Şu an ya ilişkinizi seçeceksiniz, ya kendinizi sağlığınızı ve mutluluğunuzu.
 
Merhaba. Kendimi kötü hissediyorum ve bir yardım alabilme umuduyla yazıyorum. 23 yaşındayım öncelikle. 5 yıldır konuştuğum biri var. 2 yıldır da aramızda ciddi bir şeyler dönüyor, hatta evlenmeyi falan düşünüyoruz. Sorun şu ki, çocuk aşırı kıskanç biri. Kendisinden önce yaşadığım ilişkileri kıskanıyor, takıntı yapıyor ve hayatı hem kendisine hem de bana zehir ediyor. Sanki ortada bir aldatma durumu varmış gibi üzerime geliyor, beni suçluyor. Bu durum 2 yıldır (öğrendiği andan itibaren) belirli aralıklarla devam ediyor. Çok kez ayrılmayı denedik ama bir türlü yapamadık. Yine bir şekilde birbirimize döndük. Hiçbir şekilde yapamadık ikimiz de. Çünkü çok fazla alıştık. Özellikle ben kendimi hiç geçmeyen bir depresyonda gibi hissediyorum. Beni ayakta tutan tek şey o. Ondan ayrıldığımda, büyük bir boşluğa düşüyorum. Hatta ciddi olarak intiharı düşünüyorum. Zira yaşama dair hiçbir hevesim kalmıyor tek başıma. Çeşitli şekillerde tedavi görmeyi denedim, fakat hiçbir işe yaramadı. Yani beni bir nebze olsun hayata bağlayan sadece o. Fakat bu hali beni çok üzüyor. Kıskançlığı gerçekten hastalık derecesine gelmiş durumda. Ek olarak giydiklerime, nereye gittiğime, kimlerle konuştuğuma falan da çok fazla karışıyor. İyi hissetmesi için buna izin veriyorum, fakat hiçbir işe yaramıyor. Onun bu rahatsızlığını aşmasını, iyi olmasını istiyorum. Gerekirse tedavi görmesini istiyorum ama tedaviye de hiçbir şekilde sıcak bakmıyor. Şu an yine ayrılma aşamasında gibiyiz. Ve ben tekrar olası bir ayrılık durumunda hiç iyi olmayacağımı biliyorum. Sonumu iyi göremiyorum. Ya akıl hastanesi, ya da mezar gibi geliyor. Çok fazla bağlandım ve onsuz kalmayı düşünemiyorum. Buraya kadar okuyan varsa teşekkür ederim. Sizce ne yapmalıyım, ayrılmak dışında?

Alt tarafı NARSİST biriyle birliktesin ayrıl gitsin asla düzelmez
 
ayrılmak dışında kendinizi yaşadığın yere en yakın dağdaki bir mağaraya kapatabilirsiniz. dağ ayısı sevgiliniz de arada avladıklarını getirir mutlu mesut yaşar gidersiniz.

tedavi olmaya gönlü olan, zaten yaptığının yanlış olduğunu anlar tedavisini olurdu. şımarık, cahil dangalak herifleri ayyy hassstaa ayyy diye tepenize çıkarmayın. kötü yetiştirilmiş, her şeye hakkı olduğunu sanan, az zekalı standart bir türk erkeği.

iki senelik ilişkide de ne bağlanması, ne alışması. bu yaşlarda insana her yaşadığı çok büyükmüş gibi geliyor. kimse iki senelik götü boklu sevgilisinden ayrılınca ölmez. ben de 21-22 yaşında allaaahım ne aşıktım, ne ölüyordum... hissettiğin şey aşk bile değil, bu yaşlarda kişisel travmalar, yüksek duygular, hormonlar hepsi birbirine girip duygusa bir kaos çıkarıyor. bu kaosu çözmek senin elinde, çözmeyip ay ama ayrılınca ağlıyorum diye boyun eğersen hayatın bu şekilde iki santim siki var diye sana her şeyi yapabileceklerini sanan erkeklerin peşinde çürür gider. yaşadığın depresyonu, çektiğin aciyi sadece sen biliyorsun, kimse anlamıyor gibi geliyor da sadece su konuya yazanların yarısından fazlası bile eminim oralardan geçmistir. özel bir aşkınız falan yok.

kendi ailenizde de sevgiliniz gibi baskıcı, şiddete eğilimli bir figür var mıydı? insan cocukken böyle davranılmasına alışınca yetişkin hayatında her ne kadar ne kadar yanlış olduğunu bilse de bir yanı böyle şeyleri normal karşılayabiliyor. kesinlikle terapistinizi değiştirin ve ayrılın. acil.
 
Ayrılmalısın,bir ömür bu ruh hastasıyla geçmez.Ömür boyu üzülmektense bir kere üzülürsün sonra toparlarsın.Ayrıca o seninle evlenmez boşuna uğraşma,daha sonra daha çok üzülürsün.
 
