SANIRIM ONU ALDATTIM. LÜTFEN OKUYUP BİR FİKİR VERİN LÜTFENNN...!!!!

Belindas .!.:

Ya çok düşündüm ya inan seven insanın günahına girip vebal almak istemem..... Kendimi koydum yerine..... Küçük Bi kızım var onu koydum yerine anneni babanı düşündüm..... Sonuç e canım benim 6 yıldır nihayete etmemiş bu iş.... Annen baban istemesede..... Sen çok isteyeceksin de duracaksın..... Külahım burda sen ona anlat hiç kızma..... Şimdi elde bu bir..... Bi kere canım rahmetli ananem derdi ki Bi adamın arabası parası belli Bi zamana kadar oldu oldu olmadımı zor. Kimse sakın istisnalar yorum yapıp alıntılamasın..... İstisnalar hariç.... Ettimi iki...... Herşey paramı..... Hımmm Bi düşünelim tabiki değil ev su elektrik doğalgaz ilaç yiyecek gezmek bedava...... Ettimi sana üç..... Daha bitmedi.....iki gönül bir olunca samanlık seyran olur..... Samanlıklar yandı be canım taze bitti hepsi... 6 yıl ilişki başka evlilik faturalar başka..... Nerde sizin birikim 6 yıldır..... Şimdi bak annesi borçlar yaşanan problemler ve yarın yaş tahtaya bastığında dön oku bunları...... Canım ilahi sana mesaj veriyor hiç düşündün mü senin içine niye sinmiyor niye sen gizlice nikah kıymadın niye bu bekleyiş..... Okul aile ikna geç bunları....... Mesajı al..... Yada alma..... Bildiğini yap.... Öngörüm burda kaynanam bitmeyen borçlar ailem çok haklıymış konuna az kaldığı yönünde.... Tabi hayat senin canım borçlar pencereden girince kapıdan çıkıp gitmeyen sevgi nadir.... Ha evlenir çalışır çabalar borç da öder insanlar başımla onlara lafım yok 4 4 lük olmayadabiliriz..... Lakin senin seçeneğin var.... Tutmadı gözüm kalbim hislerim ilişkini..... Kusuruma bakma..... Tahtını yapıp bahtını yapmadığım kızıma da istemezdim...... Kusuruma bakma

Genişletmek için tıkla...

mmeriss .!.:

Herkese merhaba. Yine ben ve yine bir bdv konusu

Bu sefer olayı hiç uzatmadan konuya giriş yapıcam. Uzun yıllardır süren(6 yıllık) bir ilişkim var. Ailem , özellikle babam en başından derin bir araştırmaya girdi (savcı polis arkadaşları sayesinde)ve onu bana hiç uygun görmedi. Ailesinin geçmişe dair baya bir borçları var araştırmalar sonucu bunları bulmuşlar ama ben biliyordum en başından fakat ama şuan yeni işler kurarak çabalıyorlar.

Erkek arkadaşım çok efendi seven sayan bir insan, gerçekten imrenilen, artık ilişkisini oturtmuş bir çiftiz. Tanımayan insanlar evli olduğumuzu sanıyorlar o olgunluk var ikimizde de. Fakat babama göre denk değiliz. Nedenleri ise;

‘’ Ben üniv okudum o okumadı, benim aldığım para onun maaşının 2 katıymış, mesleği pis bir iş üstü başı hep toz kir içinde çalışıyormuş, benim masa başı işim varmış vs bu şekilde kıyaslamalardan ötürü karakterini bir kenara itip bizi uygun görmüyor. Bana sürekli
''sen artık işini oturtmuşsun, arabanı almışsın o çocuk ve ailesi tabii ki seni bırakmaz. Onlar bu yaşa gelmişler hala daha ne bir ev ne bir araba alamamışlar bunca yıl ne için çalışmış bu adam, siz evlendiğinizde ne yapacaksınız? Aşk sevgi bir yere kadar, belki babasının borçları için bile senden para istenecek, bütün hayatın bir şeylere sahip olalım diye kredi ödemekle geçecek, ilerde çocuğun olsa çalışmayıp ona bakmak istersen çalışmaya mecbur kalacaksın, sizin ki sadece alışkanlık aç artık gözlerini'' diyor. (tabii anneme söylüyor bunları)
Zamanla ondan ayrılmadığım için bir dönem hayatı bana zehir etti babam. Elimden su dahi almıyordu, konuşmuyordu sürekli laf sokuyordu. Bu baskılar + birkaç tatsız olay karşısında ayrılmıştık. Ailem bunu duyunca sevindiler tabii ki ama biz sonradan tekrar barıştık bir şekilde ama barıştığımızı söylemedim ve bizi 3 yıldır ayrı biliyorlar.
Geçen gün herhalde babam hissetti bilmiyorum anneme ‘söyle ona eğer o çocukla görüşüyorsa kessin hemen, ne o çocuk ne o ailesi benim evime adım dahi atamazlar, bana sakın o çocuğun adını anarak karşıma gelmesin onu da silerim ‘ demiş. (Daha hiç karşılıklı görüşmediler bu arada sadece abim tanışmıştı)

