- 3 Ocak 2022
- 71
- 45
- 34
-
- Konu Sahibi birgariphal
- #141
Sizi idol almak istiyorum bu konuda sanırım
Sizi idol almak istiyorum bu konuda sanırımEğer sussaydım aynı senin gibi olacaktım . Kayınpederim dünya iyisi . Öz babam vefat etti . Kendi babamı aratmıyor o kadar söyleyeyim her gün beni arar . Ama kaynanam tam ortalık karıştırıcı . Neler demedi ki bana ilk evlendim eşimib eski sevgilisi açtı , yok gelin cam siliyor mu diye soran varmış akrabadan . Yok eşim bana iPhone almış şu dedi şanslı gelinin var . Ben de en sonunda bi bağırdım.bi de dedi kaynanan kötü olsa naparsın. Ben de dedim asla suratına bakmam eşimle aramı bozan kendi annnem bile olsa affetmem ömür boyu keyfime bakarım Kocam ilgilendirir beni dedim. Bana birdaha elin lafını getirip açma onlar senin yanında nasıö rahat konuşuyorlar ne konuşturuyorsun dedim . Mum gibi oldu . Daha neler var nelerrrr. Eşiminde söylediği annem öyle demek istememiştir,yok alttan al.eşime dedim ki aptallık gelip sana anlatmakta , sana anlatmayıp annene bugüne kadar cevap soksaydımm aram bozulmazdı seninle. Yalnız değilsin canımm Türk tipik aile hep böyle oluyor
İşte göreviniz gibi görüyorlar. Madem hiç görüşmediginizi söylüyorlar, sizde görüşmeyin. Nasılsa iki türlüde görüşmüyor oluyorsunuz...Eskisi kadar gitmiyorum cocuk dolayısıyla ama en acı olan ne biliyormusnuz? Hiç görüşmediğimizi,hiç bir faydamınızın olmadığını iddia etmeleri . Harika
Aslında o kadar iyi olur ki . Biraz akışa bırakılsa zorlama olmasa...İşte göreviniz gibi görüyorlar. Madem hiç görüşmediginizi söylüyorlar, sizde görüşmeyin. Nasılsa iki türlüde görüşmüyor oluyorsunuz...
Tavrımı değiştirdim son 6 aydır pat pat cevabımı veriyorum aileye. Önceleri aman ben ailemden böyle görmedim diyip susuyordum içime atıyordum ama baktım ki hepsi sapasağlam benim saçlar beyaz yüz kırışık kronik rahatsızlık üzerine eklenmiş.Aslında o kadar iyi olur ki . Biraz akışa bırakılsa zorlama olmasa...
Hiçbir kadını bu duruma getirmemek lazım. Ben de çalışırken daha iyi hissediyordum kendimi özgüven,sosyal alan hepsi iyi geliyordu. Bahar dönemine kadar biyere girmiş olurum umarımAslında sizin durumunuzda çalışmak çok mantıklı görünüyor. Tabii Yine sınırlarınızı koruyarak, gerektiğinde cevaplarını vererek.
Benim eşimin ailesi de acayip sıkı bir ailedir, devamlı gelmeli, gitmeli. Zaman zaman da canımı sıkarlar. Bir dönem çalışıyorken, onlardan hiç haberim olmuyordu. Gerçekten çok iyiydi o dönem.
Gidip gelme de olmuyordu, onları kafaya takacak zaman da kalmıyordu, onların da benimle uğraşacak fırsatı olmuyordu. Ayrıca ailenin dışında, kendine ait bir alanın olduğu İçin her gün rahatlayıp geliyor insan.
İş başvurusu yapmanıza çok sevindim. Bu olmaz, başkası olur ama bir kere başlamış olursunuz.
Bir de ben eskiden aman huzurumuz kaçmasın diye çok şeyi yuttum, sağlığım bozuldu bu sebeple. Şimdi en küçük bir şeyde parlıyorum. Sen nasıl söyleyebilirsin bana diyorum. Ben üzüleceğime, biraz da o üzülsün. Artık bardak taştı.
