Evlilik beni korkutmustu hep kötü birine denk gelmekten üzülmekten sevilmemekten.epey erteledim hatta yaşım 27 olmuştu bizim orada erken evlenirler.ailem baskılamasa daha da evlenmezdim belki bilmiyorum .Allah'tan günaha batmadan tertemiz bir aile kurabileceğim birisi ile karşılaşmayı çok istediğim sıralarda karşıma çıktı eşim.Görüşte herşey yolundaydı 20 günde ne kadar tanıyabilirseniz tanıdım.Ailemde dahil biraz daha tanımamı istese de ben tamamen islamiyete uygun olmasını istemiştim.Sonrasinda Allah vekildir diyip çıktım yola.nişanliliktan düne kadar da hiç pişman olmadım onunla evlendiğim için .Herkes gibi ömürlük yuvam olsun istedim ama bu da nasip .Çok konuşunca tanıyınca bunlar olmuyor ayrılmıyorlar mı.Tamamen bahtınızdaki insanın ahlaki ile ilgili .evlilik biraz belki bağnaz bulacaksınız ama nasip işi.ayni evin içine girmeden bilemiyorsunuz ben öyle düşünüyorum yani .karpuz diye alıyorsun eve getirip açıyorsun kelek.ille bu keleği yemek mi istersin yoksa yeni bir karpuz mu alacaksın.sanirim cevap vermem gereken de bu . şimdilik zamana ihtiyacım var gibi .Bebek konusu da her zaman dünyaya bişey bırakmak istemiştim iyi bişey.iyi bir buluş iyi ve hayırlı bir evlat ya da arkanızdan konuşan iyi insanlar.hiçbisey yapamazsan güzel faydalı bir evlat yetiştir demiştim kendime .O benim kabul edilmiş duam diye bakıyorum ona ..ama babasıyla ama babasız pişman olmayacağım.