Denklik konusunda artı olarak babamın gözünde şöyle bir farklılıkta var;
Babama göre bir erkek, evi olmadan evlenemez, evlenmemeli. Abim evlenmek istiyor. Yaşı geldi diye abime (bir kısmını babam karşılayarak) bir ev alındı. Düğününü vs babam karşılayacak ki henüz ortada bir gelin adayı bile yok. Fakat erkek arkadaşımın ailesi bu şekilde düşünmüyor. Bunu erkek arkadaşımın annesi de söyledi hatta bana, ki çoğu kez erkek arkadaşımdan da duyuyorum. Annesinin söylemine göre onlarda zamanında her şeyi kendileri yapmışlar, ailelerinden hiçbir destek olmamış ama zamanla her şey çalışılıp kazanılıp halloluyormuş. Her şeyi kendimiz yapıcaz, düğün istersek düğün nikah istersek nikah, ev istersek birlikte girilen bir krediyle alınmış bir ev vs. bende ister istemez düşünüyorum daha abimin adayı yokken ailemden herkes onun evliliği için şimdiden çaba sarfediyor, fakat kendi ilişkimde yıllardır ben varım ama ailesinin kılını kıpırdattığını görmedim. Erkek arkadaşım evleniyoruz artık ailelerle tanışalım deyince; tamam oğlum tanışırız her şeyi sırasıyla yaparız vs diyorlar ama hiçbir şekilde kimsede elini taşın altına koyma yok, göremiyorum.

Annesiyle yıllar önce tatsız geçen zamanlarımız olmuştu. Ben onun ailesine girdikçe annesi bana tuhaf davranıyordu, tartışmalar çıkıyordu çok soğumuştum. uzun zamandır erkek arkadaşımla da ortak bir karar alarak ben artık onun ailesiyle görüşmüyordum.
En azından ilerde bana karışmazlar, dillerini uzatabilecekleri bir şey olmaz (konuşmak isteyen her şekilde konuşur tabii ki ama olayı elimden geldiğince minimalize etmek açısından böyle düşünüyorum) en azından erkek arkadaşımda arada kalmaz diye düşünüp ‘her şeyi kendimiz yapma’ fikrini ben okeylemiştim.



Neyse artık yeterince ilişkimi özetlediğime göre

Şimdi sizlere asıl sorum kendimi bu ilişkinin içinde çıkmazda hissediyorum. Sevgilimle her şey çok güzel, ağzımdan çıkacak lafa bakıyor, ben deli divane seviyorum, yıllar geçmesine rağmen hala ilk gün ki gibi seviyorum özlüyorum vs. hatta ailesi 3 yıldır başka şehirde yaşıyor. Evlendikten sonra benim olduğum şehirde (yani onlarında daha önceden yaşadığı şehirde) evlenmeyi düşündüğümüzden kendi ayrı eve çıkıp bu şehre geldi, burda çalışmaya başladı. Elinden geleni yapıyor. beni bu kadar zora sokanda bu çabası İnanın başkası olsa bu kadar diretmem asla. Önceliğim ailem der silerim o kişiyi, ama diğer yanda beni seven sayan, aşık olduğum, bizim için elinden geleni yapan fedakar bir adam duruyor.

Asıl bomba ise;

Annemin uzaktan bir arkadaşı,bir çocuk için aracı olmuş. Anneme ‘’söyle bi tanışsınlar çocuk çok efendi çok saygılı, malimüşavir, işi var, ailesi saygın insanlar, annesi çocuğunun evini falan almış düzgün bir kız bulup evlendirmekmiş niyetleri ciddi, ee sizin de kızı biliyoruz bir tanışsınlar ’ deyince annem 3 gündür burnumdan getirdi hayatı. Erkek arkadaşımla birlikte olduğumuzu bildiği halde ‘’En azından bir konuşun’’ diyor. Aracı kadın fotoğrafımı, çocuğun hem ailesine hem de çocuğa göstermiş. Çocuk normalde hayır deyip kesip atıyormus annesinin gösterdiği resimleri. ama çok beğenmişler beni, hatta annesi kıza çok kanım ısındı inşallah olur da hemen düğünlerini yaparım kızı çok sevdim diyormuş aracıya ve numaramı istemiş ve annemde ver demiş . Çocuk bana yazdı dün gece. . Annem ise ‘’1 kere konuşun, buluşun vallahi daha ısrar etmem, ama yavrum farkında değilsin çok ezileceksin o ilişkide, alışkanlık gözünü kör etmiş evet çocuk çok iyi ama ailesi kötü , hem babanda istemiyor nasıl yapacaksın 1 kere konuş bu çocukla buluşun ısınmazsan bitirirsin gider’’ diyor. Dün çocuk aradı, çok kısa konuştuk. Ama ben o dün ki konuşmada kendimi çok çok çok kötü hissettim ya. Onu aldatıyormuş gibi, hatta aldattım bile denilebilir dimi O da dışarda saf saf hiçbir şeyden haberi yok kurban olduğumun. Bu suçluluk hissi beni bitirdi bütün gece.

Bu fikrimi, hissimi, görüşmek istemediğimi anneme söyleyince de ‘ hehe erkek arkadaşında bunca yıl zaten bir seninle konuşmuştur zaten, kendin safsın bu kadar saf görme karşındakini ‘ deyip duruyor.

