Herkese merhaba,
İşin içinden çıkamadığım zamanlarda bu konuyla ilgili bir sorunu olan var mı acaba diye gezinip bakındığım bu siteye bir gün içimi dökeceğimi hiç düşünmemiştim. Sanırım o gün bugün.
Çok uzatmamaya çalışarak içimdeki bu sıkıntıyı artık dökmek istiyorum. Ben 4 yıllık evliyim kocamla sevgililik dönemimizde her şey her ilişkide olduğu gibi gayet normaldi.(üniversiteden sevgiliydik). Nişanlılık zamanlarında da her evlilik arefesinde olanların yaşadığı gibi tartışmalarımız olmuştu. Tabi ki sorun bu da değil ne olduysa evlendikten sonra oldu. Sevgilim dediğim adam artık kocam olmuştu ama eskisinden çok farklı biri vardı sanki karşımda. İlk aylarımızda abisi ve ailesinin sorunları nedeniyle sürekli kavga ettik.(Sevgiliyken ailesiyle oturmayan adam evlendikten sonra tam bir aile meraklısı oldu.) En başta kavgalarımız basit sıradan sözlü atışmalardan ibaretti. Zamn geçti pandemi oldu derken home ofis çalışmaya başladı. Ben evde o evde gayet güzel vakit geçiriyorduk. Lakin evde kalma süresi uzadı sürekli dip dibe olup üstüne bir de belirli aralıklarla ailesinin sorunları girince biz yine birbirimize girmeye başladık. Bu sefer tartışmalar boyutunu arttırdı artık kocam karısına küfür eden, ağzına ne gelirse söyleyen bunları söylerken hiç çekinmeyen bir tipe dönüştü. İnsanız elbette hatalarımız olabilir fakat ben her zaman konuşarak bazı şeyleri sözebileceğimizi düşünüyorum. O ise bu çabamı tersine çevirip ben haklıyken beni haksız düşürür. Üstelik her küstüğümüzde salonda yatar( bu benim çok zoruma gidiyor), ben acı çekerken sanki o hiçbir şey yaşamamış gibi yer içer hayatına devam eder. Ben de salak gibi kendimi yer dururum. Sonra bu şekilde devam etmemesi gerektiğini düşünüp bi şekilde ilk adımı atan ben olurum. He şimdi diyeceksiniz niye bunu sen yapıyorsun? Kayınvalidem tartıştığımızı her anladığında benim alttan almam gerektiğini, babasının da böyle olduğunu ben toplamazsam evliliğin yürümeyeceğini aşılayıp durdu. Başta buna karşı çıksam da bi şekilde bastırılıp bu duruma geldim. Güzel günler tez geçiyor kötü günler geçmek bilmiyordu sanki. Derken 4.yıla girdik fakat bilin bakalım ne değişmedi. Ara ara olan tartışmalar. Yine geçen gece tartıştık.sebebi ise kocam işe gidiyor, işten çıktıktan sonra bana haber vermeden erkek arkadaşlarının yanına geçiyor. Ben aramasam nerde olduğundan haberim bile yok. Haftada 3-4 kez bunu yapıyor. Arkadaşlarıyla görüşmesi problem değil fakat bi erkek, erkek arkadaşlarıyla sürekli ne yapabilir? Onlarla görüştüğü zaman eve bazen 1-2 de bazen de sabahın köründe geliyor.(aldattığını düşünmüyorum çünkü gerçekten o salak arkadaşlarıyla görüştüğüne eminim.) Bu durumun beni rahatsız ettiğini evli bir erkeğin bu saate kadar dışarda durmasının yanlış bir şey olduğunu defalarca anlattım. Tattlı dille anlattım olmadı, ağladım beni kötü hissettiğini açıkladım anlamadı. Söz verdi haftada 1 defa görüşürüm dedi. Tutmadı. Haber vericem dedi vermedi. Ve birbirimize girdik bu sefer açtım ağzımı yumdum gözümü fakat o yine zeytinyağ gibi üste çıkıp bana kaldıramayacağım hakaretler etti. Oldukça ağır konuştu. Sonuç bu gece yine arkadaşlarıyla beraber. Boşanmak istiyormuyum bilmiyorum, seviyorum fakat yaşadıklarımı artık kaldıramıyorum. Bu arada iyi bi firmada homeofis çalışıyorum. Hem işimden hem yaşadıklarımdan kaynaklı sosyal hayatım 0. Bu şehire evlendikten sonra geldiğim için eşimden başka arkadaşım yok ailem uzakta. Kimseye bir şey söyleyemiyorum. Toplum ne der baskısı, acaba hayata yeniden başlayabilir miyim korkusu yüzünden oldugum yerde sıkıştım kaldım. Biliyorum çok uzattım. Bana destek olur musunuz?
bacım çok okudum ve hala okuyorum, psikolojiyi çok seviyorum , 3. Üni olarak okumayı bile düşünüyorum, Evinizdeki terapist ve hepimiz Narsistiz kitaplarını oku , Tülay kök sınırlar serisini izle , zamanla farkındalığın artacak ..
Kadınlar erilleşti erkekler ise dişileşti, tam bir kadın ol ve nazlanan, kaçan, üzülen ve kırılan sen ol , sus ve ne oldu derse sadece çok kırgınım de ve boşanmak istediğini belirt , dönerse senindir dönmezse hiç senin olmamıştır 
