- 23 Haziran 2013
- 1.088
- 1.964
öncelikle mübarek kurban bayramınızı kutlarım kızlar...gelelim sabah sabah hem de böyle bir günde canımı sıkan konuya...
biz 4 kadeşiz ama ben 3 olmasını dilerdim ve çevrem de hep beni 3 kardeş sanıyor çünkü hafızamdan silmek isteyip bir türlü silemediğim 1 ablam ve yaptıkları var.
ben çok küçükken henüz ilkokula başlamadan babam vefat etti mekanı cennet olsun.annem de hep çalışmak zorunda kaldı bizi okutmak için ve ben,2 yaş büyük ablam en büyük ablamla evde kalmak zorundaydık en büyükle aramda 10 yaş var..
Allahın her günü dövdü beni,ağıza alınmayacak küfürler ederdi,soba demiriyle döverdi,arkadaşlarımın yanında döverdi,diğer ablalarıma da fiziksel şiddet uygulardı ama en çok benim gücüm yetmediği için ben etkilenirdim.annenize söylemeyin o yarın yine gidecek yine elime düşersiniz,canınızı çıkarırım derdi.
içine kapanık hep ağlayan eve girmek istemeyen bir çocuktum.inanın yaptığı işkenceleri daha yazamıyorum yine gözlerim doldu,her gün o küçücük ellerimi açar ölmesi için dua ederdim.
neyse bu evlendi, ben liseye geçtikten sonra,yani tüm çocukluğumu mahvettikten sonra...
bi de öğretmen üstüne üstlük ve milli eğitime şikayet edildiğini duydum ,öğrencisine şiddet uyguladığı için...(hiç şaşırmadım)
şimdi iki çocuğu var onların teyzesiyim çok seviyorum ama annelerinin yüzünü görmek istemiyorum,onu ablalıktan reddettim,çocuklar büyüyünce karşılaşırsak anlatırım nedenlerini...
sabah annemi aradım bayramını kutlamak için bu çıktı telefona,annemi ver dedim hiç beni aramıyorsun dedi cevap vermedim annemi ver dedim bir de hangi yüzle konuşuyorsa..
şimdi kızlar içimden atamıyorum yaptıklarını,28ime geldim uzakta bi şehirde çalışıyorum ama üstünden bin yıl geçse de çok büyük bir öfke var ona karşı,siz olsanız ne yapardınız bi akıl verin...
unutup,geçmişte kalmış diyemiyorum,aklıma çocukluğum geldiğinde hala ağlıyorum.
siz konuşur muydunuz,ya o aklıma gelince çok kötü oluyorum.
Bir de onun psikolojisi düşün annen çalışmak zorunda babasını kaybetmiş evin en büyüğü olmasının sorumluluğu belki psikolojik buhran yaşıyordu
Aradan 28 sene geçmiş
Hiç unutma elin iyisinden senin kötün daha iyidir
Affetmek erdemdir işte o Erdemi göstermek büyüklüktür o sana ablalık büyük edememiş ama sen o büyüklüğü yüce gönüllüğü gösterebilirsin
öncelikle mübarek kurban bayramınızı kutlarım kızlar...gelelim sabah sabah hem de böyle bir günde canımı sıkan konuya...
biz 4 kadeşiz ama ben 3 olmasını dilerdim ve çevrem de hep beni 3 kardeş sanıyor çünkü hafızamdan silmek isteyip bir türlü silemediğim 1 ablam ve yaptıkları var.
ben çok küçükken henüz ilkokula başlamadan babam vefat etti mekanı cennet olsun.annem de hep çalışmak zorunda kaldı bizi okutmak için ve ben,2 yaş büyük ablam en büyük ablamla evde kalmak zorundaydık en büyükle aramda 10 yaş var..
Allahın her günü dövdü beni,ağıza alınmayacak küfürler ederdi,soba demiriyle döverdi,arkadaşlarımın yanında döverdi,diğer ablalarıma da fiziksel şiddet uygulardı ama en çok benim gücüm yetmediği için ben etkilenirdim.annenize söylemeyin o yarın yine gidecek yine elime düşersiniz,canınızı çıkarırım derdi.
içine kapanık hep ağlayan eve girmek istemeyen bir çocuktum.inanın yaptığı işkenceleri daha yazamıyorum yine gözlerim doldu,her gün o küçücük ellerimi açar ölmesi için dua ederdim.
neyse bu evlendi, ben liseye geçtikten sonra,yani tüm çocukluğumu mahvettikten sonra...
bi de öğretmen üstüne üstlük ve milli eğitime şikayet edildiğini duydum ,öğrencisine şiddet uyguladığı için...(hiç şaşırmadım)
şimdi iki çocuğu var onların teyzesiyim çok seviyorum ama annelerinin yüzünü görmek istemiyorum,onu ablalıktan reddettim,çocuklar büyüyünce karşılaşırsak anlatırım nedenlerini...
sabah annemi aradım bayramını kutlamak için bu çıktı telefona,annemi ver dedim hiç beni aramıyorsun dedi cevap vermedim annemi ver dedim bir de hangi yüzle konuşuyorsa..
şimdi kızlar içimden atamıyorum yaptıklarını,28ime geldim uzakta bi şehirde çalışıyorum ama üstünden bin yıl geçse de çok büyük bir öfke var ona karşı,siz olsanız ne yapardınız bi akıl verin...
unutup,geçmişte kalmış diyemiyorum,aklıma çocukluğum geldiğinde hala ağlıyorum.
siz konuşur muydunuz,ya o aklıma gelince çok kötü oluyorum.
psikolojisi zaten harap evin büyüğü sorsa belki inkar edecek belki kendi ikna etmiş masumum diyordur belli ki büyük bir buhran geçirmişO zaman kabul edip Özür dilesin kardeşlerinden dmi? Hesap sorup hakkını aramıyo ki konu sahibi mevzu o değil elin kızı olsa hesapta sorarsın hakkınıda ararsın ama bu abla işte alakayı kesmekten başka çare gelmez elinden.İçinden atamazsın çünkü.
Pişmansa Özür dileyip değiştiğine ikna ederse na âlâ.. başka türlü affedilecek bi tarafı yok bence
psikolojisi zaten harap evin büyüğü sorsa belki inkar edecek belki kendi ikna etmiş masumum diyordur belli ki büyük bir buhran geçirmiş
İnsan psikolojisi beşer şaşar
Ne mutlu sana çok güzel bir davranış ama herkeste aynı psikoloji olmazlütfen kızlar abla bile demek istemediğim kişiyi savunmayın bana rica ederim neler yaşadığımı bir Allah bir ben bilirim,yok ergenlikte babayı kaybetmiş yok o olmuş bu olmuş falan diye düşünmeyin bence..çünkü ben 3 yaşında babasız kaldım annem çalışmaya başladı,üstüne her gün küfür,dayak ben neden çocukları çok seviyorum arkadaşlarımın çocuklarını kucağımdan indirmem,hep hediye alırım,severim okşarım ...
bu bir bahane değil bence masum küçük çocuklara dayak atmak, bir çocuk düşse benim içim gider üstelik anne değilim...
çok haklısınız bu tamamen ama tamamen merhametle ilgili bi durum o şahısta merhametin m harfi bile yok ne yazık kiSanırım ben direk merhametle ilişkilendiriyorum ve merhametsiz insanlara tahammülüm yok. Konu sahibinin yerinde olmayı asla istemezdim
çok haklısınız bu tamamen ama tamamen merhametle ilgili bi durum o şahısta merhametin m harfi bile yok ne yazık ki