Ben ne yapacağım kızlar ya Allah aşkına biri bana bir şey desin, bir tavsiye versin böyle tutsun beni kolumdan doğruya çeksin ben artık emin olduğum şeylerden de ailem sayesinde emin değilim. Çok bunaldım. Doğru olan hangisiyle bitirmek? sevdiğim adamla bitirirsem eğer ilerde mutsuz bir evliliğim olursa aklımın hep onda kalmasından korkuyorum, sevdiğimle evlenirsem de ailemin haklı çıkması beni korkutuyor ''ailem demişti aptallık ettim' demek istemiyorum.Beni bir arkadaşınız ne bileyim kızınız, bir dostunuz olarak görüp bir fikir verin lütfen. iş yerinde yazdım bir anlatım bozukluğu yada atlama durumu varsa kusura bakmayın lütfen.
Yorumlarınız benim için çok değerli. Şimdiden çok teşekkür ederim

edit: Ailemin söylediklerine gerçekten hak veriyorum, onları anlayabiliyorum. artık doğru yanlış ayırt edemiyorum ama yapmam gerekenin, doğru olanın ayrılmak olduğunu hissediyorum.
Ama diğer yanım hep bir mücadeleci. Dene diyor, sevdiğin için değer diyor, mutsuz olsan bile 'ben istedim ben çekerim dersin' diyor, hem mutsuzluğun garantisi mi var? herkes baştan mı varlıklı belki ilerde gerçekten ikimizin çabasıyla iyi yerlere geliriz diyor ve bunları söyleyen taraf daha ağır bastığı için beni bu ilişkide tutuyor. birçok kez ayrıldık, ayrılığıda denedim. ayrılıkların nedeni istisnasız aileme sevdiğimi diretmemdi, bu olay beni zaten mutsuzluğa itiyordu birde üstüne ilişkide de ufak bi sallantı olduğunda hemen bitiriyordum.
yeni insanlarla birlikte oldum ama aklımın bir köşesinden hiç çıkmadı o, her gelende onu aradım. sanki sonum oymuşta bu yol zorluymuş gibi hissediyorum. ama artık daraldığımı hissediyorum. ortada kalmış 2 yanımdan sıkışıyorum gibi . umarım anlatabiliyorumdur hislerimi

Genişletmek için tıkla...

mmeriss .!.:

Herkese merhaba. Yine ben ve yine bir bdv konusu

Bu sefer olayı hiç uzatmadan konuya giriş yapıcam. Uzun yıllardır süren(6 yıllık) bir ilişkim var. Ailem , özellikle babam en başından derin bir araştırmaya girdi (savcı polis arkadaşları sayesinde)ve onu bana hiç uygun görmedi. Ailesinin geçmişe dair baya bir borçları var araştırmalar sonucu bunları bulmuşlar ama ben biliyordum en başından fakat ama şuan yeni işler kurarak çabalıyorlar.

Erkek arkadaşım çok efendi seven sayan bir insan, gerçekten imrenilen, artık ilişkisini oturtmuş bir çiftiz. Tanımayan insanlar evli olduğumuzu sanıyorlar o olgunluk var ikimizde de. Fakat babama göre denk değiliz. Nedenleri ise;

‘’ Ben üniv okudum o okumadı, benim aldığım para onun maaşının 2 katıymış, mesleği pis bir iş üstü başı hep toz kir içinde çalışıyormuş, benim masa başı işim varmış vs bu şekilde kıyaslamalardan ötürü karakterini bir kenara itip bizi uygun görmüyor. Bana sürekli
''sen artık işini oturtmuşsun, arabanı almışsın o çocuk ve ailesi tabii ki seni bırakmaz. Onlar bu yaşa gelmişler hala daha ne bir ev ne bir araba alamamışlar bunca yıl ne için çalışmış bu adam, siz evlendiğinizde ne yapacaksınız? Aşk sevgi bir yere kadar, belki babasının borçları için bile senden para istenecek, bütün hayatın bir şeylere sahip olalım diye kredi ödemekle geçecek, ilerde çocuğun olsa çalışmayıp ona bakmak istersen çalışmaya mecbur kalacaksın, sizin ki sadece alışkanlık aç artık gözlerini'' diyor. (tabii anneme söylüyor bunları)
Zamanla ondan ayrılmadığım için bir dönem hayatı bana zehir etti babam. Elimden su dahi almıyordu, konuşmuyordu sürekli laf sokuyordu. Bu baskılar + birkaç tatsız olay karşısında ayrılmıştık. Ailem bunu duyunca sevindiler tabii ki ama biz sonradan tekrar barıştık bir şekilde ama barıştığımızı söylemedim ve bizi 3 yıldır ayrı biliyorlar.
Geçen gün herhalde babam hissetti bilmiyorum anneme ‘söyle ona eğer o çocukla görüşüyorsa kessin hemen, ne o çocuk ne o ailesi benim evime adım dahi atamazlar, bana sakın o çocuğun adını anarak karşıma gelmesin onu da silerim ‘ demiş. (Daha hiç karşılıklı görüşmediler bu arada sadece abim tanışmıştı)