Saçmalamışsın iyice gerçekten seven yapar nedir ya? Ruh hastası gibi eşinim geçmişine takılmayanlar sevmiyormu? Bence piskolojik tedavi görün ve normalleştirmeyin
Yani asil bana normal gelmeyen boldigim halde kiskanmamak olur seven insan sevdigini nasil kiskanmaz gercekten anlamiyorum fazla genissiniz bence
 
Merhaba. Kendimi kötü hissediyorum ve bir yardım alabilme umuduyla yazıyorum. 23 yaşındayım öncelikle. 5 yıldır konuştuğum biri var. 2 yıldır da aramızda ciddi bir şeyler dönüyor, hatta evlenmeyi falan düşünüyoruz. Sorun şu ki, çocuk aşırı kıskanç biri. Kendisinden önce yaşadığım ilişkileri kıskanıyor, takıntı yapıyor ve hayatı hem kendisine hem de bana zehir ediyor. Sanki ortada bir aldatma durumu varmış gibi üzerime geliyor, beni suçluyor. Bu durum 2 yıldır (öğrendiği andan itibaren) belirli aralıklarla devam ediyor. Çok kez ayrılmayı denedik ama bir türlü yapamadık. Yine bir şekilde birbirimize döndük. Hiçbir şekilde yapamadık ikimiz de. Çünkü çok fazla alıştık. Özellikle ben kendimi hiç geçmeyen bir depresyonda gibi hissediyorum. Beni ayakta tutan tek şey o. Ondan ayrıldığımda, büyük bir boşluğa düşüyorum. Hatta ciddi olarak intiharı düşünüyorum. Zira yaşama dair hiçbir hevesim kalmıyor tek başıma. Çeşitli şekillerde tedavi görmeyi denedim, fakat hiçbir işe yaramadı. Yani beni bir nebze olsun hayata bağlayan sadece o. Fakat bu hali beni çok üzüyor. Kıskançlığı gerçekten hastalık derecesine gelmiş durumda. Ek olarak giydiklerime, nereye gittiğime, kimlerle konuştuğuma falan da çok fazla karışıyor. İyi hissetmesi için buna izin veriyorum, fakat hiçbir işe yaramıyor. Onun bu rahatsızlığını aşmasını, iyi olmasını istiyorum. Gerekirse tedavi görmesini istiyorum ama tedaviye de hiçbir şekilde sıcak bakmıyor. Şu an yine ayrılma aşamasında gibiyiz. Ve ben tekrar olası bir ayrılık durumunda hiç iyi olmayacağımı biliyorum. Sonumu iyi göremiyorum. Ya akıl hastanesi, ya da mezar gibi geliyor. Çok fazla bağlandım ve onsuz kalmayı düşünemiyorum. Buraya kadar okuyan varsa teşekkür ederim. Sizce ne yapmalıyım, ayrılmak dışında?
Bu çocuk iyileşmez ama sen ondan ayrılarak iyileşebilirsin.
 
Yani asil bana normal gelmeyen boldigim halde kiskanmamak olur seven insan sevdigini nasil kiskanmaz gercekten anlamiyorum fazla genissiniz bence
Ciddi misiniz bizimle dalga mı geçiyorsunuz ? Niye geçmişini kiskanalim esimizin/ sevgilimizin. Hani geçmiş ya bizden öncesi bizi tanimiyorken ne yapacaktı bir gün tanışırız diye evde mi bekleyecekti ?
 
Ya tabiki kimseye benden once onunla neden sevgili oldun neden gorustun diyemeyiz benim anlattigim icten ice hic kiskanmiyormusunuz gercekten
Ciddi misiniz bizimle dalga mı geçiyorsunuz ? Niye geçmişini kiskanalim esimizin/ sevgilimizin. Hani geçmiş ya bizden öncesi bizi tanimiyorken ne yapacaktı bir gün tanışırız diye evde mi bekleyecekti ?
 
Böyle aşırı kıskanç erkekler söyledikleri şeyleri kendileri yapıyor o yüzden siz de yapacaksınız zannediyor ve üstünüze geliyor. Kaç kere gördüm bunu. Ayrılmalısınız bence ruh sağlığınız için. Emin olun tek sorunu kıskançlık değil aynı zamanda ruhu da sapıktır muhtemelen.
 
18 yaşında tanışmissın ondan önce ne kadar ne yasayabilirsin ki🤦‍♀️🤦‍♀️🤦‍♀️🤦‍♀️🤦‍♀️ masum lise ortaokul asklari vs vs
 
E evlenin o zaman 23 yaşında size iyi bir koca olmayacağı baştan belli bu adamla. Onsuz yapamıyorsunuz madem evlenin de görün başınıza gelecekleri. Ne söylesek anlamayacaksınız belli ki yaşamanız lazım.
 
Back