Eşinizle konuştunuz mu duygularınızdan haberi var mıHiçbir kadını bu duruma getirmemek lazım. Ben de çalışırken daha iyi hissediyordum kendimi özgüven,sosyal alan hepsi iyi geliyordu. Bahar dönemine kadar biyere girmiş olurum umarım
Allah'dan başkasına kul olmak gibi bir şey bu haşa. Aile terbiyenize laf edene verin veriştirin. Dünya neymiş, hak ettiği neymiş görsün. Kocanız anasını paçavra gibi kullandırıyorsa, size neler yapmaz. Sevgi şekli çok ilginçmiş doğrusu. Ben bir umut görmüyorum pek, krndinizi kurtarın ama kurtarırken de şu kayınpederi delirtin derim. Bunun da en güzel yolu, tüm haklarınızı tam ve fazlasıyla almak. Allah yardımcınız olsun.Eş ailesi bizim üzerimizde baskı kuruyor ilk evlendigmiz zamanlar evimize yatmadan yatmaya geliyorduk 12 den önce onlardan kalkmamız yasak gibi bişeydi,maddi imkanlardan yararlanmamıza müsade yok,eş annesi sürekli olarak kendi eşini olur olmaz doldurarak bizim üzerimize salıyor (2 gelin yani eltim ve ben) kayınpeder her olayda bizi karşısına alıp aile terbiyemizden tutunda grip olmamıza kadar hepsini sıralayıp bi güzel azarlıyor,oğullarını reddetmekle tehdit ediyor,istemediği bişey oldugu takdirde baba kendi eşine şiddet uygulayarak çocuklarından intikam alıyor(siz böyle yaparsanız,itaat etmezseniz bende annenizi döverim) kadın zaten bunca yıl dayak yemesine rağmen resmen tekrarını istiyor sürekli mağdur edebiyatı yaparak kendi şanssız evliliğinin kaderini bize de yaşatmak istiyor. Sevgi onlar için küçüklük varsa yoksa saygı daha dogrusu itaatkar olmak. Bu bahsettigim sadece anne ve babasına ait dış çerçevesel bir özet.
Konuştum tabi defalarca o da haberdar. Elinde bi güç yok bunu görüyorum ha bu yarın değişebilir hayatın ne getirecegi belli olmaz,beşer şaşar hesabı.. ama şuan için bi dalgalı bi durgun.. baya yoruyorEşinizle konuştunuz mu duygularınızdan haberi var mı
Alırım cocugumu yeni bir hayat kurarım.Merhaba Güzel kadınlar
Ben 6 senelik evli,dünya güzeli bir kız annesi,üni mezunu ama işsiz,evli ama mutsuz 30 yaşında bir kadınım..
6 sene önce üniden tanıştığım ve kör kütük aşık olduğum o mükemmel adamla ailemle yaşadığım "A" şehrini bırakıp "B" şehrine gelmek pahasına evlendim..birbirini çok sevem 2 insandık. O hala öyle olduğumuzu düşünmek istese bile maalesef artık değiliz. Bunun tek sebebi ise eşimin ailesi,ataerkil ve oldukca geri kafalı varlıklı,dediğim dedik,manipülasyon dolu bir aile.. her ferdinde ayrı bi sıkıntı var gerçekten ve benim kültürüme uzak oldukları için bu sıkıntı daha çok göze batıyor. Onlar için Gelin rziyet öekmeli iş yapmalı hep ezilmeli ve hiçbirşey laik görülmemeli .. tabi dillerimde böyle deil bu durum hareketleri bu yönde. Eşim bana düşkün istediğimi alır ucuz pahalı asla demez hasta olurum başımda sabahlar ama gel gör ki kan mı