Denklik konusunda artı olarak babamın gözünde şöyle bir farklılıkta var;
Babama göre bir erkek, evi olmadan evlenemez, evlenmemeli. Abim evlenmek istiyor. Yaşı geldi diye abime (bir kısmını babam karşılayarak) bir ev alındı. Düğününü vs babam karşılayacak ki henüz ortada bir gelin adayı bile yok. Fakat erkek arkadaşımın ailesi bu şekilde düşünmüyor. Bunu erkek arkadaşımın annesi de söyledi hatta bana, ki çoğu kez erkek arkadaşımdan da duyuyorum. Annesinin söylemine göre onlarda zamanında her şeyi kendileri yapmışlar, ailelerinden hiçbir destek olmamış ama zamanla her şey çalışılıp kazanılıp halloluyormuş. Her şeyi kendimiz yapıcaz, düğün istersek düğün nikah istersek nikah, ev istersek birlikte girilen bir krediyle alınmış bir ev vs. bende ister istemez düşünüyorum daha abimin adayı yokken ailemden herkes onun evliliği için şimdiden çaba sarfediyor, fakat kendi ilişkimde yıllardır ben varım ama ailesinin kılını kıpırdattığını görmedim. Erkek arkadaşım evleniyoruz artık ailelerle tanışalım deyince; tamam oğlum tanışırız her şeyi sırasıyla yaparız vs diyorlar ama hiçbir şekilde kimsede elini taşın altına koyma yok, göremiyorum.

Annesiyle yıllar önce tatsız geçen zamanlarımız olmuştu. Ben onun ailesine girdikçe annesi bana tuhaf davranıyordu, tartışmalar çıkıyordu çok soğumuştum. uzun zamandır erkek arkadaşımla da ortak bir karar alarak ben artık onun ailesiyle görüşmüyordum.
En azından ilerde bana karışmazlar, dillerini uzatabilecekleri bir şey olmaz (konuşmak isteyen her şekilde konuşur tabii ki ama olayı elimden geldiğince minimalize etmek açısından böyle düşünüyorum) en azından erkek arkadaşımda arada kalmaz diye düşünüp ‘her şeyi kendimiz yapma’ fikrini ben okeylemiştim.



Neyse artık yeterince ilişkimi özetlediğime göre

Şimdi sizlere asıl sorum kendimi bu ilişkinin içinde çıkmazda hissediyorum. Sevgilimle her şey çok güzel, ağzımdan çıkacak lafa bakıyor, ben deli divane seviyorum, yıllar geçmesine rağmen hala ilk gün ki gibi seviyorum özlüyorum vs. hatta ailesi 3 yıldır başka şehirde yaşıyor. Evlendikten sonra benim olduğum şehirde (yani onlarında daha önceden yaşadığı şehirde) evlenmeyi düşündüğümüzden kendi ayrı eve çıkıp bu şehre geldi, burda çalışmaya başladı. Elinden geleni yapıyor. beni bu kadar zora sokanda bu çabası İnanın başkası olsa bu kadar diretmem asla. Önceliğim ailem der silerim o kişiyi, ama diğer yanda beni seven sayan, aşık olduğum, bizim için elinden geleni yapan fedakar bir adam duruyor.

Asıl bomba ise;

Annemin uzaktan bir arkadaşı,bir çocuk için aracı olmuş. Anneme ‘’söyle bi tanışsınlar çocuk çok efendi çok saygılı, malimüşavir, işi var, ailesi saygın insanlar, annesi çocuğunun evini falan almış düzgün bir kız bulup evlendirmekmiş niyetleri ciddi, ee sizin de kızı biliyoruz bir tanışsınlar ’ deyince annem 3 gündür burnumdan getirdi hayatı. Erkek arkadaşımla birlikte olduğumuzu bildiği halde ‘’En azından bir konuşun’’ diyor. Aracı kadın fotoğrafımı, çocuğun hem ailesine hem de çocuğa göstermiş. Çocuk normalde hayır deyip kesip atıyormus annesinin gösterdiği resimleri. ama çok beğenmişler beni, hatta annesi kıza çok kanım ısındı inşallah olur da hemen düğünlerini yaparım kızı çok sevdim diyormuş aracıya ve numaramı istemiş ve annemde ver demiş . Çocuk bana yazdı dün gece. . Annem ise ‘’1 kere konuşun, buluşun vallahi daha ısrar etmem, ama yavrum farkında değilsin çok ezileceksin o ilişkide, alışkanlık gözünü kör etmiş evet çocuk çok iyi ama ailesi kötü , hem babanda istemiyor nasıl yapacaksın 1 kere konuş bu çocukla buluşun ısınmazsan bitirirsin gider’’ diyor. Dün çocuk aradı, çok kısa konuştuk. Ama ben o dün ki konuşmada kendimi çok çok çok kötü hissettim ya. Onu aldatıyormuş gibi, hatta aldattım bile denilebilir dimi O da dışarda saf saf hiçbir şeyden haberi yok kurban olduğumun. Bu suçluluk hissi beni bitirdi bütün gece.

Bu fikrimi, hissimi, görüşmek istemediğimi anneme söyleyince de ‘ hehe erkek arkadaşında bunca yıl zaten bir seninle konuşmuştur zaten, kendin safsın bu kadar saf görme karşındakini ‘ deyip duruyor.

