- 3 Mart 2008
- 10.211
- 293
- 413
ogluma bazen bagırıyorum aral yeter artıkkk normal bı bebek ol cok hareketlısın dıye.. şımdı arka sayfada şerıfenın yazdıklarını okudum ve bır kez daha pışman oldum...
cok cok uzgunum arkadaşlar .. tum bebegı melek olan annelerın ellerınden opuyorum...
Allah sabrını versın .. bır daha bu acıyı yaşatmasın . hep dualarımdasınız başkada dıyecek bişeyler bulamıyorum..
çok doğru..ama bizi kolay kolay kimse anlamıyor.doğanın kanunu bu..ateş düştügü yeri yakıyor..birde özellikle deniz olmak üzere duyarlı arkadaslarımızı..teşekkür ederim acımızı paylaştığınız için Allah sizinkilere sağlık ve uzun ömürler nasip etsin bizler kaybedenleriz belki yine olur bebeğimiz bilemicem ama ilkinin yeri hep ayrıdır çünkü o ilktir ilk tattığınız sevinç huzur gibi ...bomboş bi ev soğuk eşyalar ne kadar zor ne kadar acııı Allahım kimseye yaşatmasın düşmanıma bile...en çok zoruma gidende yeni doğan bebekleri zorla kucağıma vermeleri idi içimdeki sesi kimse duymadı istemiyorumm diye bile diyemiyordum ama içimm ahh içim alev alev nasıl alırım yaa almak istemiyorum bu psikolojiyi anlatamam ve lütfen kınamayın...
çok doğru..ama bizi kolay kolay kimse anlamıyor.doğanın kanunu bu..ateş düştügü yeri yakıyor..birde özellikle deniz olmak üzere duyarlı arkadaslarımızı..
bana da alış artık diyolar,unutmadın mı daha diyen bile var..o an bagırmak istiyorum..ya gerçekten anlamıyorum..sanki biz bilerek acı çekiyoruz..ruhumuzu acıtıyoruz..yeni bir bebek hafifletir diyorlar,dogru olabilir ama içimizdeki korkuları ne yapçaz..hepimizin bebegi çeşitli hastalıklar geçirdi ve melek oldu..bir daha yeni bir bebek taşırken huzurlu olabilecek miyiz,mesela ben emzirdim ve saniyeler sonra gözümün içine baka baka boguldu,yeni bir bebek yapsam ya yine bogulursa demeyecek miyim?
yani lafta degil gerçekten zor.zaman lazım,saglam bir ruh hali lazım..umarım herşey yoluna girer..tüm arkadaslara dualarım..
oturduğum koltukta düşüncelere dalarım şimdi 10 aylık olacaktı acaba yürüyecekmiydi beni severmiydi ben uykuya düşkünüm acaba ağlama seslerini duyarmıydım bi sürü bi sürü acabalar...:çok üzgünüm:
zar zor tüp bebek yöntemi ile hamile kalabilmiştim o anki mutluluk zaten tarif edilemez,gel zaman git zaman ve 27.hafta 19.02.2008 günü acil doğum şaşkınlıkla doğumhane ardından küvez vs..sonra umutla beklemek ama ne beklemek o küvezde büyüdü ben küçüldüm doktorların ağzına bakıyordum acaba nefes ne zaman alıcak,gözleri görecekmi kör olur dediğinde hadi canım olmaz benim oğlum diyordummm ve 4,5 ay böyle geldi geçtii...kandil günü 03.07.2008 banyomu yaptım o gün bebeğim için dua edecektim Allahım yarın hastaneye gittiğimde ne olur cihazdan çıksın,göz ameliyatı iyi geçsin bi sürü şeyler...birden bi telefoonn hastaneye gelin dediklerinde anlamıştım ve o soğuk koridorlarda film bittiii...o gün son kez küvezden elini çektim ve öptüm yapıştım küveze ağladımm demekki hissetmişim annelik buydu demek...
ertesi gün evim çok kalabalık anlayamadığım bi telaş var bense hastaneye gitmek istiyorum her zamanki gibi orada sanıyorum hep...ne mümkün....morga getirirlken görevli bana ver diye bağırışımı yere yığılışımı şimdi hatırlıyorum...
arabaya koyup küçücük kefene sarıp camiye getirdiler koştum aldım arabadan kimseye vermedim kimseninde gıkı çıkmadı zaten yıkardım ortalığı sesi çıkanın ve musalla yatırdım minicik oğlumun cemaati vardı namaz bitti ve bende kucağıma alıp doğruca mezarlığa götürdüm vee son veda artık babasına vermeliydim oda kucakladı toprağa yatırdı mezarlığın içinde uçuşan sinekler vardı sivriler vs..ne sinir olmuştum şunları kov dedim eşime ve kovunca ohh çektim ve son rövanşıda beraber verdik...dönülmez bi yoldaydı artık oğlummm...
şimdi kendime senin yazdıklarını okuyunca ben çok çektim diyemiyorum ben hiç bişi yaşamamışım senin yaşadıkların yanında ne acı dimii elinden alınması 8,5 ay oldu bi gün bile unutmadım nasıl unuturum zor buldum kolay kaybettimmm...
en sinir olduğum şey ne biliyormusun kader arkadaşım bebekleri ağlar ayy gazı var bilmem nee bunları sorun edenler yaramazlık yaptı diyenler kıymet bilmeyenlerdir...kimse yaşamasın inşallah bu acıyı inanın çok zorrrrrrrrrrrrr..
sana Allahtan sabır diliyorum üzülme diyemem ve acını yüreğimden paylaşıyorum.
teşekkür ederim acımızı paylaştığınız için Allah sizinkilere sağlık ve uzun ömürler nasip etsin bizler kaybedenleriz belki yine olur bebeğimiz bilemicem ama ilkinin yeri hep ayrıdır çünkü o ilktir ilk tattığınız sevinç huzur gibi ...bomboş bi ev soğuk eşyalar ne kadar zor ne kadar acııı Allahım kimseye yaşatmasın düşmanıma bile...en çok zoruma gidende yeni doğan bebekleri zorla kucağıma vermeleri idi içimdeki sesi kimse duymadı istemiyorumm diye bile diyemiyordum ama içimm ahh içim alev alev nasıl alırım yaa almak istemiyorum bu psikolojiyi anlatamam ve lütfen kınamayın...
inşallah..ama şu an bir beş saniye görseydik..dünyamı alsın..herşeyim bitsin..dua edin arkadaslar ben çok kötüyüm..sabır dileyin...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?