çekiyor huy mu bilmem. Üzerimde inanılmaz bi psikloljik baskı var sürekli olarak "Aradın mı? Sordun mu ? Elini öptün mü ? Nasılsın dedin mi?ee ben anneme senin adına gelir diye söz verdim,e ben babama sana sormadan tamam dedim,bize gelsinler,biz gidelim,ara sor bişey yap götür,annem yorulmasın sen yap vs vs vs... sonsuza kadar gider böyle. Annesi ve babası cocukları böyle itaatkar yetiştirdkleri için her istedinlerini elde edeceklerinin farkındalar. Özellikle annesi gözyaşı silahı masumiyet perdesi arkasında her istediğini öyle müthiş yaptırır ve işin içinden öyle kolayca çıkar ki.. 40 yıllık entrika dizisi senaristleri şaşar kalır. Onları üzmemek için sürekli beni,gençliğimi,sağlığımı,evliliğimizi harcayan eşimle benim açımdan hiç sevgi kalmadığını hissediyorum. Bana ait değil ailesine ait..ona ait değilim ailesine aidim. Tüm kararlarımızı ufacık bi ima ufacık bir tavsiye altüst edebilir. Böyle ki ailesinin etkisi altında.bugün değişir yarın düzelir derken 6 sene oldu ve üzerimdeki psikolojik şiddet beni artık çok yoruyor. Çok hakaratlere uğradım çok üzüldü evet ama beni koruyamadı hep harcadı beni.. idare et alttan al üzülme aşarız diye diye bugünlere geldik.Eşimden soğudum onunla bi hayatı paylaşmak ağır geliyor. Bugün çok çok ufak bir olay yaşandı sanki bardağın son damlası gibi. 6 senedir yani evlendiğim günden beri boşanmak aklımda sürekli boşanırsam şöyle mi olur böyle mi olur çocuk ne olur soruları kafamda dolaşıyor. Bunun üzerine bir de kendi ailemden km lerce uzakta olmanın ağırlığı ekleniyor.. bugün farklı bişey hisettim şu 2 gün içerisinde sakince konuşup kendisinin de mutsuz oldugunu farketmesni sağlayıp arkadaş kalmayı önericem. Sanırım sona yaklaşıyoruz fakat ben alacagım kararlardan emin değilim kendime güvenmiyorum çünkü zaten bu evliliği yaparak yanlış bi karar verdim. Şimdi 2.kez yanlış karar vermek istemiyorum ama sürdürmekte çok zor ruhen ve psikolojik olarak sürekli şiddet altındayım .. her hareketmi bakışımı analiz eden gözümün içine bakan o adam söz konusu aile olunca beni yerle yeksan ediyor.......düşünce hareket ifade özgürlüğüm yok.. sadece bir fikir istiyorum siz,kızınız,kardeşiniz olsaydı ne önerirdiniz?
O kadar yerinde bi tespit ki.. bi süredir arıyorum il umarım bulurumBazen bazı şeyleri gözümüzde büyütüyoruz özellikle çalışmayıp sürekli evde olunca insanın psikolojisi bozuluyor çocuğum olunca ücretsiz izne ayrıldım 2 yil kayinvalideme kafayı taktım kadin ne yaptıysa battı bana size tavsiyem bir iş bulup çalışın zorlukları olsada evden çıkmak uzaklaşmak insana iyi geliyor
Ailenizin durumda az da olsa haberi var mi? Aileler birlikte gorusuyorlar mi?Merhaba Güzel kadınlar
Ben 6 senelik evli,dünya güzeli bir kız annesi,üni mezunu ama işsiz,evli ama mutsuz 30 yaşında bir kadınım..