Ben ne yapacağım kızlar ya Allah aşkına biri bana bir şey desin, bir tavsiye versin böyle tutsun beni kolumdan doğruya çeksin ben artık emin olduğum şeylerden de ailem sayesinde emin değilim. Çok bunaldım. Doğru olan hangisiyle bitirmek? sevdiğim adamla bitirirsem eğer ilerde mutsuz bir evliliğim olursa aklımın hep onda kalmasından korkuyorum, sevdiğimle evlenirsem de ailemin haklı çıkması beni korkutuyor ''ailem demişti aptallık ettim' demek istemiyorum.Beni bir arkadaşınız ne bileyim kızınız, bir dostunuz olarak görüp bir fikir verin lütfen. iş yerinde yazdım bir anlatım bozukluğu yada atlama durumu varsa kusura bakmayın lütfen.
Yorumlarınız benim için çok değerli. Şimdiden çok teşekkür ederim

edit: Ailemin söylediklerine gerçekten hak veriyorum, onları anlayabiliyorum. artık doğru yanlış ayırt edemiyorum ama yapmam gerekenin, doğru olanın ayrılmak olduğunu hissediyorum.
Ama diğer yanım hep bir mücadeleci. Dene diyor, sevdiğin için değer diyor, mutsuz olsan bile 'ben istedim ben çekerim dersin' diyor, hem mutsuzluğun garantisi mi var? herkes baştan mı varlıklı belki ilerde gerçekten ikimizin çabasıyla iyi yerlere geliriz diyor ve bunları söyleyen taraf daha ağır bastığı için beni bu ilişkide tutuyor. birçok kez ayrıldık, ayrılığıda denedim. ayrılıkların nedeni istisnasız aileme sevdiğimi diretmemdi, bu olay beni zaten mutsuzluğa itiyordu birde üstüne ilişkide de ufak bi sallantı olduğunda hemen bitiriyordum.
yeni insanlarla birlikte oldum ama aklımın bir köşesinden hiç çıkmadı o, her gelende onu aradım. sanki sonum oymuşta bu yol zorluymuş gibi hissediyorum. ama artık daraldığımı hissediyorum. ortada kalmış 2 yanımdan sıkışıyorum gibi . umarım anlatabiliyorumdur hislerimi

Genişletmek için tıkla...

Kafkefo .!.:

Yanlış anlamayın beni ama hayat böyle midir Allah aşkına. Bir kadının maddi durumu erkekten zayıf olduğunda hiç kimse olmaz canım hayır yürümez demezken neden erkeğin durumu kötü olduğunda direkt mantık ve iktisat bilimini hatırlıyoruz. Neden böyle bir çifte standart?
Bu konuda akıl almaya ihtiyacın var evet ama ben üzülerek görüyorum ki bizim toplumumuzun geneli bu konuda sana ailen haklı ileride sıkıntı çekersin diyerek tek taraflı bir yol gösteriyor. Peki maddi anlamda yeterli gücü olan biriyle sıkıntı yaşamama ihtimalin? Bu olasılık dışı mı, yani evi olduğunda baban mutlu olduğunda içine sinecek mi sanıyorsun? Senin için şehir değiştirmiş sana aşkla sevgiyle şefkatle yaklaşan birini aramayacağının garantisi mi veriliyor ev tapusu ile.
Düşünmen gereken bunlar değil, sevgilinle aranda bir gönül bağı var mı bu sana güven veriyor mu. Gerçekten samimi misiniz sen de o da. Evlilik böyle küçük hesaplar yapılacak bişey değil. Bir ev ya da kariyer çoğu insana göre büyük bir hesap işi olabilir ama evlilik denkleminde malesef bunların işi yok.
Sevgilin çalışkan mı, çalışmayı seviyor mu, sana değer veriyor mu, ama gerçekten değer yani gözünün içine bakıyor mu, hediye almaktan sürekli iltifat etmekten bahsetmiyorum burda, hissediyor musun o bağı, ilerisi için sana ailesine karşı da güven verebilir mi, saygıya önem verir mi, şefkatli mi? Önemli olan bunlar. Gayet size özel şeyler.
Bence ailenin, çevrenin ve hatta toplumun seni bu kadar etkilemesine izin vermeyeceği kadar ciddi bir karar alman gerekli. Bunu kalbine hislerine güvenerek verirsin. Okuduğu okula, ailesinin hesap özetine bakarak değil. Çünkü diğer ihtimalde yüzde yüz güvenilir değil, evet para önemli ama böyle bir karar için tek belirleyici olmamalı.umarım kendin için en iyi kararı verirsin...

Genişletmek için tıkla...

mmeriss .!.:

Herkese merhaba. Yine ben ve yine bir bdv konusu

Bu sefer olayı hiç uzatmadan konuya giriş yapıcam. Uzun yıllardır süren(6 yıllık) bir ilişkim var. Ailem , özellikle babam en başından derin bir araştırmaya girdi (savcı polis arkadaşları sayesinde)ve onu bana hiç uygun görmedi. Ailesinin geçmişe dair baya bir borçları var araştırmalar sonucu bunları bulmuşlar ama ben biliyordum en başından fakat ama şuan yeni işler kurarak çabalıyorlar.

