- 14 Ocak 2021
- 18
- 42
-
- Konu Sahibi karpuzcileksoda
- #1
Aa ben birlikte yaşamaya sıcak baktığını anlamamışım o tamamen resmiyetten kaçıyo peki sizin aileniz sorun yapar mı bunu sonuçta yetişkin insanlarsınız illa resmiyet zorunluluk da değil yaniBu kadar yorum içinde yaşadıklarınız binde bir olmuş ve çok güzel olmuş. Hep mutlu olun inşallah
İşte ben de bu durumlara düşmek istemediğimden böyle bir karar aldım. Ama sonra kendimi sorguladım bu kadar iyi anlaşabiliyorken bozmak saçma mı diye. Kesinlikle bir kadının bir erkeği ikna etmesini bende değersiz görüyorum.
Aslında olaya 1 sene diye bakmamak lazım. Birlikte olmaktan keyif alıyoruz. Birlikte yaşamak istediğini söylüyor. Uzakta olmak zor geliyor bi saatten sonra. Ona kalsa birlikte yaşasın ama evlenmesin.
Maalesef ailemle arkadaş gibiyim ama bir yere kadar. Aynı eve girecek kadar bir görüş yok. Ki bana da garip geliyor o durum. Aynı evdesin ama evlilikten, imzadan korkuyorsun. Neden?Aa ben birlikte yaşamaya sıcak baktığını anlamamışım o tamamen resmiyetten kaçıyo peki sizin aileniz sorun yapar mı bunu sonuçta yetişkin insanlarsınız illa resmiyet zorunluluk da değil yani
O resmiyet artık çoğu kişiye zincirlenmiş gibi geliyo ama bende garipserdim sizde haklısınız şimdi ipin neresinden tutsam bilemedimMaalesef ailemle arkadaş gibiyim ama bir yere kadar. Aynı eve girecek kadar bir görüş yok. Ki bana da garip geliyor o durum. Aynı evdesin ama evlilikten, imzadan korkuyorsun. Neden?
Bu da bencillik ama yani aynı şeylerle kadın uğraşmıyo sankiGünümüzde erkekler şöyle bişeyi dillerine dolamışlar...bütün arkadaşlarım boşanıo sonra bisürü mahkemeydi, tazminattı nafakaydı ben istemem gerek yok boyle iyiyim
Ne kadar olumsuz bir bakış açısı. Kendilerine iyi olanı örnek almıyorlar da en kötüsünü düşünüyorlar.Günümüzde erkekler şöyle bişeyi dillerine dolamışlar...bütün arkadaşlarım boşanıo sonra bisürü mahkemeydi, tazminattı nafakaydı ben istemem gerek yok boyle iyiyim
İnsan, sevdiği insanla hayatının monotonlaşmasını da sever ya. Mesela biz de bazı günler kanepeye uzanıp boş boş tv'ye bakıyoruz. Kanalları değiştiriyoruz, arada dikkatimizi çeken bir şeyler olursa onu izliyoruz. Diğerinin duymadığı bir haber varsa onu söylüyoruz birbirimize. Hiç dikkatimizi çeken bir şey olmazsa telefonları alıyoruz ellerimize. Sosyal medyada takılıyoruz boş boş. Birbirimize komik ya da ilginç videoları izletiyoruz, arkadaşlarımızın dedikodularını yapıyoruz falan. Tek başınıza olsanız ne kadar sıkıcı şeyler, oysa birlikte olduğumuz için bunlar bile sıkıcı gelmiyor. Evli değiliz, hep evde olabilmek ve bir düzene sahip olabilmek için evlenmek istiyoruz :) .Olayların hep mutsuz/olumsuz tarafını alıyor sanırım. Evlenince bir şey yapılmaz. Hep evde olunur. Monotonlaşılır vs. gibi. Şu anki hayatımız nasılsa öyle olacağı kanaatindeyim.
Arkadasiniz adina cok üzüldüm. Simdik durumu iyi mi yani kendini toparlayabildimi ?Bakın çok yakın bir arkadaşımın başına geleni anlatayım, arkadaşım sizin sevgiliniz bahanesinde bir erkekle tam 5 senesini heba etti sonrada terk edildi. Adam bundan sonra hayatına aldığı kıza 4 ay sonra arkadaşıma sunduğu bahanelerin 10 da birini bile söylediğinde , ben benimle evlen diye seni ikna etmeye uğraşacak kadar aciz ve değersiz değilim diyerek basmış tekmeyi, adam ne yapsa da dönmemiş, evlilik teklifi etmiş, ben böyle düşünceleri olan bir adamla mutlu olamam diyerek onu da kabul etmemiş, kız bunu taktik içinde yapmamış düşüncesi bu( ortak arkadaşımız var) , çocuk tam bir yıl koştu o kızın peşinden, sonrada bilmem kaçıncı kez yaptığı şaşalı evlilik teklifi ile ikna etti kızı, kız vazgeçmesin diye de 4 ayda yaptı düğünü ve benim saf arkadaşım bütün bu sürece uzaktan şahit olduğu için( çocukla meslektaştılar) tam iki sene psikolojik tedavi gördü. Yani demem o ki şu hayatta herkes kendi değerini belirler ve ben hiç bir kadının bir erkeği evliliğe ikna etmek için uğraşacak kadar değersiz olduğunu düşünmüyorum.