6 sene önce üniden tanıştığım ve kör kütük aşık olduğum o mükemmel adamla ailemle yaşadığım "A" şehrini bırakıp "B" şehrine gelmek pahasına evlendim..birbirini çok sevem 2 insandık. O hala öyle olduğumuzu düşünmek istese bile maalesef artık değiliz. Bunun tek sebebi ise eşimin ailesi,ataerkil ve oldukca geri kafalı varlıklı,dediğim dedik,manipülasyon dolu bir aile.. her ferdinde ayrı bi sıkıntı var gerçekten ve benim kültürüme uzak oldukları için bu sıkıntı daha çok göze batıyor. Onlar için Gelin rziyet öekmeli iş yapmalı hep ezilmeli ve hiçbirşey laik görülmemeli .. tabi dillerimde böyle deil bu durum hareketleri bu yönde. Eşim bana düşkün istediğimi alır ucuz pahalı asla demez hasta olurum başımda sabahlar ama gel gör ki kan mı çekiyor huy mu bilmem. Üzerimde inanılmaz bi psikloljik baskı var sürekli olarak "Aradın mı? Sordun mu ? Elini öptün mü ? Nasılsın dedin mi?ee ben anneme senin adına gelir diye söz verdim,e ben babama sana sormadan tamam dedim,bize gelsinler,biz gidelim,ara sor bişey yap götür,annem yorulmasın sen yap vs vs vs... sonsuza kadar gider böyle. Annesi ve babası cocukları böyle itaatkar yetiştirdkleri için her istedinlerini elde edeceklerinin farkındalar. Özellikle annesi gözyaşı silahı masumiyet perdesi arkasında her istediğini öyle müthiş yaptırır ve işin içinden öyle kolayca çıkar ki.. 40 yıllık entrika dizisi senaristleri şaşar kalır. Onları üzmemek için sürekli beni,gençliğimi,sağlığımı,evliliğimizi harcayan eşimle benim açımdan hiç sevgi kalmadığını hissediyorum. Bana ait değil ailesine ait..ona ait değilim ailesine aidim. Tüm kararlarımızı ufacık bi ima ufacık bir tavsiye altüst edebilir. Böyle ki ailesinin etkisi altında.bugün değişir yarın düzelir derken 6 sene oldu ve üzerimdeki psikolojik şiddet beni artık çok yoruyor. Çok hakaratlere uğradım çok üzüldü evet ama beni koruyamadı hep harcadı beni.. idare et alttan al üzülme aşarız diye diye bugünlere geldik.Eşimden soğudum onunla bi hayatı paylaşmak ağır geliyor. Bugün çok çok ufak bir olay yaşandı sanki bardağın son damlası gibi. 6 senedir yani evlendiğim günden beri boşanmak aklımda sürekli boşanırsam şöyle mi olur böyle mi olur çocuk ne olur soruları kafamda dolaşıyor. Bunun üzerine bir de kendi ailemden km lerce uzakta olmanın ağırlığı ekleniyor.. bugün farklı bişey hisettim şu 2 gün içerisinde sakince konuşup kendisinin de mutsuz oldugunu farketmesni sağlayıp arkadaş kalmayı önericem. Sanırım sona yaklaşıyoruz fakat ben alacagım kararlardan emin değilim kendime güvenmiyorum çünkü zaten bu evliliği yaparak yanlış bi karar verdim. Şimdi 2.kez yanlış karar vermek istemiyorum ama sürdürmekte çok zor ruhen ve psikolojik olarak sürekli şiddet altındayım .. her hareketmi bakışımı analiz eden gözümün içine bakan o adam söz konusu aile olunca beni yerle yeksan ediyor.......düşünce hareket ifade özgürlüğüm yok.. sadece bir fikir istiyorum siz,kızınız,kardeşiniz olsaydı ne önerirdiniz?
Çok doğru. Çoğu kişi sizin gibi düşünüyor. Elbette sıkıntılar var bazı içinden çıkılmaz durumlar da öyle. Çalıştığım süre boyunca daha az atıp tutuyordum kafamda. Şuan farklı bi çemberdeyim.Bazen bazı şeyleri gözümüzde büyütüyoruz özellikle çalışmayıp sürekli evde olunca insanın psikolojisi bozuluyor çocuğum olunca ücretsiz izne ayrıldım 2 yil kayinvalideme kafayı taktım kadin ne yaptıysa battı bana size tavsiyem bir iş bulup çalışın zorlukları olsada evden çıkmak uzaklaşmak insana iyi geliyor
Ben şunu bılır sunu soylerım.Kısacık omrumuz var.Mutlu olmalıyız.Olmuyorsa zorlamanın hiç alemı yokMerhaba Güzel kadınlar
Ben 6 senelik evli,dünya güzeli bir kız annesi,üni mezunu ama işsiz,evli ama mutsuz 30 yaşında bir kadınım..