Erkek arkadaşım çok efendi seven sayan bir insan, gerçekten imrenilen, artık ilişkisini oturtmuş bir çiftiz. Tanımayan insanlar evli olduğumuzu sanıyorlar o olgunluk var ikimizde de. Fakat babama göre denk değiliz. Nedenleri ise;

‘’ Ben üniv okudum o okumadı, benim aldığım para onun maaşının 2 katıymış, mesleği pis bir iş üstü başı hep toz kir içinde çalışıyormuş, benim masa başı işim varmış vs bu şekilde kıyaslamalardan ötürü karakterini bir kenara itip bizi uygun görmüyor. Bana sürekli
''sen artık işini oturtmuşsun, arabanı almışsın o çocuk ve ailesi tabii ki seni bırakmaz. Onlar bu yaşa gelmişler hala daha ne bir ev ne bir araba alamamışlar bunca yıl ne için çalışmış bu adam, siz evlendiğinizde ne yapacaksınız? Aşk sevgi bir yere kadar, belki babasının borçları için bile senden para istenecek, bütün hayatın bir şeylere sahip olalım diye kredi ödemekle geçecek, ilerde çocuğun olsa çalışmayıp ona bakmak istersen çalışmaya mecbur kalacaksın, sizin ki sadece alışkanlık aç artık gözlerini'' diyor. (tabii anneme söylüyor bunları)
Zamanla ondan ayrılmadığım için bir dönem hayatı bana zehir etti babam. Elimden su dahi almıyordu, konuşmuyordu sürekli laf sokuyordu. Bu baskılar + birkaç tatsız olay karşısında ayrılmıştık. Ailem bunu duyunca sevindiler tabii ki ama biz sonradan tekrar barıştık bir şekilde ama barıştığımızı söylemedim ve bizi 3 yıldır ayrı biliyorlar.
Geçen gün herhalde babam hissetti bilmiyorum anneme ‘söyle ona eğer o çocukla görüşüyorsa kessin hemen, ne o çocuk ne o ailesi benim evime adım dahi atamazlar, bana sakın o çocuğun adını anarak karşıma gelmesin onu da silerim ‘ demiş. (Daha hiç karşılıklı görüşmediler bu arada sadece abim tanışmıştı)

Denklik konusunda artı olarak babamın gözünde şöyle bir farklılıkta var;
Babama göre bir erkek, evi olmadan evlenemez, evlenmemeli. Abim evlenmek istiyor. Yaşı geldi diye abime (bir kısmını babam karşılayarak) bir ev alındı. Düğününü vs babam karşılayacak ki henüz ortada bir gelin adayı bile yok. Fakat erkek arkadaşımın ailesi bu şekilde düşünmüyor. Bunu erkek arkadaşımın annesi de söyledi hatta bana, ki çoğu kez erkek arkadaşımdan da duyuyorum. Annesinin söylemine göre onlarda zamanında her şeyi kendileri yapmışlar, ailelerinden hiçbir destek olmamış ama zamanla her şey çalışılıp kazanılıp halloluyormuş. Her şeyi kendimiz yapıcaz, düğün istersek düğün nikah istersek nikah, ev istersek birlikte girilen bir krediyle alınmış bir ev vs. bende ister istemez düşünüyorum daha abimin adayı yokken ailemden herkes onun evliliği için şimdiden çaba sarfediyor, fakat kendi ilişkimde yıllardır ben varım ama ailesinin kılını kıpırdattığını görmedim. Erkek arkadaşım evleniyoruz artık ailelerle tanışalım deyince; tamam oğlum tanışırız her şeyi sırasıyla yaparız vs diyorlar ama hiçbir şekilde kimsede elini taşın altına koyma yok, göremiyorum.

Annesiyle yıllar önce tatsız geçen zamanlarımız olmuştu. Ben onun ailesine girdikçe annesi bana tuhaf davranıyordu, tartışmalar çıkıyordu çok soğumuştum. uzun zamandır erkek arkadaşımla da ortak bir karar alarak ben artık onun ailesiyle görüşmüyordum.
En azından ilerde bana karışmazlar, dillerini uzatabilecekleri bir şey olmaz (konuşmak isteyen her şekilde konuşur tabii ki ama olayı elimden geldiğince minimalize etmek açısından böyle düşünüyorum) en azından erkek arkadaşımda arada kalmaz diye düşünüp ‘her şeyi kendimiz yapma’ fikrini ben okeylemiştim.



Neyse artık yeterince ilişkimi özetlediğime göre

Şimdi sizlere asıl sorum kendimi bu ilişkinin içinde çıkmazda hissediyorum. Sevgilimle her şey çok güzel, ağzımdan çıkacak lafa bakıyor, ben deli divane seviyorum, yıllar geçmesine rağmen hala ilk gün ki gibi seviyorum özlüyorum vs. hatta ailesi 3 yıldır başka şehirde yaşıyor. Evlendikten sonra benim olduğum şehirde (yani onlarında daha önceden yaşadığı şehirde) evlenmeyi düşündüğümüzden kendi ayrı eve çıkıp bu şehre geldi, burda çalışmaya başladı. Elinden geleni yapıyor. beni bu kadar zora sokanda bu çabası İnanın başkası olsa bu kadar diretmem asla. Önceliğim ailem der silerim o kişiyi, ama diğer yanda beni seven sayan, aşık olduğum, bizim için elinden geleni yapan fedakar bir adam duruyor.