Benim kuzenimin de 3 yillik sevgilisi evlilikten korkuyorum diye bizimkini oyaliyordu hala da kopamiyor ama baskasiyla 2 ay icinde nisanlandiYaşlarınız da küçük değil.
Yarın evlensin demiyorum ama evliliğe sıcak bakıyorum da desin beklenir yani.
Üzülmekte haklisiniz.
Sanırım ben de ayrılık konuşması yapardım.
Bir de derler ki erkekler gerçekten sevdiklerinde evlilikten korkmaz. O seninle evlenmeyi düşünmüyordur.
Ne kadar doğru bilemem ama 1 seneye nişan haberini falan duyarsanız şaşırmayın:/
Demek karşı taraf bu ilişkiye sizin gibi ciddi bakmıyor .Hafta sonları anı yaşıyor .Sevdiğinizi söylemişsiniz fakat tek taraflı sevgide bir yere kadar .İlişkinize bakış açısını gayet net söylemiş.Bence geri adım atmayın ,bağrınıza taş basın ve önünüze bakın .Merhabalar,
Öncelikle gerçekten yardıma, fikre ihtiyacım olduğu için yazmak istedim. 1 seneyi doldurduğum bir erkek arkadaşım var(dı 2 gün önceye kadar). Ayrı şehirlerdeyiz ve sadece hafta sonu görüşebiliyoruz. Bu 1 senelik süre içinde çok güzel zamanlar geçirdik ve hiç tartışmamız, kavgamız olmadı (bir konu haricinde). Her şeyimiz uyumlu aslında. Fakat tek sıkıntı onun şu anda evlilik ile ilgili bir planı olmaması. Ne zaman konu evliliğe gelse tartışıyoruz. Yaşlarımız 30-32. Önünde bildiğim hiç bir engeli yok. Sadece korktuğunu ve şu anda böyle bir sorumluluk altına girmek istemediğini söylüyor. Bu konuşma ara ara hep olurdu. Fakat en son 2 gün önce bir konuşma gerçekleştirdik ve ben önümü göremediğim bir ilişkiyi yürütemeyeceğimi söyledim. Beni sevdiğini mutlu olduğunu fakat evlilik düşünmediğini söyledi. Ben de düşünmesem çok güzel bir ilişkimiz olabilir fakat ben o kafada olan bir insan değilim. En azından bir gün olacağını bilmek istiyorum ve artık bu yaşa gelmişken ailemden gizli saklı sadece hafta sonu kaçamakları yapmak istemiyorum. Amacım sevdiğim anlaştığım adamla hayatımı birleştirmek. Bu zamana kadar sineye çekip bekledim hep fakat artık böyle devam edip kendimi üzmeye gerek yok diye düşündüm ve ayrılık konuşması gerçekleştirdim. Sizce ne yapmalıyım? Seviyorum, çok iyi anlaşıyorum ama sonu yok.
Tedavisi bitti şimdi daha iyi. Araya mesafeler girdiği için artık çok görüşemiyoruz, ama evlenmedi. Hala kendini suçluyor, zira tüm çevresi onu uyarmasına rağmen hep adamı haklı gördü, beni seviyor ama kafası karışık, korkuyor diye kendini avuttu ilişki boyunca, şimdi bunun acısı var , zira adam hiç zorlamadı, ilişkileri boyunca da öyle aldatma ihanet, şiddet, kötü davranma falan olmadı, iyi de davranıyordu, arkadaşımı o yönlerden kırmadı , ne yaptımsa kendime yaptım diye kendine kızıyor. Birde değersizlik hissi, çünkü aramızda evliliğe düğüne en heveslimiz oydu, ama güya adamın o taraklarda bezi olmadığı için bir nikaha razı gelecek duruma geldi ama aynı evlilik düşmanı adamın diğer kıza balonda evlilik teklifi, onunda hayali olan kır düğünü gibi bir sürü organizasyonu kızı mutlu etmek için tek başına uğraştığını duydu siz düşünün artık. Adama da kızamıyorum bizim arkadaşı kandırmış falan değil. Aman işte karışık işler, adam eşi çocuğuyla mutlu umarım arkadaşımında hayatına gerçekten değer veren biri girer.Arkadasiniz adina cok üzüldüm. Simdik durumu iyi mi yani kendini toparlayabildimi ?