6 sene önce üniden tanıştığım ve kör kütük aşık olduğum o mükemmel adamla ailemle yaşadığım "A" şehrini bırakıp "B" şehrine gelmek pahasına evlendim..birbirini çok sevem 2 insandık. O hala öyle olduğumuzu düşünmek istese bile maalesef artık değiliz. Bunun tek sebebi ise eşimin ailesi,ataerkil ve oldukca geri kafalı varlıklı,dediğim dedik,manipülasyon dolu bir aile.. her ferdinde ayrı bi sıkıntı var gerçekten ve benim kültürüme uzak oldukları için bu sıkıntı daha çok göze batıyor. Onlar için Gelin rziyet öekmeli iş yapmalı hep ezilmeli ve hiçbirşey laik görülmemeli .. tabi dillerimde böyle deil bu durum hareketleri bu yönde. Eşim bana düşkün istediğimi alır ucuz pahalı asla demez hasta olurum başımda sabahlar ama gel gör ki kan mı çekiyor huy mu bilmem. Üzerimde inanılmaz bi psikloljik baskı var sürekli olarak "Aradın mı? Sordun mu ? Elini öptün mü ? Nasılsın dedin mi?ee ben anneme senin adına gelir diye söz verdim,e ben babama sana sormadan tamam dedim,bize gelsinler,biz gidelim,ara sor bişey yap götür,annem yorulmasın sen yap vs vs vs... sonsuza kadar gider böyle. Annesi ve babası cocukları böyle itaatkar yetiştirdkleri için her istedinlerini elde edeceklerinin farkındalar. Özellikle annesi gözyaşı silahı masumiyet perdesi arkasında her istediğini öyle müthiş yaptırır ve işin içinden öyle kolayca çıkar ki.. 40 yıllık entrika dizisi senaristleri şaşar kalır. Onları üzmemek için sürekli beni,gençliğimi,sağlığımı,evliliğimizi harcayan eşimle benim açımdan hiç sevgi kalmadığını hissediyorum. Bana ait değil ailesine ait..ona ait değilim ailesine aidim. Tüm kararlarımızı ufacık bi ima ufacık bir tavsiye altüst edebilir. Böyle ki ailesinin etkisi altında.bugün değişir yarın düzelir derken 6 sene oldu ve üzerimdeki psikolojik şiddet beni artık çok yoruyor. Çok hakaratlere uğradım çok üzüldü evet ama beni koruyamadı hep harcadı beni.. idare et alttan al üzülme aşarız diye diye bugünlere geldik.Eşimden soğudum onunla bi hayatı paylaşmak ağır geliyor. Bugün çok çok ufak bir olay yaşandı sanki bardağın son damlası gibi. 6 senedir yani evlendiğim günden beri boşanmak aklımda sürekli boşanırsam şöyle mi olur böyle mi olur çocuk ne olur soruları kafamda dolaşıyor. Bunun üzerine bir de kendi ailemden km lerce uzakta olmanın ağırlığı ekleniyor.. bugün farklı bişey hisettim şu 2 gün içerisinde sakince konuşup kendisinin de mutsuz oldugunu farketmesni sağlayıp arkadaş kalmayı önericem. Sanırım sona yaklaşıyoruz fakat ben alacagım kararlardan emin değilim kendime güvenmiyorum çünkü zaten bu evliliği yaparak yanlış bi karar verdim. Şimdi 2.kez yanlış karar vermek istemiyorum ama sürdürmekte çok zor ruhen ve psikolojik olarak sürekli şiddet altındayım .. her hareketmi bakışımı analiz eden gözümün içine bakan o adam söz konusu aile olunca beni yerle yeksan ediyor.......düşünce hareket ifade özgürlüğüm yok.. sadece bir fikir istiyorum siz,kızınız,kardeşiniz olsaydı ne önerirdiniz?
Tabi siz de haklısınız ben de bazen böyle düşünüyorum.Ben şunu bılır sunu soylerım.Kısacık omrumuz var.Mutlu olmalıyız.Olmuyorsa zorlamanın hiç alemı yok