Asıl bomba ise;

Annemin uzaktan bir arkadaşı,bir çocuk için aracı olmuş. Anneme ‘’söyle bi tanışsınlar çocuk çok efendi çok saygılı, malimüşavir, işi var, ailesi saygın insanlar, annesi çocuğunun evini falan almış düzgün bir kız bulup evlendirmekmiş niyetleri ciddi, ee sizin de kızı biliyoruz bir tanışsınlar ’ deyince annem 3 gündür burnumdan getirdi hayatı. Erkek arkadaşımla birlikte olduğumuzu bildiği halde ‘’En azından bir konuşun’’ diyor. Aracı kadın fotoğrafımı, çocuğun hem ailesine hem de çocuğa göstermiş. Çocuk normalde hayır deyip kesip atıyormus annesinin gösterdiği resimleri. ama çok beğenmişler beni, hatta annesi kıza çok kanım ısındı inşallah olur da hemen düğünlerini yaparım kızı çok sevdim diyormuş aracıya ve numaramı istemiş ve annemde ver demiş . Çocuk bana yazdı dün gece. . Annem ise ‘’1 kere konuşun, buluşun vallahi daha ısrar etmem, ama yavrum farkında değilsin çok ezileceksin o ilişkide, alışkanlık gözünü kör etmiş evet çocuk çok iyi ama ailesi kötü , hem babanda istemiyor nasıl yapacaksın 1 kere konuş bu çocukla buluşun ısınmazsan bitirirsin gider’’ diyor. Dün çocuk aradı, çok kısa konuştuk. Ama ben o dün ki konuşmada kendimi çok çok çok kötü hissettim ya. Onu aldatıyormuş gibi, hatta aldattım bile denilebilir dimi O da dışarda saf saf hiçbir şeyden haberi yok kurban olduğumun. Bu suçluluk hissi beni bitirdi bütün gece.

Bu fikrimi, hissimi, görüşmek istemediğimi anneme söyleyince de ‘ hehe erkek arkadaşında bunca yıl zaten bir seninle konuşmuştur zaten, kendin safsın bu kadar saf görme karşındakini ‘ deyip duruyor.

Ben ne yapacağım kızlar ya Allah aşkına biri bana bir şey desin, bir tavsiye versin böyle tutsun beni kolumdan doğruya çeksin ben artık emin olduğum şeylerden de ailem sayesinde emin değilim. Çok bunaldım. Doğru olan hangisiyle bitirmek? sevdiğim adamla bitirirsem eğer ilerde mutsuz bir evliliğim olursa aklımın hep onda kalmasından korkuyorum, sevdiğimle evlenirsem de ailemin haklı çıkması beni korkutuyor ''ailem demişti aptallık ettim' demek istemiyorum.Beni bir arkadaşınız ne bileyim kızınız, bir dostunuz olarak görüp bir fikir verin lütfen. iş yerinde yazdım bir anlatım bozukluğu yada atlama durumu varsa kusura bakmayın lütfen.
Yorumlarınız benim için çok değerli. Şimdiden çok teşekkür ederim

edit: Ailemin söylediklerine gerçekten hak veriyorum, onları anlayabiliyorum. artık doğru yanlış ayırt edemiyorum ama yapmam gerekenin, doğru olanın ayrılmak olduğunu hissediyorum.
Ama diğer yanım hep bir mücadeleci. Dene diyor, sevdiğin için değer diyor, mutsuz olsan bile 'ben istedim ben çekerim dersin' diyor, hem mutsuzluğun garantisi mi var? herkes baştan mı varlıklı belki ilerde gerçekten ikimizin çabasıyla iyi yerlere geliriz diyor ve bunları söyleyen taraf daha ağır bastığı için beni bu ilişkide tutuyor. birçok kez ayrıldık, ayrılığıda denedim. ayrılıkların nedeni istisnasız aileme sevdiğimi diretmemdi, bu olay beni zaten mutsuzluğa itiyordu birde üstüne ilişkide de ufak bi sallantı olduğunda hemen bitiriyordum.
yeni insanlarla birlikte oldum ama aklımın bir köşesinden hiç çıkmadı o, her gelende onu aradım. sanki sonum oymuşta bu yol zorluymuş gibi hissediyorum. ama artık daraldığımı hissediyorum. ortada kalmış 2 yanımdan sıkışıyorum gibi . umarım anlatabiliyorumdur hislerimi

Genişletmek için tıkla...

mmeriss .!.:

herkese merhabalaar. ben yokken neler olmuş böyle, konum pörtlemişte pörtlemiş bilseydim gerçekten daha erken gelirdim :)
bir güncelleme yapmaya geldim buraya
konum burda pörtlendiği şubat ayında, evlenmek istediğini söyledi. ailesini de ayarlamış, herşey konuşulmuştu. bana yıllardır evlenicez dediği için bu sefer de inanmadım hatta. ara anneni babanı benim yanında olduğumu çaktırma onlardan duyucam dedim

olay tam da bu evrede başladı. annesini arıyordu beni inandırmak için, içimden ''nolur gerçek olmasın, annesi inkar etsin'' demeye başladım, istemedim bi o an. o gün farkına varamadım bu hissin nedenini ama ilerleyen günlerde bende bir gariplik başladı. yani benim yıllardır hayalini kurduğum şey burnumun dibine kadar yaklaşmıştı ama ben en yakın arkadaşlarıma bile bu haberi vermek istemedim, o süreçte kafamda hep doğru mu yaptığımı hep eşeleyip duruyordum. dualar ediyodum doğru kararı vermek için
hayalini kurduğumu sandığım şeyi aslında istemediğimi farkettim ya aslında istememekte değil bir yanım çok istese de doğru olanın bu olduğunu düşündüm


ve sonunda bitirdik

Genişletmek için tıkla...

Katipsondanbir .!.:

Nasıl bitirdiniz? Tepkisi ne oldu?

