Sizde haklisiniz ailemde gormedim yakistiramam kendimede bende teyzeyim ablamin kizini boyle seviyorum kendimi yerine koydum oyle cevap verdim.o bahsettiginiz konuyuda okustum insan sasip kaliyor.cetrefilli bi durum yani.aile ortamini bildigi icin kiz uzulmus kendisine yapilani konduramamis kendince hakli .annenin abartisida cok fazla yani herseyin bir uslubu var soyleyis tarzi var yinede kadin i(anneyi) hakli bulmuyorumDaha geçen gün bir konu vardı kız halasının tacizinden bahsediyordu ...ki babanın kızına tacizde bulunduğunuda görüyoruz... evet uslubu yanlış olabilir ama rahatsız olmakta haklı çocukları mıncıklayarak sevmenin anlamı yok ... cocuk orama dokunma dediğinde efendim! demek yerine haklısın halacım demek daha iyi olurdu
Ben de kucukken tacize ugradim 84 yasinda bir dede tarafindan hemde ama bu kadari abarti. Hastalikli dusunceler bunlar. Cocugu korumak, kollamak farkli herkesi potansiyel sapik gormek cok farkli.Çocuğun babası mal mı peki bu kadar aleni bişey var da
Gitsin şikayet etsin madem
Ortada kesinlikle farklı bir sorun var.
Şöyle düşünülmesini tercih ederim ;
Yenge hanım çocuğuna yapılan davranışlardan rahatsız hem halayı hem enişteyi itham edecek seviyeye gelmiş bir öfke nöbetine girmiş.Bu anlık bir tepki olamaz.
Peki bunun evveliyatı olsaydı eğer, o yenge çocuğunu o ortama sokar mıydı ? O ortamda çocuğunu salonda/odada bırakıp balkona geçer miydi ?
Kısacası siz çocuğunuza karşı tavırlarından şüphelendiğiniz biriyle çocuğunuzu yalnız bırakıp balkonda sigara keyfi yapar mısınız ?
Yengede sıkıntılı bir durum var araştırılması gereken bu.
Ben de kucukken tacize ugradim 84 yasinda bir dede tarafindan hemde ama bu kadar abarti. Hastalikli dusunceler bunlar. Cocugu korumak, kollamak farkli herkes potansiyel sapik gormek cok farkli.
Gercekten olaylara bakis aciniz cok guzel sizin
Yengeyi hakli cikartmak icin ne yazacaginin bilinmemesi sendromu. Evveliyati olsa dedigin gibi cocuk yalniz mi birakilir boyle insanlarla.Yorumlar daha saçma, evveliyatı varmış,varsa o kadın nasıl o eve geliyor da bir de balkonda sigara içmeye falan gidiyor, kocasından korktu geldi desek ihtimal dışı zaten
"Ve yeğenim garip bir tepki verdi, bacağını çekti ani bir hareketle. "Ne oldu gıdıklandın mı?" dedim, ki biliyorum gıdıklanan bir çocuk değil. "Hayır, oralarıma dokunmamalısın" dedi. "Neden?" dedim. "Annem yasakladı" dedi. "Tamam B...cim" dedim kapadım konuyu.
Annesine döndüm. Hani açıklama bekler ya insan, ki tahmin ediyorum, çocuğuna mahrem yerlerini öğretmiş, herkesin dokunmaması gerektiğini, nerelerini mahrem olduğunu vs. Onları söylemesini falan bekledim ki içim rahatlasın, "Evet haklısın" diyeyim.
Bana dönüp, "Evet doğru söylüyor, kızımınbacağına öyle aklına esince dokunamazsın!"diye bağırdı.
"Efendim?" dedim. "
Efendim çocuğa değil annesinin üslubuna özetle
Yaklasiminizla zaten ne kadar bu konuda hassas oldugunuz ve alakadar olduguz belli.Peki ben hiç uğraşamıcam iş edinen biri cevap verir
Him anladim sizde esinizle cocugu asla basbasa birakmiyorsunuz.Konu bana ve özellikle eşime odaklandığı için bir açıklama yapmam gerek diye düşünüyorum.