Bana da hep böyle ıssız adamlar denk gelirdi.Benimle ayrıldıktan sonra ne hikmetse kismetleri açılırdıMerhabalar,
Öncelikle gerçekten yardıma, fikre ihtiyacım olduğu için yazmak istedim. 1 seneyi doldurduğum bir erkek arkadaşım var(dı 2 gün önceye kadar). Ayrı şehirlerdeyiz ve sadece hafta sonu görüşebiliyoruz. Bu 1 senelik süre içinde çok güzel zamanlar geçirdik ve hiç tartışmamız, kavgamız olmadı (bir konu haricinde). Her şeyimiz uyumlu aslında. Fakat tek sıkıntı onun şu anda evlilik ile ilgili bir planı olmaması. Ne zaman konu evliliğe gelse tartışıyoruz. Yaşlarımız 30-32. Önünde bildiğim hiç bir engeli yok. Sadece korktuğunu ve şu anda böyle bir sorumluluk altına girmek istemediğini söylüyor. Bu konuşma ara ara hep olurdu. Fakat en son 2 gün önce bir konuşma gerçekleştirdik ve ben önümü göremediğim bir ilişkiyi yürütemeyeceğimi söyledim. Beni sevdiğini mutlu olduğunu fakat evlilik düşünmediğini söyledi. Ben de düşünmesem çok güzel bir ilişkimiz olabilir fakat ben o kafada olan bir insan değilim. En azından bir gün olacağını bilmek istiyorum ve artık bu yaşa gelmişken ailemden gizli saklı sadece hafta sonu kaçamakları yapmak istemiyorum. Amacım sevdiğim anlaştığım adamla hayatımı birleştirmek. Bu zamana kadar sineye çekip bekledim hep fakat artık böyle devam edip kendimi üzmeye gerek yok diye düşündüm ve ayrılık konuşması gerçekleştirdim. Sizce ne yapmalıyım? Seviyorum, çok iyi anlaşıyorum ama sonu yok.
Peki diyip çirkefleşmeden bir süre iletişimi kesersen, er geç sana döner ve evlenelim der. Erkek milleti işte.Merhabalar,
Öncelikle gerçekten yardıma, fikre ihtiyacım olduğu için yazmak istedim. 1 seneyi doldurduğum bir erkek arkadaşım var(dı 2 gün önceye kadar). Ayrı şehirlerdeyiz ve sadece hafta sonu görüşebiliyoruz. Bu 1 senelik süre içinde çok güzel zamanlar geçirdik ve hiç tartışmamız, kavgamız olmadı (bir konu haricinde). Her şeyimiz uyumlu aslında. Fakat tek sıkıntı onun şu anda evlilik ile ilgili bir planı olmaması. Ne zaman konu evliliğe gelse tartışıyoruz. Yaşlarımız 30-32. Önünde bildiğim hiç bir engeli yok. Sadece korktuğunu ve şu anda böyle bir sorumluluk altına girmek istemediğini söylüyor. Bu konuşma ara ara hep olurdu. Fakat en son 2 gün önce bir konuşma gerçekleştirdik ve ben önümü göremediğim bir ilişkiyi yürütemeyeceğimi söyledim. Beni sevdiğini mutlu olduğunu fakat evlilik düşünmediğini söyledi. Ben de düşünmesem çok güzel bir ilişkimiz olabilir fakat ben o kafada olan bir insan değilim. En azından bir gün olacağını bilmek istiyorum ve artık bu yaşa gelmişken ailemden gizli saklı sadece hafta sonu kaçamakları yapmak istemiyorum. Amacım sevdiğim anlaştığım adamla hayatımı birleştirmek. Bu zamana kadar sineye çekip bekledim hep fakat artık böyle devam edip kendimi üzmeye gerek yok diye düşündüm ve ayrılık konuşması gerçekleştirdim. Sizce ne yapmalıyım? Seviyorum, çok iyi anlaşıyorum ama sonu yok.
1 2 sene cok bile bu tipler hemen evlenir.asik oldugu biri ciksin karsisina bak nasil evleniyorDiğer üyelere üzülerek katılıyorum 1-2 sene içinde başkasıyla evlendiğini duyarsanız şaşırmayın.