Genişletmek için tıkla...

mmeriss .!.:

Ayrılık konuşması pek kolay olmadı benim için. Ona aslında oldurmayı çok istediğimi, bunca zaman çırpınışlarımın nedeninin bu olduğunu fakat oldurayım derken içimde farketmediğim bir bardağın dolduğunu ve ne yaparsam yapayım artık bu bardağı yok sayamadığımı, bu hislerin beni kemirdiğini artı olarak ailemin istememesinin tekrardan üzerinden geçtik. Ağlamaklı bir konuşma oldu ikimiz içinde. 3 saat gibi konuştuk , artık ben ufaktan kalkmaya yönelince nereye gidiyosun, bu şekilde bitirip gidemezsin dedi.
Kısa bir şekilde özetledim tekrardan konuyu, artık istemediğimi söyledim ve çıktım. Arabaya kadar beni o uğurladı,kapıyı kapatmama müsaade etmeden biraz o sıra konuştu. Şuan yaptığımın yanlış olduğunu, düşüncelerim buysa eğer ayrılık değil de bir ara vermemizi istedi. Eğer fikrimden vazgeçersem her zaman orada olduğunu söyledi

Ayrılıktan bir süre sonra bana yazdı olmuyor yapamıyorum şeklinde. onu kırmadan benimde şuan iyi hissetmediğimi, ama olması gerekenin bu olduğunu dile getirdim. Şuan sosyal medya hesaplarına baktığımda ise tamamıyla yalnızca kendi sevmiş, ben hiç sevmemişim, çırpınmamışım gibi imajlar yarattığını görüyorum. Sanırım ayrılan kişi ben olduğum için bu şekilde suçlayıcı yaklaşıp gerçeği göremiyor. Gerçeği görebilmesini çok isterdim sonu ayrılık dahi olsa. Ama artık çokta bir önemi yok benim için bu detayların neyi nasıl görmek istiyorsa o şekilde görsün. Ben aksini iddia etmekten çok yoruldum çünkü

Genişletmek için tıkla...

mmeriss .!.:

Ayrılık konuşması pek kolay olmadı benim için. Ona aslında oldurmayı çok istediğimi, bunca zaman çırpınışlarımın nedeninin bu olduğunu fakat oldurayım derken içimde farketmediğim bir bardağın dolduğunu ve ne yaparsam yapayım artık bu bardağı yok sayamadığımı, bu hislerin beni kemirdiğini artı olarak ailemin istememesinin tekrardan üzerinden geçtik. Ağlamaklı bir konuşma oldu ikimiz içinde. 3 saat gibi konuştuk , artık ben ufaktan kalkmaya yönelince nereye gidiyosun, bu şekilde bitirip gidemezsin dedi.
Kısa bir şekilde özetledim tekrardan konuyu, artık istemediğimi söyledim ve çıktım. Arabaya kadar beni o uğurladı,kapıyı kapatmama müsaade etmeden biraz o sıra konuştu. Şuan yaptığımın yanlış olduğunu, düşüncelerim buysa eğer ayrılık değil de bir ara vermemizi istedi. Eğer fikrimden vazgeçersem her zaman orada olduğunu söyledi

Ayrılıktan bir süre sonra bana yazdı olmuyor yapamıyorum şeklinde. onu kırmadan benimde şuan iyi hissetmediğimi, ama olması gerekenin bu olduğunu dile getirdim. Şuan sosyal medya hesaplarına baktığımda ise tamamıyla yalnızca kendi sevmiş, ben hiç sevmemişim, çırpınmamışım gibi imajlar yarattığını görüyorum. Sanırım ayrılan kişi ben olduğum için bu şekilde suçlayıcı yaklaşıp gerçeği göremiyor. Gerçeği görebilmesini çok isterdim sonu ayrılık dahi olsa. Ama artık çokta bir önemi yok benim için bu detayların neyi nasıl görmek istiyorsa o şekilde görsün. Ben aksini iddia etmekten çok yoruldum çünkü

Genişletmek için tıkla...

nice1985 .!.:

Kuzenim özlem çok çok gzl bir kız. Memlekette yaşıyordu. Issız sadece 3 veya 4 evden oluşan bir köye yakışıklı olmayan biriyle evlendi. Her kez kızdı. Deli akılsız nereye gelin gitti dediler.o güzelliğine yazık etti dediler. Şimdi ingiltere'ye ailecek gittiler. Çok mutlular.

Bir abi akrabamız inşaat işçisi öğretmenle evlendi. Ve mütahit oldu. Öğretmen yengemin parası çerez parası oldu.

Yani bilemezsin hayrın ve şerrin nereden geleceğini. Akrabamız o kdr zenginlerdşki iş yerleri, ofisleri, yazlıkları oğlu mercedesle gezerdi. Her şeyini kaybetti. Oğlu şimdi belediye işçisi. Kızı hasta yaşlı teyze bakıyor. Bitti gitti.
Siz eş seçecekseniz güzel huylu güzel ahlaklı olmasına bakın. Rızık Allahtan

Genişletmek için tıkla...

TeslaninOsilatoru .!.:

Bunlar çok nadir olan şeyler o yüzden örnek verilmesini çok doğru bulmuyorum. Çoğunluk hayata nasıl başlarsa öyle tamamlıyor. Kaç tane inşaat işçisine nasip olur ki müteahhit olmak binde milyonda bir

Genişletmek için tıkla...