Öncelikle, şunu bilmenizi isterim, ailemi ziyaretlerimizde, eşimi asla ve asla yeğenimle birebir baş başa kalacak şekilde yalnız bırakmadım. Bu hem benim ve eşimin içinin rahat etmesi için hem de abim ve eşinin rahat etmesi içindi. Kimsenin aklında en ufak bir soru işareti kalmasını istemedim hiç bir zaman. Biz oynarken, muhabbet ederken, Tv izlerken vs annesi yanında yoksa bile mutlaka ben yanında olurum ve mutlaka gözüm yeğenimin üzerindedir. Tekrar söylüyorum, bu eşime güvensizliğimden değil, aksine güvenimden kaynaklıdır. Ki o da böyle olmasını ister, asla tek başına kalmaz, ikimiz yeğenimle bir odadaysak yani üçümüzsek, ben odadan çıkmaya kalksam "gitme, hadi Xcim biz de çıkıyoruz" der ve anne babasının yanına gider. Daha önce de söylediğim gibi, onu nasıl sevdiğimize, onunla konuşurken nasıl cümleler kurduğumuza, aldığımız hediyelere kadar çok dikkatli oluruz. En ufak bir yanlış anlaşılma olmamasına özen gösteririz.
Daha yeğenim yaşını doldurmamışken bu konuyu abimle konuşmuşluğum da var. "Abi bak ileride biz gelip gidince sıkıntı olmasın, evet zaten çok samimi değiliz ama istemediğin bir şey varsa söyle, bir yanlış görürsen söyle" vs diye.
Sanırım açtığım konudaki "oynaşıyorduk" kelimesine takılanlar olmuş. Ona da takılmamanızı öneririm, zira emin olun yeğenimin mahrem yerlerine dokunmayacak kadar bilinçliyim ve mıncıklamak, sıkmak, "ellemek" suretiyle sevmem yeğenimi. Saçını toplarım, o benim saçımı tarar -güya-, mesela tırnaklarıma bakar ojeliyse çok hoşuna gider sorar vs.
Daha abimin eşi hamileyken eşimle aramızda geçen konuşmada ise, gayet arkadaşça bir üslupla "Bak canım, o benim de kanım sayılır, nasıl sen benim yeğenlerimi sevip sayıyorsan ben de ona özen göstereceğim, ama abinin ya da eşinin içine sinmeyen bir şey olursa lütfen söyle" tarzı bir konuşmamız da olmuştur.
Özellikle 2 yaşından sonra eşime karşı oluşan düşkünlüğü sebebiyle abimle yaptığım başka bir konuşmada da, abime bunun bir sorun olup olmayacağını, isterse eşimin kızına mesafe koyabileceğini, buna alınmayacağını gayet sevecen bir dille anlattım. Abim ise, "Ben senin eşine zaten kızım sayılabilecek seni verdim, kendi kızımı de gözüm kapalı emanet ederim, duymamış olayım" dedi.
Ve bugün anlattığım olaylara kadar da, biz tüm dikkatimiz ve özenimizle yeğenimle ve abim-eşiyle ilişkimizi sürdürüyorduk. Herhangi bir şikayet, uzaklaşma, mesafe koyma, beğenmeme, şüphelenme tavrı olmamıştı.
Ki abime defalarca da tekrarladım, yanlış anladığın, içine sinmeyen bir hareket olursa lütfen söyle, yeğenim demek çocuğum demek benim için, onun üzülmesi senin üzülmen demek diye.
Ben ve eşim yeğenimi boğan, sıkan, mıncıklayan, mahrem bölgelerine dokunan, annesine babasına saygısızlık yapan, eğitimine karışan insanlar değiliz. İstismar eden insanlar hiç değiliz....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?