- 19 Şubat 2015
- 563
- 415
- Konu Sahibi esmermavigoz
- #701
Önceki eşimde Babamda Babam diyordu, tam olarak ne zaman birisinin hayatının merkezinde veya ilk tercihinde olacağım merak ediyorum. Ben kendi büyüklerimden hiç böyle görmedim, aman huzurları bozulmasın ikilik çıkmasın diye hep geri planda durdular ve çocuklarını bir tercih yapmak zorunda bırakmadı. Bunun sorumluluğunu hissetmediği için ne annem ne babam böyle annemde annem duygularına girmedi, buna rağmen çok sevgi dolu ve birbirine bağlı bir aileyiz..Ozelestiri yapabiliyorsunuz bu cok guzel bir durum.Bu beraberlikte orta nokta bulunup ta huzur saglanabilir mi? Saglansa nasil olur bilinmez.Ama evlenseniz bile herzaman bir tarafiniz eksik kalacak.Cunku ben su soylediginiz duygu yuzunden bosaniyorum.Demissiniz ki'anne bebegimiz gibi oldu,kendi ailemizi bukadar dusunemez olduk' maddi pronlemlerin nerdeyse yasanmadigi bir evlilikten bu dediginiz kaynakli duygularla ,esimin annem de annem demesinden sonra bosaniyoruz biz.Sorununuz maddiyatinda otesine gececek.
Hayatımda sürekli kendimle beraber birini düşünmek zorunda mıyım merak ediyorum. Ne kadar meraklısınız birinin sorumluluğunu almaya, hayatınızda birden çok kalemi ayrı ayrı düşünmek zorunda olmaya. Evlilik zaten kendi içinde zorken birde bir dalı idare etmeye, çok meraklısınız. Öyle bir düşüncede olmadığımı 3. kez söylüyorum hala ama hoş değil diyorsunuz. Sorun bu olsaydı, bu düşüncede değilim dediğim de karşımdakiyle sorunlar çözülürdü herhalde, çözülmediğine göre sorun bu değil.Dün ki yorumlarınızda yazmıştınız. Yani sız rahatsızlanabılırsınız iş bulamayabilirsiniz genç yaşınızda ama 45 yaşında ki kadın kalp spazmı geçirmiş çalışırken oun sağlık sorunu rahatsızlık sayılmıyor kalp sorunu ve ya bı hastalığı var mı bilmiyorsunuz. Ama sız rahatsızlığım olabilir dıyebiliyorsunuz karşınızda ki kadın zaten belli ki rahatsız yani sız bana olsun gerısı bağlamaz ben ister çalışırım ister çalışmam istersem sadece kendıme harcarım ama o evı geçindirmek zorunda ben bu olayı çözemedim sizin düşüncenizde hoş değil. Ama kendi hayatınız çift olarak uyumsuzsunuz ayrılmışsınız bitmiş. Bence önünüze bakın krıterlerınıze uygun bir kişiyi bulmalısınız ki yaşınız daha çok genç
hem haklı hem haksız olduğunuz noktalar var. kendi davranışlarınızı böyle dürüstçe irdelemeniz de gerçekten çok güzel bir tutum.
ancak mesela o dediğiniz "sen evi geçindir, ben istediğim gibi kendi maaşımı harcarım" lafı evet cidden hoş değil. bu durumda o da kendini kullanılacak biri gibi hissetmiştir haklı olarak.
bana da böyle birşey dense ben de rahatsız olurum.
dediğiniz gibi bir şekilde ilişki içinde çok yıpranılmış aslında. ve insan ne kadar severse sevsin bir gün bir şekilde bunlara karşı ağır tepkiler veriyor.
yani sadece 2-3 ay böyle davransanız ve sonra toparlansanız tamam diyeceğim de, 1.5 sene uzun zaman böyle davranmak için.
bence her anlamda hala ayrılmanız en mantıklı karar. yaşlarınız kaç bilmiyorum ancak duygusal bağımlılığı yenecektir o da mutlaka.
çünkü bu gibi durumlarda düzelse de gene ileride bir gün o ezilen taraf tepki veriyor ve her seferinde tepkilerin dozu artıyor.
belki de gerçekten yuva kurmanız gereken kişiler birbiriniz değilsiniz.
bu ilişkiyi bir deneyim olarak görüp yolunuza devam edin derim.
Teşekkür ederim, belki de birbirimize göre değilizdir ama bunu kabullenmek çok zor. 1,5 yıldır o kadar güzel bir ilişkinin içerisindeydim ki, eski eşimin başıma açtığı belalarla uğraşırken hep o yanımdaydı, o babasına kırıldığında veya işinde strese girip ağladığında hep ben onun yanındaydım, hep beraber ağladık ve beraber güldük, çok zor günleri beraber atlattık, sıradan laylaylom gezelim tozalım bir ilişki değildi çok fazla birbirimizden sorumlu hissettik ve ben bu hissi çok sevmiştim, bu kişiyle aramdaki bağı veya sevginin yarısını eski eşimle kuramamıştım, böyle yüce bir histi benim için. Böyle bir ilişkiyi bile evliliğe taşıyamadıysam sanırım hiç kimseyle bir daha olamam. O kadar şey yaşamışım, o kadar şey paylaşmışım, zayıflıklarımı, korkularımı, endişelerimi, komplekslerimi, üzüntümü, yediğim darbeleri, kendime bile itiraf edemediğim şeyleri onun sayesinde kabullenmişim.. Başka kimseyle tekrar paylaşamam ilişki defteri benim için uzunca bir süre kapanmıştır. Biraz duygusal bir yazı oldu ama annesi veya maddi konu yüzünden böyle bir ilişkiyi benim tarafımdan bitirmek çok ağır. Onun fikri değişse bile eninde sonunda bizden birçok şey bekleyecek bir annesi var, 10 sene sonra veya 5 sene sonra, o alınacak bir sorumluluk. Ben bunu onun için yapabilir miyim kendimde o şeyi göremediğim için ayrıldım..